ในรั้วนายเรืออากาศ : ตอนคดีข้าวกล่องในถุงดำ

..สายลมทะเล..

ดุ่ยเป็นเด็กหนุ่มบ้านนอกจากเมืองไอ้เท่งพัทลุง ลักษณะเด่นคือตัวดำ ฟันขาว และยิ้มง่าย แม่ของดุ่ยเป็นเจ้าของร้านขายข้าวแกงชื่อดัง  ซึ่งถ้าคุณเข้าไปถึงตัวตลาดแล้วล่ะก็ ลองถามหาร้านข้าวแกงแม่ดัง รับรองว่ารู้จักกันทั้งอำเภอ ..ก็ไม่รู้ว่าเพราะแกงอร่อยหรือเพราะแม่ดุ่ยขายหวย
ด้วยวิญญาณของนักขายที่สืบทอดมาโดยสายเลือด ดุ่ยเล็งเห็นว่า การแอบลักลอบขายข้าวกล่องกระเพราหมู มาม่าผัด และข้าวไข่เจียวให้กับเพื่อนๆ ยามดึก น่าจะช่วยแบ่งเบาภาระทางบ้านดีกว่าให้แม่ขายนาส่งควาย เอ๊ย! ขายข้าวแกงส่งลูกชายเรียน จริงๆ ดุ่ยเรียนดีครับ ด้วยวุฒิม.6 ที่สอบเทียบลอกๆ เขามา ทำให้ดุ่ยเอนท์ติดวิศวชลประทาน ม.เกษตรอีกแห่งนึง ...แต่อนิจจาวาสนาไม่ถึง ข้าวแกงปีนั้นขายไม่ใคร่ดีนักไม่ติดหลักร้อยล้านเหมือนเช่นทุกปี ด้วยความเป็นลูกกตัญญู ดุ่ยเลยตัดสินใจเข้าเรียนเตรียมทหารเพื่อให้มีค่าใช้จ่ายน้อยที่สุด...ที่ลือกันว่าแม่ดุ่ยยัดเงินใต้โต๊ะสี่แสนจึงไม่จริง 
กิจการพ่อค้าคนกลางของดุ่ย ซึ่งทำตัวเป็นพ่อค้าของเถื่อน รับข้าวกล่องมาค้ากำไรยามดึกเป็นไปได้อย่างราบรื่นอยู่หลายอาทิตย์ จนเพื่อนๆ ต่างอิ่มหมีพีมันอ้วนพุงพลุ้ยผิดจากที่ควรเป็น เป็นเหตุให้หัวหน้า(นักเรียนบังคับบัญชา)เริ่มตั้งข้อสังเกต
กระทั่งคืนนึง จักรยานของสามีแม่ค้าที่เป็นเจ้าของสัมปทานร้านอาหารในสโมสร ปั่นผ่านหน้านักเรียนบังคับบัญชาในระยะใกล้ กลิ่นขยะในถุงหอมโชยจนหมายิ้ม จักรยานค่อยๆ ชะลอความเร็วและหยุดลง ณ จุดนัดหมาย เจ้าตัววางถุงทิ้งไว้ที่เดิมเหมือนเช่นทุกคืน แต่คราวนี้ไม่ได้รอดพ้นไปจากสายตาของหัวหน้าผู้ซึ่งรอคอยจังหวะจับผิดหาเรื่องซ่อมพวกเราอยู่แล้ว...ใครมันจะมาทิ้งขยะที่ตึกนอนของนักเรียนชั้นหนึ่งตอนดึก...พิรุธชัดๆ 
ข้าวกล่องหอมอร่อยน่ากินในถุงใส่ขยะตกเป็นของกลางที่ดิ้นไม่หลุดทันที...เสียงเรียกรวมพลกระหึ่มโรงนอนนักเรียนชั้นปีที่หนึ่ง จากนั้นสารพัดท่าลงโทษก็ตามมา กลิ้งเกลือกกันลิ้นห้อยหูตูบ ..แดกกันจนสาแก่ความผิดล่ะครับ...
สองชั่วโมงผ่าน หัวหน้าคงเพิ่งนึกได้ ถึงได้ถามว่า ของใคร?
ทำไมไม่ถามตอนชาติหน้าก็ไม่รู้ อย่างไรก็ตาม ระบบเกียรติศักดิ์ของดุ่ยยังดีเยี่ยม ลูกผู้ชายทำผิดต้องยอมรับ ดุ่ยกระเด้งออกมาหน้าแถวทันที (ส่วนใครจะถีบออกมาหรือเปล่านั้น เราไม่ได้สงสัย)...แล้วดุ่ยของเราก็รับกรรมที่ก่อเพียงลำพัง ส่วนคนอื่นๆ ได้รับความปราณีปล่อยให้นอนทั้งเสื้อผ้าโชกเหงื่อ ห้ามอาบน้ำเหมือนเคย เป็นสาวๆ คงชอบใจ ได้เป็นปอดบวมกันถ้วนหน้า ไม่ต้องน้อยเนื้อต่ำใจเวลาใครเขาสงสัยว่าทำไมไม่หันหน้ามาคุย ให้รู้กันไปเลยชัดๆ ว่านี่ข้างหน้านะย่ะหล่อนไม่ใช่ข้างหลัง
คืนนั้น ดุ่ยโดนอะไรต่อบ้างพวกเราไม่รู้ เพราะแค่ที่พวกเราโดนก็อ่วมอรทัย ชนิดที่ถึงเตียงหัวฟาดหมอนก็หลับทันที ไม่มีใครได้อุดหนุนข้าวกล่องของดุ่ย และไม่รู้ว่าดุ่ยทำอย่างไรกับข้าวกล่องพวกนั้น...รู้แต่เพียงว่า รุ่งเช้าเราพบหมาตายท้องกลมอยู่ข้างตึก...สงสารลูกของมันเหลือเกิน
...แต่เอ๊ะ! นั่นมันหมาตัวผู้นี่หว่า...