...วันหยุดที่ว่าง ๆ จะมีอะไรทำได้ดีกว่าการคลุกคลีกับสิ่งที่เราชอบ ...บางคนอาจเลือกดนตรี กีฬา หนังสือ หรือไปช๊อปปิ้ง ฯลฯ ...อัลมิตราหยิบหนังสือกำลังภายในเก่า ๆ ขึ้นมาอ่าน ฝุ่นเกาะเล็กน้อย ...หน้าปกของหนังสือเขียนไว้ว่า จอมโจรจอมใจ..ตอน"กลิ่นหอมกลางธารเดือด" ...ทั้งที่เคยอ่านมาแล้ว แต่ก็นานพอดู ...เอาเถอะ จะอ่านอีกสักครั้ง เพื่อทบทวน ...อ่านผ่านตาโดยเร็ว ด้วยความรู้สึกที่น่าติดตาม ...ไม่ว่าจะเป็นเนื้อเรื่องและการดำเนินเรื่อง ...ล้วนแต่น่าสนใจ ...หนำซ้ำ ยังเข้ากับสถานการณ์ในปัจจุบันเสียด้วย ...จอมโจรจอมใจ ... ชอลิ้วเฮียง .. เจ้าของฉายาหอมพันลี้ ...อัลมิตราเข้าใจถึงความปวดร้าวที่ท่านได้รับจากผู้ที่ท่านวางใจว่าเป็นสหาย ...และอัลมิตราไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า ...วันนี้ อัลมิตราตกอยู่ในชะตากรรมที่ขมขื่นเช่นเดียวกับท่าน
...หลวงจีนบ๊อฮวย...เคยเล่นหมากล้อม...เคยร่ำสุรา...เคยพรรณนากวี ด้วยกัน... ...หัวหน้าพรรคกระยาจกแซ่น่ำเก็งก็เคยร่ำสุรา.เล่นหมากล้อม.. ...และสนทนาเรื่องราวในยุทธภพด้วยกัน... ...ที่ผ่านมา ชอว์ลิ้วเฮียงหารู้ไม่ว่า ...โดนลอบทำร้ายโดยวิธีการของพวกเขามามากมายจนไม่ทันขบคิด ...ครั้นเมื่อชอลิ้วเฮียงรู้ ...ชอว์ลิ้วเฮียงยังคงยิ้ม..เอานิ้วชี้ลูบจมูก...เหมือนดั่งเคย ...เขาหลีกเลี่ยงที่จะประลองยุทธด้วย ...แต่สุดท้ายเขาก็หลีกไม่พ้น...จนเกิดการต่อสู้ขึ้น ...ซึ่งชอว์ลิ้วเฮียงก็ได้แต่ออมมือตลอดมา ...ด้วยหวังว่าเขาจะกลับตัวกลับใจ...
...สุดท้าย เมื่อแผนการฆ่าชอว์ลิ้วเฮียงไม่ประสบผลสำเร็จ ...หัวหน้าพรรคกระยาจกแซ่น่ำเก็งจึงถูกพี่ชายคือหลวงจีนบ๊อฮวย... ...ลอบวางยาพิษให้กินด้วยหมายฆ่าปิดปาก ...และหลวงจีนบ๊อฮวยเอง...ก็ไปสังหารเจ้าสำนักเส้าหลินเพื่อแก้แค้นให้บิดา ...จากนั้นหลวงจีนบ๊อฮวยก็แกล้งตาย จนใคร ๆ ก็หลงเชื่อ ...แต่พอมาภายหลัง...หลวงจีนบ๊อฮวยก็ตายจนได้
...อัลมิตราอ่านและตรองเท่าที่ปัญญาจะมี... ...และเชื่อว่า บางคนคือผู้ที่มีความสามารถในการอ่านใจคนและเดาเหตุการณ์... ...หากได้อ่านหนังสือเรื่องนี้แล้ว คงรู้ถึงนัยของผู้ประพันธ์ ...และจะเข้าใจว่า เหตุใดอัลมิตราจึงหยิบยกขึ้นมาเล่า ...อย่าว่าแต่มารร้ายในคราบหลวงจีน ...และหัวหน้าพรรคกระยาจกจะลอบทำร้ายชาวยุทธ ...โดยชอลิ้วเฮียงได้แต่ดูดาย ...ไม่เปิดโปงพฤติกรรมของพวกเขา ...เพียงเพราะเห็นแก่คำว่าสหาย ...เสียดายที่ชอลิ้วเฮียงไม่ฉุกคิดว่ามารร้ายจะกำเริบเสิบสาน ...เจตนาของสองพี่น้องผู้มีใจเป็นมารนี้ ...คือทำร้ายและทำลายยุทธภพโดยไม่เลือกวิธีการ ...เพียงเพื่อล้างแค้น อนิจจา แค้นที่พ่ายแพ้ต่อฝีมือผู้อื่น ...เพียงคำว่าชื่อเสียง สามารถทำลายมโนธรรมผู้คนได้ถึงเพียงนี้ ...นับว่าเป็นเรื่องน่าสมเพชอย่างแท้จริง
...ชอลิ้วเฮียงผู้เยี่ยมยุทธ...มีสหายอยู่หลายคน ...หนึ่งในนั้นคือหลวงจีนบ๊อฮวยและหัวหน้าพรรคกระยาจกแซ่น่ำเก็ง ...หลวงจีนบ๊อฮวย ผู้ซึ่งชาวยุทธภพต่างนับหน้าถือตา ...ในสายตาของเหล่าจอมยุทธ เขาคือผู้ทรงคุณธรรม ...ก็เช่นกันที่ชาวยุทธภาพต่างก็ศรัทธาหัวหน้าพรรคกระยาจกแซ่น่ำเก็ง ...ชอลิ้วเฮียง...ไม่รู้เลยว่า...แท้จริงนั้น ทั้งสองเป็นพี่น้องกัน ...และพี่น้องคู่นี้ได้มีการวางแผนเพื่อลอบทำร้ายเขาอย่างแยบคาย ...ซึ่งเขาผูกเรื่องไว้ว่า... ...พ่อของทั้งสองนั้น...มาจากแดนอาทิตย์อุทัย ...เดินทางมายังจีนแผ่นดินใหญ่ ...และไปขอประลองกับสำนักเส้าหลิน...และแพ้ต่อเจ้าสำนัก ...จึงมอบบุตรชายคนโตไว้กับเจ้าสำนัก...ซึ่งเจ้าสำนักก็รับเลี้ยงไว้ ...ต่อมาก็คือหลวงจีนบ๊อฮวยนั่นเอง ...ชาวอาทิตย์อุทัยผู้นั้นหวังว่า ...ลูกชายผู้นี้จะได้รับการถ่ายทอดเคล็ดวิชาเส้าหลินและแก้แค้นให้เขาได้ ...แม้เขาตายก็จะได้นอนตายตาหลับ ...จากนั้นชาวอาทิตย์อุทัยคนเดิม ก็ไปขอประลองกับหัวหน้าพรรคกระยาจก... ...และแล้วผลการประลองก็เหมือนเดิม ...เขาพ่ายแพ้อีกครั้ง..จึงฝากลูกชายคนเล็กไว้ให้หัวหน้าพรรคยาจกเลี้ยงดู... ...ต่อมาลูกชายแอบเอายาพิษผสมให้กินจนหัวหน้าพรรคตายตาย ...และได้สืบทอดตำแหน่งเป็นหัวหน้าพรรคยาจกแทน ...ทั้งหลวงจีนบ๊อฮวยและหัวหน้าพรรคกระยาจกแซ่น่ำเก็ง ...ต่างแยกไปอยู่ในสำนักใหญ่ สร้างอำนาจบารมีให้กับตนเอง ...โดยที่ไม่มีใครรู้ที่มาที่ไปถึงชาติกำเนิดของคนทั้งสอง...
...แต่สุดท้าย ...หลวงจีนบ๊อฮวยและหัวหน้าพรรคกระยาจกก็ได้รู้จักกับชอว์ลิ้วเฮียง... ...และร่วมมือกันวางแผนฆ่าเขา.. ...ในคราบของมิตรสหายที่ดี...เป็นเพื่อนแท้ของชอว์ลิ้วเฮียง ...เหตุเพราะชอว์ลิ้วเฮียงเก่งเกินไป ...สองพี่น้องนี้เกรงว่า ...ชอลิ้วเฮียงจะเปิดโปงความลับ ...ที่เขาทั้งสองมุ่งทำร้ายยุทธภพและก่อกรรมไว้มากมาย ...หนำซ้ำ ...ชอว์ลิ้วเฮียงยังเข้าไปมีส่วนพัวพันหลายต่อหลายเหตุการณ์ ...และชอว์ลิ้วเฮียงก็ยังได้แก้ไขสถานการณ์ร้ายที่สองพี่น้องนี้ก่อไว้เสมอ
...ภายหลังเมื่อชอว์ลิ้วเฮียงรู้ เขารู้สึกอึ้งและเสียใจมาก.. ...สิ่งที่เขาแสนเจ็บปวดใจก็คือ ...เขาไม่นึกว่ามิตรสหายที่ดีที่สุดที่เขามีในขณะนั้น ...แท้จริงคืออาชญากรที่มุ่งฆ่าเขา...หลายต่อหลายครั้ง ...สองพี่น้องวางแผนแยบยลมาก...จนชอว์ลิ้วเฮียงยิ่งรันทด ...คาดไม่ถึง..คิดไม่ได้...
มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
5 กันยายน 2548 08:49 น. - comment id 86489
เคยอ่านเรื่องนี้มาแล้วเหมือนกัน (ออกจะหลายรอบอยู่ด้วย) คงเดาไม่ออกหรอกว่างานนี้ ใครจะเป็นชอลิ้วเฮียง บ้อฮวยหรือหัวหน้าพรรคแซ่น่ำเก็ง.. แต่ดูท่าทางจะมีคนจองตัวละครพวกนี้ครบแล้วแฮะ.. ถ้างั้นขอเป็น ผีเสื้อเหล็กโอ้วทิฮวยละกัน ขี้เมาดี
5 กันยายน 2548 10:39 น. - comment id 86490
แวะมาเยี่ยมเยียนคุณอัลมิตรา... เรื่องสั้น..ดีมีความหมาย... อยากเป็น..ชอลิ้วเฮียงอยู่เหมือนกันครับ... แต่ความสามารถคงไม่ถึง...... อันไมตรีมีให้มิ่งมวลมิตร คงชื่นชิดสนิทกันฝันใสใส ประมวลเรื่องเตือนมิ่งมิตรสนิทใจ คงซึ้งใจด้วยมวลมิตรสนิทกัน...
5 กันยายน 2548 14:29 น. - comment id 86495
...คุณอัลมิตราครับ ผมอ่านเรื่องสั้นแล้วเหมือนว่าคุณอัลมิตราต้องการจะสื่อความหมายบางอย่าง.... หากผมเปรียบคุณอัลมิตราเป็น ชอลิ้วเฮียง...ผู้ซึ่งถูกลอบทำร้ายจากผู้ที่เขาคิดว่าเป็นสหาย และคุณอัลมิตราก็เขียนไว้ว่า ..เข้าใจความปวดร้าวของชอลิ้วเฮียงเป็นอย่างดี คุณอัลมิตราครับ คุณจะแก้ปัญหาหรือจัดการกับปัญหานี้อย่างไร ? ***จากลี้คิมฮวง(ลี้น้อย)มาตามหาลิ้มซีอิม
5 กันยายน 2548 14:35 น. - comment id 86496
ตะปูซื้อมาใหม่ๆ ไม่มีตัวใดเป็นสนิม แต่นานวันเข้า ไม่รู้สนิมมาจากไหนค่ะ บางตัวตอกทีเดียวเข้า...ได้งานเรียบร้อยสวยงาม แต่บางตัวก็คดงอ ทั้งที่ตั้งใจตอกเหมือนตัวอื่นๆ..ทำให้ต้องถอนทิ้งไปเสมอๆ...เสียเวลาจริงๆ..
5 กันยายน 2548 23:20 น. - comment id 86501
คุณหมอกจาง .. อย่าเดาเลยค่ะ ว่าผู้ใดจะมีบทบาทตรงกับตัวละครใด เพราะความเป็นจริง ไม่ควรเสียเดาให้เปลืองเวลาอันมีค่า ขอเพียงอย่าลืมว่ากระจกมีหกด้าน และมีมุมมอง 360 องศา จึงยากยิ่งนักที่จะให้ใครเข้าใจในสิ่งที่เราเห็น คุณท่องเมฆา .. วันหยุดที่ว่างเว้นจากการทำงาน นอกจากไปออกกำลังกายบ้าง อัลมิตราก็เลือกที่จะอยู่บ้าน ทำงานบ้านเสร็จแล้วก็อ่านหนังสือค่ะ เวลาอ่านก็คิดตามไปด้วย พยายามตีปริศนาที่ผู้ประพันธ์ทิ้งไว้ให้ขบคิด คราวนี้ต้องยกย่องโกวเล้ง ที่สามารถยิ่งในการสมมุติเหตุการณ์ตามท้องเรื่อง ชอว์ลิ้วเฮียง..จอมยุทธผู้เกริกไกร อัลมิตราเองก็ไม่มีวิทยายุทธเทียบเท่าเขาเช่นกัน หากแต่อัลมิตราเข้าใจความรู้สึกของเขา ...เข้าใจ.. และปวดใจ เช่นเขา คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. จะให้ตอบก็ตอบยาก ถึงไม่ยากก็คร้านที่จะตอบ บางตัวอักษรมีกล บางตัวอักษรไม่มีกล คุณต้องใช้หัวใจค้นหาความจริง เช่นกัน กับบางสถานการณ์ที่เป็นไป ย่อมไม่มีคำชี้แจงใด ๆ ออกจากปากของอัลมิตรา ...\" เข็มเล่มหนึ่งไม่มีปลายแหลมสองด้าน \" ดังนั้น หากจะใช้งาน ก็ควรจะสอดด้ายไปยังด้านที่ไม่ใช่ปลายแหลม และใช้ปลายแหลมในการทำงาน ขืนเอานิ้วไปแตะถูกปลายแหลมเสียเอง มันจะแทงเข้าเนื้อ จะบาดเจ็บอย่างที่ไม่ควรเจ็บค่ะ คุณกุ้งหนามแดง.. อย่าเสียดายที่ต้องทิ้งตะปูที่เป็นสนิม เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรในการสร้างคุณค่า ดีไม่ดี บาดทะยักที่มาจากตะปูที่เป็นสนิมจะมาเกาะกินตัวเราทำให้ย่ำแย่เสียเปล่า ๆ คำว่า...\" คบคนพาลคนพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล \" ยังคงเป็นสุภาษิตที่ใช้ได้ทุกยุคทุกสมัยเสมอ ค่ะ
6 กันยายน 2548 00:58 น. - comment id 86503
อ่า ไม่ใช่คอนิยายจีนแฮะ แต่ชอบเพลงอยู่เพลงนึง กะลังดังเลย ชื่อเพลง จอมยุทธ ศิลปิน : พีทูวอร์ชิพ จอมยุทธ์ ครั้งหนึ่งยังมีจอมยุทธ์ ออกเดินทางไปสุดฟ้า หวังเพื่อที่จะตามหา ยอดวิชาที่หายไป จะเอาไปแก้แค้น ให้กับอาจารย์เขา จะต้องเป็นจ้าวยุทธ์ แล้วเขาต้องยิ่งใหญ่ บังเอิญเกิดตกเขา บังเอิญมีกิ่งไม้ บังเอิญจึงรอดตาย บังเอิญคัมภีร์อยู่ที่นั่น เคล็ด..หลักวิชา ในตำราขั้นที่หนึ่ง นั่นก็คือ การทำใจให้สงบ เคล็ด..ลับวิชา ในตำราขั้นที่เหลือ คือคิดดี ทำดี พูดดี เท่านี้ได้ดีแน่นอน ครั้นแล้วจอมยุทธ์ ก็ออกเดินทางขึ้นจากเขา ด้วยวิชาตัวเบา ก็ล้างแค้นได้สมใจ เลยถูกดักแก้แค้น เมื่อเขาพักโรงเตี๊ยม แล้วถูกวางยาพิษ แล้วเขาก็ล้มไป แล้วถูกผลักตกเขา บังเอิญมีกิ่งไม้ บังเอิญจึงรอดตาย บังเอิญคัมภีร์อยู่ที่นั่น เคล็ด..หลักวิชา ในตำราขั้นที่หนึ่ง นั่นก็คือ การทำใจให้สงบ เคล็ด..ลับวิชา ในตำราขั้นที่เหลือ คือคิดดี ทำดี พูดดี เท่านี้ได้ดีแน่นอน เมื่อได้ลองมาอยู่คนเดียว ก็ทำให้ใจที่เคยได้ฟุ้งซ่าน ได้คิดบ้าง สุขสงบมันอยู่ที่ใจ แย่งชิงกันไปสุดท้ายก็เหมือนกัน ก็แค่นั้น เรื่องบุญคุณก็คงต้องแทน ส่วนเรื่องความแค้นก็คงต้องลดบ้าง อภัยบ้าง สุขสงบมันอยู่ที่ใจ อาวุธวางไว้ยื่นไมตรีให้กัน คิดได้แล้วตัวก็เบา
6 กันยายน 2548 01:01 น. - comment id 86509
เพิ่งเจอคอร์ด C F Dm G ครั้งหนึ่งยังมีจอมยุทธ์ ออกเดินทางไปสุดฟ้า C F Dm G หวังเพื่อที่จะตามหา ยอดวิชาที่หายไป Am Em Dm G จะเอาไปแก้แค้น ให้กับอาจารย์เขา จะต้องเป็นจ้าวยุทธ์ แล้วเขาต้องยิ่งใหญ่ Am Em Dm G บังเอิญเกิดตกเขา บังเอิญมีกิ่งไม้ บังเอิญจึงรอดตาย บังเอิญคัมภีร์อยู่ที่นั่น F G Em Am Dm G C *เคล็ด..หลักวิชา ในตำราขั้นที่หนึ่ง นั่นก็คือ การทำใจให้สงบ (รวบรวมลมปราณให้ดี) F G Em Am Dm G C เคล็ด..ลับวิชา ในตำราขั้นที่เหลือ คือคิดดี ทำดี พูดดี เท่านี้ได้ดีแน่นอน intru: C/F/Dm/G C F Dm G ครั้นแล้วจอมยุทธ์ ก็ออกเดินทางขึ้นจากเขา C F Dm G ด้วยวิชาตัวเบา ก็ล้างแค้นได้สมใจ Am Em Dm G เลยถูกดักแก้แค้น เมื่อเขาพักโรงเตี๊ยม แล้วถูกวางยาพิษ แล้วเขาก็ล้มไป Am Em Dm G แล้วถูกผลักตกเขา บังเอิญมีกิ่งไม้ บังเอิญจึงรอดตาย บังเอิญคัมภีร์อยู่ที่นั่น (ซ้ำ*) intru: C/F/Dm/G C F Dm G เมื่อได้ลองมาอยู่คนเดียว ก็ทำให้ใจที่เคยได้ฟุ้งซ่าน ได้คิดบ้าง C F Dm G สุขสงบมันอยู่ที่ใจ แย่งชิงกันไปสุดท้ายก็เหมือนกัน ก็แค่นั้น C F Dm G เรื่องบุญคุณก็คงต้องแทน ส่วนเรื่องความแค้นก็คงต้องลดบ้าง อภัยบ้าง C F Dm G สุขสงบมันอยู่ที่ใจ อาวุธวางไว้ยื่นไมตรีให้กัน คิดได้แล้วตัวก็เบา intru: C/F/Dm/G (ซ้ำ*,*)
6 กันยายน 2548 05:01 น. - comment id 86511
ประสาคนอ่านมาบ้าง (แบบลมเพลมพัด) นิยายที่เศร้าที่สุด..ไม่นานก็อ่านจบ แต่ชีวิตจริงไม่อย่างนั้น อัลมิตรา..เรื่องเข็มของคุณ อ่านแล้ว อืม เปรี้ยง แต่เรื่องตะปู.. ยามอัตคัด แม้สนิมเกรอะกรัง ตอกคดๆ ..พยายาม มุ่งมั่น และสมาธิ ตะปูตัวนั้นยังมีประโยชน์อยู่..อย่าเผลอโยนทิ้งไม่ดูตาม้าตาเรือ เพราะถ้าไม่เผลอเดินไปเหยียบก็อาจโดนเบี้ยโดนม้ากินเข้าวันนึง
6 กันยายน 2548 07:50 น. - comment id 86512
คุณดาวอังคาร.. ว้า..ไม่ชอบนิยายจีน แล้วชอบนิยายมอญอ๊ะป่าว ..ฮา ล้อเล่นน่า.. ชอบใจจังค่ะ ได้เนื้อเพลงและคอร์ดกีตาร์ด้วย ทีนี้ก็รอเวลาอย่างเดียว ให้คุณดาวอังคารร้องให้ฟัง ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก... คุณสายลมทะเล .. ชีวิตจริงต่างกับนิยายตรงที่ว่า นิยายเกิดจากจินตนาการของผู้ประพันธ์ ซึ่งจะพลิกผันอย่างไรก็ได้ ขึ้นอยู่กับปลายปากกา เมื่อปิดเล่มหนังสือ เรื่องราวก็จบ แต่ชีวิตจริง บางที สิ่งที่คาดว่าจะเกิดแน่นอน กลับไม่เป็นเช่นนั้น จู่ ๆ ฝันก็ดับวูบเฉยเลย และก็อาจเกิดสิ่งไม่คาดฝันขึ้นแทนที่ กว่าจะจบเรื่องราว ก็คงเป็นเวลาที่หมดลมหายใจ เรื่องตะปู..ที่มีสนิมเกรอะกรัง หนำซ้ำยังคดงอ การนำมาใช้งานต้องระมัดระวังอย่างสูง คุณค่าของสิ่งประดิษฐ์อาจไม่งามตามอย่างที่เป็น อย่าเสียดาย ที่จะทิ้งไป แต่ควรทิ้งให้ถูกที่ถูกทาง เพื่อว่าจะได้ไม่เผลอเหยียบถูก และผู้อื่นก็จะได้ไม่เหยียบถูกด้วย :)
6 กันยายน 2548 07:53 น. - comment id 86513
6 กันยายน 2548 09:28 น. - comment id 86516
...ครั้นเมื่อชอลิ้วเฮียงรู้ ...ชอว์ลิ้วเฮียงยังคงยิ้ม..เอานิ้วชี้ลูบจมูก...เหมือนดั่งเคย ทิวาสวัสดิ์ค่ะ คุณร้อยแปดพันเก้า ขอบคุณสำหรับดอกไม้นะคะ เมื่อวานคุณลืมให้มา วันนี้ชดเชยมาหลายดอก ดีใจจังค่ะ :) ...ครั้นเมื่ออัลมิตรารู้ ...อัลมิตรายังคงยิ้ม..เอานิ้วชี้ลูบจมูก...เหมือนชอว์ลิ้วเฮียง มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า..
6 กันยายน 2548 12:04 น. - comment id 86519
บ๊อฮวย ไร้บุปผา เมื่อมาทิ้งบุปผาไว้ ย่อมเป็นคนแซ่น่ำเก็ง
6 กันยายน 2548 13:44 น. - comment id 86520
ท่านโกวเล้งน้อย .. ในสายตาของผู้รู้ ย่อมปราศจากเม็ดทรายบดบัง เห็นทีต้องกล่าวคำว่านับถือท่านแล้ว
7 กันยายน 2548 11:17 น. - comment id 86536
มีเวลาว่างมากเกินไปหรือว่าทุกข์จนนอนไม่หลับกันแน่เริ่มเป็นห่วงแล้วนะครับ อย่าคิดอะไรมากเลย กับคอหยัก ๆ ที่เรียกว่าคน ทำได้สารพัดนั่นแหละ
7 กันยายน 2548 14:07 น. - comment id 86548
คุณฤกษ์ .. เพียงแค่คำปลอบ บอกว่าห่วงใย เรื่องร้ายใดใด ก็ไม่อาจกระทบใจให้กังวล ความปรารถนาของคุณที่ห่วงใย ทำให้อัลมิตราหลังฝันดีแล้วล่ะค่ะ :)
10 กันยายน 2548 21:01 น. - comment id 86598
แปลกดีน่ะ ชอบด้วย ขอชื่นชมคุณที่สามารถเขียนออกมาได้อย่างดีมาก อยากเก่งเหมือนคุณจัง
12 กันยายน 2548 08:23 น. - comment id 86620
ขอบคุณค่ะ คุณโคนัน .. ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ :)