ด้วยปีกแห่งฝัน

เรไร

ผมใฝ่ฝันอยู่เสมอว่า ...
อยากบินได้เหมือนนก
ร่อนถลาไปยังถิ่นไกล
ไปตามใจที่ปรารถนา
ไปให้สุดผืนแผ่นพสุธา
จนถึงขอบฟ้านภาลัย
				

จวบจนผมโตขึ้น สามารถไปไหนต่อไหนได้ด้วยตัวเอง...แต่
ความฝันในวัยเยาว์ยังเฝ้าติดตาม
จากเด็กเป็นรู้ความ
พยายามจะโบยบิน...ตามกลิ่นฝัน

อาศัยความรู้ทางช่างเล็กๆน้อยกับด้านเทคนิคที่เคยผ่านตา 
เคยศึกษา เคยสอบถามคนที่เขาเล่นเครื่องบินบังคับวิทยุ
ผมอยากเล่นบ้าง อยากสร้างมัน
อย่างน้อยมันก็เป็นตัวแทนแห่งความฝันที่ฝังอยู่ในสำนึกส่วนลึก ...ของจิตใจ
				

เมื่อหัดลองบินครั้งแรก มันตกกระแทกพื้นอย่างสวยงาม ( งามม้ากกกก)
ปีกแหว่งใบพัดหักกระจุย กระเด็นกระดอนไปคนละทิศละทาง
เอ...ทำไมมันบินไม่ขึ้น ได้เพียงแค่คิดหาเหตุผลว่า ทำอะไรผิดไปหรือเปล่า
หรือน้ำหนักมาเกิน ตั้งสมดุลย์ไม่ดี ใบพัดไม่กินลม 
หรือว่าไม่มีแรงยกใต้ปีกเพราะมุมปีกไม่ได้
ไม่เป็นไรกลับมาค่อยๆแก้ไข ปรับนู่นนิด นี่หน่อย ค่อยๆ หาจุกบกพร่อง
แล้วลองบินอีกสักครั้ง
ผลลัพธ์....
บินได้สูงขึ้น บินได้ไกลขึ้น..แต่ยังไม่เรียกว่าทะยานขึ้นไปบนฟ้า
เพียงยืดเวลาที่ลอยอยู่ในอากาศเพิ่มขึ้น ลงพื้นได้นิ่มนวลกว่าเดิม
ปีกไม่แหว่ง แต่ใบพัดกระจายอีกตามเคย
ผมค่อยเอาความฝันของผมกลับมาเข้าอู่(เรียกซะหรู)
ก็รังหนูรังเดิมที่ประกอบมันขึ้นมานั่นแหละ
พบปัญหาอีกหลายอย่าง ปัญหาใหม่ๆ
ทำไมลงกระแทกพื้น บินตามลมหรือเปล่า หรือลมแรงเกินไป
หรือว่าน้ำหนักยังมากเกินอยู่...คิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ				

ด้วยอ่อนด้อยน้อยประ.......-สบการณ์
จึงมิเหินทะยาน..................ท่องฟ้า
เพราะไร้ซึ่งพื้นฐาน............การฝึก
ลมก็แรงปีกก็ล้า...................ไม่อาจขึ้นเล่นลม				

พรุ่งนี้ก่อน รอให้ถึงวันพรุ่งนี้
ผมจะเอาความฝันของผมขึ้นไปบินอีกครั้ง
เอาประสบการณ์ที่ผ่านมา
เอาปัญหาที่เคยแก้ไข
เอาพยายามตามใส่ลงไป
เอาความหวังใหม่ให้โบยบิน

แค่เพียงหวังไว้ว่า ความฝันที่ติดปีกของผม
จะถลาเล่นลมล่องลอย..
อย่างอิสระ
อย่างที่ใจปรารถนา
ในห้วงคำนึงที่ผ่านมา
ข้ามเวลามาเป็นจริง				

ผมติดปีกให้ฝันของผม
และผมก็ติดปีกให้หัวใจของผมได้โบยบิน
อย่างอิสระ เสรี 
ผ่านอุปสรรค ที่ขวางกั้นบนพื้น
ฝ่าลมแรง ...ด้วย...ปีกแห่งฝัน