รักได้มั้ย..ถ้าหัวใจบอกว่าใช่..9

ผู้ชายบนดวงจันทร์

หลังจากที่หมอออกมาจากห้อง ไอ.ซี.ยู น้ำฝนก็ได้ถามถึงอาการของพายุว่าเป็นยังไงหมอก้บอกว่าตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วแต่ "หมอค่ะแต่อะไรค่ะ" น้ำฝนถามหมอ  "สมองของคนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก อาจมีผลกระทบต่อดวงตาหรือตื่นขึ้นมาอาจจะความจำเสื่อม ตอนนี้ก็ต้องรอปฎิหาริย์อย่างเดียวครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ" ในเวลาไม่นานบุรุษพยาบาลก็เข็นเตียงของพายุออกมา "เมื่อน้ำฝนเห็นก็เข้าไปจับมือของพายุแล้วพูดพร้อมทั้งน้ำตาว่า "พายุต้องหายนะ น้ำฝนอยู่ข้างๆพายุแล้ว"  แล้วพ่อกับแม่ของน้ำฝนก็เข้าไปคุยกับหมอในห้อง "หมอพายุจะเป้นยังไงบ้างครับ" พอน้ำฝนถาม "ผมก็บอกไม่ได้นะครับว่าจะเป็นยังไง แต่อาการก็ค่อนข้างน่าเป็นห่วงเหมือนกัน" "บอกผมมาเถอะครับ" "ถ้าภายใน 5 วัน คนไข้ยังไม่ฟื้นขึ้นมาก็อาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราไปเลยก็ได้" "ร้ายแรงถึงขั้นนั้นเลยเหรอครับ" "หมอก็ยังบอกอะไรไม่ได้นะครับ ตอนนี้ต้องรอปฎิหาริย์อย่างเดียว" "พ่ออย่าเพิ่งบอกให้ลูกรู้นะ" "ไม่บอกหรอกแม่" "แล้วพวหคุณติดต่อญาติของคนไข้ไม่ได้เลยเหรอครับ" "เห็นลูกสาวผมบอกว่าพายุเค้าตัวคนเดียว แต่ผมรับเป็นเจ้าของไข้เองครับ" "ครับ" "งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" "ตามสบายเลยครับ" "สวัสดีครับ" "สวัสดีค่ะ" พ่อกับแม่น้ำฝนกล่าวลาหมอ แล้วทั้งคู่ก็เดินไปที่ห้องที่พายุอยู่ "น้ำฝนกลับบ้านไปอาบน้ำก่อนนะ" แม่น้ำฝนถาม "ไม่ค่ะแม่หนูจะรอจนพายุตื่นขึ้นมาค่ะ" ทันใดนั้นแม่ของน้ำเกือบจะกลั้นน้ำตาออกมาไม่อยู่ "งั้นแม่จะกลับบ้านน้ำฝนจะเอาอะไรไหม"  "อะไรก็ได้ค่ะ" "งั้นเดี๋ยวแม่เอาเสื้อผ้ามาให้นะ" "ค่ะแม่" แล้วแม่ของน้ำฝนก็กลับบ้านไป "พายุตื่นขึ้นมาสิ น้ำฝนอยู่ตรงนี้แล้วไง น้ำฝนจะไม่ไปไหน พายุได้ยินน้ำฝนพูดหรือป่าว" แล้วน้ำฝนก็ร้องไห้ออกมา ทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตู "ก๊อก ก๊อก ก๊อก" แล้วประตูก็เปิดออก "น้ำฝนพายุเป็นยังไงบ้าง" เพื่อนในกลุ่มถาม "ยังไม่ฟื้นเลย" "น้ำผมเราเชื่อนะว่าพายุต้องไม่เป็นเป็นอะไร" เอิร์ธพูดปลอบใจ  "เราว่าน้ำฝนนอนพักนะ เดี๋ยวพวกเราเฝ้าเอง" เจี๊ยบพูดออกมา "ขอบใจนะเพื่อนๆแต่น้ำฝนไม่เป็นไร น้ำฝนจะรอจนพายุตื่นขึ้นมา" แล้วน้ำฝนก้กลับไปนั้งข้างเตียงๆ สักพักน้ำฝนก้หลับไป "ไหนว่าจะอยู่รอจนไอ้พายุตื่นไง" เบิร์ดพูดออกมา "เจี๊ยบ อุ้ม มาช่ายประคองน้ำฝนไปนอนที่ตรงโซฟาดีกว่า" ประมาณ 6 โมงเย็น ก็มีคนเปิดประตูเข้ามา "สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่" "มากันตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอลูก" "พวกผมมากันตอนบ่ายโมงครับ" เอิร์ธตอบออกมา "แล้วน้ำฝนล่ะ" แม่ถาม "น้ำฝนหลับอยู่ตรงนี้ค่ะแม่" เจี๊ยบตอบ  "ดีแล้วล่ะน้ำฝนจะได้พักผ่อนบ้าง"พ่อน้ำฝนพูดออกมา "เดี๋ยวพวกฝมช่วยดูให้เองครับ พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงครับ" เอิร์ธพูดออกมา "ขอบใจมากนะ ยังไงก็ฝากด้วยล่ะกัน เดี๋ยวพ่อกับแม่ไปคุยกับหมดก่อนนะ" หลังจากที่พ่อกับแม่น้ำฝนออกไปไม่นานน้ำฝนก็ตื่นขึ้นมาพร้อมพูดขึ้นว่า "พายุฟื้นยัง" "ยังเลยน้ำฝน เราว่าน้ำฝนไปอาบน้ำก่อนดีกว่า" เจี๊ยบพูดขึ้นมา  "นี่ไงน้ำฝนพ่อกับแม่น้ำฝนเอาเสื้อผ้ามาให้แล้ว เดี๋ยวพวกเราดูพายุให้เอง" อุ้มบอก "งั้นน้ำฝนอาบน้ำก่อนล่ะกัน"  ใครจะเอาอะไรบ้างเดี๋ยวจะเราจะไป 7/11 ที่ข้างโรงพยาลบาล  "อะไรก็ได้ซื้อมาเถอะไอ้เอิร์ธ" เบิร์ดบอก "งั้นเดี๋ยวมานะ" หลังจากที่เอิร์ธออกไปก็เดินผ่านห้องของหมอได้ยินเสียงพ่อของน้ำฝนคุยกับหมออยู่ในห้องจึงหยุดฟัง "หมอนี่ก็ 2 วันแล้วนะทำไมพายุยังไม่รู้สึกตัวอีก" "ใจเย็นๆก่อนสิครับหมอก้บอกแล้วไงว่าภ่ยใน 5 วัน แต่ก็อยากให้ทำใจไว้นะครับ เพราะบางทีก็อาจเป็นเจ้าชายนิทราก็ได้" เอิร์ธได้ยินถึงกับพูดออกมา "เป็นหนักขนาดนี้เลยหรือพายุ"  "ยังไงหมอก็จะช่วยให้เต็มที่ที่สุดล่ะกันครับ"  ช่วงเวลานั้นเอิร์ธถึงกับทำอะไรไม่ถูก แล้วก็เดินกลับไปที่ห้อง แล้วพูดขึ้นว่า "พรุ่งนี้พวกเราไปไห้วแม่กันดีกว่า จะได้ขอให้ช่วยพายุด้วยไง ยังไงก็ทำเพื่อความสุขทางใจกันนะพวกเรา"  แล้ววันรุ่งขึ้นกลุ่มของพายุก็ไปไห้วแม่กันที่สถาบัน โดยที่น้ำฝนไห้วแม่ทั้งน้ำตา "แม่ค่ะช่วยพายุให็ปลอดภัยด้วยนะค่ะ ให้พายุตื่นขึ้นมาเร็วๆนะค่ะ" หลังจากที่ไห้วแม่กันเสร็จแล้ว  "เดี๋ยวน้ำฝนกลับก่อนนะ"  "แล้วไม่เข้าเรียนเหรอน้ำฝน"เอิร์ธถาม "น้ำฝนเรียนไปก็ไม่รู้เรื่องหรอก" "งั้นเราไปด้วยล่ะกันพายุก็เพื่อนเราเหมือนก็นิ" เอิร์ธพูดขึ้นมา "งั้นเราไปกันให้หมดเลย" แล้วทั้งกลุ่มก็รีบกลับไปที่โรงพยาบาล "พ่อค่ะแม่ค่ะพายุเป็นยังไงบ้างค่ะ"  "ยังไม่รู้สึกตัวเลยลูก แล้วไม่ไปเรียนเหรอน้ำฝน" พ่อน้ำฝนถาม  ทันใดนั้นเองอยู่ก็มีลมพัดมาวูบหนึ่ง  แล้วมือของพายุก็เริ่มกระดิก  ทุกคนถึงกับดีใจ ตามเรียกหมอ "หมอ หมอ หมอ" เหตุการณ์จะเป็นยังไงโปรดติดตามตอนต่อไป