.. จดหมายจากผู้ให้ ..

keekie

10 มิถุนายน 2546
	สวัสดีครับท่านผู้อุปการะที่เคารพ ..
	ผมชื่อเด็กชายเศรษฐาปกรณ์  ชื่อเล่นชื่อนัทครับ  ผมเรียนอยู่ชั้น ป.1
	ผมอาศัยอยู่กับคุณพ่อและคุณแม่ .. 
	ในห้องเรียนของผมมีเพื่อนเก้าคน ผมชอบเรียนวิชาภาษาไทย 
	กีฬาที่ผมชอบคือฟุตบอล 
	ผมขอบคุณท่านมากครับที่รับอุปการะผม 
	ขอบคุณที่ให้โอกาสผมได้มีการศึกษาสูงๆ 
	ผมจะตั้งใจเรียนครับ ..
	ด้วยความเคารพอย่างสูง ..
	เด็กชายเศรษฐาปกรณ์
	
	ตัวหนังสือโย้เย้ .. บนกระดาษสีขาวตีเส้นธรรมดา ..
	แนบมาพร้อมจดหมายแนะนำตัว ..
	วันนี้ .. ฉันมีแรงบันดาลใจในการทำงานแล้วสินะ ..
	อย่างน้อย .. ชีวิตการศึกษาของใครสักคน .. ก็มีฉันเข้าไปเกี่ยวข้อง ..
	
	21 กรกฎาคม 2546
	สวัสดีครับพี่กี้ ..
	ผมได้รับจดหมายของพี่ .. ผมดีใจมากครับ ..
	ผมจะเรียกพี่ว่า .. พี่กี้ .. อย่างที่พี่อยากให้ผมเรียก ..
	ตอนนี้ผมกำลังสอบครับ ..
	ผมเรียนไม่ค่อยเก่งหรอก .. แต่ผมจะตั้งใจเรียนครับ ..
	ถ้าผมสอบไม่ได้ที่หนึ่ง พี่กี้อย่าเสียใจนะครับ ..
	
	ผมขอให้พี่กี้มีความสุขมากๆ ครับ 
	เด็กชายเศรษฐาปกรณ์ 
	เย็นวันหนึ่ง .. ยามเหนื่อยอ่อนกลับมาจากทำงาน ..
	จดหมายฉบับนี้ถูกวางอยู่บนโต๊ะ ..
	.. เปิดซอง .. พบลายมือเขียนจากดินสอ .. ตัวหนังสือตัวโต .. โย้เย้ ..
	จุดรอยยิ้มบนริมฝีปากฉัน .. มันช่างอ่อนละมุนนัก .. 
	.. ความรู้สึกจากหัวใจเล็กๆ นี้ ..
	ผมเรียนไม่ค่อยเก่งหรอก .. แต่ผมจะตั้งใจเรียนครับ ..
	ถ้าผมสอบไม่ได้ที่หนึ่ง พี่กี้อย่าเสียใจนะครับ ..
	จ้ะ .. พี่กี้ก็ไม่ใช่คนเก่งหรอก .. แต่พี่กี้จะเข้มแข็งนะ ..
	ถ้าวันไหนพี่กี้ทนไม่ได้ ต้องร้องไห้ .. น้องนัทอย่าเสียใจนะ ..
	ที่พี่กี้แสดงความอ่อนแอออกมา ..
	ฉันนึกตอบถ้อยคำจากตัวหนังสือโย้เย้นั้น .. ในใจ ..
	มันช่างน่ารักนัก .. แค่บางประโยคจากใครก็ไม่รู้ .. 
	.. สร้างกำลังใจให้ฉันอย่างประหลาด ..				

12 สิงหาคม 2546

	สวัสดีครับพี่กี้ 
	
	ผมและครอบครัวสบายดีครับพี่กี้ ..
	ตอนนี้ผมเขียนและอ่านหนังสือเก่งกว่าเดิมมากแล้วครับ ..
	เพราะผมเอาใจใส่กับการเรียนมากขึ้นกว่าเดิม .. 
	ที่โรงเรียนของผมก็มีจัดกิจกรรมวันแม่ ..
	ผมคิดว่า .. ผมจะกลับบ้านไปบอกแม่ว่าผมรักแม่และจะหอมแก้มท่านหนึ่งที ..
	ผมจะบอกแม่ว่า .. ผมจะเป็นลูกที่ดีของคุณแม่ตลอดไปครับ .. 
	และจะเป็นเด็กดีของพี่กี้ด้วยนะครับ ..

	ด้วยรักและเคารพ 
	เด็กชายเศรษฐาปกรณ์ 

	
	นั่นสิ .. วันนี้วันแม่ .. ทำงานจนลืม ..
	ฉันรีบขับรถออกจากบ้านอีกครั้ง .. เสียงแม่ตะโกนถาม .. ไปไหนลูก ..
	.. เดี๋ยวมาค่ะแม่ .. ฉันตะโกนตอบ ..

	ใกล้ๆ บ้านนี่มีร้านขายต้นไม้ .. ฉันเลือกต้นมะลิซ้อนที่มีดอกโตๆ ..
	แล้วรีบกลับบ้าน .. ตะโกนเรียกแม่ลั่น .. แม่ขา .. 
	.. ว่าไงลูก .. แม่ตอบกลับ .. ฉันยิ้ม .. วางกระถางมะลิซ้อนตรงหน้าแม่ ..
	หอมแก้มแม่หนึ่งที .. แล้วบอกแม่ว่า .. หนูรักแม่ค่ะ ..
	หนูจะเป็นลูกที่ดีของแม่ตลอดไป ..

	และ .. จะเป็นพี่กี้ที่ดีของน้องนัทด้วยนะ ..
	ประโยคนี้ฉันนึกในใจ .. 
	
	
	15 ตุลาคม 2546

	สวัสดีครับพี่กี้

	ผมได้รับจดหมายของพี่กี้แล้วครับ ..
	ผมจะเป็นเด็กดีอย่างที่พี่กี้สอนครับ .. 
	ส่วนตัวผมสบายดี .. คุณพ่อคุณแม่ของผมก็สบายดีครับ ..
	ตอนนี้ที่บ้านผมฝนตกทุกวันเลย .. ที่บ้านพี่กี้ฝนตกหรือป่าวครับ? 
	รักษาสุขภาพด้วยนะครับ .. อย่าให้ไม่สบาย .. 
	ผมจะขยันและตั้งใจเรียนครับ ..
	

	ด้วยความเคารพอย่างสูง 
	เด็กชายเศรษฐาปกรณ์ 

	
	แม่ส่งจดหมายฉบับนี้ให้ฉัน .. บนเตียงนอน ..
	ขณะที่น้องนัทเขียนจดหมายฉบับนี้ .. น้องจะรู้ไหม? ..
	ว่ามันจะมาถึงมือพี่กี้ในวันที่พี่กี้ป่วย ..
	เห็นทีต้องหายเร็วๆ เสียแล้ว .. มีใครบางคนอวยพรให้ฉันสุขภาพแข็งแรง ..
	ในขณะที่ฉันลืมดูแลตัวเองจนป่วยแบบนี้ ..
	แย่จัง .. แล้วแบบนี้จะเอาอะไรไปสอนน้องเขานะ .. 				

17 มกราคม 2547

	สวัสดีครับพี่กี้ 

	ขอบคุณครับสำหรับลูกฟุตบอลที่พี่ส่งมาให้ผม .. 
	เป็นของขวัญชิ้นแรกในชีวิตครับ .. ผมจะดูแลรักษามันอย่างดี ..
	เพราะมันคงเป็นของขวัญชิ้นเดียวในชีวิตของผม ..
	เมื่อวันเด็กที่ผ่านมา ผมไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนครับ ..
	ผมช่วยคุณแม่ทำงานบ้าน .. ตกเย็นผมก็ไปวิ่งเล่นกับเพื่อนอย่างสนุก ..
	ผมจะสอบเดือนมีนาคมนี้ครับ .. แล้วผมก็จะได้เลื่อนชั้นขึ้น ป.2
	ผมจะตั้งใจเรียนครับ 

	ด้วยความเคารพอย่างสูง
	เด็กชายเศรษฐาปกรณ์ 


	ฉันวางเกมส์วีดีโอในมือลง .. เพื่อรับจดหมายฉบับนี้จากแม่ ..
	เปิดอ่าน .. พลันนึกถึง .. ลูกฟุตบอลที่ฉันส่งไปเป็นของขวัญวันเด็กให้น้องนัท .. 

	เป็นของขวัญชิ้นแรกในชีวิตครับ .. ผมจะดูแลรักษามันอย่างดี ..
	เพราะมันคงเป็นของขวัญชิ้นเดียวในชีวิตของผม ..

	ในชีวิตนี้ .. ฉันมีของขวัญกี่ชิ้นกันนะ .. 
	ชิ้นแรกคืออะไร? .. มันมากมายเสียจนฉันจำไม่ได้เสียแล้ว ..
	ชิ้นไหนมาก่อน .. มาหลัง .. 
	สงสัยของขวัญในชีวิตของฉันมันคงจะมากเกินไปเสียแล้ว ..

	

	12 เมษายน 2547

	สวัสดีครับพี่กี้ 

	การสอบที่ผ่านมา .. ผมสอบได้ที่สี่ครับ .. 
	แล้วตอนนี้ผมก็ขึ้นป.2 แล้วครับ .. ผมจะตั้งใจเรียน ..
	เพื่อสอบครั้งหน้าผมจะได้สอบได้ที่หนึ่งครับ ..

	บ้านผมฝนตกครับ .. ที่บ้านพี่ฝนตกหรือป่าวครับ? ..
	ถ้าฝนตกอย่าไปตากฝนนะครับพี่กี้ .. เดี๋ยวจะไม่สบายครับ ..

	ด้วยความเคารพอย่างสูง 
	เด็กชายเศรษฐาปกรณ์ 

	
	ฉันปิดจดหมายลง ..
	ตัวหนังสือโย้เย้คุ้นตา .. แนบมาพร้อมผลการเรียน ..
	เด็กดี .. เรียนเก่งเสียด้วย ..

	การสอบของพี่กี้ที่ผ่านมา .. พี่กี้สอบตกล่ะน้องนัท ..
	ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีสอบซ่อมให้พี่กี้ได้แก้ตัวหรือป่าว ..
	แต่ .. น้องนัทกำลังจะขึ้นป.2 นี่นะ ..
	ถ้าพี่กี้สอบข้อสอบชีวิตไม่ผ่าน .. คงไม่มีโอกาสได้เห็นน้องนัทเรียนเก่งขึ้น ..
	คงไม่มีโอกาสได้เห็นตัวหนังสือโย้เย้ของน้องนัท .. สวยขึ้น .. ตรงขึ้น ..

	เอาล่ะ!!! ถ้าไม่มีใครให้พี่กี้สอบซ่อม .. พี่กี้จะสร้างข้อสอบเอง ..
	ลงมือทำข้อสอบเอง .. ให้ทุกคนได้รู้ไปเลย .. ว่าพี่กี้สอบผ่าน ..
	พี่กี้จะตั้งใจค่ะ .. เพื่อสอบชีวิตคราวหน้า .. พี่กี้จะได้สอบได้ที่หนึ่ง .. 

	
	จวบจนวันนี้ .. มีจดหมายหลายฉบับส่งต่อเนื่องมา .. และส่งตอบกลับไป ..
	เราสื่อสารผ่านลายมือ .. ไม่เคยได้ยินเสียง .. ฉันได้เห็นเพียงรูปถ่ายของเขา ..
	กับรายงานผลการเรียนที่ดีขึ้น ทุกปี ๆ .. วันนี้ เขาอยู่ ป.3 แล้ว ..

	ตลอดสามปีมานี่ .. ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน .. ใครอุปการะใคร ..
	ฉันอาจอุปการะในสิ่งที่เขาขาด .. นั่นเพราะเขาเลือกเกิดไม่ได้ ..
	แต่เขาจะรู้ไหม? .. ว่าเขาอุปการะฉันมาตลอด .. ในสิ่งที่ฉันขาด ..
	เขาอุปการะกำลังใจ .. ให้ฉัน ..

	ขอบคุณน้องนัท .. ผู้ให้ที่น่ารัก ..
	จาก พี่กี้ .. ผู้รับที่น่ารักจ้ะ .. 


www.worldvision.or.th

World  Vision  Foundation  of  Thailand