รักได้มั้ย..ถ้าหัวใจบอกว่าใช่ ตอนที่8

ผู้ชายบนดวงจันทร์

จากเหตุการณ์พายุก็พยายามเจรจากับผู้ร้าย "อย่าทำอะไรน้ำฝนนะ"  "มึงอย่าเข้ามาไม่งั้นนางนี่ตาย"  "พายุช่วยน้ำฝนด้วย"  "หว๋อๆๆ" อยู่เสียงรถตำรวจก็มา  "งั้นเอาเรามาตกลงกันดีๆ ดีกว่า" พายุพูดออกไป "กูไม่ตกลงอะไรกับมึงทั้งนั้น" "ใจเย็นๆก่อนนะ อย่าเพิ่งทำอะไร" "งั้นแกจับฉันเป็นตัวประกันแทนได้ไหม แล้วปล่อยผู้หญิงออกไป" พายุพูดกับโจร "แล้วกูจะเชื่อมึงได้ยังไง" "ผมจะเดินเข้าไปแล้วนะ"  "ถ้ามึงเล่นไม่ซื่ออีนี่ตายแน่ๆ" "ผมไม่หลอกคุณหรอก" พายุตอบออกไป  แล้วพายุก็มองหน้าน้ำฝนแล้วพูดกับน้ำฝนว่า "ไม่เป็นไรนะน้ำฝน" แล้วก็ยิ้มให้น้ำฝน จากนั้นผู้ร้ายก็ผลักน้ำฝนออกไปแล้วแล้วก็ดึงพายุเข้ามาแล้วพูดขึ้นว่า "มึงนี่โง่จริงๆเลย ฮ่าๆ ๆ ๆ"  "น้ำฝนออกไปสิ" "ไม่นะพายุ น้ำฝนจะไม่ทิ้งพายุ" "เราบอกให้ออกไปไง" "ไม่.พายุ" "ออกไปสิ" น้ำฝนพูดด้วยรอยน้ำตา "ไม่นะพายุน้ำฝนจะไม่ทิ้งพายุ"  ทันใดนั้นก็มีเสียงตำรวจดังขึ้น "คนที่อยู่ในนั้น มอบตัวซ่ะดีๆ ตอนนี้ตำรวจล้อมไว้หมดแล้ว"  แล้วผู้ร้ายก็ออกมาตรงระเบียงพร้อมกับตัวประกันแล้วพูดว่า "พวกมึงกลับไปให้หมดถ้าไม่อยากให้ไอ้นี่ตาย" "ใจเย็นๆสิค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้ ต้องการอะไรก็บอกมา" ตำรวจตอบออกไป "กูไม่เอาอะไรทั้งนั้น"แล้วผู้ร้ายก็ยิงปืนไปทางตำรวจ 1 นัด แล้วก็เข้าไปในบ้าน หลังจากนั้นน้ำฝนก็เดินออกมาพร้อมกับรอยน้ำตาพร้อมกับพูดขึ้นว่า "คุณตำราจช่วยพายุด้วยนะค่ะ" แล้วพ่อกับแม่น้ำเห็นน้ำฝนก็รีบวิ่งเข้ามาปลอบ "ไม่เป็นแล้วนะลูก ไม่ต้องกลัวนะลูก" "แม่ค่ะพายุเขาช่วยหนู แล้วทำไมหนูช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย" "ไม่เป็นไรเดี๋ยวตำราจก็ต้องช่วยพายุออกมาได้ " "จริงป่าวค่ะแม่" "จริงสิจะลูก" "เพื่อนลูกต้องไม่เป็นอะไรเชื่อพ่อนะน้ำฝน"  ตอนนี้สถานการณ์ยังไม่ดีตำรวจก็ทำอะไรไม่ได้ เวลาก็ผ่าน 5 ชั่วโมง คนร้ายก็ยังไม่ยอมออกมาจากบ้าน "ผมว่าคุณมอบตัวเถอะนะ" "ไม่มีทางกูไม่มีทางมอบตัว"  "แล้วคุณคิดว่าจะหนีรอดเหรอ" "ต้องรอดสิ มีมึงทั้งคนนิ" "งั้นผมขอคุยโทรศัทพ์ได้ไหม" "ก็ได้แต่ต้องมีข้อแม้" "อะไรอีกล่ะ" "มึงบอกให้มันเตรียมรถไว้ให้กู" "ได้สิ จะเอาอะไรก็บอกมา" "อย่าเล่นไม่ซื่อนะ" "ผมถูกมัดไว้แบบนี้คงหนีได้หรอก แก้มัดมือผมหน่อย" แล้วพายุก้โทรไปที่น้ำฝนแล้ว เสียงโทรศัพท์ของน้ำฝนดังขึ้น "แม่ พายุโทรเข้ามา"  "พายุเป็นยังไงบ้าง" "สบายดีน้ำฝนก็แค่โดนมัดมือมัดเท้า ไม่ต้องห่วงเรานะ น้ำฝน" "ไม่ห่วงได้ไงล่ะพายุ พายุไม่น่ามาเดือดร้อนแทนน้ำฝนเลย" "เราทิ้งน้ำฝนไม่ได้หรอกนะ จะให้เราทิ่งคนที่เรารักได้ยังไง" "น้ำฝนขอบคุณพายุนะที่ช่วยน้ำฝน" "ไม่เป็นไรหรอก ..น้ำฝนเรามีเวลาคุยน้อย ขอเราคุยกับตำราจหน่อย" "ได้สิ..คุณตำรวจ พายุอยากคุยกับตำรวจค่ะ" แล้วน้ำฝนก็ส่งให้ตำรวจ" "ผม พ.ต.ท พิชิต ครับ" "สวัสดีครับ..มีคนอยากคุยด้วยอ่ะครับ" แล้วพายุก็ส่งโทรศัพท์ให้กับผู้ร้าย หลังจากนั้นผู้ร้ายก็คุยกับตำรวจ ว่าต้องการรถยนต์ 1 คนพร้อมเสบียง แล้วให้ตำรวจออกไปให้หมด  ภายใน 1 ชม.  "นี่เปลี่ยนใจยังทันนะ" "มึงหยุดพูดได้แล้ว เดี๋ยวเตรียมตัวไปกับกู" "คุณจะไม่ปล่อยตัวผมเหรอ" "ไม่มีทาง ต้องให้กูรู้ว่ากูปลอดภัยมึงถึงจะเป็นอิสระ " ตอนนั้นพายุเหมือนคิดอะไรในใจอยู่ เวลาก็ผ่านไป 1 ชม.  ผู้ร้ายก็ยื่นหน้าออกไปดูจึงรู้ว่ามีตำรวจเตรียมให้หมดแล้ว "เอาล่ะไปกันได้แล้ว เดี๋ยวจะแก้มัดให้หลังจากที่แก้มือและทันทีที่แก้มัดเท้าเสร็จพายุก็ตัดสินใจถีบผู้ร้ายจนหลักล้มไปปืนก็หลุดออกจากมือ หลังจากนั้นก้เกิดการต่อสู้กันแต่พายุสู้ไม่ได้จึงโดนเตะที่ท้องล้มไปนอนอยู่กับพื้น แล้วผู้ร้ายก็หยิบท่อนไม้ตีเข้าให้ที่หัวของพายุ แล้วเดินไปหยิบปืนที่ตรงประตูหน้าระเบียง  ทันใดนั้นพายุใช้กำลังที่เหลือวิ่งเข้าไปผลักผู้ร้ายจนตกจากระเบียงและผู้ร้ายก็ได้ยิงปืน 1 นัดใส่พายุ จนพายุล้มลงไปกลับพื้น แล้วกองกำลังตำรวจก็เข้ามาจับผู้ร้าย น้ำฝนเห็นจะรีบวิ่งเข้าไปแต่โดนตำรวจกันไว้ "พายุๆๆอย่าเป็นอะไรนะ" "เข้าไปไม่ได้นะครับมันอันตราย" ตำรวจบอก  หลังจากที่เห็นการณ์สงบพายุก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล "พายุอย่าเป็นอะไรนะ"น้ำฝนวิ่งตามรถเข็นไป จนถึงห้อง ไอ.ซี.ยู  "เข้าไปไม่ได้นะค่ะ"เสียงพยยาบาลพูดออกมา"  แล้วน้ำฝนกับพ่อแม่ รอพายุอยู่หน้าห้อง ไอ.ซี.ยู "พายุต้องปลอดภัยนะลูก" แม่พูดปลอบใจ จนเวลาผ่านไป 3 ชม. หมอก็เดินออกมา "คุณหมอพายุเป็นยังไงค่ะ" น้ำฝนถามแบบรีบร้อน หมอถอนหายใจแล้วพูดว่า "ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วแต่" "แต่อะไรค่ะ"  .....โปรดติดตามตอนต่อไป