รักได้มั้ย..ถ้าหัวใจบอกว่าใช่ ตอนที่7

ผู้ชายบนดวงจันทร์

หลังจากที่พายุและน้ำฝนนัดเจอกัน พายุก็พูดขึ้นว่า "น้ำฝนรอเพื่อนๆก่อนดีม่ะ จะได้เข้าไปพร้อมกัน"  "ไม่เอาไหนพายุรับปากน้ำฝนแล้วไงว่าจะเข้าไปก่อน" "แต่.." "ไม่มีแต่พายุ" "ก็ได้ๆป่ะๆๆ" "ดีมากพายุ" แล้วทั้งคู่ก็เดินไปจนถึงหน้าบ้านของน้ำฝน "บ้านน้ำฝนสวยม่ะพายุ" "สวยๆข้างหลังก็ติดริมน้ำ บ้านแบบนี้เราชอบจัง" พายุตอบออกมา "เข้าไปกันเถอะพายุ" แล้วน้ำฝนก็พาพายุเดินเข้าไปในบ้าน "พายุนี่แม่ของเรา" "สวัสดีครับ" "สวัสดีจ้าพายุ เพิ่งเจอตัวจริงก็วันนี้เอง เห็นน้ำฝนพูดให้ฟังบ่อยๆ"  "ครับ" พายุตอบแบบอายๆ "แม่ก็ดูสิเพื่อนหนูน่าแดงเลย" "ตามสบายเลยนะพายุ" "ครับแม่" "น้ำฝนพาเพื่อนไปนั้งริมน้ำหลังบ้านสิ" "ค่ะแม่" "แล้วเพื่อนลูกจะมาตอนไหนน้ำฝน" "เดี๋ยวก็มากันแล้วค่ะ" น้ำฝนๆๆ "ส่งสัยมากันแล้วค่ะแม่" "ไปพาเพื่อนเข้ามาสิน้ำฝน"  "ค่ะ" " อุ้ม ก้อย เปิ้ล เจี๊ยบ ป๊อก เบิร์ด เอิร์ธ นี่แม่เรา " "สวัสดีค่ะ" "สวัสดีครับ"  "สวัสดีจ้าทุกคน"  "พายุมาคนแรกเลยนะ" เจี๊ยบแซว  "ไปกันทำรายงานกันดีกว่าเพื่อนๆเดี๋ยวจะไม่เสร็จนะ" น้ำฝนบอกเพื่อนๆ  แล้วกลุ่มเพื่อนก็ไปช่วยกันทำรายงานกลุ่มที่ริมน้ำหลังบ้านของน้ำฝนจนเวลาผ่านไปจนเย็๋น "เสร็จซ่ะที" เบิร์ดพูดออกมา  "เวลาเท่าไหร่แล้วเนี้ย" "6 โมงเย็นแล้วเจี๊ยบ" "ไม่น่าเชื่อเวลาผ่านไปเร็วมากๆ" "ช่ายๆเวลาผ่านไปเร็วมาก"กลุ่มเพื่อนๆบอกเหมือนกัน  "หิวว่ะ ไปหาอะไรกินกันดีกว่า" เอิร์ธพูดออกมา  "ขอโทษทีนะ พอดีแม่น้ำฝนออกไปธุระข้างนอกเลยไม่ได้ทำอะไรเลี้ยงพวกเธอเลย"  "ไม่เป็นไรหรอกน้ำฝนเราไปกินข้างนอกกันก็ได้ ตรงตลาดโต้รุ่งไง ของอร่อยออกจะเยอะ" พายุพูดออกมา "งั้นก้ไปกันเลยสิว่ะพายุข้าก็หิวจะตายแล้ว"  หลังจากที่กลุ่มเพื่อนๆไปกันข้าวแล้วก็๋แยกย้ายกันกลับบ้าน ก็๋เหลืออยู่แต่น้ำฝนกับพายุ  "แล้วแม่กับพ่อน้ำฝนจะกลับมากี่โมงเหรอ"  "ยังไม่รู้เลยพายุแต่คงกลับดึกเหมือนกัน"  "นี่เพิ่งจะ 2 ทุ่มเองเดี๋ยวเราเดินไปส่งน้ำฝนที่บ้านนะ" "ไปสิพายุ"  แล้วทั้งคู่ก็เดินคุยกัน 2 คน อยู่พายุก็พูดขึ้นมา "น้ำฝนยังจำวันนั้นที่คุยกันได้ไหม บนรถเมล์อ่ะ" "ขอนึกก่อนนะ" "วันนั้นที่เราบอกว่าชอบน้ำฝนแล้วน้ำฝนก็บอกให้เรารอไง" "จำได้แล้วทำไมเหรอพายุ" "วันนี้เราไม่ได้ชอบน้ำฝนแล้วนะ" "ทำไมล่ะพายุ" "แต่เรารักน้ำฝนไง แล้วน้ำฝนล่ะรู้สึกยังไงกับเรา" "พายุบอกแบบนี้น้ำฝนก็เขินแย่สิ"  "ก็เราพูดจริงๆนิ เรารอมานี้ก็จะขึ้นปี 3 แล้วนะน้ำฝน" "น้ำฝนก็..ก็..รักไง" "จริงๆนะน้ำฝน" แล้วพายุก็จับมือน้ำฝนแล้วก็พูดขึ้นว่า "พายุสัญญานะว่าจะรักน้ำฝนคนเดียวและจะอยู่กับน้ำฝนตลอดไป" ทันใดนั้นน้ำฝนก็น้ำตาไหลออกมา แล้วก็พูดขึ้นว่า "น้ำฝนก็สัญญานะว่าจะรักพายุคนเดียวเหมือนกัน"  ทั้งคู่ก็จับมือเดินไปด้วยกันตรงทางเดินริมแม่น้ำบรรยาตอนนั้นดีมากอากาศเย็นสบายๆพระจันทร์ก็เต็มดวง จนทั้งคู่ถึงบ้านของน้ำฝนน้ำฝน "เข้าไปในบ้านก่อนไหมพายุ" "อย่าดีกว่านะน้ำฝนมันไม่ดี" "ทำไมล่ะ" "เชื่อเรานะน้ำฝนเป็นผู้หญิงคนอื่นจะว่าได้นะ เราไม่อยากให้ใครมาว่าน้ำฝนของเราในทางไม่ดี" "จ้าพายุ" "ฝันดีนะครับน้ำฝน" "พายุก็เหมือนกันนะ"  "เจอกันที่เดิมพรุ่งนี้นะน้ำฝน"  หลังจากที่พายุส่งน้ำฝนเสร็จ พายุก็ยังไม่กลับรอจะกว่าพ่อแม่ของน้ำฝนจะกลับมาเพราะเป็นห่วงน้ำฝน โดยที่น้ำฝนไม่รู้เลยว่าพายุยังรออยู่ จนกระทั้งประมาณ 4 ทุ่มกว่าอยู่น้ำฝนก็ร้องเสียงดังออกมาดังออกมา พายุได้ยินจึงรีบวิ่งเข้าไปแล้วเคาะประตู "ก๊อกๆๆ น้ำฝนเป็นอะไร" แล้วเสียงเคาะประตูก้เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ "น้ำฝนส่งเสียงหน่อยสิ เป็นอะไร" จนพายุตัดสินใจพังประตูเข้าไปในบ้านน้ำฝน สิ่งที่เห็นทำให้พายุถึงกับตกใจ แล้วพูดออกมา "ปล่อยน้ำฝนเดี๋ยวนี้นะ อย่าทำอะไรน้ำฝน" เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรโปรดติดตามตอนต่อไป