เธอคือนักดนตรีที่รัก(ข้างเดียว)

วาวา

วันนี้ฉันกับจากเรียน มาหาเพื่อนที่ห้อง ฉันกับเพื่อนสนิทกันมากรู้ใจกันทุกอย่าง ลืมบอกไปว่าฉันชื่อ วาวา เพื่อนฉันชื่อ นิชชี่ ฉันไปหานิชชี่ ตอนที่เราอยู่ตรงระเบียง เธอชี้ให้ดูผู้ชายคนนึง ดูไม่หล่อเท่าไหร่
นิชชี่ : สเปคชั้นเลยนะวาวา 
ฉัน : ตัวดำ ๆ ไม่เห็นจะเท่ห์ ตงไหนเลย ไม่เปคชั้นว่ะ 
นิชชี่ : แหมชั้นชอบนะไม่ได้ให้แกชอบซะหน่อย ชั้นน่ะเจอผู้ชายคนนี้หลายครั้งแล้วเพระเขาอยู่อพาร์ทเมนท์เดียวกับเราเขาอยู่ชั้น 7 
ฉัน : อ้าวอยู่บนเค้าหรอ 555+ เสร็จชั้นแน่ ชั้นอยู่ชั้น 6 เขาอยู่ชั้น 7  แกก้อมาห้องชั้นบ่อย ๆ จิ จะได้ออกมายืนตรงระเบียงห้องชั้นจะได้เห็นห้องเขาไงเผื่อเขาจะออกมายืนตงระเบียงบ้าง
นิชชี่ : เปงความคิดที่ดีนะแต่ชั้นอยากคุยกะเขาอ่ะ
ฉัน : ก้อโทรไปหาเขาที่ห้องซิ แหมไม่ต้องจ่ายค่าโทรสับด้วยสายใน
นิชชี่ : ไม่กล้าว่ะ เด่วเขาไม่คุยด้วย อายแย่เลย
ฉัน : แหมแล้วเขาจะรู้มั้ยว่าเปงแก บ้าป่าวเนี่ย มาอายคนไม่เคยเห็นหน้ากันแท้ ๆ แถมยังไม่รู้ว่าเปงแก จะกัวไรเล่า ถ้าชอบก้อต้องทำให้มาเปงของเราดิว่ะ เด่วนี้ผู้หญิงผู้ชายสิทธิเท่ากันโว้ย  ไม่น่าเปงเพื่อนชั้นเลยนะแก
นิชชี่ : ถ้าฉันรวบรวมความกล้าได้แล้ว ชั้นจะลองทำตามที่แกบอกนะ 
แล้วเราสองคนก้อเม้าส์กันตามประสาผู้หญิง ผู้หญิง เล่าเรื่องที่ไปเจอมา แล้วนิชชี่ก้อหลงคารมฉันไปนอนที่ห้องฉัน เราก้อนอนดึกกันตามประสาพวกนอนไม่หลับ กว่าจะนอนกัน ตี2 กว่า ฟี้ ฟี้ ฟี้ ๆๆๆ
วันต่อมาฉันกับนิชชี่ก้อยังคงเปงเหมือนเดิม เมาส์เพื่อน ทำงานส่งอาจารย์ ด่าคนโน้นบ่นคนนี้กันไปเรื่อย ไปเที่ยวกัน เรามีอะไรก้อจะแบ่งปันกันเสมอ สรุปง่าย ๆ เราคือเพื่อนรักกัน แต่ก่อนหน้านี้เราก้อเคยงอนกันจนไม่คุยกันถึง ครึ่งปี ฉันเหงามากตอนที่เราไม่คุยกันเพราะเพื่อนเราส่วนมากจะอยู่กะแฟนไม่ค่อยจะมีเวลาให้ฉันนอกจากนิชชิ่นี่แหละ แต่นิชชี่ก้อชอบไปกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งทิ้งฉันอยู่เรื่อย 
หลายวันหลายวันเรายังคงเหมือนเดิม แต่วันนึงฉันไม่เหมือนเดิมเพระงอนนิชชี่ เธอไม่ค่อยสนใจฉัน ฉันไม่รู้จะทำไง ขึ้นสิฟท์เจอกับผู้ชายคนนั้นคนที่นิชชี่ชอบฉันเปงคนยิ้มเก่งก้อยิ้มให้ แต่เขาไม่ค่อยยิ้มแฮะ เสียหน้าทำเราเสียหน้า กลับมาที่ห้องดับเบิ้ลอารมณ์เสีย นึกในสิ่งที่นิชชี่ทำกะเรา เรารักเพื่อนคนนี้มาก เธอเคยแย่งลายเซ็นต์พี่กวาง(เอบีนอร์มอล) ฉันโกรธมากเพราะฉันน่ะหลงรักพี่กวางมากที่สุด เธอยังกล้าแย่งไปเพราะไปดูคอนเสิร์ตกันเธอเห็นว่าพี่กวางน่ารักเลยมาแย่งของฉัน มันผุดขึ้นมาในความคิดว่าเธอยังเคยแย่งของรักของหวงของฉัน ฉันจะต้องทำให้รู้สึกซะบ้าง ข้อหาไม่สนใจเพื่อนอย่างฉัน
ฉันตัดสินใจโทรหาผู้ชายคนนั้น นิชชี่เคยบอกเราว่าเขาชื่อ ต้นตอ เราเลยลองโทรขึ้นไปหาเขา
ฮัลโหล ฮัลโหล ๆ 
เอ่อคือ ขอสายพี่ต้นตอค่ะ 
พูดอยู่คับ แล้วคุณเปงไค 
เป็นคนคนนึงที่แอบชอบพี่อยู่อ่ะ
มาอำอะไรผมเนี่ยคุณ ผมไม่รู้จักคุณนะคับ
ก้อทราบค่ะว่าเราไม่รู้จักกันแต่เรามาทำความรู้จักกันตอนนี้ก้อได้นี่
ตกลงคืนนี้เราคุยกันนานมาก ชั่วโมงกว่า คุยกันหลายเรื่องจนรู้ว่าเขาชอบกล้วยไม้ ชอบเสียงเพลง เสียงดนตรี ไม่ค่อยได้ไปเรียนเพราะมัวแต่กินเหล้า เราเองก้ออำเขาไปหลายเรื่องเหมือนกัน เขาบอกว่าบ้านเขาอยู่ที่ปากน้ำ บ้านสีฟ้า 2 ชั้น มีกล้วยไม้อยู่หน้าบ้าน 
แล้วฉันก้อโทรหาเขาบ่อย ๆ แต่ฉันก้อไม่กล้าบอกเพื่อนหรอกนะว่าฉันโทรคุยกะต้นตอ ฉันรู้สึกว่าฉันชอบต้นตอขึ้นมา แล้วนิชชี่ล่ะจะคิดยังไงจะโกรธฉันรึป่าวแต่มันก้อดีแล้วนี่การโดนแย่งของที่รักไปมันรู้สึกยังไง แต่อีกใจนึงก้อสงสารเพื่อนนะ แต่เราก้อชอบขึ้นมา แต่ทุกครั้งที่ฉันเจอต้นตอฉันก้อจะบอกนิชชี่เสมอว่าต้นตออยู่ตรงนี้นะ ตรงนั้นนะ แล้ววันนึงนิชชี่ก้อให้รุ่นน้องไปถายรูปต้นตอมา ต้นตอน่ารักมากแต่ไม่ชอบถ่ายรูปคนเดียวเลยให้เพื่อนของต้นตอถ่ายมาด้วย ฉันรู้สึกไงไม่รู้บอกไม่ถูก ฉันจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีเนี่ย แล้วต้นตอจะชอบฉันไหมเนี่ย