วาเลนไทน์ไร้กลีบกุหลาบ

~LiLiTh

ฉันนั่งมองกลีบกุหลาบที่ร่วงหล่นตามทางเดิน อุตสาห์สรรหามาทั้งๆที่กุหลาบขาดตลาดแต่ทำไมทิ้งขว้างอย่างนี้ บางทีรู้สึกเสร้าแทนดอกไม้เหล่านั้น วันหนึ่งที่ผ่านมามันคงได้อวดร่างระหงอันสวยงามด้วยความภาคภูมิ เวลาหนึ่งที่ผ่านมามันคงเป็นที่ต้องการของทุกๆคน แล้วดูตอนนี้สิถูกทิ้งอย่างมิมีใครเหลียวแล
         ชีวิตฉันก็เหมือนดอกกุหลาบวันวาเลนไทน์ เคยมีค่า เคยเป็นที่ต้องการ แต่กาลเวลาทำให้กลายเป็นสิ่งไร้ค่า  บอบช้ำและมิอาจเป็นเหมือนเดิม คิดไปแล้วก็เสียดายกับสิ่งที่ทำไป ความสุขชั่ววูป มิอาจทดแทนสิ่งที่ต้องเสีย
          เห็นแจกันดอกไม้ที่วางอยู่แล้วอยากเป็นดอกแอสเตอร์ มันไม่อาจสวยเฉียบขาดเหมือนเจ้ากุหลาบ แต่อย่างน้อยมันก็เป็นที่ต้องการเรื่อยไป แล้วมิเคยถูกทิ้งขว้าง
    เหอะๆๆ แปลกดีเนอะปีที่แล้วยังได้กุหลาบตั้งหลายช่อ ของขวัญตั้งหลายชิ้น จดหมายตั้งหลายฉบับ แล้วดูปีนี้สิ stickerหัวใจซักดวงยังไม่ได้เลย แต่มันก็แค่วันวันหนึ่งไม่ได้สำคัญอะไร ชีวิตฉันก็ยังเดินต่อไป ฉันไม่เคยเสียใจกับสิ่งนั้นที่เกขึ้นหรอก แม้จะไม่รู้ว่ามันคืออะไรก็ตาม เพราะมันทำให้ฉันเรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง ทำให้ฉันช่วยตัวเอง พึ่งตัวเองมากขึ้น
      แม้วาเลนไทน์นี้จะไม่มีกุหลาบ ไม่มีตุ๊กตาหมี แต่มันก็ไม่มีน้ำตา ทว่าเหลืออยู่เพียงรอยยิ้มที่สดใสกับกำลังใจเพื่อวันพรุ่งนี้