อำ

เรไร

ที่ทำการอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่
คืนหนึ่งในหลายๆค่ำคืน
ผมแวะไปเยี่ยมเยียนสหายเก่าแก่ ที่ผันตัวเองมาเป็นเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่า
กินเงินเดือนข้าราชการเดือนไม่กี่บาท แค่ซื้อข้าวเหนียวกับลูกแป้ง น้ำตาลทราย
มาหมักผ่านกรรมวิธีทำน้ำขาวไว้กินเองยังแย่เลย เฮ้ย ........ ชีวิต
ผมก็เช่นกันวิถีชีวิตคล้ายๆกันกับมันนั่นแหละ...พอกัน เฮ้ย...ชีวิต
แต่เรามักไปนั่งคุยกันโดยมีสุราเป็นตัวประสาน นั่งคุยกันเล่าเรื่องตลกโปกฮา
ลามก สารพัดที่จะขุดกันขึ้นมาได้ เล่นกีตาร์ เป่าใบไม้ ร้องรำทำเพลง สนุกสนาน
แต่มีเรื่องหนึ่ง คือการท้าทายความเชื่อมั่นของคนที่ตัวเองรัก
เรียกกันซื่อๆเลยแล้วกันว่า....... เ  มี ย...
......เพื่อนผมมันชื่ออ๊อด
อยู่มันพูดขึ้นมาลอยๆว่า เอ็งเชื่อไหมว่าเมียข้าน่ะไม่เชื่อคำพูดใครหรอก 
นอกจากข้าคนเดียวดีอยู่อย่างนึง ไม่มีปัญหา อยู่ในโอวาททุกอย่าง
ผมก็ถียง ..เฮ้ย..เอ็งโม้ป่าวว่ะ เห็นอยู่ต่อหน้าเมียทีไร 
เป็นงูหลามถูกเชือกกล้วยทุกที 
อย่ามาราคาคุยดีกว่า เหม็นขี้ฟัน
ไอ้อ๊อดมันบอกว่า เอ็งไม่เชื่อใช่ไหม เอ็งลองไปอำเลยก็ได้ 
แล้วหน้าอย่างเอ็งด้วยนี่น่ะ  บอกคำเดียวเลยยากส์.......
...เออ..ข้าจะลองดู..อย่ามาโกรธกันทีหลังน่ะโว้ย     ผมบอกมันไปอย่างนั้น
หลายๆคนที่ร่วมวงสนทนาอยู่ได้ยินกันทุกคน จนดึกดื่นฤทธิ์ของน้ำขาวโอ่งนั้น 
ทำเอาทุกคนสลบไสล......
......เช้าวันรุ่งขึ้น
ไอ้อ็อดข้าจะกลับแล้วน่ะโว้ย ที่เอ็งพูดเรื่องเมียเอ็งเมื่อคืน เมาหรือเปล่า
มันสวนมาทันที ไม่เมาโว้ยเอ็งไปลองอำได้เลย รับรองว่าไม่มีทางเชื่อเด็ดขาด
เออ....ข้าจะลองดู
จนรุ่งเช้าอีกสองวัน ต่อมาเป็นวันหยุด วันอาทิตย์ล่ะมั้ง
ที่หน้าบ้านอ็อด ผมยืนเคาะประตูบ้านมัน ก๊อกๆๆๆๆๆ
......อ็อด อ็อด ......
เสียงลูกบิดดัง เก๋ เมียไอ้อ็อดเปิดประตูออกมา พอเจอหน้าผมก็พูดว่า
อ้าวพี่มาไงล่ะนี่ พี่อ็อดไม่อยู่หรอกอยู่อุทยานโน่น
ผมบอก อ้าว.... ก็นัดกับมันเมื่อสองวันก่อนขึ้นไปหามันที่นั่นมา 
มันบอกว่าให้มาหาวันนี้......เก๋ถามว่า มีอะไรกันหรือพี่
...ผม ..ไม่มีอะไรหรอก มันบอกว่าจะลงมาตั้งแต่วันเสาร์  
เห็นว่ามันถูกหวยสามตัวบน ตัวตรง
ได้มาตั้งหลายหมื่น มันจะชวนไปกินอะไรกันน่ะ
เก๋ทำท่าทางตกใจแล้วบอกว่า อ้าวพี่เก๋ไม่รู้เรื่องเลย 
วันก่อนพี่อ็อดโทรมาก็ไม่เห็นว่าอะไร
ผม... อ้าวงั้นพี่ไปก่อนน่ะ ยังไงอ็อดมาแล้วก็โทรหาพี่ด้วยแล้ว 
ผมพูดแล้วก็เดินอมยิ้มจากมา..อิอิอิ(เสร็จข้าล่ะไอ้อ็อด)
ผมปิดโทรศัพท์ หลังจากนั้นอีกสองวัน มีกระดาษแผ่นเล็กๆ 
เสียบไว้ที่ประตูบ้าน 
ข้อความเขียนไว้ว่า ........
......เอ็งไม่น่าทำข้าเลย อำเรื่องอะไรไม่ทะลึ่งมาอำเรื่องนี้ พอข้ากลับบ้านเมียข้าสอบสวนข้ายังกะว่าข้าเป็นผู้ต้องหา นี่ข้าต้องไปนอนบ้านแม่มาคืนนึงแล้ว ยังไงเมื่อเอ็งอ่านจดหมายนี้แล้วเอ็งไปที่บ้านข้าหน่อยแล้วกัน ขอร้องเถอะว่ะ.....
.....ผมรีบไปทันทีเลยพอเจอหน้ามันเหมือนนักมวยไปต่อยมวยมาสัก 100 ยกได้มั้งดูบอบช้ำเหลือเกิน กว่าจะอธิบายให้ เก๋ฟังแล้วเข้าใจว่าเป็นการอำกัน กว่าจะเข้าใจกันตั้งนาน แถมยังมาทำตาเขียวเหมือนดุผมอีก..บอกว่าเล่นอะไรกันอย่างนี้ ....ผมก็พูดอะไรไม่ออก( ในใจแอบขำอยู่คนเดียว ๕๕๕๕๕๕) กว่าจะปรับความเข้าใจกันได้ก่อนออกจากบ้านไอ้อ๊อด ได้ยินเสียงเบาๆตามหลังมาว่า
...ครอบครัวร้าวฉานคืองานของมัน เสียงไอ้อ็อดพึมพำ