ฉันจอดรถบนฟุตบาธข้างถนน .. นั่งรอใครบางคน .. คอยใครบางคน .. ฝนตก .. ฉันมองผ่านกระจกที่มีละอองฝนเกาะพราว .. ผู้คนเดินผ่านไปมา .. บ้างกางร่ม .. บ้างใช้กระดาษหนังสือพิมพ์กางคลุมศีรษะ .. บ้างเดินตากฝนอย่างไม่สนใจหากเนื้อตัวจะเปียกปอน .. รถราหนาแน่น .. ขยับเขยื้อนได้ทีละน้อย .. ทีละน้อย .. ฉันมองนาฬิกา .. .. 17.23 น. .. ชั่วโมงเร่งด่วนเช่นนี้ .. ใครต่อใครคงรีบกลับ .. บ้าน .. ฉันนึกถึง .. บ้าน .. ฉันเปิดประตูรั้วเข้าบ้าน .. ถอดรองเท้าผ้าใบสีขาวเก็บใส่ตู้รองเท้าที่ตั้งในโรงรถ .. ดอกเยียบีร่าสีขาวชูช่องดงามในแจกันสีมุก .. ราวยิ้มรับฉันกลับบ้าน .. ฉันก้าวเข้าห้องรับแขก .. ชุดโซฟาสีเขียวหม่นเข้าชุดกับชั้นวางโฮมเธียเตอร์ .. หยิบรีโมทคอนโทรลเปิดโทรทัศน์ขนาด 29 นิ้ว .. ไม่เอาดีกว่า .. ฟังเพลงดีกว่า .. ปิดโทรทัศน์ .. หยิบรีโมทคอนโทรล .. เปิดเครื่องเสียงเล่นแผ่นเพลง Home Sweet Home .. ดอกพุทธรักษาสีแดงในแจกันทรงสูงมุมห้อง .. ยิ้มรับ .. มันคงชอบเพลงนี้ .. ฉันเดินผ่านห้องรับแขกสู่มุมทำงานที่จัดซ่อนอย่างแนบเนียน .. วางกระเป๋าไว้บนโต๊ะทำงาน .. เดินเลยไปเปิดไฟห้องน้ำ .. แสงสีนวล .. เย็นตา .. ให้ความรู้สึกสบาย .. ตะกร้าดอกไม้หอมมุมห้องส่งกลิ่นละมุน .. ฉันเปิดน้ำในอ่างล้างมือ .. กดสบู่เหลวสีชมพูหอมจางๆ .. ตามองเจ้าตุ๊กตากาฟิวส์สามตัวที่วางอยู่บนชั้นเหนืออ่างล้างมือ .. ตาเจ้าเล่ห์ของพวกมันดูอ่อนโยน .. ราวกับถามฉันว่า .. "เหนื่อยไหม? .. ดื่มน้ำเย็นสิแล้วจะรู้สึกดีขึ้น .." ฉันยิ้มรับ .. "อื้ม .. ไม่เลว .. ขอบคุณนะ" .. ฉันนึกตอบพวกมันในใจ .. เช็ดมือกับผ้าขนหนูสีชมพู .. เจ้าหมูน้อยตัวอ้วนยืนเกาะอยู่บนห่วงแขวนผ้า .. ฉันยิ้มให้มันแล้วบอกมันว่า .. "ฉันกลับถึงบ้านแล้วนะ" .. มันยิ้มตอบแล้วก็พยักหน้า .. "อื้มๆๆ .. ดีใจจัง .. กลับมาซะที" .. "เดี๋ยวมาคุยด้วยนะ .. ขอดื่มน้ำให้ชื่นใจก่อน .." ฉันบอกมันในใจ .. แล้วเดินไปเปิดตู้เย็นใบใหญ่แบบ 2 ประตู .. ผลไม้นานาชนิด .. ส้ม .. แตงโม .. แอ๊ปเปิล .. เต็มชั้นวาง .. นมกล่องหลากรส .. ขนมปัง .. แยม .. ช๊อกโกแลต .. ฉันคิดในใจ .. หากน้ำท่วมจนออกไปไหนไม่ได้ฉันก็คงไม่อดตาย หยิบเหยือกน้ำใบใสมีไอเย็นเกาะเป็นฝ้า .. รินน้ำใส่แก้วสะอาด .. ดื่ม .. ฉันมองไปบนโต๊ะกินข้าว .. อาหารถูกตั้งเตรียมไว้ .. ข้าวตักไว้พร้อม .. ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ .. เริ่มรับประทานอาหาร .. อาหารรสชาติอร่อย .. ของโปรดฉันทั้งนั้น .. แต่ ... .. มันขาดอะไรไปบางอย่าง .. .. ไม่รู้ว่าคืออะไร .. .. บางอย่างมันหายไป .. ก๊อกๆๆๆ .. เสียงเคาะหน้าต่างรถ .. ทำฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์ .. "รอนานไหม? .." ใครบางคนถาม .. ฉันสั่นศีรษะ .. แล้วยิ้มต้อนรับ ... "ไปไหนดี.." ฉันถาม .. "กลับบ้านดีไหม?" ใครบางคนตอบ .. ฉันเปิดประตูเข้าบ้าน .. ใครบางคนถอดรองเท้าผ้าใบวางบนชั้นวางรองเท้า .. .. ที่มีรองเท้าผ้าใบวางเต็มชั้น .. ฉันถอดรองเท้าผ้าใบสีขาววางบนพื้นหน้าชั้นวางรองเท้า .. วางกระเป๋าทับกองกระดาษบนโต๊ะสี่เหลี่ยมเก่าๆ .. .. มีด .. ที่เขี่ยบุหรี่ .. แผ่นซีดี .. ตะเกียบ .. ฯลฯ .. วางระเกะระกะ .. ฉันมองคอมพิวเตอร์ที่ตั้งอยู่ข้างชามสังกะสีบุบบี้มีก้นบุหรี่อยู่เกือบเต็ม .. แก้วกาแฟใบสีดำ .. คราบกาแฟเกาะปากแก้ว .. ใครบางคนคงดื่มก่อนออกจากบ้าน .. ฉันเดินผ่านตั่งไม้สักตัวโต .. บนตั่งมีผ้าปูนอน .. และผ้าห่มที่ทิ้งร่องรอยไว้เหมือนว่า .. คงเพิ่งมีใครสักคนลุกจากที่นอน .. เปิดตู้เย็นใบขนาดย่อม .. มีเพียงขวดน้ำดื่มสองขวด .. กับถุงกาแฟบด .. ฉันรินน้ำลงแก้วใบขุ่นพลางนึก .. ครั้งสุดท้ายที่ล้างแก้วใบนี้ .. เมื่อไหร่หนอ? .. ช่างมันเหอะ .. ยังไง ก็มีฉันคนเดียวที่ดื่มน้ำจากแก้วแหละน่ะ .. อืม .. น้ำเย็นพอใช้ .. ฉันมองกระเป๋าตังค์ของใครบางคน .. ที่คงเพิ่งโยนไว้บนหลังตู้เย็น .. ผ้าเช็ดหน้าผืนสีแดง .. แก้วใบเล็กๆ .. โหลยาดอง .. ขวดเหล้าขาว .. วิสกี้ .. เครื่องชงกาแฟ .. มีคราบกาแฟไหลนองเต็มพื้นโต๊ะ .. แก้วกาแฟใบสีขาวของฉัน .. ยังวางอยู่ที่เดิม .. ฉันเพิ่งล้างมันเมื่อวาน .. ฉันเดินผ่านตู้เสื้อผ้าที่เปิดประตูทิ้งไว้ .. ใครบางคนคงไม่ได้ปิด .. ห้องเก็บของใต้บันได .. มีของวางระเกะระกะ .. เป้หลายใบแขวนไว้ที่ตะขอแขวนบนบานประตู คู่กับกางเกงยีนส์เก่าๆ .. เสื้อและกางเกงแขวนไว้เต็มราวแขวนผ้า .. ถุงเท้าสีขาวตกอยู่บนพื้นตามทางเดิน ตะกร้าใส่ผ้าซักแล้ว มีผ้าอยู่เต็ม .. บ้างตกบนพื้นข้างตะกร้า .. รวมทั้งเสื้อและกางเกงชุดคุ้นตาเมื่อสักครู่ .. เสียงราดน้ำโครมคราม .. ประสานเสียงผิวปากลั่นห้องน้ำ .. ใครบางคนคงกำลังอาบน้ำ .. ฉันมองหนังสือพิมพ์ .. กับหนังสือเล่มบางอีกสองสามเล่ม .. ที่วางไว้บนสันกำแพงห้องน้ำ .. อ่างล้างชามที่มีจานชามกองอยู่เต็ม .. ทิ้งเศษอาหารไว้ .. เดาได้ว่า .. วันนี้ใครบางคนคงกินมาม่าอีกแน่ .. เตาแก๊สที่มีคราบน้ำมันเกาะอยู่เต็ม .. กาน้ำใบเล็กเต็มไปด้วยเขม่าสีดำ .. มีผ้าขี้ริ้วพันไว้ที่หูจับ .. นั่นไง .. ต้มน้ำชงมาม่า .. จริงๆ ด้วย กระป๋องผงซักฟอกเปิดฝาไว้ .. วางคู่กับห่อมาม่า บนชั้นวางของ .. ขวดน้ำปลาที่ไม่ได้ปิด .. ชาม .. มีด .. ไฟแช็ก ... กล่องสบู่เปล่า .. ดูเหมือนข้าวของทุกอย่างในบ้าน .. สามารถเคลื่อนไหวไปได้ทุกที่ .. ตามแต่ใจมัน ไม่มีใครจำกัดเสรีภาพของพวกมัน .. ฉันเริ่มลงมือล้างชามในอ่างอย่างเงียบๆ .. .. แอบยิ้มกับตัวเอง .. ยามได้ยินเสียงร้องเพลงคลอเสียงผิวปาก .. "หิวไหม?" ใครบางคนถาม .. ฉันมองหยาดน้ำที่เกาะพราวตามตัวเขา .. พลอยรู้สึกสดชื่นไปด้วย .. ฉันสั่นศีรษะ .. แล้วถามกลับไปบ้าง .. "หิวไหม? .. " ใครบางคนสั่นศีรษะ .. ยิ้ม .. แล้วก้มลงจูบหน้าผากฉันเบาๆ .. "ไม่ต้องล้างหรอก .. ไปดูหนังกันเถอะ .. " ใครบางคนจูงมือฉันเดินออกจากห้องครัว.. อืม .. ฉันคิดว่าห้องครัวนะ .. เรานั่งดูหนัง .. และเล่นกันยามหนังถูกคั่นเวลาด้วยโฆษณา .. "ห้าทุ่มครึ่งแล้วนะ .. " ใครบางคนบอก .. ฉันมองนาฬิกา .. "จะอยู่นี่หรือป่าว? หรือจะกลับ? .. " ใครบางคนถาม .. ฉันเงียบ .. ใครบางคนหันกลับไปดูหนังต่อ .. ฉันลุกขึ้น .. เดินไปเลือกเสื้อยืดและกางเกงขาก๊วยจากราวแขวนผ้า .. ฉันเดินกลับมานั่งบนตั่ง .. ด้วยชุดใหม่ .. ใครบางคนหันมามองแล้วยิ้ม .. อ้าแขนรับฉันเข้าไปไว้ในอ้อมกอด .. .. อุ่นจัง .. ฉันอยู่บ้าน .. ตอนนี้ฉันอยู่บ้าน .. ฉันเลือกอยู่ .. บ้าน .. แม้ชั้นวางรองเท้าที่บ้านจะไม่มีที่ว่างพอสำหรับรองเท้าผ้าใบสีขาวของฉัน .. และแม้บนโต๊ะที่บ้านจะไม่มีที่ว่างพอสำหรับวางกระเป๋าของฉัน .. ก็ตาม .. ฉันอบอุ่นเมื่ออยู่บ้าน .. ฉันอยู่บ้าน .. Home is made of love and warm .. House is made of bricks and stones .. ฉันอยู่บ้าน .. .. บ้าน ..
keekie 8 ส.ค. 2548 22:37 น. - ID 5621 
1776
1
0
9 สิงหาคม 2548 10:06 น. - comment id 85955
หน้าส่วนตัว
..อ่านแล้วอบอุ่นดีนะกี้..
..เหมือนอยู่ในความทรงจำ..ลาง..ลาง..
+++ฉันมองคอมพิวเตอร์ที่ตั้งอยู่ข้างชามสังกะสีบุบบี้มีก้นบุหรี่อยู่เกือบเต็ม .. +++
อยู่ตรงหน้ามีรักคือรัก
อยู่ที่ไหนมีรักคือรัก
อยู่กับใครมีรักคือรัก
ณ ช่วงเวลาไหนมีรักคือรัก
.. 
..
9 สิงหาคม 2548 13:23 น. - comment id 85966
.. คุณทราย .. .. ความทรงจำ ลาง - ลาง .. ของคุณ .. คล้ายความฝันอันเด่นชัดของกีกี้ .. .. น่าแปลก .. แต่ยินดีค่ะ .. +++ .. ฉันมองผ่านคอมพิวเตอร์ .. สายตาหยุดอยู่ที่นาฬิกาปลุกรูปผึ้งน้อย .. ลายพร้อยเหลืองดำ .. +++ .. อยู่ตรงนี้มีรัก? .. คือรัก? .. .. อยู่ตรงไหนให้ห้ามหัก? .. รักหรือ? .. .. อยู่ตรงนี้มีรอยร้าว .. รักคือ? .. .. อยู่ตรงไหนอย่ายึดถือ .. รักลวง? ..
9 สิงหาคม 2548 13:47 น. - comment id 85968
9 สิงหาคม 2548 14:34 น. - comment id 85971
เปรียบเทียบระหว่างบ้านสองหลังหรือครับ อีกหลังท่าทางรก สกปรกน่าดู แต่สำหรับผมที่ไหนก็อยู่ได้ ขอเพียงได้อยู่แล้วสุขใจ ที่ไหนก็ไม่เหมือนบ้านตัวเอง เอ....แล้วมันไปอยู่ในความทรงจำใครหรือ ที่ว่าความทรงจำลางๆ น่ะ
9 สิงหาคม 2548 17:58 น. - comment id 85980
กลอนเก่า เอามาเหล้า เอ๊ย เล่าใหม่น่ะ เห็นมีจูบๆเหมือนก๊านนเหมือนกัน..(อิอิ ว่าแต่จะเหล้าเก่าเหล้าใหม่ ก็เมาท๊างงน๊านนน...เนอะ)
จรดจูบ บนหน้าผาก อย่างช้าช้า วอนเวลา รั้งฉุด หยุดเอาไว้ เส้นความสุข อย่าเพิ่งเบน เอนออกไป นี่ใช่ไหม ที่ใครใคร จึงใฝ่ปอง http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem69338.html กลอนเก่า เอามาเหล้า เอ๊ย เล่าใหม่น่ะ ว่าแต่จะเหล้าเก่าเหล้าใหม่ ก็เมาท๊างงน๊านนน.. หากฉันไม่เคย รู้จักชีวิตที่มืดมน หากฉันไม่เคย จมอยู่กับความทุกข์ใจ ถ้าหากวันนั้น ฉันไม่เคย ไม่เหลือไม่มีใคร ก็อาจจะทนไม่ไหวอะไรอย่างนั้น หากฉันไม่เคย รู้จักกับรักที่ร้อนรน หากฉันไม่เคย เคยถูกบางคนทิ้งกัน ก็ยังคงคิดว่า จริงๆเจ็บช้ำและทรมาน ถ้าหากว่าใครคนนั้นเขาไปจากฉัน ก็คงขาดใจ แต่ผ่านไปแล้ว ฉันถึงได้รู้ รู้ว่ามัน..ก็ไม่เท่าไร จากอดีตครั้งนั้นสร้างภูมิต้านทานให้กับใจ อย่างน้อยได้เตรียมเผื่อไว้ ให้ยอมรับความจริง..จนมันไม่เสียใจ.. หากแม้นบังเอิญได้เจอะกับรักอีกครั้งนึง หากแม้นบังเอิญได้เจอะกับคนรู้ใจ อยากเก็บรักษาไว้นานๆก็รู้ว่าควรทำไง และหากว่าตอนสุดท้ายไม่เป็นยังนั้น ก็ยอมเข้าใจ..จะเจ็บอีกครั้งก็ไม่เป็นไร ..หากฉันไม่เคย/แอม เสาวลักษณ์ ลีละบุตร...
9 สิงหาคม 2548 19:22 น. - comment id 85981
จะติดตามตอนต่อไป...
10 สิงหาคม 2548 00:42 น. - comment id 85985
อ่านยังไม่จบเลย แวะมาแป๊บก็เวลาหมดล่ะ คราวหน้าล่ะกันนะครับ
15 สิงหาคม 2548 22:46 น. - comment id 86082
คือรัก..พักอยู่ตรงไหน รักหรือไร..ใยรักหักหาญ รักคือ..ความรื่นชื่นบาน ร้าวราน..ใยรักมักลวง แตกต่างมักทำให้เจ็บ หนาวเหน็บร้าวใจใหญ่หลวง แม้รักใช่หักอกลวง ช้ำทรวง..แตกต่าง...ทำไม...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ