สะดุดรักเมื่อวันหยุดพักใจ 1

เฟรช

"เรมิ เรมิ ยายตัวเล็ก  เมื่อไหร่จะออกมาซักทีหา.."
  ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงน้องชายสุดแสบของฉันเรียก
   "รู้แล้วหน่า  ทำไมต้องตะโกนด้วยหา"
   "อ้าว  ไหงมาว่ากันอย่างนี้หละ รู้งี้ปล่อยให้ตกรถไปเลยก็ดี"
   "แล้วทำไมไม่ปล่อยให้ตกรถไปเลยหละ เชอะ"ฉันเดินบ่นออกมาหน้าบ้านที่ฉันอยู่มาตั้งแต่ตอนเด็กๆ  ที่ที่ตอนนี้มันจะไม่ใช่บ้านของฉันอีกต่อไปแล้ว ฉันกำลังไปอยู่เมืองที่ฉันไม่รู้จัก ไปอยู่โรงเรียนที่ไม่มีเพื่อนเลยซักคน ไปอยู่ในที่ที่ไม่มีเค้าคนนั้น  เค้าคนที่ทำให้ฉันยิ้มได้ตลอดเวลา  แต่ถึงฉันจะอยู่มันก็คงไม่มีความหมายอะไรเพราะเค้าก็ได้ย้ายออกไปอยู่เมืองอื่นก่อนน่าที่เขาจะบอกเลิกกับฉัน ฉันไม่รู้ว่าจะมีโอกาสพบกับเขาคนนั้นอีกหรือป่าว"ชิน ชิน ชิน" ชื่อนี้คอยวนเวียนมาตลอดเวลา ไม่นะ อย่านะ ฉันต้องไม่ร้องไห้สิ ToT
   "หนิ  ทำเปนนางเอกไปได้เร็วๆสิ รำคาญชะมัดเลย"เสียงบ่นของยูชิ น้องชายหัวแก้ว หัวแหวนของฉันดังขึ้นมาอีก ฉันรีบเช็ดน้ำตาแล้วจึงรีบขึ้นรถไป 
   "มัวแต่คิดถึงไอชิน มันอยู่หละสิ"
   "หนิ.แกหนะ ชินเค้าไปทำอะไรให้แกหา นายถึงไม่ชอบเค้า"
   "ก็รำคาญเทอนะซิ ร้องไห้อยู่ได้ เทอร้องไห้เพราะมันเปนสาเหตุ"
   "แล้วนายก็เลยเกลียดเค้างั้นสิ"
   "อืม..ดิ"
   "เชอะ"
ตั้งแต่ตอนที่ฉันเริ่มคบกับชินยูชิไม่เคยชอบชินเลย  พอรู้ว่าฉันกำลังคบอยู่กับชิน นายนี่ไม่ยอมพูดกับฉันตั้งเดือนกว่า  ฉันหละไม่เข้าใจว่านายนี่ไม่ชอบอะไรชินนักหนา  ยิ่งเจอเรื่องที่เขาบอกเลิกฉัน นายนี่ก็ยิ่งซ้ำเติมฉันเข้าไปอีก สงสัยคงอิจฉาที่ชินน่าตาดีกว่าละสิ...  นี่เขาก็ไปหลายเดือนแล้ว  ทำไมฉันถึงจะลืมเขาไม่ได้ซักทีนะ  ทำไม ทำไม ?//////  
   
    "ยายตัวเล็ก  ยายตัวเล็ก นอนขึ้นอืดอยู่นั่นแหละ รีบๆมาช่วยกันยกของได้แล้ว"
    "ถึงแล้วเหรอ"
    "อืมดิ นอนน้ำลายยืดอยู่ได้  น่ารำคาญ" ทำไมนายนี่ถึงพูดเป็นแต่น่ารำคาญนะ  พอด่าฉันเส็ดก็รีบหนีไปเลยนะ
    "บ้าหรอ...  ใครน้ำลายยืดหา... นายนั่นแหละ"ฉันตะโกนไล่หลังไป นี่เหรอบ้านหลังใหม่ของฉัน พูดถึงก็สวยใช้ได้นะ แต่ถึงจะสวยยังไงก็สู้บ้านหลังเดิมไม่ได้หรอก เชอะ  นั่นไงนายนั่นเริ่มลงมือสำรวจบ้านแล้ว ไม่ได้ ไม่ได้ เด๋วนายนี่ได้ห้องใหญ่กว่าฉัน ฉันไม่ยอมหรอกนะ นั่นงัยห้องนั้นเลยเร็วๆสิเรมิ รีบวิ่งเร็ว
หาาา...      อะไรกันเนี่ย
    "เสียใจยายตัวเล็ก ผมจองแล้ว" นายนี่มาถึงก่อนฉันได้ไง ไม่ยังไงฉันก็ไม่ยอม ก็ห้องนี้ออกจะใหญ่  แถมยังมองออกไปเห็นวิวข้างล่างด้วย
    "ฉันเป็นพี่นายนะ ยูชิ" ใช่ๆ พี่ต้องได้ห้องใหญ่กว่าสิ
    "แล้วไงหละ" อ้าว..ไหงพูดแบบนี้หละ
    "อยากมีเรื่องหรอไง"กล้าหาเรื่องกับนักกีฬาเทควันโดหรือไง แต่คิดๆไปไอหมอนี่เก่งกว่าฉันอีกนะ
    "นึกว่ากลัวหรอไงหา.."
    "ไม่รู้ ยังไงฉันจะเอาห้องนี้"
    "พูดไม่รู้เรื่องหรอไง เรมิ บอกว่าฉันจองแล้ว"
    "ฉันเป็นผู้หญิงนะ ผู้ชายต้องเสียสละสิ" 
    "บ่นเส็ดแล้วยัง  ถ้าเส็ดแล้วเชิญออกจากห้องผมได้แล้ว" แล้วนายนี่ก็ลากฉันออกจากห้องแล้วปิดประตูใส่หน้าฉัน  ทำไมฉันต้องมีน้องอย่างแกด้วยนะ ยูชิ ไม่เป็นสุภาพบุรุษซะเลย  แต่พูดถึงนายนีก็ไม่เป็นสุภาพบุรุษกับฉันแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ ทีกับแฟนคลับหนะ คับ คับ คับ อยู่ได้ เชอะ ไปห้องอื่นก็ได้ เอาชั้นบนดีกว่าขี้เกียจเปิดประตูเห็นห้องหมอนี่ เห็นแล้วคงอารมเสีย หลังจากที่ฉันได้ห้องแล้วก็เอาของขึ้นไปเก็บด้านบน เอ..ฉันว่าฉันไม่น่าเลือกชั้นบนเลยนะ ของหนักจะตาย  แล้วพ่อกับแม่ฉันไปไหนแล้วเนี่ย มีโน๊ตติดไว้ด้วย
       
            ' แม่กับพ่อไปดูความเรียบร้อยที่ร้านก่อนนะเรมิ หวังว่าคงดูแลตัวเองกับน้องได้ เดินออกไปข้างหน้ามีร้านเบอเกอรี่นะจ้ะ ช่วยตัวเองนะลูก'
                                                                           เรกะ
โห...   แม่นะแม่ทำกันได้ แล้วฉันจะกินอะไรหละเนี่ย เมืองนี้ฉันก็ไม่เคยมา ทำไมถึงซวยยังงี้เนี่ย 
   "ติ๊งต๋อง  ติ๊งต๋อง" เอะ... ใครมานะ ฉันเดินออกไปเปิดประตู 
   "เอ่อ  ขอโทด นี่เป็นบ้านของยูเคดะ ชิซาโตะรึป่าว"ชายคนที่มากดกริ่งถามฉันด้วยน่าตาแปลกใจ และตะลึงสุดๆ  ไม่เคยเห็นคนน่าร๊ากละสิ  อดคิดหลงตัวเองไม่ได้เลย ฉันนี่ แต่ว่าไปหมอนี่ก็ดูดีนะ อายุคงจะห่างกับฉันซัก2-3 ปีได้มั้ง
    "ไม่เชิงหรอกค่ะ"พอฉันพูดแบบนี้ยิ่งทำให้เขางงเข้าไปอีก  เวลาเขาทำหน้างงนี่ น่ารักดีเนอะ จนฉันเผลอยิ้มออกมาไม่ได้
    "คือว่า ฉันเพิ่งย้ายมาอยู่วันนี้นะค่ะ คนที่คุณตามหาอาจจะเคยอยู่ที่นี่ก็ได้"หลังจากที่ฉันพูดจบก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
     "ชองคัน  ชองคัน นายไปทำอะไรตรงนันหนะ" หมอนี่ชื่อชองคันหรอเนี่ย
     "อ้าวเคดะ  นี่ไม่ใช่บ้านนายเหรอ"ชองคันตะโกนถามต้นเสียงที่เรียกเขา
     "บ้าหรอไง  บ้านฉันหนะหลังโน้น" ในที่สุดฉันก็เห็นต้นเสียงนั้น โห..เขาดูดีจัง  ถ้าบอกว่าเขาเป็นดาราหรือนายแบบฉันคงเชื่อแบบไม่สงสัยเลยซักนิด 
     "อ้าว งั้นขอโทด ละกันนะเทอหนะ ที่ทำให้เสียเวลา"ฉันรู้ข้อเสียของอีตาชองคันแล้วหละ นิสัยเหมือนน้องฉันเลย เสียดายนะอุส่าเกิดมาน่าตาดี ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย
     "ไปกันเหอะ"แล้วเคดะ ก็ลากชองคันไป โห...ขนาดฉันว่าชองคันนิสัยแย่แล้วนะ ตานี่ยังแย่กว่าอีก  คิดจะไปแบบนี้เลยหรอไง  ฉันไม่ยอมหรอกนะ
     "นี่ นายหนะ ไม่คิดจะขอโทดที่ทำให้ฉันเสียเวลาเลยหรอไง"ฉันเดินออกมาพร้อมกับตะโกนไล่หลังตาเคดะไป  แล้วเข้าก็หันมาน่าตาอึ้งๆกับสิ่งที่เขาเพิ่งได้ยินไป โห..ดูอย่างนี้เขาสูงชะมัดเลย  ทำไมฉันถึงเกิดมาตัวนิดเดียวนะ แย่ชะมัด
     "เทอแหกปากใส่ใคร หา."
     "ก็ใส่นายนั่นแหละ"
     "เทอกล้าดียังไง"
     "ทำไมฉันจะไม่กล้า  ก็แค่ตะโกนใส่ผู้ชายแย่ๆ ไร้มารยาทคนนึงเท่านั้นเอง"
     "นี่  เทอไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นคัย"
     "ไม่รู้  แต่ถึงนายจะเป็นคัยใหญ่มาจากไหนนะ ฉันก็ไม่กลัวนายหรอก"
     "อยากโดนต่อยหรอไง"
     "แน่จิงก็เข้ามาสิ  ฉันไม่กลัวนายหรอก"ท่าทางหมอนี่คงมีอำนาจน่าดู  เรมินะเรมิ ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลย หมอนี่เริ่มเดินเข้ามาแล้วน่าตาน่ากลัวเชียว นี่นายจะเอาจิงหรอ  ฉันเป็นผู้หญิงนะ
     "เฮ้ย  เคดะ เทอเป็นผู้หญิงนะ"ขอบคุณชองคัน  ขอบคุณ ใช่ๆฉันเป็นผู้หญิงนะ  นายกล้าชกผู้หญิงหรอไง
     "ผู้หญิงแล้วไง  ผู้หญิงก็เหมือนกานหมดแหละ ใจง่ายเห็นแก่เงินอย่างเดียว"
แล้วหมอนี่ก็เริ่มคิดได้ว่าฉันเป็นผู้หญิงแล้วหันหลังกลับ  ถ้าเป็นเมื่อกี้ฉันคงโล่งอกแต่เป็นตอนนี้นายว่าฉันว่าฉันใจง่าย เห็นแก่เงินงั้นหรอ  ฉันจึงออกวิ่งไปทางนายนั่น ฉันเริ่มโกดแล้วนะ
     "นาย  ไอทุเรศ" พอเขาหันมาฉันก็รวบรวมกำลังทั้งหมดกระโดด แล้วต่อยนายนี่เข้าไปเต็มแรง แล้วรีบวิ่งกลับออกมา ทำเอานายนี่กับชองคันอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันรู้สึกเหมือนเขาไม่เจ็บอะไรเลยแต่คงแค่อึ้งไปมากกว่ากับสิ่งที่เกิดขึ้น โถ่..เรมินะ เรมิ ทำไมไม่รู้จักระงับอารมบ้างเลย  พอฉันเข้าไปในบ้าน นายนั่นก็ตะโกนกลับมาว่า  "ฝากไว้ก่อนเถอะ ยายตัวเล็ก" เห่อ..เหนื่อยจังมาวันแรกก็มีเรื่องซะแล้ว  ทำไมถึงซวยอย่างนี้นะ แล้วอารัยจาเกิดขึ้นหละเนี่ย........