แด่ “นุช” … เพื่อนรัก

เด็กลูกปัด

เมื่อช่วงมีนาคมปีที่แล้ว ดิฉันได้มีโอกาสเข้าร่วมโครงการ Work & Traval ที่เมืองลอสแองเจอลิส ทำให้มีโอกาสได้รู้จักเพื่อนๆที่มาจากสถาบันอื่นๆมากขึ้น และได้เรียนรู้นิสัยใจคอของคนแต่ละคนอย่างถ่องแท้ เมื่อต้องไปอยู่ในสถานที่ ที่ไม่ใช่ถิ่นไทย
นุช  ผู้เป็นเพื่อนที่แสนดี มีน้ำใจและคอยช่วยเหลือเพื่อนๆทุกคน
นุช  เป็นชื่อที่ทุกคนในทริป ไม่มีทางลืมเธอ
 
นุช  มีความฝันกับพี่ชาย ว่าจะเปิดสำนักทนายความ
นุช  เป็นลูกสาวคนเดียวที่แม่รักดั่งแก้วตาดวงใจ
นุช  เป็นลูกกตัญญู และเชื่อฟังคำสอนของแม่เสมอมา
นุช  ผู้มีจิตใจดี ไม่เคยโกรธเพื่อนเมื่อเพื่อนปฏิบัติไม่ดีต่อเธอ เธอมองโลกในแง่ดีเสมอ
และ นุช  บัณฑิตา ณจำรูญ เธอผู้ยอมสลับหน้าที่กับดิฉัน
	
และแล้ววันที่ไม่มีใครคาดฝันก็เกิดขึ้น เหมือนสายฟ้าผ่าเปรี้ยง! ลงมากลางอกทุกๆคน
เช้าวันนั้นเป็นวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส มีลมพัดเย็นสบาย ทำให้ดิฉันเผลอแอบงีบหลับยาวแทนที่จะต้องรีบตื่นไปทำงาน แต่มันก็เป็นความสุขเล็กๆของการได้นอน ถึงแม้จะเป็นช่วงสั้นๆ
   นั่น! เป็นเหตุให้ฉันเข้างานสาย
ทุกคนเข้างานและทำหน้าที่ของตนอย่างที่เป็น เหมือนทุกๆวัน รวมทั้ง นุช ก็เช่นกัน เธอประจำตำแหน่งของเธอ เช็คสภาพเครื่องเล่น เครื่องเล่นที่เธอคุมนั้น เป็นรถไฟเหาะตีลังกา ซึ่งวิ่งเร็วที่สุดในสหรัฐอเมริกา
 
เมื่อเธอสิ้นสุดหน้าที่เช็คสภาพเครื่องเล่นเรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินกลับไปที่สถานีและระหว่างทางนั่นเอง ทางที่เธอเดินกลับเป็นทางที่รถไฟวิ่งผ่านพอดี ทันใดนั้น รถไฟเหาะได้วิ่งมาหน้าเธออย่างจัง สายเสียแล้วที่เธอจะหลบพ้น มันวิ่งมาชนเธออย่างแรง 
ไม่มีใครสามารถช่วย นุช ได้ เธอเสียชีวิตในทันที เมื่อทุกคนในทริปทราบข่าว ต่างพากันตกใจมากแต่พวกเราไม่สามารถทำอะไรให้ดีขึ้นกว่านี้ได้ ที่นั่นมีแต่เสียงสะอื้นและเสียงคร่ำครวญแห่งความเศร้าโศก
พวกเราได้จัดงานศพให้นุชเล็กๆ ที่ลอสแองเจอลิส เพื่อภาวนาให้เธอไปสู่สุขคติ
นุชเพื่อนรัก  ฉันขอโทษที่เผลองีบ