บันทึกรัก.....ไดอารี

กระป๋องสีชมพู

บันทึกรัก.....ไดอารี
	ฉันหยิบไดอารีเล่มหนึ่งขึ้นมาดู ไดอารีเล่มนี้หน้าปกเป็นรูปดอกกุหลาบสีชมพู  .. แต่เอ้ ..ไดอารีเล่มนี้บันทึกตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย  ทำไมจำไม่ได้เลยนะ ฉันค่อยๆพลิกไปทีละหน้าทีละหน้า  ฉันก็ต้องสะดุดกับเรื่องราวเรื่องหนึ่ง .....
 สวัสดีคะ วันนี้ก็เป็นวันธรรมดาเหมือนทุกวันนั้นแหละคะ ทำไมหรอคะ ก็เพราะว่ามีใครคนหนึ่งชอบ
เดินตามฉันตลอดเวลา ฉันจะทำอะไรก็ชอบมาอยู่ใกล้ๆ แล้วทำไมก็คนมันเบื่อ เดินตามกันอยู่ได้  เอมานั่งนี้มะ 
 เอไปกินข้าวกันมะ  ฉันละเบื่อ ไม่ใช้แฟนกันซะหน่อย ก็ถึงจะไม่ใช้แฟน ฉันก็คิดไว้แล้วว่า ฉันจะไม่มีแฟน
  วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ จะไปกินข้าวแล้วคะ บาย   ฉันค่อยๆพลิกไปหน้าต่อไป เพราะว่าสมุดมันเก่ามาก  
 สวัสดีคะ มาเล่าต่อคะ ทำไมฉันจะไม่มีแฟน ไม่อยากมีคนรักรู้รึเปล่าคะ ก็เพราะว่า ฉันได้ตั้งปฎิญาณไว้แต่เด็กๆแล้วว่า โตขึ้นฉันจะไม่แต่งงาน ฉันจะไม่มีแฟน ฉันก็บอกให้นายฝุ่นเพื่อนข้างบ้าน ว่า โตขึ้นฉันจะไม่แต่งงานละ นายฝุ่นก็หัวเราะเยาะใหญ่เลย. จนเป็นเรื่องให้ฉันรำคาญจนถึงทุกวันนี้ไงค่ะ นายฝุ่นตัวเจ้าปัญหา ก็คนนี้แหละคะ ชอบเดินตามฉันตลอดเวลา จนคนอื่นคิดว่าฉันกับฝุ่นเป็นแฟนกัน ก็ดีหรอกคะเป็นการป้องกันตัวเอง จากคนอื่น แต่นายยฝุ่นนี่สิค่ะ ชอบคิดว่าเราเป็นแฟนกัน พยายามจีบฉันตลอดเลย   ตั้งแต่เด็กๆ มาแล้ว   สงสัยไม่อยากให้ฉันทำตามปฎิญาณที่ตังใจไว้  เหอะๆ  ไม่มีทางเสียหรอกคะ  ตั้งใจเอาไว้แล้วนี่นา  นายฝุ่นนายนั้นน่ะใช่ว่าจะไม่ใช่คนหล่อน่ะ  หล่อบาดใจเลย
หล่ะ  เป็นถึงดาวมหาลัยเชียวนะค่ะ  โดนพวกสาวๆจีบกันตรึมเลย  แต่เขาก็ปฎิเสธกับสาวๆ พวกนั้นว่า  เขามีแฟนแล้วชื่อเอ  เอใครกันล่ะคะ ก็ฉันเองแหละคะ โดนสาวๆพวกนั้นหวีดกันตรึม จนฉันนอนไม่หลับไปหลายคืนวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะค่ะเดี๋ยวไปกินข้าวก่อน บาย.... ฉันก็ค่อยๆพลิกไปอีก สอง สาม หน้า จนมาถึงเรื่องราวตอนหนึ่ง 
เอ. ทำไมมารับโทรศัพท์ฝุ่นช้าจัง..ลืมไปแล้วหรอ ว่าวันนี้วันอะไร  เย็นนี้..เลี้ยงฉลองจบการศึกษานะ 
. เอ..เรานัดกันไว้แล้วนะ อย่าลืมสิ..เอ.แต่งตัวสวยๆด้วยนะ  วันนี้ฉันเขียนการสนทนาทางโทรศัพท์ ระหว่างฝุ่นกับฉัน หลังจากที่ฝุ่นโทรมาหาเมื่อกี้นี้  บอกว่าให้แต่งตัวสวยๆ แต่งธรรมดาไม่ได้รึไง  งงจริงๆ... เอ๋อ..แคนี้ก่อนนะคะเดี่ยวมาเขียนต่อ ไปแต่งตัวก่อนคะ อิอิ.. (20นาทีผ่านไป) กลับมาแล้วคะ  เอ้ย .ฝุ่นมาพอดีเลยไปก่อนนะคะ บาย...  
 หลังจากที่ฉันอ่านเรื่องราวการคุยทางโทรศัพท์ระหว่างฉันกับฝุ่น ฉันก็เริ่มจำเรื่องราว ที่ผ่านมาที่เข้ามาในหัวของฉันได้  ใช่แล้ว นี้เป็นไดอารีเรื่องราวระหว่างฝุ่นกับฉัน ฉันในตอนนั้นที่ทำให้ผู้ชายดีๆคนหนึ่งต้องเสียน้ำตา ในเย็นวันเลี้ยงฉลองจบการศึกษาของเรา 2คน  น้ำตาของฉันก็ค่อยๆไหลออกมา ฉันเสียใจก็เพราะว่า.... ที่จริงแล้ว เขาต่างหากที่ต้องทำให้ฉันเป็นฝ่ายเสียใจ แต่ฉันกลับทำให้เขาต้องเสียน้ำตา  น้ำตาของลูกผู้ชาย .....
	
วันนั้นฝุ่นพาฉันไปกินข้าวที่ร้านอาหารที่เราชอบไปทานด้วยกันเป็นประจำ เขายังไม่พูดอะไร เขาได้แต่ยิ้มๆ จนกระทั่งทานอาหารกันเสร็จกลับมาที่ลานจอดรถ ..เขาก็ดึงตัวฉันมาสวมกอดแล้วบอกว่า ..เอ.. รักฝุ่นไหม 
ฝุ่นรักเอมาตั้งนานแล้วนะ ตั้งแต่เด็กๆ ก่อนที่เอจะมาบอกกับฝุ่นอีกว่า เอจะไม่แต่งงาน นัยน์ตาของฝุ่นมีน้ำตาไหลออกมา เอ..ฝุ่นรักเอนะ  แต่งงานกับฝุ่นนะ ฉันได้แต่อำอึ้ง เพราะเพิ่งได้ยินคำสารภาพรักจากปากของฝุ่น ไม่รู้ว่าฝุ่นจะรักเอจริงๆนะ นึกว่าแค่ฝุ่นพูดเล่นๆกับผู้หญิงที่ชอบมารุมจีบฝุ่นทั่วๆไป ฉันนึกในใจ.. เอ...ทำไมเอเงียบไปไม่ตอบฝุ่น
 เอ รักฝุ่นไหม  ฝุ่นค่อยๆกอดฉันแน่นขึ้น ฉันพูดอะไรไม่ออก .. ฝุ่น.. คือเอ .. ฉันผลักอกฝุ่น  แล้วบอกกับฝุ่นว่า.เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเมื่อก่อนดีว่านะ ฉันไม่อยากให้ฝุ่นเจ็บ เจ็บกับผู้หญิงอย่างฉัน..นะฝุ่น..ฉันรักฝุ่นแบบเพื่อน ฉันพูดประโยคนั้นออกมา แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกปวดที่ตรงหัวใจนะ  ทำไมละเอ กับความรักทำไมเอต้องปฎิเสธด้วย ฉันรีบวิ่งออกมาจากลานจอดรถ  ฉันได้ยินแต่เสียงของน้ำตา แต่ฉันก็ไม่ได้หันหลังกลับไปมองผู้ชายที่ยืนอยู่ ณ เบื้องหลัง
ฉันไม่รู้ว่าฉันปิดกั้นตัวเองมากไปหรือเปล่า จาก คำว่า รัก ฉันคิดในใจ นัยน์ตาของฉันก็มีน้ำตารินไหลออกมา 
	หลังจากวันนั้น ฉันก็เห็นไดอารีของฉันสอดอยู่ตู้จดหมายหน้าบ้าน ฉันคงทำมันตกตอนวิ่งออกมา แล้วฝุ่นคงจะเอามาคืนให้ ฉันเปิดมันออกมา  ฉันสังเกตเห็นคาบน้ำตา คงเป็นน้ำตาของ.. ฝุ่น เขาคงอ่านมันแล้ว...หลังจากที่เขาเอาไดอารีมาคืนให้วันนั้น..เขาก็ย้ายไปเรียนต่อต่างประเทศ ........
	ฉันคิดมาเสมอว่า  เวลาที่คนเราไม่สมหวังกับความรัก ทำไมจึงชอบหนีตัวเองออกไป เรียนต่อต่างประเทศ วันนี้ฉันเพิ่งจะเข้าใจ ก็เพราะว่า อยากออกห่างจากความเจ็บปวด  การไม่สมหวังกับความรักถึงแม้ว่า ฉันจะเป็นฝ่าย
หักอกเขาคนนั้นก็ตาม...การจากกันไปยังที่ที่ไกลแสนไกลคือหนทางเดียวที่ออกไปจากความเจ็บปวด....................
	ฉันค่อยๆเก็บไดอารีวางไว้ที่เดิม เพราะฉันอยากให้มันเป็นเพียงความทรงจำตลอดไป.........................