จดหมายจาก น้ำ ฉบับสุดท้าย

someone in blue

To  หญิง  Florida USA
       ต้องขอโทษจริงๆนะ หญิง ที่ ไม่ได้ mail ไปหาเลย เกือบเดือน พอดีมันเกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย แต่เราก็ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร และไม่มีโอกาส ปรึกษาเธอด้วย 
      เมื่อช่วงต้นเดือน เขามี meeting นอกสถานที่ ของบริษัทในเครือทั้งหมด 2 วัน 1 คืน ที่ริมทะเล เราก็ไปกับเขากัน ภายในงานเขามีให้แต่งชุดแฟนซี กันในคืนนั้นด้วย เป็นชื่อ back to school night ให้ทุกคนใส่ชุดนักเรียน ประกวดกันในงาน คืนนั้น เราใส่ชุดนักเรียน ม.ต้น และถักผมเปีย งานนั้น เขต เขาเข้าแก๊งเดียวกับพี่ๆที่แผนกเขา เป็นเด็กช่าง ดูแล้วตลกมาก พอเสร็จจากงาน แล้วเขาก็ชวนเราไปเดินเล่นริมทะเล คลื่นทะเลยามค่ำคืน ช่างดูสวยงาม ลึกลับ เหมือนกับเขตเขาเลย เดินๆไปก็คุยไปเรื่องนั้นเรื่องนี้ แอบมีความสุขอยู่ลึกๆในใจ สักพักเริ่มรู้สึกหนาว เขตเขาเหมือนจะรู้ ก็ถอดเอาเสื้อมาห่มให้  เดินต่อไปสักพัก ก็รู้สึกเจ็บที่เท้า เหมือนเหยียบอะไรเข้า เราล้มลง เขตเขาก็ก้มดูเห็นเลือดไหลเยอะมาก สงสัยโดนขวดแก้วบาด เราตกใจมาก เขตเขาก็อุ้มเราแล้ววิ่งกลับไปที่โรงแรม ไปให้พยาบาลทำแผลให้ เราเพิ่งรู้สึกนะ ว่าอ้อมกอดเขาช่างอบอุ่นอะไรอย่างนี้ ตอนนี้ กระมัง ที่เรารู้สึกแล้วว่า เรารักเขาเข้าแล้ว
     พอถึงห้องพยาบาล พยาบาลเขาก็ทำแผลให้ แสบมาก เขาก็มากุมมือเราไว้ พอหมอฉีดยา แล้วเขาก็พยุงเรากลับห้องพัก  ที่น่าแปลกคือ ตอนเช้า เราเห็นรองเท้าทั้ง 2 ข้างวางอยู่หน้าห้อง เราจำได้ว่าเราทำหล่นตรงที่เราโดนบาด พอถามพี่ที่แผนก ที่นอนห้องเดียวกัน เขาก็บอกว่าผู้ชายคนที่พามาส่งเมื่อคืน เขาเอามาให้ตอนใกล้เช้า สงสัยเขาจะกลับไปหาให้ หลังจากกลับมา ครั้งนี้ เรา2คน จึงสนิทกันมากขึ้น มีหลายครั้งนะที่เราแอบมองเขา รู้สึกอบอุ่นยังไงไม่ถูก แต่ก็รู้ตัวดีว่าเขามี เจ้าของแล้ว แต่เราก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมายไปกว่า นี้ แล้ว จริงๆ นะ 
ทุกๆวัน ที่ผ่านไป ไวเหมือนโกหก แล้วช่วงฝึกงานก็จบลง ก่อนจบการฝึกงาน 1 สัปดาห์ งานของเราก็เสร็จ ทางผู้จัดการพอใจมาก ส่งให้ผู้บริหารสำนักงานใหญ่ดู ถ้าอนุมัติ เขาจะทำตาม แล้วเขาจะมีประกาศนียบัตรพิเศษ นอกจากใบผ่านงานให้เราอีก แล้วคืนวันศุกร์สุดท้ายของการฝึกงานก็มาถึง พวกพี่ๆเขาพาไปเลี้ยงส่ง กัน เขตเขาก็มาด้วยเพราะ ช่วง เดือนสุดท้าย เขาต้องมาประสานงานทีแผนกของเรา 
      หลังจากงานนั้น ขากลับบ้าน เรารู้ตัวว่ามึนๆ (คนไม่เคยกิน กินไป 2 แก้ว ก็ไม่ไหวแล้ว) แต่ก็ยังมีสติ อยู่ แต่เขตสิ ท่าจะแย่ พวกพี่ๆที่ทำงาน ไม่ยอมให้กลับ กว่าจะกลับกันได้ ขากลับ ดูๆเขาเมาแล้วก็ น่ารักดี ดูท่าทางเขาจะไม่ไหวมากก็เลยถาม เขา เขาก็บอกว่าไหว เราก็ให้เขาพักที่บ้านก่อน บอกว่า พักที่บ้าน ดื่มน้ำก่อนแล้วกัน แล้วก็พาเขามานั่งที่โซฟาที่บ้าน พอเราเดินไปหยิบน้ำมาให้เขา เขาก็ล้ม ฟุบกับโซฟาไป เราพยายาม เขย่าตัวแล้ว เขาก็ไม่ตื่น เหนื่อย นั่งมองเขา มองใกล้ๆ ตอนเขาหลับ นี่น่ารักดีนะ (ความจริง เราแอบขโมย จูบเขา 1 ทีด้วย อย่าบอกใครนะ เพราะเราคิดว่า อาจเป็นครั้ง แรก และ ครั้งเดียวในชีวิตก็ได้) ดีนะที่วันนี้ ที่บ้านเราเขาไม่อยู่ ไปบ้านย่า กลับเย็นวันอาทิตย์เลย เราก็ปล่อยเขานอน แล้วก็ไปอาบน้ำ พอออกมา เดินผ่านโซฟา มองดู เขต หายไปเราก็เดินหา กลัวว่าเขาหายไปไหน แต่บ้านก็ไม่ได้เปิด คิดไปคิดมา เดินไปแต่งตัวก่อนดีกว่า เดินจะเข้าห้องนอน เห็นเขานั่งอยู่ข้างๆประตู ก็ตกใจ ถามว่าเป็นอะไร เขาลุกขึ้นมองหน้า แล้วก็กอดเรา แล้วก็พูดว่า น้ำรู้ไหม เขตรักน้ำนะ รักมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ก่อนเจอ แฟนเขาด้วย แต่เขาไม่กล้าบอกน้ำ เขากลัวเสียน้ำไป กลัวน้ำไม่ยอมเป็นเพื่อนกับเขาอีก แล้วเขาก็จูบเรา แล้ว ก็ผลักประตูห้องเรา แล้วเขาก็ดันเราขึ้นเตียง เราทำอะไรไม่ถูกเลย รักเขา เราก็รัก แต่เราก็ไม่เคย และก็ไม่อยากให้อะไรๆเป็นอย่างนี้ แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ ต่อความรักที่มีต่อเขา เราผิดมากไหมหญิง เรารู้นะว่าเราไม่ควรปล่อยให้เป็นอย่างนี้ 
     รู้สึกตัวตอนเช้า เขาเข้ามากอดเรา และกระซิบเบาๆข้างๆหู ขอโทษนะ เราได้แต่นิ่ง ทำอะไรไม่ถูก เราสับสนไปหมด เขายังคงนอนกอดเราอยู่ เราลุกขึ้น และบอกว่า ต้องไปอาบน้ำแล้ว เขาก็อาบน้ำห้องข้างล่าง ก่อนกลับ เขาจับมือเราขึ้นมาก่อนจะพูดว่า ถึงแม้เขตจะไม่มีสิทธิ์พูดคำๆนี้ก็ตาม แต่เขตอยากให้น้ำรู้ไว้ นะ เขตรักน้ำ เราก็ไม่อยากจะถามเขากลับนะว่า แล้วแฟนเขาล่ะ แต่เราก็ได้แต่นิ่งเงียบพูดอะไรไม่ถูก 
     3 วันมาแล้ว ที่เราไม่รับโทรศัพท์เขา เราไม่รู้จะพูดอย่างไร จะทำตัวอย่างไรดี ถ้าจะถามในใจเราว่า เรารักเขาไหม คงไม่ต้องใช้เวลาคิดคำตอบของคำถามนี้เลย แต่ มันยังมีอะไรอีกมาก กั้นกลางระหว่าง เราและเขา ทั้งความเป็นเพื่อน ทั้งความกลัว และที่สำคัญที่สุด แฟนของเขา 
เขาพยายามมาหาที่บ้าน แต่เราก็ให้คนที่บ้านบอกว่าเราไม่อยู่ แล้วแม่เราเขาก็มาถามว่า ทะเลาะอะไรกันเหรอ ปกติ เห็นสนิทกันมาตั้งแต่เล็กๆแล้ว ไม่น่าจะโกรธกันนานเหมือนคราวนี้เลย เราก็ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี เขาโทรเข้ามาฝากข้อความเป็น 10 แต่เราก็ไม่กล้าเปิดอ่าน เราคิดว่า เราหายไปจากชีวิตเขาคงจะดีกว่า
     เปิดเทอม 2 วันแรกเราไม่ไปเรียน อ้างที่บ้านว่าไม่สบาย เขตเขาก็มาหาทุกเย็น แต่ก็ไม่ได้เข้ามา จนวันที่ 3 ตอนสายๆเขาเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เราทำอะไรไม่ถูก เขาก็ถามว่า ทำไมทำอย่างนี้ เขาเป็นห่วงมากนะ เราก็บอกเขาได้ว่า เราไม่อยากทำให้เขาลำบากใจ ปล่อยเราไว้อย่างนี้ดีกว่า เราไม่อยากให้แฟนของเขต เขาหาว่าเราแย่งแฟนของเขา เขาก็บอก อะไรจะเกิด ก็ต้องเกิด เขาจะไม่ยอมปล่อยเวลาที่เหลืออยู่ให้เสียไปมากกว่านี้อีกแล้ว เขาปล่อยให้ เรา2คน คิดกันอย่างนี้มากนานมาก เราก็พอจะรู้ว่า เราก็พอจะมีใจให้เขาบ้าง เขาเพียงอยากจะมาขอความมั่นใจจากเรา วันนี้เขาพร้อมจะไปสารภาพกับแฟนเขาแล้ว เขารอเพียงเราพร้อม เท่านั้น บ่ายนี้ แฟนเขาจะกลับมาจากต่างจังหวัด เราไม่พูดอะไรได้แต่ร้องไห้ กับเขา 
     แล้วเขาก็พามาบ้านของแฟนเขา หน้าบ้านมีรถคันหนึ่งคุ้นๆจอดอยู่ เจอ ต่าย แฟนเขาอยู่หน้าบ้าน เขาเลยจูงต่ายไปคุย ว่า เรา 2 คนมีอะไรจะคุยกับต่ายหน่อย ต่ายเขาก็เดินไป ไปหาที่เงียบๆคุยกัน พอคุยให้ต่ายฟัง ต่ายก็นิ่งไปนิด ก่อนจะลุกขึ้นและวิ่งหนีไป เขตวิ่งตามไป เราทำอะไรไม่ถูก จึงค่อยๆเดินออกจากบ้าน เดินสวนกับเบิ้ม เพื่อนเก่าของเขต ตรงประตูบ้าน เขาถามว่าเรามาทำไมเหรอ เราไม่ตอบเดินออกจากบ้านไป เดินไปได้สักพัก นึกอะไรไม่ออก เดินไปเรื่อยๆ จนเหนื่อย ก็นั่งพักริมม้านั่งที่สวนสาธารณะ น้ำตามันจะไหลให้ได้ 
     อยู่ดีๆ มีรถคันที่จอดหน้าบ้านต่าย มาจอด เขต ต่าย เบิ้ม วิ่งลงมาหา บอกว่า หาตั้งนาน ทำไมถึงเดินออกมาอย่างนี้ เราก็บอกว่า เราไม่อยากเป็นส่วนเกิน ระหว่าง เขากับ ต่ายอีกแล้ว และก็ไม่กล้า พบหน้าใครอีก ต่ายเดินเข้ามา จับมือเราและพูดว่า ต่ายขอโทษด้วย ที่ไม่ได้บอกน้ำก่อน ทำให้น้ำต้องลำบากใจ คือ วันนี้ต่ายจะมาบอกกับน้ำว่า ต่ายกับเบิ้ม คบกันมา สักพักแล้ว จริงๆเขตเขาก็รู้เรื่องนี้ มา 2 วันแล้ว แต่เขาไม่ให้บอกน้ำ เขาให้เราช่วยเล่นละคร แกล้งน้ำน่ะ 
เราหันไปหนาเขต น้ำตาจะไหล ถามเขาว่า ทำไมทำอย่างนี้ เขาก็เดินมาใกล้ๆบอกว่า ก็น้ำทำให้เขตทรมานใจ ไม่ยอมรับสายตั้ง เกือบสัปดาห์ รู้ไหม เขตจะแย่อยู่แล้ว ต้องแกล้งคืนมั่ง เราได้แต่ทุบเขา คนบ้า คนบ้า ค้นบ้า เขาจับมือเราและพูดว่า จากนี้ไป เขตไม่อยากให้น้ำคิดว่าน้ำเป็นส่วนเกินของเขตอีกนะ เพราะ น้ำ ไม่เคยเป็นอย่างอื่นเลย นอกจาก คนที่เขตคิดถึง ทุกเวลา  น้ำตา ของน้ำ ไหลพราก ก่อนจะพูดกับเขต เขตรู้ไหม ทำไมน้ำถึงรักเขต เขาส่ายหน้า  เราจึงพูดต่อ เพราะเขตอยู่กับน้ำทุกครั้ง ที่น้ำหัวเราะ อยู่กับน้ำทุกครั้งที่น้ำร้องไห้ และอยู่กับน้ำ ทุกครั้งที่น้ำต้องการใครสักคน เขตคอยดูแล ปกป้องน้ำเสมอมา น้ำรู้นะที่เขตพยายามทำเพื่อน้ำ ถึงแม้จะไม่ได้บอก และน้ำอยากจะพูดกับเขตมานานแล้วเหมือนกัน น้ำรักเขตนะ..............
     อยากเจอหญิงเร็วๆจัง อยากเล่าให้ฟังมากกว่านี้ ก็รู้นะว่าอีก แค่อาทิตย์เดียวเธอก็จะกลับแล้ว แต่ ก็อยากให้เธอรู้ก่อนเธอจะกลับมา กลัวเธอเป็นห่วงที่ไม่ได้ mail ไปหานาน
 
คิดถึงมากกกกกกกกกกก
		
                                                                                                       น้ำ
                                                                                                  กรุงเทพฯ
                                                                                                ประเทศไทย
					
ปล. ที่ทำงาน เขาติดต่อมาว่า ถ้าเราจบแล้วเขาจะขอตัวไปทำงานที่นั่นต่อเลย