ผู้มีความรักท่วมท้นจนนองหัวใจ…

หาดฟ้า&ป่าฝน

ความรัก.เป็นโรคอะไรสักอย่างไหม?
ถามตัวเองอย่างเงียบและวังเวง
ไม่รู้นี่หว่า! ..เสียงตอบเอาเองอย่างกังวาน
พี่เม้งหรือ จาตุรนต์ ธน ผู้ยัดความรักลงหัวใจอย่างทะลักล้น
ทั้งวันและทั้งคืนเขาวุ่นวายกับการพูดกับโทรศัพท์ (รุ่นยัดถุงกางเกงและคาดสะเอว)
เขามีโทรศัพท์สองเครื่องและซิมคาร์ดอีกสี่อันเพื่อใช้ในการสับเปลี่ยน ( เวลาจะเข้าบ้านมั๊ง)
เขา(พี่เม้ง) บนใบหน้าอันแช่มชื่นผู้เรอออกมาเสียงดังว่า รักกกก
ข้าพเจ้าเปล่าอิจฉาหรือหมั่นไส้เขา(พี่เม้ง)
บางวัน เขาทั้งแชทและคุยกับโทรศัพท์พร้อมกันทั้งสองอย่าง
ตาดูจอ มือหนึ่งเคาะแป้นพิมพ์ อีกมือจับโทรศัพท์แนบปากและหู
เวลานาทีเดินทางอย่างซื่อ พี่เม้งไม่ใส่ใจวันและเดือน
เขายังคงอุ่น -อิน(in)กับความรักที่ระบาดหรือละบาท ล้นนองใจ
  แล้วความรักที่ลับและซ่อนปิดเมียกับลูก ต้องมีอันเปิดเผยต่อสาธารณชน
ในคืนวันที่เผลอเลอ ก็เพราะโทรศัพท์นั่นเอง  เขา (พี่เม้ง) ลืมเปลี่ยนซิมคาร์ด  เข้าบ้าน
บังเอิญ(จนน่ามั่นไส้) พี่เม้งหลับ และเมียรับโทรศัพท์   สงครามแห่งวาทะข้ามทวีปจึงอุบัติ ณ บัดนั้น
 ก็  คนรักของพี่เม้งตรึงใจพี่เม้งในจินตนาการและคำหวานในโลกไซเบอร์
ส่วนเมียอยู่กันมาจนลูกวัดรอยเท้าใด้ใกล้เคียง ต่างฝ่ายจึงไม่ยินยอมกัน
  สุดท้ายพี่เม้งของเราโดนหลอดไฟฟ้า ขนาดยาวเกือบวาจากน้ำมือเมียตัวเอง
จนเลือดแห่งความรักทะลักเรี่ยราดเต็มพื้นเรือน(โธ่)