.. FREE SIZE..ตอนแรก

dokfha

กำลังจะไปไหน..? ถามตัวเองแบบงงๆ..				

เบาะซ้ายก็มีแค่กระเป๋าสะพายใบเล็กๆกับกล่องสีแดงๆอีกใบ เบาะหลังก็ว่าง 
ซื้อมาทำไมรถมีตั้งสี่เบาะเนี่ย ไม่เคยจะได้นั่งเต็มๆคันสักที				

เย็นวันจันทร์...รถติดยังกะวันศุกร์ ลืมไป เดี๋ยวนี้วันไหนๆ รถก็ติดเหมือนกันทั้งนั้น 
แยกหน้าสะพานควาย..ติดไฟแดง ติดรถเมล์ ติดมอเตอร์ไซด์ ..ติดเครื่องอยู่นิ่งๆแบบนี้..เป็นนาน				

แล้วก็วกมาคำถามเดิม กำลังจะไปไหน..? 
ถึงทางแยก ไม่อยากเลือกก็ต้องเลือก เลือกไปสักทาง ไม่งั้นคงต้องไป สน.โดยไม่เต็มใจเป็นแน่				

...ตรงไป ก็จตุจักร รึจะไปนั่งแถว อตก. สารพัดผับ เฮ้อ..หาที่จอดยากอีก
..เลี้ยวซ้าย ก็ออก ประชาชื่น แหล่งบันเทิงยาวตลอดริมคลองประปา
..เลี้ยวขวา..สุทธิสาร รึจะไปหลังม.เอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง(ยืมสำนวนนักข่าวมาใช้หน่อย)
 ไฟเขียวแล้ว เฮ้อ รอนานจนลืม ว่าไฟจราจรมีสีเขียวด้วยหรือนี่
อ้าว..กรรม! ช่องทางนี้บังคับเลี้ยวซ้าย สงสัยชะตาฟ้าลิขิต ( ฮ่าๆๆ ว่าแล้วก็โยนให้ฟ้า)
คลองประปา ชัวร์! มองเห็นจุดหมายชัดเจนขึ้นไปอีกหน่อยว่า กำลังจะไปไหน..?				

แล้วคำถามที่ตามมาก็คือ ร้าน? ร้าน? ร้าน?ไหน  กำลังจะไปร้านไหน..?
เฮ้อ ทำไมชึวิตมันต้องตัดสินใจ ในช่วงภาวะไม่อยากตัดสินใจทุกทีสิน่า
เอาเนอะ ขับไปเรื่อยๆก่อน วนสักรอบสองรอบ ( ทำประหนึ่งว่าบิดาขุดบ่อน้ำมันได้เอง)
อืมม มาสถานที่แบบนี้เย็นวันจันทร์ ไม่ค่อยมีผู้มีคนก็ดีเหมือนกันแฮะ 
ไม่ต้องแย่งกันกินแย่งกันสั่งเหมือนศุกร์-เสาร์ แย่งกันมานั่งเหมือนแจกฟรีงั้นหละ
เอาหละ ร้านนี้หละ ร้าน....................( เดี๋ยวจะเป็นการโฆษณาให้เค้าซะเปล่าๆ)
เด็กรับรถ เข้าร้าน โบกแบบสุดแรงเกิด ทำงานแบบเต็มความสามารถจริงๆ 
นี่ข้าราชการไทยส่วนใหญ่ทำงานแบบน้องคนนี้ ประเทศชาติคงเจริญกว่านี้เนอะ(ว่าไปนั่น)
เปิดประตูให้ซะด้วย เออ บริการประทับใจ.. 
เด็กรับรถ : เอาเหล้ามาหรือเปล่าครับ.. ? 
me : แล้วเดี๋ยวนี้เสียค่าเปิดไม๊คะ? 
เด็กรับรถ : อ้อ ไม่เสียครับ..
me : โอเค งั้นรอแป๊บ... เปิดกระโปรง..... :) (ท้ายรถ)  หยิบแอ๊บโซลูทที่เอาติดมาด้วย 
ส่งให้น้องที่รับรถ ( ถือเอง มันจะดูเป็นสาวมั่นใจเกินพิกัดไปหน่อย )				

พนักงานต้อนรับ(ยิ้มซะกว้างเลย) : เชิญครับ มากี่คนครับพี่
me : ถ้าน้องเห็นใครนอกจากพี่ คงเป็นพวกวิญญาณ หรือไม่ก้อผีไม่มีญาติน่ะนะ
พนักงานต้อนรับ : ...!?... อ่ะ ครับๆ ตรงนี้ดีกว่าครับพี่
me : ดีกว่ายังไง ไหนลองอธิบายซิคะ ไม่ถูกใจย้ายร้านนะ!!
พนักงานต้อนรับ :  รับรองครับ มุมนี้ หันหน้าหาเวทีจะได้มองหน้านักร้องชัดๆไงครับ 
                           แล้วก็ผู้หญิงนั่งคนเดียวมองด้านข้างจะสวยครับ
                           อีกอย่าง หันข้างให้คนส่วนใหญ่ เผื่อแขกโต๊ะอื่นเค้าสวีทกัน เห็นแล้วจะได้ไม่ปวดใจไงครับ 
                           (แล้วมันก็ยิ้มซะกว้างอีกหน)
me : ....!?..... (ได้แต่นึกในใจ แหม.. ไอ้นี่ปากดี) อืมม โต๊ะนี้..
พนักงานต้อนรับ :  สั่งอาหารดีกว่าครับพี่ เดี๋ยวผมเรียกเด็กรับออเดอร์ (แล้วมันก็ยิ้มกว้าง..จากไป)				

พนักงานรับออเดอร์(ยิ้มกว้างกว่า มาเลย..สวยนะแต่แปลกๆ ) : นี่ค่ะ เมนู
me : ไม่ต้องหละกัน พี่ขอ ยำสมุนไพรทอด จานเดียว
พนักงานรับออเดอร์ :  Ice, Salt and Lemon slide ไม๊ฮ๊าา...
                               (อ้าว...กระเทียมเอ๊ยกาเทย กาเทยอินเตอร์ซะด้วย  ว่าแล้วมันสวยแปลกๆ)
me : (เงยหน้าขึ้นไปมองความสวยอีกรอบ ..แล้วพยักหน้า)  อืมม ตามนั้นค่ะ Miss.
พนักงานรับออเออร์ : Oh.. NO Miss ค่ะ Mrs.Smith ค๊าาา ผัวหนูชื่อสามารถค่ะ เรียกสั้นๆว่าสมิธ 
                               ส่วนเพื่อนๆเรียก JANE ค๊า.. เจนจัดไปซะทุกเรื่องค๊าา...
                               (แล้วเค้า เอ๊ย หล่อน ก็เดินยิ้มกว้างจากไป)
 นี่หละน๊า ชีวิตยามค่ำคืน..มีอะไรให้ได้ยิ้มเหมือนกัน แต่มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่า
นั้นเอง 

                                    ......... to be continue.........