ดวงอาทิตย์...ของจัน

nuclear_life

เคยรู้สึกไร้ค่าหรือปล่าว
เคยรู้สึกหรือไม่อยู่ดีๆก็รู้สึกท้อแท้
เคยรู้สึกหรือปล่าว..อยู่ๆเราเป็นอะไรไป
เคยรู้เศร้าเหงาไม๊แค่ขาดบางอย่างไป
ฉันเพิ่งเข้าใจบางครั้งเราคงต้องสลับกันระหว่างคนให้กับคนรับ.....ความรู้สึกที่อีกคนเคยมี
ฉันมีเรื่องอยากเล่าให้ฟัง
พระอาทิตย์ยามเช้าโบกมือทักทาย เป็นภาพแรกที่เห็นยามรุ่งอรุณ  เป็นความรู้สึกอบอุ่นแดดยามเช้าสดใส.....ความรู้สึกดีๆระหว่างกัน ....ตื่นเต้น...ดีใจ...เหมือนเพื่อนใหม่
สายๆเกือบเทียง..พักหนึ่งแล้วสินะที่เรารู้จักกัน
ทำไมดวงอาทิตย์แผดแสงกล้าขนาดนี้ ใกล้กันมากขึ้น ยิ่งร้อน ยิ่งอึดอัด ยิ่งรำคาญ.....ไม่ชอบดวงอาทิตย์เวลาใกล้เที่ยง....ฉันไม่ชอบที่เธอเป็นแบบนี้....ขอโทษที่รับความรู้สึกดีๆๆที่ให้ไม่ได้...ลำแสงแผดเผา  อบอุ่นจนร้อน
ยิ่งบ่ายยิ่งร้อนแต่ดวงอาทิตย์ก็ห่างจากตัวฉันออกไป ต้นไม้ใหญ่....หลบแดด ร่มดีนะ ...ขอบคุณที่เป็นที่หลบร้อน...ขอบคุณที่เป็นที่พักใจ  แต่เราคงอยู่ตรงนี้ตลอดไปไม่ได้หรอกนะ ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งที่รู้สึกดี...ต้นไม้ใหญ่เข้าใจ ไม่รั้งฉันไว้.....ขอบใจนะเพื่อน
ทำไมดวงอาทิตย์เปลี่ยนไป ยามเย็นช่างสบายตา แสงแดดอ่อนละมุนแบบนี้ชอบจัง...เหมือนเธอจะเปลี่ยนไปนะ แต่ฉันก็รู้สึกดี ....บางทีฉันอาจเปลี่ยนความคิด....อ้าว ดวงอาทิตย์ทำไมถึง..ถึงห่างออกไปอย่างนี้.....ห่างออกไป...รู้สึกไร้ค่า....คงเปลี่ยนไปแล้ว....ช้าไปแล้ว.....เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้....ทำได้แค่นั่งมองดวงอาทิตย์ยามเย็น.....เราคงไม่ได้เรื่อง.....แม้ดวงอาทิตย์ตกไปในที่ตกต่ำ.....ลึกลงไปที่ฉันและดวงอาทิตย์ไม่รู้   ไม่ใช่สิ ฉันรู้แต่ดวงอาทิตย์ไม่พยายามรู้   ด้านล่างมืดมน... แต่อาจดีกว่าฉันในความคิดเขา ...ทำได้แค่ก้มหน้าลงช้าๆ ปล่อยความรู้สึกที่มีหวังว่าคงออกมาจนหมด แสงสว่างลดลงแต่น้ำใสๆเพิ่มขึ้น ...ไม่อยากฉุดรั้ง  ทำไมถึงจากไป..
ตอนนี้ทุกอย่างมืดมน   ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ...ฉันทำได้แค่ปาดน้ำใสๆ ให้กำลังใจตัวเอง ว่าคืนนี้อาจจะเจอพระจันทร์ ทั้งที่รู้ดีว่าจะมองไม่เห็น ฟ้าไม่เปิด..ใจฉันปิด