, ส.คลองแสนแสบ | thaipoem"> , ส.คลองแสนแสบ" />
หอที่จะเขียนต่อไปนี้ หมายถึงหอพักนะครับ มิใช่หอระฆังหรือหอคอย สิ่งแรกที่พวกเราจะต้องคิดเตรียมหลังจากที่ทราบปรกาศผลการสอบคัดเลือกว่าเราประสบความสำเร็จไปแล้วหนึ่งขั้นนั่นคือ การหาที่พักระหว่างเรียน เพราะเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับผู้ที่มีภูมิลำเนาอยู่ต่างจังหวัด บางรายรับราชการอยู่ต่างจังหวัดก็จริงแต่มีภูมิลำเนาอยู่กรุงเทพฯก็นับว่าโชคดี สำหรับรายที่รับราชการอยู่ต่างจังหวัดและลงหลักปัฐานอยู่ต่างจังหวัดอีก ก็จำเป็นต้องหาหอ การจะไปพึ่งพิงอยู่กับญาติมิตรเพื่อนฝูงอาจจะไม่เหมาะนัก เพราะพวกเรามิใช่เด็ก และมิใช่การพักอาศัยชั่วครู่ชั่วยาม หากจะเช่าโรงแรมอยู่ตลอดก็ดูจะเกินความจำเป็น อาจกระทบกระเทือนต่อประมาณการค่าใช้จ่าย หรือหากจะอาศัยอยู่ใต้ถุนกุฏิท่านเจ้าคุณเหมือนสมัยที่เรียนมัธยมก็ดูจะเป็นการไม่ให้เกียรติตนเอง ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ มีตำแหน่งหน้าที่การงานสูง เงินเดือนสูงแถมขณะเมื่อลาศึกษาต่อยังได้รับเงินเดือนเป็นปกติ จะไปแย่งที่เด็กวัดอยู่อีก รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นเลยทีเดียว สรุปว่า อยู่หอเหมาะที่สุด บริเวณรอบโรงเรียนก้นซอยมีหอพักอยู่ไม่มากนัก อาจเป็นเพราะว่าผู้ที่จะลงทุนสร้างหอพักมีน้อย อันเนื่องมาจากบริเวณโดยรอบเป็นย่านที่เหมาะแก่การลงทุนในลักษณะอื่น หรือแม้ว่าจะลงทุนด้านที่พัก ก็คงมุ่งไปที่ลูกค้าระดับผู้ที่มีรายได้พอสมควร จะคิดทำมาหากินกับค่าเช่าของนิสิตนักศึกษาในลักษณะเก็บเบี้ยถุนร้าน คงไม่คุ้มกับเงินทุนที่ลงไป เลียบคลองแสนแสบด้านถนนเพชรบุรี มีหอพักอยู่มากมาย แต่ส่วนมากจะเป็นประเภทอพาร์ทเม้น หรือคอนโดมิเนียม สำหรับผู้เช้าพักอาศัยที่มีรายได้ระดับปานกลาง ลูกค้าที่ว่าก็มิใช่ใครอื่น หากแต่เป็นพนักงานที่ประกอบอาชีพในยามค่ำคืน ตามสถานบริการที่มีอยู่มากมายตลอดแนวถนนเพชรบุรี และล้ำลึกเข้าไปจนสุดเขตถนนพัฒนาการตลอดทั้งสาย มีทั้งสถานอาบอบนวด ผับ บาร์ คาเฟ่ คาราโอเกะ รวมถึงโรงแรม ทั้งประเภทม่านรูดและไม่ต้องรูดม่าน ส่วนทางด้านถนนสุขุมวิทนั้น ก็จะมีหอพักประเภทเดียวกัน หากแต่จะมีราคาค่าเช่าสูงขึ้น คนที่พักอาศัยส่วนมากจะเป็นนักธุรกิจชาวต่างประเทศ ทั้งชาวตะวันตกและชาวตะวันออก รวทั้งนักธุรกิจประเภทอิมปอร์ตเอ๊กปอร์ท สินค้าประเภทเสื่อผ้าชาวอินเดียด้วย ในเวลาเช้าๆจะพบชาวต่างชาติที่ว่านั้น ออกมาเดินเล่น หรือวิ่งออกกำลังกายที่โรงเรียนก้นซอย บางคนพาหมามาเยี่ยวรดสนามฟุตบอลอีกต่างหาก กล่าวเฉพาะส่วนของถนนอโศก ทั้งสองฟากฝังถนนจะเต็มไปด้วยอาคารระดับหรูหราหลายสิบชั้น เป็นที่อยู่อาศัยก็มี เป็นสำนักงานก็มี อัดกันแน่นอยู่เต็มไปหมด แม้นว่าขวัญและเรียมบรรพบุรุษของชาวทุ่งบางกะปิ กลับชาติมาเกิดอีก ก็คงยากที่จะเดาได้ว่า ณ ที่ใดเป็นลำน้ำและคูคลอง ที่เคยพายเรือเก็บดอกโสนในครั้งอดีตชาติ อย่าว่าแต่ขวัญและเรียมเลย แม้แต่พวกเราที่เคยศึกษาหาความรู้อยู่ย่านนี้เมื่อห้า-หกปีที่แล้ว กลับมาอีกครั้งยังงงๆ คลองหลายสายถูกถมให้เป็นถนนไปเสียแล้ว ด้วยเหตุผลที่ว่าปริมาณรถย่อมมากกว่าปริมาณเรื่อ ด้วยย่านนี้เป็นย่านธุรกิจที่สำคัญดังกล่าวแล้วนั่นเอง ราคาที่ดินโดยรอบจึงถีบตัวสูงขึ้นหลายสิบเท่าตัว ในระยะเวลาอันรวดเร็ว แล้วใครจะมามัวลงทุนสร้างหอพักให้นิสิตเช่า เพื่อหวังค่าเช่ารายเดือนอย่างไม่คุ้มค่าคุ้มเวลา จะมีอยู่บ้างก็มีเพียงหอพักที่เจ้าของกิจการที่เปิดดำเนินกิจการเมื่อนานมาแล้ว และยังคงเก็บเกี่ยวดอกผลที่เลยจุดคุ้มทุน เป็นหอพักที่รอวันแปรเปลี่ยนเป็นอพาร์ต์เม้นท์ หรือคอนโดในเวลาอันควร หอพักที่พอจะให้บรรดานักเรียนโข่ง ผู้สัญจรรอนแรมมาไกลบ้านใกลเมืองพึงพาอาศัย ในยามนั้นคงมีอยู่สองหอ เป็นหอพักชายหนึ่งหอ หอพักหญิงหนึ่งหอ ทั้งสองหอตั้งอยู่ในซอยสวัสดี และสามารถเดินทะลุเข้า-ออกโรงเรียนก้นซอยได้ หอหญิงชื่อ หอสุนันทา หอชายชื่อ หอสำราญ ทราบว่าเดิมทีเดี่ยวเจ้าของกิจการจะตั้งชื่อว่าหอสวัสดีแต่เจ้าอาวาสวัดบางกะปิขอให้เปลี่ยนชื่อในวันที่ทำพิธีเปิดป้ายนั่นเอง ด้วยการวางแผนที่ดี ประกอบได้รับความช่วยเหลือในเรื่องการติดต่อประสานงานของนักเรียนโข่งรุ่นพี่ พวกเราหลายคนจึงมีโอกาสอยู่หอตั้งแต่เทอมแรกเลยทีเดียว และที่หอพักชายสำราญนั่นเอง เป็นแหล่งที่ก่อกำเนิดตำนานชาวหอให้ได้ฟังหลายต่อหลายเรื่อง และเกือบทุกเรื่องล้วนเป็นเรื่องเพื่อความสำราญ ของชายที่ชอบสำราญ ประเพณีอย่างหนึ่งของชาวหอคือ ต้องมีการเลือกประธานหอ คนที่ได้รับเกียรติให้เป็นประธานหอ ชื่อ สมเกียรติ เรียนเอกประวัติศาสตร์ เป็นนักเรียนโข่งมาจากอำเภอเล็กๆแถววัดหลวงพ่อคูณ สมเกียรดีใจ และตื่นเต้นเป็นที่สุด ที่ได้รับความไว้วางใจจากชาวหอ ให้เป็นประธานหอ เพราะยามเมื่อทำงานที่ต่างจังหวัดนั้นเคยเป็นแต่ลูกน้อง รับคำสั่งมาซะจนชิน เขาจัดการออกคำสั่งแต่งตั้งกรรมการบริหารขึ้นมาชุดหนึ่งตามแบบอย่างของทางราชการ โดยแยกกรรมการออกเป็นหลายๆฝ่าย มีทั้งฝ่ายรักษาความปลอดภัย ฝ่ายจัดหาทุน ฝ่ายประชาสัมพันธ์ และฝ่ายสวสัดิการ แถมยังมีฝ่ายทะเบียนและฝ่ายเหรัญญิกเข้าไปอีกด้วย แม้จะมีกรรมการมากมายขนาดนั้น งานทุกอย่างดูเหมือนเขาจะทำคนเดียว เป็นที่ชื่นชอบและสบายใจสำหรับเพื่อนฝูง ในตอนเช้าจะเห็นเขาพูดคุยอยู่กับคนทำความสะอาดบนหอ และคนเฝ้าหอ โดยขอให้ทำนั่นทำนี่ เพิ่มตรงนั้นลดตรงนี้ ก้อกน้ำห้องนั้นเสีย กุญแจห้องนั้นใช้ไม่ได้ เขาจะรับภาระดูและให้กับชาวหอทุกคน ในตอนเย็น เขาก็จะนั่งอยู่ร้านอาหารใต้ถุนหอ บนโต๊ะอาหารก็จะประดับไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่คุ้นตา ประกอบไปด้วยเหล้า โซดา น้ำแข็ง และกับแกล้มหลัก คือถั่วลิสงคั่วและแหนมยำ ขณะที่เขานั่งอยู่นั้น เพื่อนฝูงและสมาชิกชาวหอก็จะแวะเวียนมานั่งคุยด้วย เพราะเขาเป็นคนคุยสนุก เมื่อคุยกับเขาก็จะกินเหล้ากับเขา เมื่อกินเหล้ากับเขาก็ควรจะจ่ายช่วยเขา จนยึดถือกันเป็นธรรมเนียมว่า เมื่อใครจะลุกไปก่อนต้องวางเงินไว้ตามแต่จะศัทธา บรรดานักเรียนโข่งนั้นมีนิสัยมือเติบอยู่แล้ว กินแก้วสองแก้วก่อนจะลุกไปก็ควักวางไว้ซะแดงหนึ่ง สมเกียรติก็จะยิ้มให้ กล่าวขอบคุณและอวยพรขอให้มีความสุขความเจริญ สาธุ ขอให้เจริญเจริญยิ่งยิ่งขึ้นไป เรียนจบกับไปขอให้เก้าอี้ยังอยู่นะครับ คำอวยพรนี้ดูเหมือนจะสร้างความหวาดเสียวให้กับใครต่อใครหลายคน ด้วยมีเรื่องเล่าสู่กันฟังเป็นประจำว่า ขณะที่บรรดานักเรียนโข่งกำลังหน้าดำคร่ำเครียดอยู่กับตำหรับตำรานั้น ผู้บังคับบัญชาส่วนเหนือมอบเก้าอี้ให้คนอื่นไปซะแล้ว ความที่เป็นคนกินทน เงินที่ชาวหอร่วมบริจากก็มากขึ้นมากขึ้น ทั้งเหล้าและกับแกล้มก็ถูกสั่งมาเสริมอยู่ตลอด ประเพณีร่วมด้วยช่วยกันเช่นนั้น สร้างความเบิกบานใจให้ประธานหอเป็นยิ่งนัก ทุกวันที่การดื่มสิ้นสุด เมื่อเจ้าของร้านคิดเงิน ค่าเสียหาย แล้วยังมียอดคงเหลือทุกวัน วันละสองร้อยบ้าง สามร้อยบ้าง โดยที่เจ้าตัวไม่ต้องควักเนื้อ สมเกียรติวางแผน ให้สมาชิกในหอชวนเพื่อนๆมาเที่ยวหอให้มากขึ้น จำนวนเงินที่ร่วมบริจาคก็มากขึ้น เมื่อรวมเบ็ดสร็จก็มากโขอยู่ มากพอที่สมเกียรติ สามารถจัดงานสังสรรค์ปีใหม่ระหว่างชาวหอในปีนั้นได้อย่างดีเยี่ยม เขาจัดหากระเทยมาเต้นโชว์สร้างความคึกครื้นให้กับงาน ทั้งยังจัดหาของขวัญมามากมาย เพื่อให้สมาชิกจับฉลากโดยสมาชิกไม่ต้องควักเนื้อ มีคูปอง อาบ อบ นวด แจกฟรีอีกต่างหาก ขอให้สมเกียรติจงเจริญ ! ขอให้ประธานจงเจริญ ! ขอให้ได้เป็นประธานหอ ตลอดกาลนานเทอญ สาธุ ! บรรดชาวหอพลัดกันอวยพรบนเวทีไม่ขาดปาก นึกว่าประธานหอควักเงินตัวเองจัดงาน