ความต่อเนื่องจาก ตรงเส้นขอบฟ้า.. เรื่องราว ที่เป็นไป.. กับเขา ที่ก้าวเข้ามา.. เปิดหัวใจ สิ และรับรู้เรื่องราวของฉัน ทะเลวันนั้นไม่มีอะไรแตกต่างจากทะเลในวันนี้ ทะเลที่ฉันเคยยืนมองอยู่นาน ตรงเส้นขอบฟ้า ใช่แล้ว.. วันนี้ ฉันกลับมายังที่นี่อีกครั้ง มาเพื่อยืนยันความหมายเดิม คุณ คุณครับคุณ เมื่อเย็น ผมอารมณ์ดีเดินผิวปากขณะที่เดินเข้าซอยบ้าน คุณลองทายสิครับ ผมผิวปากเพลงอะไร ผมรู้ว่าคุณต้องทายถูก แน๊ เพลงตั้งมากมาย ฉันจะทายถูกหรือคะ เผื่อผิดขึ้นมาล่ะ ผมรู้ว่า คุณเดาได้ เพลงที่มีความหมายสำหรับเรา เพลงที่คุณย่อมรู้ ว่าคือเพลงอะไร น่า..นะครับ ผมอยากได้ยินจากปากของคุณ ..ตรงเส้นขอบฟ้า.. คุณผิวปากเพลงนี้ ใช่ไหมคะ ฉันตอบอย่างไม่ลังเล ใช่ครับ เพลงตรงเส้นขอบฟ้า .. ไม่รู้สินะ ผมรู้สึกสุขใจอย่างบอกไม่ถูก ผมไม่รู้ว่าคุณจะอยากฟังหรือเปล่าในสิ่งที่ผมจะบอก .. ผมคิดถึงคุณ จู่ ๆ ก็เกิดความรู้สึกนี้ขึ้นมา ..ครับ..ผมจะบอกอีกครั้ง ช้า ๆ ชัด ๆ ว่า ..ผ ม คิ ด ถึ ง คุ ณ .. ฉันก็ตอบตัวเองไม่ถูกเหมือนกันว่า ทำไมฉันจึงเดาว่าเขาผิวปากเพลงตรงเส้นขอบฟ้า แต่ฉันก็มีความมั่นใจส่วนหนึ่ง ว่าต้องใช่เพลงนี้ จริงสิ ..เพลงนี้คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด ฉันเองก็อยากบอกเขาว่า.. ฉันก็คิดถึงเขาเช่นกัน . . . นิ ย า ม ค ว า ม คิ ด ถึ ง . . . . . . จ า ก จิ ต ก้ น บึ้ น ที่ ยั ง ผู ก พั น . . . . . . โ ห ย ห า ห่ ว ง ใ ย . . . ซึ่ ง กั น แ ล ะ กั น . . . . . . แ ม้ น ข อ บ ฟ้ า ม า กั้ น . . . แ ต่ ยั ง มั่ น คำ นึ ง . . .
เหมือนคุณรอคอยอะไรบางอย่าง คุณรอใครบางคนอยู่หรือเปล่าครับ หืมม .. อะไรทำให้คุณถามเช่นนี้คะ ผมเห็นคุณทอดสายตาไปไกล จรดขอบฟ้านั่น มีบางอย่างดึงดูดใจคุณ ถึงผมจะไม่เข้าใจเสียทั้งหมด แต่ผมพอจะรู้ว่า ตรงเส้นขอบฟ้ามีความหมายกับคุณนะครับ ค่ะ ที่นั่นมีความหมายกับฉันมาก แต่ดูราวกับว่าช่างไกลเหลือเกิน ไกลเสียจนฉันไม่รู้ว่า จะมีวันที่ฉันเดินทางไปถึงหรือเปล่า ไม่ไกลกว่าเท่าที่ใจคิดหรอกครับ ถ้าคุณจะเดินทางไปที่นั่น ผมพร้อมจะเดินทางไปพร้อมกับคุณ เขาตอบพลางยิ้ม ฉันจำรอยยิ้มเปื้อนหน้าของเขาได้ ถึงแม้ว่าจะผ่านมานับเดือนแล้วก็ตาม และตอนนี้ฉันก็เดาได้ว่า ตอนนี้เขากำลังยิ้มอยู่ จึงทักกลับไป .. ยิ้มอยู่ละสิ รู้น๊า .. ครับ ผมยิ้ม ..ผมมีความสุขมากนะ ผมเองบอกไม่ถูกว่า ระยะนี้เกิดอะไรขึ้นกับผม ผมรู้แต่เพียงว่าผมรู้สึกสุขใจ รู้สึกสบายใจ เมื่ออยู่ใกล้ ๆ คุณ ผมยิ้มเพราะสุขเช่นนี้ คงไม่ผิดกฎหมายนะครับ คุณล่ะครับรู้สึกอย่างไร โชคดีที่บทสนทนานี้ เราคุยกันผ่านสายโทรศัพท์ ถ้าไม่งั้นแล้ว เขาคงจ้องหน้าฉันซึ่งฉันจะทำอะไรได้ดีไปกว่าหลบสายตาเขา สองแก้มของฉันคงผ่าวร้อนจนเขาล้อเลียน แต่ฉันก็กลบเกลื่อนด้วยคำตอบว่า ค่ะ ไม่ผิดที่คุณจะสุขใจ เช่นกัน ฉันก็มีความสุขค่ะ ...ล้านคำอธิบาย..บางที .. ...อาจจะไม่สามารถคลี่คลายสถานการณ์บางอย่างได้.. ...แต่เพียงหนึ่งคนเข้าใจ .. ...แม้มิได้เอ่ยคำใด .. ... ก็สามารถรับรู้และสัมผัสกันได้ด้วยหัวใจ เท่านี้..ที่ต้องการ..
.. ถ้าผมจะชวนคุณยืนดูเส้นขอบฟ้าจรดน้ำ คุณจะไปกับผมไหมครับ หืมม ! ดูเส้นขอบฟ้า ที่ไหนคะ ไม่ไกลจากจุดเดิมที่เราเคยยืนมองด้วยกัน คุณอยากให้เพื่อนผู้ชายคนนี้ของคุณไปมั๊ย ? ฮะ ฮะ ถ้างั้นผมจะต้องเป็นเพื่อนผู้หญิงของคุณสิครับ คุณต้องดูแลผมนะครับ เสียงหัวเราะของเราประสานกันทางสายโทรศัพท์ มุขที่เราใช้เรียกกันและกัน สร้างความเบิกบานใจให้กับเราเสมอ ฉันไม่รู้ว่าจะมีสักกี่คน ที่มีความคิดเพี้ยนอย่างฉัน ที่กล้าขอให้เขาเป็นเพื่อนผู้หญิงของฉัน .. เอาเถอะ และแล้ว เขาก็เป็นจนได้ เขาเป็นได้ดีเสียด้วย ส่วนฉันสิ รับคำเขาว่าจะเป็นเพื่อนผู้ชายของเขา แต่ฉันก็กลายเป็นผู้หญิงทุกที เขาเคยบอกว่า ..ผมเป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับคุณได้เสมอ.. ฉันเองก็อยากจะบอกกับเขาว่า ..ฉันก็เช่นกัน ด้วยความเต็มใจ..
คุณจะเอาอะไรใส่เป้บ้างครับ ก็น่าจะเป็นกางเกงขาสั้น 2 ตัว เสื้ออีก 3 ตัว ส่วนกางเกงยีนส์คงใส่ตัวเดียว ไป-กลับค่ะ ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่จัง จะเอาไปแต่ผ้าเช็ดผมนะคะ ไม่ต้องเอาไปเยอะนะครับ ถ้าไม่รังเกียจบางอย่างใช้ร่วมกับผมได้ เป้ของคุณจะได้ไม่หนักเกินไป ยังมีของส่วนตัวอีกนะ แต่ก็คิดว่า เป้ใบเดิม คงใส่อยู่ได้ค่ะ อัดแน่นหน่อย ยาสีฟัน สบู่ ยาสระผม ผ้าเช็ดตัวผมจะเอาไปครับ แบ่งกันใช้ ผมจะเอาผ้าขาวม้าไปด้วย ฮื่อ ดีเหมือนกัน เป้จะได้ไม่หนัก คุณแบกของหนักคนเดียวยุติธรรมแล้วค่ะ .. นี่ คุณ ผมจะเอาเต้นท์ไปด้วย เต้นท์ที่คุณเคยเห็นหลังสีส้มน่ะครับ คราวนี้ผมจะเอาผ้าใบกันฝนไปด้วย เผื่อฝนตก จะได้ไม่ต้องลำบากหาที่หลบฝนไงล่ะครับ จริงสินะ ฝนอาจจะตกก็ได้ แต่คุณจะลำบากมั๊ย ของที่คุณต้องตระเตรียมแยะจัง ไม่เป็นไรครับ ผมจะเอากีตาร์ไปด้วย เคยรับปากคุณไว้ ว่าจะเล่นเพลงผิงดาวให้ฟัง อย่าลืมรางวัลนะครับ.. ค่ะ จำได้ กาแฟตอนเช้า กาแฟสองช้อน น้ำตาลช้อนครึ่ง.. ว้า ! คุณ กาแฟมื้อเช้านั่นเป็นค่าเช่าเต้นท์ครับ ส่วนเพลงผิงดาว รางวัลอีกอย่าง คุณอย่าลืมสิ.. อืมมม .. รางวัลอะไรหนอ เอาเป็นว่า ฉันจะช่วยถือกีตาร์ให้ละกัน ดูท่าสัมภาระของคุณจะเยอะมาก ฮะ ฮะ ฮะ.. แล้วกันสิคุณ คุณนี่ จอมเฉไฉจังครับ ฉันรู้แก่ใจว่า รางวัลที่เขาทวงคืออะไร แต่ฉันรู้สึกอายที่จะกล่าวถึง ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะคิดค้างรางวัลเขาหรอก แต่จะทำอย่างไรได้ เพียงแค่คิด ฉันก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว กระดากเหลือเกิน ผมขอหนึ่งหอมนะครับ สำหรับเพลงผิงดาว คำนี้ของเขาที่กล่าวไว้ในวันก่อน ฉันจำได้ .. ฉันได้แต่ยิ้มแทนที่จะรับคำหรือปฏิเสธ
ท่าทางที่เขาจัดการเรื่องเต้นท์ดูทะมัดทะแมง ส่วนฉันก็นั่งรออยู่ใต้ร่มไม้ รอว่าเมื่อไหร่เขาจะจัดการเรียบร้อย ฉันจึงจะนำถุงนอนไปปูในนั้นอีกที และหอบสัมภาระทั้งหมดไว้ในเต้นท์ เหงื่อเต็มหน้าของเขา ฉันจ้องเขาจนเพลินจนกระทั่งเขาคงรู้สึกตัว เขาเงยหน้ามองฉันและยิ้ม ฉันแก้เก้อด้วยการถามว่า คุณคะ ..ร้อนมั๊ย เหนื่อยไหมคะ ดูสิเหงื่อพราวหน้าเต็มไปหมด ถ้ามีจิตสงสาร ก็ช่วยเช็ดเหงื่อให้ทีสิครับ มือผมไม่ว่างเสียเลย ดูสิ ยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏอีกแล้ว น่าหยิกนักเชียว ฉันเดินไปหาพร้อมกับค่อย ๆ เช็ดหน้าเขาด้วยผ้าเช็ดหน้าที่มีอยู่ เขายืนหันหน้ามายังฉัน พร้อมกับหลับตาพริ้มเหมือนล้อเลียน พอฉันเดินกลับมานั่งที่ร่มไม้ เขาก็ส่งยิ้มมาให้อีกที ผมชอบกางเต้นท์ครับ ช๊อบ ชอบ ชอบที่จะทำตัวให้มอมแมม เพื่อ ..เหงื่อจะได้ออก จะได้มีคนเช็ดหน้าให้ ยี้ !.. คุณ อย่ามาล้อเชียว ต่อไปไม่ช่วยเช็ดหน้าให้แล้วล่ะ ลูกไม้จัดนัก.. ฉันไม่กล้าที่จะนั่งหันหน้าไปทางเขา สารภาพตามตรงว่าฉันรู้สึกอายที่เวลาเขาแอบสบตาเสมอ ฉันจึงหันหน้าไปอีกทาง เบื้องหน้าที่ฉันมอง คือเวิ้งฟ้าและท้องทะเลอันกว้างใหญ่ ปุยเมฆที่ลอยฟ่องบนฟ้า และเสียงคลื่นที่ซัดกระทบหาด สะกดใจฉันจนฉันไม่รู้สึกตัวว่า เขามายืนอยู่ใกล้ ๆ ที่ฉันนั่ง และแอบมองฉันอยู่พักใหญ่แล้ว กระทั่งฉันได้ยินเสียงฮัมเพลงของเขา ฉันรู้สึกว่า .. เ ข า แ ล ะ ฉั น อ ยู่ ใ ก ล้ กั น เ พี ย ง เ อื้ อ ม . . . ...ฉันสัมผัสถึงความอบอุ่นที่เขามอบให้ แม้ว่าจะไม่ได้ใช้กายสัมผัส...
เรียบร้อยแล้วครับ คุณผู้หญิง วิมานคนยากบนผืนทราย พอประทังอาศัยอยู่ได้ไหมครับท่าน คือว่า แล้วคุณล่ะคะ คุณเอาถุงนอนมาหรือเปล่าคะ.. ถุงนอนผมปูให้คุณครับ คุณจะได้นอนสบาย ส่วนผมแค่เสื่อพลาสติกก็พอครับ ผมจะนอนเฝ้านอนเต้นท์ ระวังภัยให้คุณเอง คุณไม่ต้องห่วงผมนะ ค่ะ ขอบคุณ.. ขออนุญาตฝากสัมภาระไว้ในเต้นท์ด้วยนะครับ ผมกลัวเจ้าทโมนหางยาว ฉกเอาของผมไป ได้สิ เดี๋ยวฉันจะช่วยคุณจัดของนะคะ คุ ณ . . เ ห นื่ อ ย มั๊ ย แค่คุณทอดเสียงถามแบบนี้ ใจผมก็แทบละลายแล้วครับ ล้อเล่น ! ไม่เหนื่อยครับผม เออนี่ ! ผมมีเก็บดอกไม้มาฝากคุณครับ เขาใจดีกับฉันเสมอและทุกครั้งที่เราเดินทางร่วมกัน เขาจะเอาใจใส่และดูแลฉันเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่พักอาศัย เรื่องสัมภาระ กระทั่งเรื่องอาหารการกิน ดูเขาคล่องตัวและสนุกสนาน ฉันชอบที่จะแอบบันทึกภาพของเขาตอนทีเผลอ ภาพที่ไร้จริงปรุงแต่ง รอยยิ้มที่สดใส อากัปกริยาที่เป็นธรรมชาติ ฉันเคยถามเขาว่า ฉันเป็นภาระของเขาหรือเปล่า ถามแบบเกรงใจ เขาตอบฉันว่า .. ผมเต็มใจครับ และอยากให้คุณเป็นภาระสำหรับผมตลอดไป
แต่อาจไม่เต็มดวงดูช่วงโชติ ด้วยปราโมทย์มากมายมลายหนี เหมือนแขไขข้างแรมแต้มราตรี หัวใจนี้เหมือนกันอัลมิตรา ฉันหรือ คนที่ควรค่าต่อการเป็นภาระของใคร ไม่หรอก .. ฉันไม่เคยคิดด้วยซ้ำไปว่าฉันจะสำคัญเพียงนั้น หรือเปล่า .. ฤๅไร้ใจ เป็นคำถามของเขาเมื่อไม่นานมานี้ และคำตอบที่ฉันให้เขาในครั้งนั้นฉันก็ยังคงยืนยันในความเป็นไปจวบจนขณะนี้ ฉันมีหัวใจแต่เป็นหัวใจที่หมองดั่งจันทร์คืนแรม แม้เจ็บช้ำกล้ำกลืนกี่หมื่นหน วันฟ้าหม่นเมฆบังบดความสดใส โสมส่องแสงอร่ามงามเมื่อใด สุราลัยในฝันพลันเป็นจริง เขาเขียนตอบมาเช่นกัน ในความหมายฉันอ่านแล้วรู้สึกตื้นตันใจ ฉันไม่ได้เขียนตอบอะไรยืดยาว นอกจากเขียนสั้น ๆ ถึงเขาว่า ..ขอบคุณค่ะ ผมตั้งใจเขียนให้คุณ ผมไม่เคยเขียนแบบนี้ให้ใครมาก่อน อาจจะไม่ค่อยเนียนนัก แต่ผมก็ตั้งใจ .. เพื่อคุณ เขาเล่าถึงตอนนั้น ที่เขาเขียนและเขาก็มอบยิ้มให้ฉัน ค่ะ ขอบคุณ ขอบคุณมาก..คุณเขียนเปรียบเทียบได้ดี ฉันยิ้มรับ ฉันยังจำแววตาของเขาได้ ในครั้งนั้น ..ฉันพบความจริงใจจากหัวใจของเขา มันยากนะ ที่จะมีใครสักคน .. ค้นหาตัวตนจริงของฉันโดยที่ไม่ได้ตั้งความหวัง ความฝันไว้เลิศเลอ ฉันเองย่อมรู้ตัวดีว่า ตัวตนของฉันเป็นเช่นไร เท่าที่มี เท่าที่เป็น เท่าที่เห็น และเท่าที่เป็นฉัน ผมจะมองคุณ..เ ท่ า ที่ ข อ ง หั ว ใ จ ผ ม ม อ ง เ ป็ น .. ไม่ใช่คำสัญญา ไม่ใช่คำผูกมัดใด ๆ ฉันรู้แต่เพียงว่า ฉันจะเปิดใจ ให้เขามอง ..
คุณครับ.. เหม่ออีกแล้ว แดดเปรี้ยงเชียว คุณมาหลบตรงนี้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวจะไม่สบาย หมดสนุกกันพอดีนะครับ เรียบร้อยแล้วใช่ไหมค่ะ ถ้างั้นเราไปตรงนั้นกัน หิวน้ำมั๊ย จะหาน้ำให้คุณดื่มนะคะ เหนื่อย แต่ก็ไม่เท่าไหร่หรอกครับ ผมว่าตรงนี้มุมดีเชียว น้ำทะเลคงขึ้นไม่ถึง แต่ก็นับว่าใกล้ชิดทะเลมากที่สุดแล้ว คุณดูสิ ทรายขาวละเอียดเป็นประกายเชียวนะครับ ค่ะ สวยจัง ฉันเก็บภาพนี้ไว้บ้างแล้วค่ะ มองเห็นแดดระยิบระยับที่ทะเลด้วย.. ชอบที่จะเห็นคุณยิ้มนะครับ เอาล่ะ ไปกันเถอะ ไว้แดดอ่อนอีกนิด เราค่อยลงเล่นน้ำทะเลกัน ผมอยากได้กาแฟสักแก้ว สูตรของผม คุณจำได้ไหม ? กาแฟสอง น้ำตาลช้อนครึ่ง น้ำค่อนแก้ว จำได้ค่ะ ถูกปากถูกใจ ก็อีกเรื่องหนึ่งนะคะ ครับเจ้านาย แล้วแต่จะกรุณา.. เสียงยั่วเย้าของเขา ฟังดูสดใส ..๏ ยามเรื่อสุริเยศเยื้อง.............เยี่ยมโพยม เพริศพร่างดังบรรโลม...............เรื่อหล้า เสียงคลื่นดุจประโคม................ขับกล่อม เทียมทิพย์ดุริยางค์อ้า.................เอ่ยเอื้อนนิจกาล ๚ ..๏ ครืนครืนคลื่นซัดซ้ำ.............รอยทราย ริ้วเลื่อมระลอกพราย.................สุขล้น น้ำฟ้าเฉกพื้นกลาย....................ประหนึ่งภาพ วิจิตรดั่งเทพด้น........................เสกสร้างประหนึ่งสรวง ๚
คุณชอบการเขียนหรือครับ ผมเห็นคุณจดบันทึกอะไรไว้ ตะกี้ บางทีฉันเก็บความทรงจำด้วยภาพ และบางทีฉันเลือกที่จะบันทึกโดยการเขียน สักครู่ฉันเขียนโคลงค่ะ เรามาก่อกองทรายกันไหมครับ รอให้แดดร่มอีกนิดค่อยลงเล่นน้ำทะเล ดีค่ะ ฉันเคยก่อกองทรายเป็นรูปภูเขา มีกำแพงล้อมรอบ บางทีก็หยิบเศษใบไม้มาปักเต็มไปหมด คุณท่าจะไม่เคยก่อเป็นรูปพระเจดีย์ทรายสิครับ อื้อ ไม่เคยค่ะ เคยแต่ก่อเป็นปราสาททราย เป็นภูเขามีกำแพงล้อมรอบ.. มาเถอะคุณ เราจะร่วมก่อพระเจดีย์ทรายด้วยกัน ไม่ทันที่ฉันจะตอบคำ เขาก็เดินลิ่วตรงไปที่ชายหาด ฉันนั่งลงกับผืนทรายข้าง ๆเขา ช่วยเขากอบทรายขึ้นมา ทรายเม็ดละเอียดรู้สึกนุ่มมือเมื่อสัมผัส ฉันเอาแต่เล่นทรายมากกว่าที่จะช่วยเขาก่อพระเจดีย์ทราย ส่วนเขาก็ยังคงก้มหน้าก้มตาปั้นแต่งพระเจดีย์ทรายนั้น ฉันเองก็ลอบมองหลายครั้ง บางครั้งก็เจอะกับสายตาของเขาพอดี .. ฉันได้แต่ยิ้มแก้เก้อ ความสุขที่ฉันอยากจะให้เยิ่นเย่อ ฉันรู้สึกดีเมื่อมีเขาอยู่ใกล้ ๆ ไม่รู้สินะ ถ้าหากจะหาเหตุผล .. ฉันรู้แต่ว่า บางอย่างก็ไม่มีจุดเริ่มต้น ดังนั้นฉันจึงปล่อยให้ความรู้สึกเป็นไป ตามจังหวะของมัน โดยไม่ได้มองไกลไปถึงจุดหมายปลายทาง คุณคะ ที่คุณเจาะเป็นโพรง นั่นสมมุติว่าเป็นประตูหรือเปล่าคะ ฉันถาม ครับ และตรงนี้ก็จะเป็นสะพานทอดยาวมา และตรงนี้เป็นขั้นบันได .. ดีจัง ถ้าให้ฉันทำ ฉันคงทำไม่ดีนัก .. คุณชอบไหม.. ค่ะ ชอบจัง .. เอาไว้ผมจะพาคุณไปก่อพระเจดีย์ทรายที่วัด ทำบุญร่วมกันนะครับ .. ฮื่อ .. สัญญากับผมนะครับ .. ฮื่อ ฮื่อ .. แม้ว่าทรายที่ฉันและเขากอบสร้างเป็นพระเจดีย์ทราย ไม่อาจอยู่คงทนสู้คลื่นทะเลที่ซัดสาด แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในขณะนั้น จะสูญสลายตามกาลเวลาไปด้วย อย่างน้อยความรู้สึกที่ดีต่อกัน ฉันคิดว่า ควรค่าต่อการจดจำ ...อ า จ เ ป็ น เ ธ อ ค น นี้ ที่ ฉั น ร อ ...เ ค ย ว อ น ข อ เ บื้ อ ง บ น ช่ว ย ด ล ใ ห้ ...อ า จ เ ป็ น เ ธ อ ค น นี้ ที่ หั ว ใ จ ...เ ค ย ห ล ง ใ ห ล เ ฝ้ า ฝั น ทุ ก วั น คื น
พระจันทร์สวย คุณเห็นไหมคะ จันทร์ทรงกลดเสียด้วย.. ฉันเอ่ยถามเบา ๆ เราเดินลงไปที่ชายหาดกันไหมครับ ผมจะขุดบ่อล่อจันทร์ให้คุณ ไปสิ แต่มีข้อแม้นะคะ เราจะเต้นระบำบนดวงจันทร์กัน.. ได้เลย คุณผู้หญิง.. เขาคว้ามือฉันและวิ่งนำไป ส่วนฉันใจระทึกในขณะที่วิ่งตาม สายลมที่ปะทะทำให้ผมของฉันปลิวไสว เสียงหัวเราะของเราประสานกับเสียงเห่กล่อมของคลื่นทะเล ฉันไม่ได้บอกเขาอย่างหนึ่ง ทั้งที่ควรบอก ฉัน..รู้สึกดีเป็นอย่างมาก และอยากขอบคุณเขาเป็นที่สุด จากคำพูดเล่นของฉันเมื่อนานมาแล้ว ฉันเคยใฝ่ฝันว่าจะเต้นระบำบนดวงจันทร์ ในที่สุดฉันก็ได้เริงร่าสมใจเสียที โดยเฉพาะคืนนี้กับคนที่พิเศษ .. ไม่จำเป็นต้องมีดนตรีจากทิพย์วิมานใดขับกล่อม ไม่จำเป็นต้องมีเวทีลีลาศที่สวยงาม และไม่จำเป็นต้องมีพยานใด ๆ อยากพักร้อนนอนหนาวบนราวฟ้า ขี่เมฆาเกี่ยวรุ้งบนคุ้งสรวง เอื้อมเด็ดดอกดาริการะย้ายวง วางในห้วงแห่งใจที่ไหวเอน ซบจันทราต่างหมอนหนุนนอนฝัน แก้มแนบจันทร์นวลเจ้าหยอกเย้าเล่น ปล่อยโลกลอยละล่องไปไร้กฎเกณฑ์ ปลดหลักการหลีกเร้นเรื่องหลอกลวง มหรรณพจบสายสมุทรสิ้น จะเริงรินรื่นระลอกให้ใหญ่หลวง แล้วหยอกเอินแก่งเกาะออเซาะทรวง สดับท่วงทีท่าชลาลัย เพียงดื่มด่ำอมฤตสฤษฏ์รุ่ง ประดับปรุงปรัศนาอัชฌาสัย พักโลกร้อนนอนหนาวผะผ่าวไป มิวาดหวังสิ่งใดในชีวี
จริงสินะ..ทั้งที่ฉันไม่เคยวาดฝันมาก่อน แต่ฉันก็ดื่มด่ำกับความสุขนี้จนล้นอก .. ในค่ำคืนนั้น คืนที่พระจันทร์เต็มดวง นิยายรักของฉันยังคงดำเนินเรื่องต่อไป อบอุ่นในคืนหนาวคราวไฟสุม ก่าย,กอด,กุม กันไว้ในปรารถนา แม้หมดฟืนเปลวดับแสงลับตา เพลิงสวาทยังจ้าจุนเจือใจ
.
อัลมิตรา 31 พ.ค. 2548 16:02 น. - ID 5294 
5609
18
0
31 พฤษภาคม 2548 16:26 น. - comment id 85052
ไม่ไกลกว่าเท่าที่คิดใจหรอกครับ เขาตอบพลางยิ้ม ..น่าจะไม่ไกลกว่าเท่าที่ใจคิด..น่ะ..
31 พฤษภาคม 2548 17:35 น. - comment id 85053
เขาจะจำเพลงแรกของเราได้หรือเปล่าน่ะ
31 พฤษภาคม 2548 18:35 น. - comment id 85058
เยี่ยมปายเลยค่ะ แต่งได้ดีทีเดียว แล้วจะติดตามผลงานเรื่อยๆ นะจ๊ะ
31 พฤษภาคม 2548 18:40 น. - comment id 85059
หน้าส่วนตัว
....นิยายทุกเรื่องมีตอนแรกและถึงตอนจบ
อาจจะไม่ครบในความบริบูรณ์
แต่ทุกอย่างไม่มีการสิ้นสูญ
ความจริงย่อมเช่นกัน มีวันแรกและวันสุดท้าย
แต่ในระหว่างนั้นมีทั้งเศร้าและสุข
อยากให้คุณมีความสุขตลอดไป ...โดยไม่ขาดตอน...
..............................สวัสดีครับ.......................
31 พฤษภาคม 2548 19:02 น. - comment id 85060
เยี่ยมเลยนะ อ่านแล้วชอบทุกบทเลยหละ ทุกตอนแต่ติดใจตรงเนี้ย ถ้าผมจะชวนคุณยืนดูเส้นขอบฟ้าจรดน้ำ คุณจะไปกับผมไหมครับ คิดและอ่านเรื่อยๆแล้วชอบจัง มาเป็นกำลังใจให้คร๊าฟๆๆๆๆๆๆๆๆ มาเยี่ยมมาเยียน
1 มิถุนายน 2548 04:10 น. - comment id 85064
บอกแล้วสองคนนี่ชอบกัน
1 มิถุนายน 2548 07:13 น. - comment id 85065
..
..
..
..
... รายยย .. ร่า .. ซาแว้ปป ..
1 มิถุนายน 2548 07:41 น. - comment id 85067
อืมมม แวะมาดูลีลาเรื่องสั้นของเด็กดื้อ น่าทึ่งมาก อัลมิตรา ชื่นชมจ้ะ
1 มิถุนายน 2548 08:03 น. - comment id 85068
ยอดเยี่ยม...อัลมิตรา....ว่าแต่ว่าเรื่องสั้นนี้จะยาวกว่านี้อีกไหม..เพราะเห็นใครบางคน(ข้างบน)รู้สึกจะอินกับเรื่องสั้นที่คุณแต่งก็เลยสรุปให้เรียบร้อยแล้ว...อิอิ..ไว้คุยกันหลังไมล์นะขี้เกียจออกอากาศ...HS 5 ETB..145.900 MHz...ไปหละอยู่นานไม่ได้เดี๋ยวโดนแขวะว่ามาแก้ต่างให้...อิอิ...
1 มิถุนายน 2548 09:44 น. - comment id 85070
เพลงแรกของเรา ขอโทษด้วยนะ ที่จำไม่ได้ เพราะฉันเมา... แต่เพลงสุดท้ายของเรา ฉันจำได้เสมอ..... วันนี้ยังรอเธออยู่...รอเธอกลับมาร้องเพลงของเราด้วยกันอีกครั้ง ...................ตอนนี้ฉันได้แต่ร้องเพลงของฉัน **รักแท้ในคืนหลอกลวง **
1 มิถุนายน 2548 11:09 น. - comment id 85072
อ่านแล้วอินจังนะคะ....พี่อิม เขียนดีจังค่ะ ชอบๆๆๆ เออ พี่คะ ภาพทะเลนี่ มันที่ระยองแน่เหรอคะพี่ ทำไมวารู้สึกว่า ถ่ายออกมาสวยจัง ถ่ายมุมไหนอ่ะคะ อิอิ
1 มิถุนายน 2548 11:09 น. - comment id 85073
คนดี พีพุดมาอ่านเอาอิ่มสุขใจไปด้วยกับรักนี้ ที่แสนงาม และ รู้สึกดื่มด่ำยินดีตามอย่างที่สุดแล้วค่ะ หากเป็นจริงนะคะพี่พุดรักทั้งเรื่องทั้งภาพ และมีภาพหนึ่งที่ซึ้งซาบมากเป็นพิเศษ ภาพทะเลสีเงินค่ะ เพราะนานมาแล้ว พี่พุดบินไปสมุย แล้วตื่นมาเดินเดียวดายริมฝั่งฝันลำพัง ทันเห็นทะเล ยามเช้าที่ราวกับเลื่อมวะวับวาว งามพราวราวแพรเงินยวงผืนเดียว ทั่วทั้งท้องน้ำ แถมฟ้าก็เป็นสีเงินราวหมอกเหมยพอกัน งามจนเกินบรรยายเลยค่ะ งามจนคิดว่าแดนนิพพานเลยค่ะ ว่างเวิ้งกระจ่างจรัสจรุงใจ หาคำมาะรรณาที่แสนซึ้งสุขใจไม่ถูกดอกค่ะ
1 มิถุนายน 2548 14:03 น. - comment id 85076
นั่นคงเป็นพระเอก ที่ผมเคยถามคุณสิ คงเป็นคนคนเดียวกันกับเรื่อง ตรงเส้นขอบฟ้า..สินะ แล้วเรื่องนี้มีตัวโกงหรือยังครับ จะได้พลิกบทบาท จะได้เข้าใกล้นางเอกได้อีกนิด
2 มิถุนายน 2548 03:44 น. - comment id 85086
เยี่ยมค่ะคุณอัลฯ เยี่ยมจริง ๆ อ่านแล้งอึ้งเลย
2 มิถุนายน 2548 03:55 น. - comment id 85088
เรื่องสั้นรักหวานซึ้ง แต่งได้ดีครับ แต่ตัวนางเอกนี่สิ หน้าตาไม่เอาไหนเลยนะครับ หน้าตาเหมือนกับเป็นแจ๋วมากเลย หรือว่าเป็น ความรักของแจ๋วเนี่ย
2 มิถุนายน 2548 08:58 น. - comment id 85089
ภาคต่อเนื่องหรือครับ ผมกลับไปย้อนอ่านตรงเส้นขอบฟ้าอีกที ดีครับ เหมือนความรู้สึกยังซึ้งเกี่ยวพันกันอยู่ รักที่ไม่ขาดตอนคุณตั้งชื่อเรื่องได้โดนใจมาก ผมชอบเป็นพิเศษกับประโยคที่ว่า ผมเต็มใจครับ และอยากให้คุณเป็นภาระสำหรับผมตลอดไป และรูปสุดท้ายที่เป็นมือประสาน รักเถอะครับ จงรักอย่างนิรันดร์หรือตราบสิ้นฟ้าของคุณ
2 มิถุนายน 2548 10:17 น. - comment id 85090
เราก็ว่าแต่งได้ดีนะ ชอบเลยล่ะ แต่เสียตรงเอารูป พระเอกนางเองขึ้เหร่มาลงนี่ล่ะ มันขัดๆยังไงไม่รู้ คือวาดภาพพระเอกนางเองสวยๆก็ไม่ได้ มาโดนรูปที่ลงไว้ทุกที เสียบรรยากาศตรงนี้ล่ะ
2 มิถุนายน 2548 12:13 น. - comment id 85091
ผมได้ติดตามมาตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ เก่งมากสามารถเขียนนวนิยายเรื่องสั้นหรือจะยาวก็ได้ครับ ด้วยลักษณะลีลาสอดคล้องเสมอๆ ทดลองส่งไปขายซิครับบางทีสร้างรายได้ให้แก่คุณได้น๊ะ
แก้วประเสริฐ.
2 มิถุนายน 2548 12:16 น. - comment id 85092
2 มิถุนายน 2548 12:36 น. - comment id 85093
เห็นด้วยกะความเห็นที่ 17 นะ แต่คนเขียนคงมีเหตุผลส่วนตัวในการลงรูปมั้ง.. ลงรูปอื่นอาจดูไม่ลึกซึ้ง กระมัง..
2 มิถุนายน 2548 12:47 น. - comment id 85095
เออ..อ่านแล้วคล้อยตามเลย ตอนจบ จะเป็นยังไงเนี่ย ผู้ชาย จะทำไงต่อ ผู้หญิงจะสมหวังรึไม่เนี่ย รักโปรโมทรึเปล่า.. จะกลับมาอ่านอีก รอ รอ request ตอนจบได้ไหม .
2 มิถุนายน 2548 15:05 น. - comment id 85097
คงเป็นทริปที่ระยอง เข้ามามองดูรูปสวยๆครับ :]
3 มิถุนายน 2548 00:28 น. - comment id 85102
4 มิถุนายน 2548 12:50 น. - comment id 85113
อ่านแล้วน้ำตาแทบไหลด้วยความซาบซึ้งเลยนะคะ...คุณอัลมิตรา เหมือนเวลาดูหนัง...ลี่มักไม่ค่อยร้องไห้เวลาฉากเศร้าๆ แต่จะร้องกับฉากที่ซาบซึ้งแบบนี้... ......................................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
6 มิถุนายน 2548 11:02 น. - comment id 85148
หวานจนน่าอิจฉา พระเอก อิอิ แต่งเก่งจัง ยังนึกอยุ่เลยว่า คุณ อัลฯ เล่นได้แต่บทโหด เจอเรื่องสั้นเรื่องนี้ ต้องเปลี่ยนใจแล้วละ หวาน และหวาน
6 มิถุนายน 2548 13:34 น. - comment id 85158
ขอทางหน่อยครับ..... พระรอง ตัวประกอบทั้งหลาย... ขอทางหน่อยครับ กว่าพระเอกจะฝ่าดงมดแดง เหล่าองครักษ์ เข้ามาได้ ....แทบตายเหมือนกัน ก่อนอื่นผมต้องขอกล่าวขอบคุณ คุณอัลมิตราที่เขียนเรื่องสั้นชุดนี้เพื่อผม ซึ่งเป็นภาคต่อเนื่องจากเรื่องตรงเส้นขอบฟ้า ซึ่งผมก็เขียนเรื่องสั้นสมทบด้วยเช่นกัน คือเรื่องฟ้าจรดน้ำ และไม่เพียงแต่เท่านั้น หลายบทกลอนที่ผมเขียนให้คุณอัลมิตรา เป็นการตอบแทนในน้ำใจที่คุณอัลมิตรา มีต่อผม ใครจะล่วงรู้ได้ว่า สายวันหนึ่งบนเกาะกุฏี ที่ จ.ระยอง ชาววรรณศิลป์ 4 คน สนทนากันอย่างสบายอารมณ์ และทันใดนั้น คุณอัลมิตราก็กล่าวกับทุกๆคนว่า กลับจากการสำรวจเกาะ เธอจะเขียนอะไรบางอย่าง ที่เกี่ยวกับตรงเส้นขอบฟ้า ผมก็เช่นกัน ก็ตอบกลับทันทีว่า ผมก็จะเขียน ฟ้าจรดน้ำ ในตอนนั้น ผมเองก็ยังนึกไม่ออกว่า ผมจะเขียนในรูปแบบไหน ผมยอมรับว่าผมตันในความคิด จนกระทั่งอีกวันถัดมา หลังจากกลับจากเกาะกุฏี คุณอัลมิตราขึ้นเรื่องสั้น ตรงเส้นขอบฟ้า และบทกลอนที่เป็นกลอนเจ็ดชื่อเดียวกัน ผมเองก็ได้พล๊อตเรื่องที่จะเขียนฟ้าจรดน้ำทันที ไม่น่าเชื่อว่า เราสองคนสามารถจูนเรื่องราวที่เหมือนกับภาคต่อเนื่องในเรื่องเดียวกันได้ ดูราวกับว่าเราทั้งสองคนรับอารมณ์และความรู้สึกร่วมกัน ถ้าจะอธิบายให้ดูดี คงเหมือนกับว่า เราผลัดกันเขียนไดอารี่ถึงกัน โดยอาศัยโลเกชั่น และบางมุม ที่เราทั้งคู่สัมผัสรับรู้กันได้ ผมไม่อาจบอกใคร ๆได้ว่า ผมดีใจมากับการที่เป็นพระเอกในเรื่องสั้นของคุณอัลมิตรา แต่ผมอยากจะบอกใคร ๆ มากกว่านั้นว่า .. ผมดีใจกับมิตรภาพที่คุณอัลมิตราให้มา ถึงแม้ว่า การเขียนเรื่องสั้นของคุณอัลมิตราจะฉีกแนวจากเดิม ซึ่งเธอเคยเขียนแต่บทความ และ เรื่องเล่า ทำให้รอบๆตัวเธอจะดูเหมือนว่าสงครามประสาทได้ก่อหวอดขึ้น และผมก็ต้องยอมรับนับถือน้ำใจเธออย่างยิ่ง ส่วนหลายคำถามที่ตอนนี้ หลายคนอาจรอคำตอบ .. พระเอกและนางเอกในเรื่อง เกิดจากการนำเรื่องจริงมานำเสนอ พระเอกและนางเอก ในเรื่องอาจดูไม่หล่อเหลา ดั่งเทพบุตร หรืองดงามดั่งนามอัปสร เพราะผมและคุณ อัลมิตรา ต่างเป็นคนธรรมดา มิตรภาพมิได้เกิดจาก สองตาที่มองเห็นเพียงรูปกาย แต่ผมเชื่อว่า มิตรภาพของผมเกิดจากการรับรู้ด้วยใจมากกว่า เพียงน้ำใจของเราที่มีให้กัน คือสิ่งที่งดงามในตัวของมันเองอยู่แล้ว หลายคนคงสงสัยว่า เรื่องนี้บทอวสานจะเป็นเช่นไร อนาคตเรามิอาจหยั่งรู้ เรารู้เพียงว่า ณ เวลานี้ ความรู้สึกที่เรารับรู้ ที่ต่างมอบให้กัน จะงดงามอยู่ในใจตลอดกาล มิใช่ภาะระ ...แต่คือพันธะแห่งใจ หาใช่สิ่งที่สร้างความยุ่งยาก ต้องลำบากวุ่นวายในชีวิต อย่ากังวลหมองหม่นจนข้องจิต ขออย่าคิดอะไรมากมายนัก คงปากพล่อยไปบ้างอย่างเขาว่า คำพูดจาบางทีมิตระหนัก บางท่าทีอาจรู้สึกเหมือนยึกยัก อย่าได้ปักใจเชื่อว่าเบื่อกัน เราต่างมีสิ่งฝันอันแหนหวง คนละดวงคนละใจใช่ไหมนั่น แต่ด้วยมีเยื่อใยสายสัมพันธ์ คอยปลอบขวัญร่วมสร้างกำลังใจ อย่าได้มองว่าเป็นเช่นภาระ คือพันธะแห่งฤดีที่ยิ่งใหญ่ จากเนื้อแท้ความรู้สึกลึกข้างใน มิเผลอไผลจะถนอมพร้อมดูแล
6 มิถุนายน 2548 14:24 น. - comment id 85160
9 มิถุนายน 2548 10:58 น. - comment id 85189
คุณ ก.. ขอบคุณมากค่ะ อัลมิตราปรับคำแล้วค่ะ ยัยไหม .. แน่นอน เขาจำได้ คุณวลีฝัน .. ขอบคุณมากค่ะ เริ่มจะเขียนยากแล้ว ชักจะหมดมุข คุณค้างคาวคืนคอน .. ค่ะ หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น .. ไม่ขาดตอน คุณ น.นิรัติศัย .. อัลมิตราก็ชอบนะ ประโยคนี้ นึกถึงคนที่กล่าวแล้วก็ยิ้มทุกทีค่ะ คุณอึ้ม .. ระวังหลังให้ด้วยนะ คุณล่อน้ำกรดมาหาอัลมิตราแฮะ น้องเรน .. หืมม คุณพระจันทร์เศร้า .. ช่าย อัลมิตราดื้อจัง ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไกล .. จะไปแม้ไกลกว่านั้น คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. อืมม ค่อนข้างหนักหนาเหมือนกันนะ กับภาวะกดดัน อัลมิตราแค่มือสมัครเล่น ไม่รู้จะเขียนเรื่องสั้นยังงัย อาศัยหยิบยืมตรงนั้นตรงนี้รอบข้างมาแปะ มาเสริม บางทีก็โดนแขวะมาเหมือนกัน แต่ก็ไม่เป็นไร แสดงว่าคนแขวะอ่านงานของอัลมิตรา ถือซะงั้น สบายใจค่ะ นายเมา .. โธ่ พลาดไปเมื่อไหร่นี่ คุณถนนสายเก่า ฯ .. บางภาพเอาจากเวปค่ะ บางภาพเอาจากกล้องที่เก็บภาพไว้ ทะเลที่เป็นพื้นริ้วระรอก เอาจากเวปนะ คุณพุดพัดชา .. นิยายเรื่องนี้ ตอนนี้กำลังเกี่ยงบทกันอยู่ว่า ใครจะตายดี ระหว่างนางเอกหรือพระเอก ผมไม่อยากให้คุณตาย .. ฉันก็ไม่อยากให้คุณตาย (ต่อรองกันมาหลายวันแล้วค่ะ ) หรือว่าจะจบแบบไหนดีหว่า แล้วจะตายดีมั๊ยเนี่ย เอ..หรือจะอยู่เป็นอมตะดีน๊า คุณพระรอง .. ค่ะ คนเดียวกัน เพราะเป็นภาคต่อเนื่องกันค่ะ แต่คนนั้นอาจมีตัวตน หรือไม่มีตัวตนก็ได้ค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของความรู้สึกระหว่างคนสองคน จะเป็นเช่นไร ต้องติดตามตอนต่อไปค่ะ คุณโอชา .. ทำไมมองเห็นหน้านางเอกชัดเจนจังคะ อัลมิตราลงภาพเบลอไว้ นี่นา แต่ไม่เป็นไรค่ะ ความรักมิได้กำหนดที่หน้าตา คนที่หน้าตาดี แต่ไม่สมหวังในรักก็มีถมเถค่ะ ถ้าหน้าตาอย่างแจ๋วแล้วมีคนสนใจ แสดงว่าเจ๋ง น๊า ต้องมีอะไรดีแน่ๆเลย ถึงมีพระเอกมารัก .. ฮา คุณคนผ่านมา .. ค่ะ คุณเข้าใจถูกแล้ว เป็นภาคต่อเนื่อง ประโยคที่คุณเน้นสีมา คือประโยคจริงที่ไม่ได้แต่งเติม ค่ะ :) คุณจับประโยคที่ดีที่สุดของเรื่องสั้นชุดนี้มา โอ.. แอบล้วงตับอัลมิตราหรือเปล่าคะ .. ฮา คุณนิดพา .. ค่ะ ขอบคุณค่ะ ที่ติดตามอ่าน พระเอกน่ารักสำหรับนางเอกเสมอค่ะ ช๊อบ ชอบ ที่ใครจะเห็นเขาขี้เหร่ แต่ว่าขี้เหร่ แล้วติดอันดับเจ้าชู้ ติดได้งัยก็ไม่ทราบค่ะ ลำดับที่ ๔ ซะด้วย คุณแก้วประเสริฐ .. โห ขาย ขายให้แม่ค้าขายกล้วยแขก เอาไปทำถุงหรือคะ อัลมิตรายังไม่กล้าเท่าไหร่เลยเนี่ย เขียนแบบอาโนเนะ แบบนี้ ใครจะซื้อคะ คุณThe Saint .. เหตุผลก็มีอยู่ว่า กล้องที่เก็บภาพไว้ ยังหารูปไม่ได้ดังใจเลยค่ะ รูปรวมที่ตอนนี้ส่งให้คุณดาวอังคารรวบรวม ยังไม่ได้ถูกส่งเป็นซีดีกลับมา ทำให้ภาพประกอบเรื่องสั้นไม่เข้าท่าไปสักหน่อย แต่ก็ถือว่า ถูกใจเจ้าของเรื่องสั้นนะคะ แบบว่า ถ้าไม่ตามใจตัวเองในกระทู้ของตัวเอง ก็ไม่รู้ว่าจะใช้โอกาสไหนค่ะ คุณซีซ่าส์ .. รักมีหลายอย่าง บางอย่างค่อยๆคืบคลานมา บางอย่างโจ่งแจ้ง บางทีมีเงื่อนงำบางประการซ่อนอยู่ แต่ใครเล่าจะรู้ดีไปกว่า เธอและเขา คะ .. ตอนจบอย่างให้เป็นเช่นไร ลองบอกพล๊อตมาได้ค่ะ คุณลักษมณ์ .. มีคุณที่บอกว่า พอใจกับรูป ขอบคุณมากค่ะ :) คุณสีน้ำฟ้า .. ชอบนางเอก หรือ พระเอกจ๊ะ คุณลี่ฯ .. รักคือความงดงาม แม้รักจะอยู่ในเส้นทางที่มืดมนและถูกกดดัน แต่ด้วยรักนั้นจะเป็นกำแพงป้องกันคนทั้งสอง ค่ะ จอมอสูร .. เป็นหลายบทนะ บทกวนโอ๊ย ก็เป็น แต่ตอนนี้เพลาๆลงบ้าง แบบว่า รอจังหวะหาเรื่องอยู่ เอ้ย..ไม่ใช่ แบบว่า เหนื่อยหน่ายกับโลกมายาจัง นี่..ถ้าใครมาวุ่นวายนัก ถ้าถอยได้ก็ถอย แต่ถ้ารุกจนเกินไป ก็สวนกลับซะที ทีเดียวแล้วก็เลิกรากันไป ไม่อยากให้ตะกอนมันเกาะใจมากกว่านี้ค่ะ วุ่นแท้ ๆ คุณเรไร .. ตั้งแต่บรรทัดแรกที่อัลมิตราเขียน เรื่องสั้น\"ตรงเส้นขอบฟ้า\" อัลมิตราก็ตระหนักถึงภาระรับผิดชอบที่จะตามมา คือจะต้องเขียนให้จบ ความจริงแล้ว อัลมิตราไม่ค่อยยี่หระกับเสียงวิพากษ์รอบข้างสักเท่าใด เพราะไม่ว่าอย่างไร มันก็คงยากที่จะหลีกเลี่ยงที่จะรับผลสะท้อนกลับ และอีกอย่าง เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว ที่คนอยู่บนเวทีจะถูกผู้ชมจับตามองทุกฝีก้าว ซึ่งครั้งนี้ เรื่องสั้นเป็นแนวที่ฉีกแนวเดิมอย่างสิ้นเชิง เรียกได้ว่า ต่างขั้วก็ได้ และมันคงยากที่จะอธิบายให้ผู้ที่ติดตามอ่าน เข้าใจถึงจุดประสงค์ของผู้เขียน ดังนั้น เมื่อกล้าที่จะอยู่บนเวที อัลมิตราก็พร้อมรับทุกสถานการณ์ที่บังเกิด ครั้งนี้อัลมิตราได้อะไรหลายอย่างจากเรื่องสั้นที่เขียนนะ อั่นแน่..! ป่าวหรอก อัลมิตราไม่ได้หัวใจใครมา อย่าเดากันไปเรื่อยเปื่อยนะ (เหมือนขู่) อย่าสร้างกระแสนิยายให้เป็นเรื่องจริง เพราะอาจจะมีสาวร้องไห้ขี้มูกโป่ง อื้อเลย .. ฮา ที่บอกว่าได้อะไรหลายอย่างนั้น หมายถึงอัลมิตราได้ลองทำอะไรบางอย่าง บางอย่างที่อัลมิตราไม่เคยแม้แต่จะคิดทำ และไม่เคยมั่นใจว่าจะทำได้ แต่ก็หลับหูหลับตามั่วไปได้สองภาคแล้วล่ะ อยากจะบอกว่ามันเป็นเรื่องดีนะ เป็นสิ่งที่ดีที่อัลมิตรามอบให้เป็นของขวัญตัวเอง คือ อัลมิตราสร้างกำลังใจให้กับตัวเอง (อืมม! เพิ่งจะรู้ตัวว่าเท่ห์..) และงานอีกหลายอย่าง ที่อัลมิตรามัวแต่ละล้าละลัง โดยที่ไม่ลงมือทำเสียที โอกาสงาม ๆ ที่เคยฉวัดเฉวียนผ่านหน้า ลอยผ่านไปครั้งแล้วครั้งเล่า นึก ๆแล้วเสียดายจัง แต่ไม่แน่น๊า .. อาจมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น พรุ่งนี้อาจมีบางอย่างเปลี่ยนไป ขอบคุณค่ะ สำหรับมิใช่ภาระแต่คือพันธะแห่งใจ .. โมเมว่า เขียนให้ ถึงแม้ว่า คุณต้องไปแก้ตัวกับใครก็ตาม .. ฮา เอาเป็นว่า แผลใครทำ คนนั้นใส่ยาเอง ดีมั๊ย ไอซ์ .. ยิ้มอย่างเดียว เก็บค่าที่นะจ๊ะ
9 มิถุนายน 2548 11:26 น. - comment id 85190
อ่านมาจนถึงบัดนี้ พึ่งจะถึงบางอ้อเองแหละ คนในเรื่องนี้คือ หนุ่มต่อ นามเรไรนั่นเอง
10 มิถุนายน 2548 08:05 น. - comment id 85203
10 มิถุนายน 2548 09:09 น. - comment id 85204
คุณแก้วประเสริฐ .. โธ่ถัง ! .. เป็นพ่อยกตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย เชียร์จัง คุณทำมะชาด .. ค่ะ ตรงเส้นขอบฟ้า นิยายรักที่ไม่ขาดตอน .. เพียงแค่คนหนึ่งคนที่เข้าใจ คนที่อัลมิตราเขียนถึงค่ะ :)
11 มิถุนายน 2548 11:50 น. - comment id 85219
น่าอ่าน มากเลยค่ะ ชวนติดตามตอนต่อไป รูปสวยๆมากมาย กลอนก้อไพเราะ ชอบค่ะ
12 มิถุนายน 2548 23:34 น. - comment id 85263
ขอบคุณมากค่ะ คุณศศร .. ภาคต่อไป เริ่มเขียนโครงไว้คร่าว ๆ แล้วค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ