ปาฏิหารย์หรือ ความบังเอิญ ของความรัก… และจิตวิญญาณ #2

น.นิรัติศัย

เพียงสายลมพัดผ่าน บางครั้งมันทำให้จิตใจฉันคลายจากความสับสนที่บีบราวระฆังที่ดังในวันวิวาห์
ไม่นานฉันต้องออกเดินทางต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ฉันเดินผ่านรถรา ที่แออัดเป็นก้อนถ่านขนาดเท่าหัวแม่มือ
ย่ำต่อไปอย่างไรจุดหมายอ้อมแสงตะวันยามเช้าด้วยการสวามิภักดิ์ต่อหอคอยสูงเสียดฟ้าที่รายล้อม ต่างแย่งชิงและเติบโต
เพื่อหลุดพ้นจากโคลนตมก่อนอ่าแขนรับแสงตะวันโดยไม่ลืมที่จะอาบตัวตนด้วยสารกันบูด
	จุดหมายต่อไป เชียงใหม่ เมื่ออบอุ่นด้วยไอหมอกและควันไฟยามเช้าตรู่ หลังจากซื้อตั๋วเดินทางพร้อมเก็บสัมภาระต่างๆ
เพียงพอต่อการไม่หวนกลับมาที่นี่อีกเลย ฉันไม่แน่ใจนัก กับคำถามในใจที่ว่า "ไม่หวนกลับมาที่นี่อีกเลย"
	อย่างน้อยความรัก ของฉันเกิดขึ้นที่นี่ และมันได้จบลงที่นี่เช่นกัน				
comments powered by Disqus
  • ทิกิ

    28 พฤษภาคม 2548 19:20 น. - comment id 85003

    แวะอ่านค่ะ
  • น.นิรัติศัย

    28 พฤษภาคม 2548 19:29 น. - comment id 85004

    ยินดีคร๊าฟ แต่ยังไม่จบนะเพราะกำลังไตรตรองอยู่อีกหนะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน