เพียงสายลมพัดผ่าน บางครั้งมันทำให้จิตใจฉันคลายจากความสับสนที่บีบราวระฆังที่ดังในวันวิวาห์ ไม่นานฉันต้องออกเดินทางต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ฉันเดินผ่านรถรา ที่แออัดเป็นก้อนถ่านขนาดเท่าหัวแม่มือ ย่ำต่อไปอย่างไรจุดหมายอ้อมแสงตะวันยามเช้าด้วยการสวามิภักดิ์ต่อหอคอยสูงเสียดฟ้าที่รายล้อม ต่างแย่งชิงและเติบโต เพื่อหลุดพ้นจากโคลนตมก่อนอ่าแขนรับแสงตะวันโดยไม่ลืมที่จะอาบตัวตนด้วยสารกันบูด จุดหมายต่อไป เชียงใหม่ เมื่ออบอุ่นด้วยไอหมอกและควันไฟยามเช้าตรู่ หลังจากซื้อตั๋วเดินทางพร้อมเก็บสัมภาระต่างๆ เพียงพอต่อการไม่หวนกลับมาที่นี่อีกเลย ฉันไม่แน่ใจนัก กับคำถามในใจที่ว่า "ไม่หวนกลับมาที่นี่อีกเลย" อย่างน้อยความรัก ของฉันเกิดขึ้นที่นี่ และมันได้จบลงที่นี่เช่นกัน
น.นิรัติศัย 28 พ.ค. 2548 18:59 น. - ID 5267 
809
1
0
28 พฤษภาคม 2548 19:20 น. - comment id 85003
แวะอ่านค่ะ
28 พฤษภาคม 2548 19:29 น. - comment id 85004
ยินดีคร๊าฟ แต่ยังไม่จบนะเพราะกำลังไตรตรองอยู่อีกหนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ