เคยได้เล่าเรื่องมุมมองความรักของฉันไว้หลายเดือนก่อน .. วันนั้น ..ฉันนั่งมองความรักอยู่บนเก้าอื้ .. ในขณะดื่มน้ำมะนาวปั่นเย็นชื่นใจ .. แล้วก็คิดเล่นๆ ว่า.. ถ้าฉันนั่งบนพื้นแล้วมองความรัก .. มันจะแตกต่างไปไหม? วันนั้นฉันได้แต่ตอบความคิดตัวเองว่า ..มันก็ต่างสิน่ะ .. แต่ถ้าจะให้อธิบายว่าแตกต่างกันอย่างไร..ฉันคงอธิบายไม่ถูก เพราะฉันยังคงนั่งอยู่บนเก้าอื้ ..แล้วก็มองมัน ..
จนวันหนึ่ง .. ความรักมันกลิ้งมาหาฉัน .. อาจจะด้วยแรงดึงดูด .. แรงโน้มถ่วง ..หรืออะไรก็ตาม .. ฉันก็หาทฤษฎีมาสนับสนุนไม่ได้.. ตั้งสมมติฐานก็ไม่ทัน .. เพราะมันกลิ้งมาอย่างเร็วและแรง .. แม้ฉันจะไม่ฝีนมันตามที่สมองคิด .. แต่หัวใจกลับเรียกร้องให้ยึดเหนี่ยวมันไว้ .. เหนี่ยวมันไว้ด้วย ..สายใยแห่งหัวใจ.. เกี่ยวมันไว้ด้วย..คำว่า รัก .. แล้วสุดท้าย ..ฉันก็ได้รู้ว่า .. ลูกกลมๆ ..มันไม่มีเหลี่ยมให้ผูกสายใยแห่งรัก .. ลูกกลมๆ ..มันไม่มีช่องสำหรับบรรจุ ..คำว่ารัก .. ลูกกลมๆ ..มันก็ยังคงต้องกลิ้งไป .. กลิ้งไปในทิศทางที่มันอยากไป .. ที่แม้กระทั่งแรงโน้มถ่วงหรือแรงใดๆ ก็คงไม่สามารถต้านทาน .. แรงแห่งรัก ..ได้ อานุภาพแห่งความรัก ..รุนแรงเสมอ .. มันก็คงเป็นไปตามครรลองที่มันต้องเป็น ..
บ่ายวันอาทิตย์เช่นวันนี้ .. ฉันนั่งอยู่พื้นหญ้า .. ท่ามกลางแสงแดด .. ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้ .. ผู้คน ..นกพิราบฝูงใหญ่ที่บินวนไปเวียนมารอบตัวฉัน .. ด้วยหวังว่าจะมีอะไรให้พวกมันอิ่มท้องได้บ้าง .. แล้วฉันก็คิดกลับไป .. เรื่องมุมมองความรัก .. วันนี้ ..ฉันดื่มน้ำตา .. นั่งมองความรักอยู่บนพื้น .. ฉันตอบความคิดตัวเองได้ในอารมณ์อย่างที่รู้สึก .. แม้ยามมองความรักในมุมนี้ .. ความรักมันก็ยังคงเป็นลูกกลมๆ อยู่ดีนั่นแหละ .. มันก็ยังคงกลิ้งต่อไป .. ตามแรงใจปรารถนา .. ความรัก .. ไม่ว่าฉันจะดื่มน้ำมะนาว ..นั่งมองมันอยู่บนเก้าอี้ .. หรือ .. ความรัก .. ที่นั่งมองบนพื้นหญ้า ..ดื่มน้ำตา .. มันยังคงสวยงามเสมอในมุมมองของฉัน .. เพราะความรักทำให้รู้ตัวว่า ..ฉันมีหัวใจ .. ในหัวใจมีความรู้สึก .. มีความสุข..คิดถึง..ซาบซ่าน..อิ่มเอิบ..เติมเต็ม.. เศร้า..เหงา..ร้าวราน..เจ็บปวด..อ้างว้าง.. ทุกความรู้สึก .. ทำให้ฉันรู้ตัวว่า .. ฉันมีหัวใจรัก ..
วันนี้ความรักมันกลิ้งผ่านฉันไปแล้ว .. แล้วทิ้งความรู้สึกต่างๆ มากมาย ไว้ กับฉัน .. ฉันเข้าใจแล้วถึงคำพูดที่ใครบางคนเคยบอกไว้ว่า .. การได้ลิ้มรสชาติของความรักสักครั้งในชีวิต .. คุ้มค่าเหลือเกินที่ได้เกิดมามีหัวใจ .. หัวใจรัก .. เอ .. แล้วถ้าฉันดื่มมาการิต้า ..แล้วนั่งมองความรัก อยู่บนก้อนเมฆสักก้อน .. มุมมองความรักมันจะแตกต่างกันไม๊น้า???..
22 พฤษภาคม 2548 17:16 น. - comment id 84757
เรื่องราวของความรัก..... มันหลากรสหลายอารมณ์..... มีทั้งขมขื่น...ผิดหวัง..... เคียดแค้น...ชิงชัง..... บางทีประดุจดัง.....แสงจันทร์..... ที่ส่องชโลมใจ.....ให้ไออุ่น..... ทำให้คุณรู้สึกอุ่นใจ....ยามมีใครให้รัก..... ใครบางคนเคยบอกว่า...... การได้ถูกรัก.....เป็นความรู้สึกที่ดี..... แต่....ถ้าไม่เคยได้ลิ้มรสชาติของการเป็นผู้มอบความรักแล้วล่ะก็..... น่าเสียดาย.....ที่ได้เกิดมามีหัวใจ..... ฉันมักมองความรักในมุมสวยงามเสมอ.... เพราะในความเป็นจริง....ความรักก็สวยงามจริงจริงนั่นแหละ.... แล้วฉันก็มักจะคาดหวังว่า.....ความสวยงามนี้จะคงอยู่กับฉันตลอดไป... แต่ในวันนี้.....ฉันที่โตขึ้นได้คิดว่า..... ความรักคงเป็นลูกกลมกลม..... ที่ฉันคาดคำนวณไม่ได้ว่ามันจะกลิ้งไปทิศไหน..... ซ้าย-ขวา.....หน้า-หลัง.... บางที.....ความรักอาจหยุดอยู่กับที่...จนเราคิดว่ามันไม่กลิ้งไปไหน... แต่ในความจริงถ้าพื้นเอียงเมื่อไหร่...ความรักก็คงกลิ้งไปอีก..... เราก็จะเสียใจที่มันกลิ้งหายไปแล้ว.....ทั้งที่แน่ใจว่ามันจะอยู่กับเรา... ....ความรักเป็นลูกกลมกลม.... ที่แม้แต่จะทำตามใจตัวเองยังไม่ได้..... ถ้าพื้นเอียง...แม้เจ้าความรักไม่อยากกลิ้ง..... แต่โดยธรรมชาติสร้างมาว่า....ถ้าพื้นเอียง...เจ้ากลม เจ้าต้องกลิ้ง... มันก็คงห้ามตัวเองไม่ได้.....ต้องปล่อยไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก.... ฉันที่โตขึ้นได้คิดว่า..... ฉันสามารถหาสมการของความรักได้ดังนี้...... ความรัก ไม่เท่ากับ ความใคร่ ความรัก ไม่เท่ากับ ความเป็นเจ้าของ ความรัก ไม่เท่ากับ ความต้องการจับจอง ความรัก ไม่เท่ากับ การเป็นคนนั่งอยู่ในห้องของหัวใจ.... และความรัก ไม่เท่ากับ ....ไปยาลใหญ่.... สรุปแล้วในความคิดของฉัน..... .....ความรัก ไม่เท่ากับ อะไรเลย..... มันคงจะดีกว่า..... ถ้าฉันจะปล่อยให้ความรักกลิ้งไปในทิศทางที่มันจะเป็น.... ปล่อยให้ความรักกลิ้งไป....ตามแรงโน้มถ่วงของโลก.... ปล่อยให้ความรักเป็นไป....โดยฉันไม่เหนี่ยวรั้ง..... ไม่แสดงความเป็นเจ้าของ.....ไม่เข้ารุกล้ำจับจอง.... ปล่อยให้ความรักกลิ้งไปตามครรลองของหัวใจ...... โห...เขียนมายาวมากแล้ว.... ยังไม่ได้ครึ่งของเรื่องราวของความรักที่ฉันรู้สึกเลย.... เรื่องของความรักคงเขียนได้เรื่อยๆ ยาวมาก.... เป็นเรื่องที่เขียนได้ยาวที่สุดในโลก และ ไม่มีวันจบ... คราวหน้า...ฉันอาจจะได้สมการความรักแบบใหม่... แล้วจะมาเล่าให้ฟังอีกนะ...จ้ะ..... อิอิ .. ความเดิมตอนที่แล้ว ..