เมื่อเช้าผมเหยียบขี้หมา

โอ คาลิฟโซ

วันนี้มันเป็นวันนี้ท้องฟ้าแจ่มใส  แสงอาทิตย์ฉาบสีทองอำพัน  แต่ทว่า..ชีวิตผมตื่นก่อนอาทิตย์ครับ  พระอาทิตย์เขาไม่ต้องไปแก่งแย่งกับใคร  ผมจึงไม่คิดจะรีรอ  ธุระส่วนตัวตอนเช้าของผมถูกกำหนดให้เสร็จหมดภายครึ่งชั่วโมง  ซึ่งถ้าหากกินเวลามากว่านั้นแม้แต่นาทีเดียว  มันก็จะส่งผลต่องานทุกอย่าง  วันนี้ผมต้องนั่งรถเมร์สองต่อ และต้องทำงานสามชิ้น เมื่อรวมเวลาสายทั้งหมดเริ่มตั้งแต่ทำธุระส่วนตัว เท่ากับว่าวันนี้ผมต้องสายไปหกนาที โอ้..คุณพระคุณเจ้า 
    ผมรีบตะบึงออกจากห้อง  มอเตอร์ไซต์รับจ้างหันมามองกันเกรียว  แต่ทุกคนก็ต้องผิดหวังในตัวผม  เพราะการเดินออกจากปากซอยคือส่วนหนึ่งในการออกกำลังกายในยามเช้าของผม  มาถึงปากซอยก็ใช้เวลาประมาณสิบนาทีนิด ๆ หากไม่เสียเวลากับการวางท่าเท่ ๆ ในการเดิน  ผมต้องขึ้นรถเมร์ฝั่งตรงข้ามของถนน สะพานลอยครับ  ผมไม่คิดว่าเป็นการเท่กับการวิ่งข้ามถนนใต้สะพานลอย  และไม่คิดว่าสาว ๆ จะนิยมชมชอบคนในระบบนี้  ลงจากสะพานลอยฝั่งที่หมายปั้บ  ก็รีบจ้ำตรงไปอย่างป้ายรถเมร์ทันที  สายตาแห่งการแสวงหาสอดส่องดูรถราไปเรื่อยเปื่อย  และแล้วใจผมก็ต้องเต้นแรง  เฮ้ย..รถมาแล้ว  ยังเดินไปถึงป้ายเลย  อะไรมันจะเร็วไปกว่าเราอีก  ผมตัดสินใจฉับพลัน  โบกมันตรงนี้ละกัน  ไม่ทันแล้ว  ในขณะคิดเท้าก็ยังสาวไปเรื่อย  แก้วตาสองดวงของผมมีแต่ภาพสะท้อนของรถเมร์คันนั้น  ผมยกมือโบกครั้งนึง  พอจะยกโบกซ้ำเพื่อตอกย้ำความตั้งใจให้คนขับเขามั่นใจ  ผมก็ต้องสดุ้งเฮือก!  หัวใจเต้นแรงเป็นครั้งที่สอง  ร่างกายเซถะลาไปข้างหน้า  โชคดีที่ช่ำชองในการเดิน อีกเท้าจึงหยัดยืนไว้มั่น  ในใจก็คิดว่าบนพื้นฟุตบาทอย่างงี้ยังจะมีอะไรทำให้เราเซถะลาลื้นได้ขนาดนี้  ก่อนก้าวขึ้นรถเมร์ก็หันกลับไปมองมันแว้บนึง  เห็นพื้นตรงนั้นเป็นสีเหลือง  ด้วยอาการรีบร้อนและยังอยู่ในช่วงตกตะลึงจึงยังไม่แน่ใจในรูปลักษณ์ของมัน  ภายในหนึ่งถึงสองวินาทีกลิ่นมันก็มาเตะจมูกบอกว่า " ตูนี่แหละขี้หมา " โอ้...เยส  ทั้งชีวิตเกิดมาไม่เคยเสียท่าแก่สิ่งเหล่านี้เลย  โทษใส่เวรและกรรมละกัน  เพราะไม่เห็นหมาตัวไหนป้วนเปี้ยนอยู่แถงนี้เลย
    ผมก้าวขึ้นรถเมร์ด้วยอาการของคนไม่มีความมั่นใจหลงเหลือ  ขณะที่การแสดงกายกรรมกวางโจว ( ไต่ราวรถเมร์ ) ผมไม่ได้กลิ่นอะไรเลย  แต่รู้สึกว่าคนที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ผมทำจมูกฟุดฟิดแล้วหันซ้ายแลขวา  คงสงสัยว่าหมาตัวไหนขึ้นมาขี้ถึงบนนี้ เหอๆ  ถ้าหากคุณผู้นั้นบังเอิญมาอ่านเจอบทความนี้  ผมก็ต้องขออภัยสำหรับการทำให้มลภาวะบนรถเมร์เป็นพิษในเมื่อเช้าด้วยนะครับ  ไม่ได้ตั้งเลยจริง ๆ.				
comments powered by Disqus
  • ทะเลใจ

    17 กันยายน 2548 12:26 น. - comment id 86729

    5 5 5 5 5   .....
    
    อ่านแล้วขำมาก ๆ ๆ ...
    
    เป็นไปได้นะคนเรา
    
    อืมดีจังเห็นคุณสดใสมาบ้าง  ...
    
    อยากบอกว่าอ่านแล้วยิ้มเลยค่ะ  ...
    
    เรื่องเล่าเรื่องราวเรื่องข่าวคราว
    
    ได้รับรู้ว่ายังดำเนินชีวิตอยู่เช่นทุกวันไม่ได้จากกันไป
    
    ก็ดีใจแล้วค่ะ
    
    สู้ ๆๆๆ ๆ 
    
    11.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน