เด็กน้อยที่ถูกลืม

เด็กเอ๋อ

วันนั้นอ่ะคับ  ผมไปบ้านแฟนของผมคับ ไปหาญาติผู้ใหญ่ของแฟนคับผม พอไปถึงคับ ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าเลยคับ ที่ผมไปหานะคับผม ผมจะไปขออนุญาติงานแต่งงานระหว่างผมกับแฟนผมคับ ปรากฏว่าญาติผู้ใหญ่พอใจอย่างมากคับ
พอตอนกลับบ้านคับ ผมเห็นรถเบนซ์คับ สีดำคับ ผมช่างคุ้นๆ และสงสัยคับ เลยถามทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั่นอ่ะคับ ผมถามไปว่า รถคันที่อยู่นอกบ้าน รถใครคับผม คุณพ่อของแฟน ตอบขึ้นว่า รถฉันเอง มีไรเหรอจ๊ะ พ่อหนุ่ม ผมตอบว่า ไม่มีไรคับ ผมแค่คุ้นๆคับผม
พ่อเลยบอกว่า เอองั้นก็ดีแล้ว แล้วก็สะดุด แล้วเพ่งมาที่ผม แล้วถามผมว่า แขนคุณไปโดนไรมา ผมตอบว่า ผมโดนรถชนมาคับผม มีไรหรือเปล่าคับ แล้วคุณพ่อก็ต่อมาอีกว่า ใช่คุณที่ช่วยเด็กคนนั้นแล้วถูกรถชนหรือเปล่า ผมเลยลังเลและก็เลยตอบว่า
ใช่มั้งคับผม ปรากฏทุกคนตกใจกันหมดคับ ผมก็เลยสงสัยคับ ทำไมเหรอคับผม คุณแม่เลยพูดขึ้นมา ช่างบังเอิญไรอย่างนี้ ดีใจจิงๆ ดีใจจนบอกไม่ถูก คุณพ่อก็เลยบอกว่า ผมดีใจจิงๆ มันช่างบังเอิญไรอย่างนี้ เอ่อคือว่าวันนั้น ผมต้องรีบไปดูคุณปู่
ของลูกผมอ่ะนะคับ ไม่สบายมากๆ เป็นตอนที่ต้องสั่งลาแล้ว ผมจึงต้องรีบ ปรากฏผมเห็นเด็กตัวเล็ก เดินเข้ามานะคับ ผมไม่ตั้งใจจิงๆ เอ่อผมต้องขอโทษด้วยนะคับวันนั้น ผมก็เลยบอกไปว่า ไม่เป็นไรคับ ผมดีใจด้วยซ้ำคับ ทุกคนตกใจคับ แล้วผมก็พูดต่อว่า
รู้สึกวันนั้น จะมีคุณพ่อ คุณย่า แล้วก็แฟนของผมนะคับ คุณย่าพูดขึ้นมาว่า ใช่จ่ะ แล้วก็พูดต่อว่า เอ่อแล้วนี่ เด็กคนนั้นเป็นไงบ้างจ๊ะ พ่อหนุ่ม แล้วผมก็ร้องไห้ ได้แต่ก้มมองพื้นอย่างเดียว ทุกคนตกใจมาก เอ่อพ่อหนุ่มจ๊ะ ไหนลองเล่าให้ฟังสิ เรื่องมันเป็นยังไง
ผมก็ตอบว่า ได้คับผม วันนั้นอ่ะคับผม เห็นเด็กตัวเล็ก หน้าตาสดใส ยิ้มอย่างมีความสุข อยู่ฝั่งตรงข้ามกับผมคับ เด็กตัวน้อยๆคนนั้น กำลังจะเดินเข้ามาหาผม ทั้งทั้งที่ไม่รู้จักกันเลย เด็กคนนั้น เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนผมต้องรีบไปช่วยเด็กคนนั้น 
ผมไม่สังเกตหรอกคับ ผมแค่อยากไปช่วยเด็กคนนั้นให้พ้นอันตรายเท่านั้นเองคับ แล้วปรากฏว่า รถคันนั้นก็มาชนคับ มันชนแขนผม โดยที่ผมกอดเด็กคนนั้นไว้แน่นคับ แต่ว่าเด็กไม่เป็นไรอะไรคับ ส่วนผมแค่ แขนหัก แต่ผมไม่รู้สึกเจ็บไรคับ แต่ว่าพวกคุณบอกผมว่า
ผมขอโทษ ผมต้องรีบไปแล้วคับ ผมตอบว่า ผมไม่เป็นไรคับ คุณรีบไปเถอะคับ เห็นคุณร้อนใจมาก คนนั้นก็ตอบว่า ขอบคุณคับ ขอบคุณมากจิงๆ ผมไปก่อนนะคับ  พอผมไปร.พ. วันนั้นผมไปคนเดียว ไปให้หมอดูแขนอ่ะคับ ปรากฏว่าผมได้เจอเด็กคนนั้น
ที่ห้องนึง อยู่คนเดียวในห้อง ผมดีใจมากที่ได้เจอเด็กอีกครั้ง และเด็กคนนั้นก็ดีใจเช่นเดียวกัน และผมก็สงสัยด้วยว่า ทำไมเด็กคนนี้มาโรงพยาบาล ผมก็เลยทักขึ้นว่า สวัสดีจ่ะหนูน้อย ทำไมหนูมาอยู่ที่นี่ล่ะจ๊ะ เด็กคนนั้นตอบว่า ผมไม่รู้ฮะ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นไร
ผมแค่หลับเฉยๆ ตื่นอีกทีก็อยู่โรงพยาบาลแล้วฮะ ผมต่อว่า อ้าวเหรอจ๊ะ คงไม่เป็นไรมากมั้งจ๊ะ เออนี่ แล้วคุณพ่อคุณแม่ไปไหนจ๊ะ เด็กน้อยตอบว่า คุณพ่อไปทำงานฮะ แต่แม่จากผมไปแล้ว ผมก็เลยบอกว่า เสียใจด้วยจ่ะ เออนี่ เดี๋ยววันหลัง พี่มาใหม่นะจ๊ะ ต้องรีบไปทำงานอ่ะจ่ะ
เด็กคนนั้น ตอบว่า คับ    เอ่อพี่ฮะ คือว่า ผมเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยมากเลยฮะ ผมก็บอกว่า อืมอืม นอนพักผ่อนให้มากๆ เดี๋ยวก็หายเองจ่ะ เชื่อพี่สิจ๊ะ     นะจ๊ะ พี่ไปก่อนนะ เด็กคนนั้นตอบกลับเป็นครั้งสุดท้าย คับ     แล้วหลังจากนั้น ผมกลับบ้าน ตอนตี 2คับ มาถึงบ้าน ผมก็นอนเลย
นอนไป ปรากฏว่า ผมฝันถึงเหตุการณ์นั้น เหตุการณ์ที่ว่า เด็กคนนั้นถูกรถชน โดยที่ผมเข้าไปช่วย แต่ว่านะคับ เด็กคนนั้นดันเป็นผม แบบว่า ผมฝันเป็นเด็กคนนั้นคับ แปลกมากจิงๆ แปลกจนใจหาย นั่นแหละคับ ผมฝันว่า ผมเห็นดาวที่ไกลออกไป และออกไป ทั้งๆที่มันเป็นตอนกลางวัน
ผมเห็นมันเหมือนจะหยิบได้แล้ว แต่แล้ว  คนๆนั้นก็มาช่วยผม  คนๆนั้นก็คือผมเอง  แล้วผมก็รู้สึกว่ามีความสุขมาก ที่คนนั้นมาช่วยผม ผมรู้สึกว่า คนๆนั้น ก็คือพี่ชายผมที่จากมานานแสนนาน และ อยากให้เป็นพี่ชายของผมตลอดไป ผมดีใจมากที่พี่ชายกอดผมไว้แน่นเหลือเกิน
มีความสุขมาก และอบอุ่นมากซะจนทำให้ผมไม่กังวลอะไรอีกแล้ว มีความสุขจิงๆ มีความสุขมากเหลือเกิน เหมือนพี่ชายช่วยปกป้อง จากสิ่งเลวร้าย หลังจากนั้น ผมก็ตื่น และเวลานั้น มันคือ บ่าย 3 ผมรีบอาบน้ำ แต่งตัว รีบไปหาเด็กคนนั้น ปรากฏว่าคนนั้น เด็กคนนั้นได้จากไปแล้ว
โดยที่พ่อของเด็กนั้น ร้องไห้ จนจะเป็นบ้าเจียนตาย พูดอยู่ 3คำ พ่อรักลูกนะ พ่อรักลูก พ่อรักลูก ได้ยินไหมลูก อย่าทิ้งพ่อนะ แล้วด่าคนที่อยู่ใกล้ๆเหมือนคนหมดสติ     ไอ้บ้า ไอ้พวกเคี่ย ไปไกลๆตีนกู อย่ามาแตะลูกกู ผมเห็นภาพนั้นแล้ว เหมือนผมไม่เหลืออะไรเลย ผมรู้สึกเสียใจมาก
มาก มากซะจนอยากกอดเด็กคนนั้นอีกครั้งนึง แต่คงเป็นไม่ได้แล้ว