หลังจากที่เย็นวันนี้ปลายฟ้าได้ติวคณิตกับนายอู๋แล้ว ก็คุยกันว่าพรุ่งนี้นายอู๋จะติวอังกฤษให้เธอเปลี่ยนกันติวและระหว่างทางขึ้นหอเธอก็เห็นเงาคนดำๆอยู่ข้างๆเสา อันที่จริงครั้งแรกเธอก็คิดว่ามันเป็นแค่เงาแห่งความมืดธรรมดาแต่ยิ่งเข้าไปใกล้ๆมันกลับปรากฏร่างชัดขึ้นชัดขึ้น จนแน่ใจว่าเป็นรูปร่างของคนแน่ ใครน่ะ........ใคร เงียบ.............. ใคร...หรือว่า..........หรือว่า.............ผี! ไม่ทันคิดเหนือสิ่งอื่นใดเธอเตรียมหันหลังวิ่งทันทีที่เงานั้นเคลื่อนไหว ช่วยด้วยผีจับแขน! เธอร้องไปหลับตาไป ปลาย..........พี่ปลาย เอ๊ะเสียงนี้.....คุ้นๆ อ้าว..แหะๆ..........เต้นั่นเอง ครับผมเอง .........ผมเหมือนผีนักหรือ เปล่านะ.........ไม่หรอก เปล่าไม่ใช่.......ใครว่าล่ะว่าเต้เหมือนผี..........ออกจะน่ารัก ........แล้วมาทำไรอ่ะเย็นแล้วนะ ผมมาหาไม่ได้เหรอพูดด้วยน้ำเสียงปนน้อยใจ เปล่า ได้สิ ได้อยู่แล้ว แหมทำเป็นน้อยใจนะ มีอะไรรึเปล่า ผมต้องมีอะไรด้วยหรือถึงมาหาปลาย...ไม่สิพี่ปลายได้ เอ๊ะมีอะไรรึเปล่าเราไปทำอะไรให้น้องเต้โกรธรึเปล่านะก็ตกลงกันแล้วนี่ว่าไม่เรียกพี่น้องเพราะอันที่จริงก็อายุเท่ากัน แต่ปลายเรียนเร็วกว่าไป 1 ปีเท่านั้นเอง และหลังจากที่เต้บอกรักเธอ ก็ตกลงให้เรียกกันธรรมดานี่ เต้.........เต้มีไรรึเปล่า........หรือโกรธอะไรปลาย น้ำเสียงผมบอกขนาดนั้นเลยหรือฮ่ะ ผมน้อยใจปลายจริงๆนะ..........ภาพที่ผมเห็นมันไม่เหมือนกับที่คุณเคยเล่าให้ฟังเลยว่าคุณกับนายอู๋ไม่ถูกกัน ไม่เหมือนเลยสักนิด..........แล้วคุณจะให้ผมคิดยังไง ใช่น่ะสิ......ก็เราตกลงกันแล้ว .........ไม่ใช่เหรอ จริงสิ .......เราตกลงกันแล้ว ว่าแต่เราหิวจัง อืม..... นายกินข้าวยังล่ะ นายเป็นไรแน่นะเต้........เรารู้นะว่านายไม่สบายใจ น้อยใจเรา.....แต่....เราไปทำอะไรผิดมาล่ะ? อืม.....ก็กะว่าจะพาปลายไปกินข้าวน่ะ อันที่จริงไม่ต้องมาทุกวันก็ได้นะบ้านนายอยู่ห่างจากนี่ตั้ง 4 โล ปลายไม่อยากให้ผมมาแล้วเหรอ ปลายไม่อยากให้ผมมาจริงน่ะเหรอ เปล่าเราเกรงใจนายน่ะ คนเป็นแฟนกันทำไมต้องเกรงใจกันด้วยล่ะ จริงสิเราเป็นแฟนกับเต้.........ไม่ๆนี่เราคิดอะไรนี่......เราก็เป็นแฟนกับเต้อยู่แล้วนี่ อืม จริงด้วย........รอแป๊บนะ อืม......แล้วปลายจะไปไหนล่ะ เราจะไปชวนอู๋ไปด้วยน่ะ ไม่รู้ว่าเค้ากินข้าวยัง เมื่อกี้เราก็เพิ่วติวกับเขามา สองคนเหรอ ทำไมเต้ถามยังงั้นอ่ะ....รึว่า....ไม่ไว้ใจเรา....รึหึง...งั้นบอกความจริงดีกว่าจะได้หึง.........แต่ไม่ได้เดี๋ยวเต้จะไม่สบายใจ เปล่าหรอก มีเพื่อนอีกน่ะ เหรอ .......... เงียบ................... รอแป๊บนะ ทำไมต้องโกหกเราด้วยล่ะปลาย.......ทำไม ปลาย ฮึ เราไปกันสองคนไม่ได้หรอ เต้ต้องมีไรแน่เลย ได้ไหม แต่ว่า............ เราพูดเล่นน่ะ.........ไปสิไปชวนเค้าสิเดี๋ยวเราไปรอที่รถนะ ไม่ดีกว่า ฮึ !......ไรนะ ไม่ดีกว่างั้น เราไปกันเลยดีกว่า .................................................................................................... เต้เป็นไรรึเปล่า.......เราไม่เห็นเต้พูดไรเลยสักคำ ตอนนี้ปลายฟ้ากับเต้นั่งอยู่ในร้านก๋วยเตี๋ยวข้างๆกับแม่น้ำยม บรรยากาศตอนนี้ช่างเหมาะกับการที่คนที่เป็นคู่รักกันได้อยู่ใกล้ชิดกันยิ่งนัก เปล่าหรอก ปากก็พูดไปแต่ใจสิกลับไม่ใช่........ทำไมนะทำไมเขาต้องรู้สึกปวดใจแค่เห็นปลายฟ้าอยู่กับนายอู๋ ไม่หรอกเขาแค่ติวกันไม่มีอะไรแน่.......แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าทำไมปลายฟ้าต้องโกหกเขา.......ทำไมที่ผ่านมาทำไมต้องโกหกกันด้วย........รึว่าเธอไม่ได้คิดที่จะรักเขาเหมือนที่เขารักเธอ ปลายเราถามอะไรหน่อยได้ไหม อืมได้สิ เธอไม่รู้รึไงนะว่าฉันเจ็บปวดแค่ไหนยิ้มอยู่ได้........แต่ก็เพราะรอยยิ้มของเธอนี่ล่ะที่ทำให้เขารักเธอตั้งแต่แรกพบตั้งแต่ที่เขาย้ายมาที่นี่ ไม่มีอะไรหรอก ทำไมนะทำไมเราไม่กล้าถามนะ.........เรานี่ช่างขี้ขลาดจริงๆ อ้าว......เป็นงั้นไป อันที่จริงเราอยากถามปลายว่า.........ว่า........ ว่า.............ปลายฟ้าทำหน้าทะเล้น ว่า......อ้อปลายจะสอบเอ็นเมื่อไหร่ อ๋อนึกว่าเรื่องไร..........ก็อีกเดือนครึ่ง เดือนครึ่ง อืม เดือนครึ่งที่เธอต้องใกล้ชิดเขา.........ฉันจะทนได้แค่ไหนกันนะ ทำไมเหรอ ทำไมปลายไม่ออกจากหอแล้ว........ไปอ่านที่บ้านล่ะ เต้........เราตกลงกันแล้วนะแล้วปลายก็จะไม่เปลี่ยนใจเด็ดขาด เต้ก็รู้นี่นาว่าทำไม แต่ปลายเราไม่อยากให้ปลายอยู่ที่นี่แล้ว เต้........มีเหตุผลหน่อยดิ เงียบ.......................... เราว่าเราเลิกพูดกันเรื่องนี้ดีกว่านะ เต้มีเหตุผลอะไรกันนะ..........บอกมาสิแล้วเราจะได้เอาไปคิด.......ไม่..........ตามใจมากไปเดี๋ยวจะได้ใจ เดี๋ยวเราไปส่งนะ เต้โกรธแล้วแน่เลย อืม ปะ ................................................................................... ฝันดีนะเต้ อืม ยิ้มอยู่ได้นะปลายเธอไม่รู้เหรอว่าเราน่ะเจ็บปวดแค่ไหน ให้เราฝันดีน่ะเหรอ เราจะหลับตาลงรึเปล่ายังไม่รู้เลย เธอยังจะให้เราหลับฝันดีเหรอ.........เธอใจร้ายจัง เต้นี่แปลกๆแหะ.........เราพูดอะไรเกินไปรึเปล่านี่ ..........งั้นเดี๋ยวคืนนี้โทรไปราตรีสวัสดีกว่า กลับแล้วเหรอปลาย นายอู๋นั่นเอง มานั่งทำอะไรหน้าห้องเรานะ อืม.......นายมีไรเหรอ เปล่า.........คืนนี้อากาศดีนะไปเดินเล่นกันมะ จริงด้วยบางทีเราอาจจะคิดมากไปก็ได้ นายอู๋ก็เป็นผู้ชายเราลองปรึกษาดีกว่าว่าจะทำไงดี บางทีเราอาจคิดมากไปก็ได้นี่
บุปผาไพร 14 พ.ค. 2548 02:53 น. - ID 5169 
625
0
0
14 พฤษภาคม 2548 03:26 น. - comment id 84689
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ