คนเมืองที่ข้าพเจ้ารู้จัก#01: เธอชื่อเปิ้ล

เจ้าขาว

เปิ้ล อายุ21 เป็นสาวชาวกรุงเทพ รูปร่างสูง หุ่นนางแบบ
ปีนี้เปิ้ลจะรับปริญญาใบแรกในชีวิต
ผมรู้จักกับเปิ้ลผ่านน้องสาว
เธอมักจะมาทำรายงานกับน้องผมที่บ้านบ่อยๆ
บางครั้งก็จะกินข้าวด้วยกัน
นิสัยการ"รับประทานอาหาร"ของเปิ้ลมีความพิเศษเฉพาะตัว
จนไม่สามารถใช้คำว่า"กิน"ได้
ทั้งท่าทางการ"รับประทานอาหาร"ที่สุดแสนจะเรียบร้อย
บ่งบอกถึงการอบรมอย่างเข้มงวดของที่บ้าน
(ใครนึกภาพตามไม่ออกลองหาเพลง"dinner"
ของ สมเกียรติ์ อริยชัยพาณิชย์ อัลบั้ม Mr.Z มาเปิดฟัง)
ประกอบกับการรักษาอนามัยอย่างเคร่งครัด
เปิ้ลไม่ดื่มน้ำประปาที่กรองผ่านเครื่องกรองน้ำตามบ้าน
เธอจะดื่มแต่น้ำขวดเท่านั้น มิเช่นนั้นเธอก็จะซื้อน้ำอัดลมมาไว้ดื่ม
เวลาไปกินเนื้อย่าง หรือสุกี้ เธอจะมีตะเกียบคีบของดิบและตะเกียบคีบของสุก
ครั้งหนึ่งเธอป่วยเป็นภูมิแพ้ หมอวินิจฉัยว่าแพ้ฝุ่น คุณแม่ของเธอถึงกับเอาน้ำยาฆ่าเชื่อทำความสะอาดบ้านทั้งหลัง
นอกจากจะผสมถูพื้น ฝาผนังและเพดานแล้ว ยังเอามาเช็ดข้าวของทุกชิ้นในบ้านอีกด้วย
ผมไม่สงสัยเลยว่าเธอได้นิสัยอนามัย(จัด)นี้มาจากใคร
แต่ผมสงสัยตัวเอง
หากพิจารณาตามข้อเท็จจริง
โดยอาศัยข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ที่เรามีอยู่
พฤติกรรมการใช้ชีวิตของเปิ้ลมีเหตุผล และควรปฏิบัติตามอย่างยิ่ง
แต่ผมกลับละเลย
เพียงการเปลี่ยนตะเกียบที่ใช้คีบระหว่างอาหารดิบกับอาหารสุก
ผมรู้สึกว่ายุ่งยากมาก ทั้งที่มันช่วยป้องกันผมจากพยาธิและโรคอื่นๆได้มากมาย
บางทีเปิ้ลอาจจะเป็นชนชั้นนำในการดำเนินวิถีชีวิตในยุคใหม่
ยุคที่เราต่างต้องรู้จักดูแลตัวเองให้ปลอดภัยจากมลพิษ และโรคภัยไข้เจ็บ
ยุคที่คนขี้เกียจอย่างผมต้องตายจากไปพร้อมเตาหมูกระทะ
ยุคที่แม้แต่ผู้ชายก็มีน้ำยาทำความสะอาดเฉพาะจุด
...เคยลองใช้กันบ้างรึยังครับ