ทุกครั้งที่เราก้าว ทุกครั้งที่เราหยุด ทุกครั้งที่เราตัดสินใจ มันใช่หรือบังเอิญที่ดันไปตรงกับคำทำนาย หากบังเอิญ..ทำไมมันถึงบ่อยนัก หากมันไม่บังเอิญ..ก็แสดงว่าชีวิตเราถูกขีดเส้นทางเอาไว้แล้ว แล้วใครละที่ขีดเส้นชีวิตเรา แล้วชีวิตเราเป็นของใครกันแน่ สมองและความคิดเราสร้างมาเพื่ออะไร หากการคิด..การกระทำทุกอย่าง ต้องเป็นไปตามแบบแผน วันนี้ที่เท่านี้ ต้องไปที่นั่น วันนั้นต้องเจอคนนี้ และจะอยู่กันไปจนถึงปีนี้ แล้วมีอันต้องแยกทาง ใครคือผู้กำหนดชีวิตฉัน ( คุณเคยสงสัยบ้างไหม ว่าชีวิตคุณมันมีอะไรแปลก ๆ แอบแฝงอยู่ ลองนั่งนิ่ง ๆ เงียบ ๆ สักพักแล้วคิดดูครับ ) หากชีวิตเราเป็นของเรา จะสู่หนใดย่อมเป็นไปตามเรา แล้วไอ้หมอดู ( ขออภัยที่หยาบคาย ) มันรู้กันได้อย่างไร ว่าวันนั้นวันนี้ อายุเท่านั้น อายุเท่านี้ เราจะเป็นเช่นไร แล้วมันเกิดขึ้นจริง ๆ ได้อย่างไร ดวงดาวและตัวเลขมันมาเกี่ยวข้องกับชีวิตฉันได้อย่างไร ตกลงฉันคืออะไร ผู้ที่เรียกตัวเองว่ามนุษย์สร้างคำปลอบโยนตัวเองมากมาย สำหรับปลอบใจตัวเองเมื่อทำอะไรผิดพลาด ฉันอยู่บนโลกนี้มาแค่ยี่สิบกว่าปีเท่านั้นเอง คำปลอบโยนต่างฉันใช้มาจนหมดทุกคำที่เคยรู้จักแล้ว แต่ตอนนี้มันหมดแล้ว ฉันไม่เหลือคำอะไรมาปลอบตัวเองอีกแล้ว
5 พฤษภาคม 2548 17:17 น. - comment id 84592
ยามนี้....ทุกครั้งที่ฉันก้าวพลาด มันแสนจะเจ็บปวด มันทรมานอะไรขนาดนั้น มันทำให้เราลืมเป้าหมายไปเลย บัดนี้ฉันกลัวที่จะก้าวสู่หนใด กลัวว่าก้าวต่อไปมันจะพลาดอีก กลัวว่าความเจ็บปวดเหล่านั้นจะย้อนคืนมาอีก แล้วชีวิตฉันเกิดมาเพื่อสิ่งใดกัน สร้างสิ่งต่างๆ ไขว่คว้า ควานหา แก่งแย่งกันไปทำไม ในเมื่อสุดท้ายก็ไม่ได้อะไรติดตัวไปเลย ฉันเบื่อสิ่งจอมปลอมเหล่านี้จริง ๆ เมื่อไหร่หนอชีวิตฉันจะสิ้นสุดลงสักที เมื่อไหร่หนอที่ฉันจะได้ออกไปจากโลกนี้สักที เมื่อไหร่กันที่คุณจะเลิดทรมานชีวิตฉัน เมือ่ไหร่กัน......
5 พฤษภาคม 2548 18:41 น. - comment id 84593
ทุกสิ่งล้วนมีแบบแผนของมัน แล้วคุณก็ย่อมมีแบบแผนของคุณเอง แต่บางครั้งแผนที่เราสร้างอาจไม่เป็นไปตามสิ่งที่คุณคิด บางครั้งอาจมีคนกำหนดให้มันเป็นไปอย่างนั้น แล้วจะมัวเสียเวลามัวแต่คิดแบบแผนทำไมหละปล่อยให้มันไปเป็นของธรรมชาติดีกว่านะ .........แม้แต่ความตายก็ยังมีแบบแผนอยุ่เชื่อสิ .........
6 พฤษภาคม 2548 05:59 น. - comment id 84599
เราเป็นคนหนึ่งล่ะที่ท้อแท้กับชีวิต เราก็เลยต้องปล่อ่ยว่างให้มันเป็นไปตามฟ้ากำหนด อะไรจะเกิดก็ช่างมันเถอะ หากวันไหนตาย วันนั้นล่ะพ้นเวรพ้นกรรม
17 กันยายน 2548 12:22 น. - comment id 86728
..... อะไรดีล่ะ ... ชีวิตเราเป็นคนกำหนดหรือว่ามีใครมากำหนดมันก็คงสำคัญ ถ้าหากว่าชีวิตในแต่ละช่วงเรามีความสุขกับมัน ไม่ใช่ว่าคนพูดจะมีความสุขกับชีวิตตลอดเวลา แต่ว่าความทุกข์ก็ไม่ได้อยู่ในใจนานเท่าไหร่หรอก เพราะเรามีวิธีการจัดการกับความทุกขในแบบของเรา ไม่ว่าชะตาชีวิตใครลิขิตไม่รู้ แต่รู้แค่ว่าวันนี้สู้เพื่อเดินไปในวันพรุ่งนี้ อะไรก็ตามแต่ จะอยู่เป็นเพื่อน แม้ไม่มีคำปลอบโยนให้ ก็อยากบอกคุณว่า บ้านของทะเลใจมีกำลังใจห้เสมอแม้ว่าคุณจะไม่ยอมรับมัน ก็จะหยิบยืนให้เสมอนะ .. จะอยู่เป็นเพื่อน และจะเป็นกำลังใจให้นะคะ