กว่าจะถึงวันที่เธอบอกรัก................3

wanmangrux

ปาล์มมองดูใบหน้าซีดขาวที่นอนหลับสนิท เรือนแก้วเป็นลมในมหาวิทยาลัย เพื่อนอาจารย์ของเธอโทรมาบอกในวันที่ปาล์มต้องรับวุฒิบัตรการจบการศึกษาระดับมัธยมปลาย หล่อนรอจนงานเสร็จแล้วรีบไปหาเรือนแก้วที่โรงพยาบาลทันที 
น้ำตาหยาดหยดเมื่อเห็นร่างแน่นิ่ง นอนเติมน้ำเกลือ แม้หมอจะบอกว่า เป็นลมธรรมดาเพราะ หล่อนพักผ่อนน้อย หากปาล์ม ไม่อยากจะสูญเสียใครอีกแล้วในชีวิต เป็นครั้งแรกที่ปาล์มรู้สึกหวาดกลัวสำหรับการพรากจาก ความรู้สึกที่รุนแรง ...หากคุณเรือนแก้วเป็นอะไรไป ปาล์มจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร... 
คุณแก้วอย่าเป็นอะไรไปนะคะ  เสียงกระซิบแผ่วๆ ดังมาจาก ดวงหน้าเศร้าสร้อย 
ปาล์มไม่รู้ว่าเธอนั่งนิ่งๆอยู่แบบนี้ นานเท่าไหร่ จนกระทั่ง เรือนแก้วลืมตา 
อ้าว ปาล์มมาทำอะไรที่นี่เหรอจ๊ะ น้ำเสียงอ่อนล้า ถามขึ้น หล่อนเหมือนจะยังไม่รู้สึกตัวว่า นอนอยู่ในโรงพยาบาล 
ปาล์มผวาตัวเข้าไปกอด ร่างนั้น พลางยิ้มดีใจทั้งน้ำตา 
ปาล์มเป็นห่วงคุณแก้วแทบตาย คุณแก้วเป็นลมค่ะ เพื่อนอาจารย์ของคุณแก้วพามาส่งโรงพยาบาล ตอนนี้กลับกันหมดแล้วค่ะ พรุ่งนี้หมอถึงบอกให้คุณแก้วกลับได้ 
เรือนแก้วลูบผมของปาล์มอย่างเอ็นดู ยามนี้เธอรู้สึกอบอุ่นใจเหลือเกิน
ปาล์มทานอะไรหรือยังจ๊ะ ยังไม่ได้กลับบ้านใช่มั้ย ดูยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย 
ไม่หิวค่ะ ปาล์มขออยู่เฝ้าคุณแก้วนะคะ ไม่กลับบ้านแล้ว 
อ้าว เหม็นแย่เลยไม่อาบน้ำด้วย 
คุณแก้วก็ไม่อาบเหมือนกัน เอาเป็นว่า วันนี้เราเหม็นพอๆกันนะคะ 
บรรยากาศผ่อนคลายและเริ่มมีเสียงหัวเราะ 
ปาล์มมองดู เรือนแก้วด้วยแววตาซื่อจริงใจ 
คุณแก้วรู้ไหมคะว่า ปาล์มตกใจมากพอทราบว่าคุณแก้วเป็นลม ต่อไปต้องพักผ่อนมากๆนะคะ ถ้าคุณแก้วเป็นอะไรไป ปาล์มจะทำยังไง ปาล์มไม่อยากเสียคุณแก้วไปนะคะ 
โถ...ปาล์มจ๋า พี่ไม่ทิ้งปาล์มไปไหนหรอกจ้ะ ถ้าพี่จะจากไปจริงๆ คงต้องรอให้ปาล์มมีทุกอย่างพร้อมเสียก่อน 
ไม่ยอมค่ะคุณแก้ว ปาล์มไม่ยอม คุณแก้วต้องอยู่กับปาล์มไปนานๆ ปาล์มจะดูแลคุณแก้วเองนะคะ ไม่ทำให้คุณแก้วเสียใจหรอกค่ะ ปาล์มสัญญา 
เรือนแก้ว รู้สึก หัวใจไหววูบขึ้นอย่างกระทันหัน ความรู้สึกแปลกที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิตของเธอ 
ดื้อจังนะจ๊ะเราน่ะ 
................................................. 
คุณแก้วคะ ปาล์มสอบโค้วต้า คิดด้วยค่ะ แถมสอบติดคณะเดียวที่คุณแก้วสอนด้วยนะคะ ปาล์มยิ้มแก้มแทบปริ ขณะที่คนฟัง รู้ข่าวล่วงหน้าก่อนเจ้าตัวมาหลายวันแล้ว 
ยินดีด้วยนะจ๊ะปาล์ม 
ปาล์มดีใจที่สุดเลยค่ะ แถมยังได้อยู่ใกล้กับคุณแก้วด้วย อย่างที่เคยสัญญาไงคะว่า ปาล์มจะอยู่ดูแลคุณแก้ว เห็นไหมว่า ปาล์มได้อยู่ใครคุณแก้วจริงๆ 
ปาล์มพูดพลาง อดไม่ได้ที่จะกอดคุณแก้วอาการที่แสดงออกเหมือนเด็กน้อยดีใจยามได้ของ หากเจ้าตัวไม่ได้สังเกตถึงอาการที่ผิดปกติไปของเรือนแก้ว จนอีกฝ่ายเงียบจนเกินไปนั่นแหละ ปาล์มจึงเงยหน้าขึ้น 
คุณแก้วเป็นอะไรไปเหรอคะ ปาล์มถามอย่างงงๆ เพียงเห็นสีแดงระเรื่อปรากฏบนแก้มของเรือนแก้ว 
เปล่า..เปล่าจ้ะ 
เรือนแก้วเอง ก็ไม่แน่ใจกับความรู้สึกที่ก่อตัวอย่างเงียบๆ ทำไมนะหลังจากเมื่อหนึ่งปีก่อน ความรู้สึกที่มีต่อปาล์มดูเหมือนจะ แตกต่างไป ลึกๆเธอกลัวกับคำตอบที่มีอยู่ในใจ 
พรุ่งนี้ ปาล์มขออนุญาตไปบ้าน น้องแองจี้นะคะ คุณแก้ว 
จ้ะ 
น้องแองจี้ ชื่อนี้อีกแล้ว ที่พักหลัง ปาล์มมักจะเอ่ยบ่อยๆ เธอพยายามถามเรื่องน้องแองจี้ กับปาล์มหาก เจ้าตัวมักเลี่ยงที่จะพูด ซึ่งมันทำให้ เธอรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา หรือไม่รู้สึกน้อยใจ หากเธอเอง เป็นผู้ใหญ่เกินกว่าที่จะแสดงอาการใดๆออกมาให้ ปาล์มรู้ 
นี่เธอกำลัง..รู้สึกหึงอยู่ใช่ไหม 
หนึ่งเดือนแล้ว ที่ดูเหมือนปาล์มกำลังเปลี่ยนไป เหมือนมีอะไรบางอย่างปิดบังเธออยู่ วันนี้ที่เธอได้รับโทรศัพท์ 
คุณแก้วค่ะ วันนี้ปาล์มอาจกลับช้าหน่อยนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วงปาล์มค่ะ ถ้าเสร็จธุระที่บ้านน้องแองจี้แล้ว ปาล์มจะกลับ 
จ้ะ กลับบ้านดีๆนะจ๊ะปาล์ม แค่นี้ก่อนนะจ๊ะ เสียงตอนท้ายๆเหมือนจะสั่นน้อย ๆ 
เธอมองดูเค้กวันเกิด ดูของกินที่ วางไว้บนโต๊ะ ปาล์มคงลืมไปแล้วว่าวันนี้ เป็นวันเกิดของเธอ เรือนแก้วรู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจ ความรู้สึกนั้นแผ่ซ่าน แทบทำให้น้ำตาหยาดหยด 
สามทุ่มแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างยังไม่ได้แตะต้อง เรือนแก้วรู้สึกเป็นห่วงปาล์มขึ้นมา ปาล์มไม่ใช่เด็กเหลวไหล เป็นสิ่งที่เธอรู้ดี แต่นี่มันก็ดึกมากแล้ว ขณะที่เธอจะโทรหาปาล์ม คนที่ห่วงก็โผล่เข้ามาพอดี 
ดวงหน้าที่ดูอิดโรย หากแย้มยิ้มอย่างเบิกบาน 
นึกว่าจะกลับมาไม่ทันแล้วค่ะคุณแก้ว สุขสันต์วันเกิดนะคะ เจ้าตัวพูดพลางยื่นกล่องของขวัญขนาดโตให้ 
เรือนแก้วยืนน้ำตาคลอ รู้สึกผิดคาดกับสิ่งที่เกิดขึ้น 
ขอโทษนะคะ คุณแก้วที่ทำให้รอนาน ปาล์มไม่ได้ลืมหรอกค่ะ วันเกิดของคุณแก้ว เป็นวันสำคัญกับปาล์มเช่นกันค่ะ ที่ช้าเพราะ รอของขวัญชิ้นนี้ไงคะ เปิดดูสิคะคุณแก้ว 
เสื้อไหมพรมสีขาว ถักด้วยฝีมือประณีตวางอยู่ในกล่องของขวัญ 
ชอบไหมคะ สวยหรือเปล่า ปาล์มถักเองนะคะ ตั้งใจทำให้ทันในวันเกิดของคุณแก้ว 
สวยจ้ะ เป็นเสื้อไหมพรมที่สวยมาก และงดงามในความรู้สึกของพี่จ้ะ คนรับพลันอารมณ์อ่อนไหว น้ำตาแห่งความปิติไหลอย่างกลั้นไม่อยู่ 
เอ..วันนี้คุณแก้วขี้แยจัง  เจ้าตัวพูดพลาง อดไม่ได้ที่จะยกมือปาดน้ำตาบนแก้มเนียนอย่างแผ่วเบา เดี๋ยวนี้ปาล์มไม่ต้องเงยหน้าขึ้นอีกแล้ว เธอสูงกว่าเรือนแก้วช่วงหนึ่ง 
ตัวปาล์มเหม็นแย่ ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมาฉลองวันเกิดกันสองคนนะคะ 
ปาล์มท้าวคางมองดูเรือนแก้วกำลังทานเค็กอยู่ ท่าทางของเรือนแก้ว น่าดูเสมอ ไม่ว่าจะทำอะไร บ่อยครั้งที่ปาล์มมักจะนั่งมองอย่างลืมตัว 
ทำไมจ้องหน้าพี่อย่างนั้นจ๊ะปาล์ม ไม่ได้เป็นเค้กสักหน่อยนะจ๊ะ..อิอิ 
คุณแก้วสวยจังเลยค่ะ คนถูกชมเสมองไปทางอื่น 
นึกยังไงเหรอจ๊ะถึงชม 
ก็คุณแก้วสวยจริงๆนี่คะ  ปาล์มพูดออกมาจากใจจริง 
ปาล์มเองไม่เข้าใจหรอกกับความรู้สึก เพียงรู้สึกเวลาอยู่ใกล้เรือนแก้ว หัวใจช่างอ่อนหวานเหลือเกิน เป็นความกสุข ที่เธอชอบ และอยากให้เป็นแบบนี้นานๆ 
แก่แล้วจ้ะ ใกล้สี่สิบแล้วนะจ๊ะ 
ไม่เห็นแก่เลยค่ะ คุณแก้วสวยเสมอในสายตาของปาล์ม 
ถ้าเป็นผู้ชาย พี่คงนึกว่าถูกจีบไปแล้วนะจ๊ะ 
ปาล์มหัวเราะชอบใจ ก่อนพูดว่า 
ถ้าปาล์มเป็นผู้ชาย ปาล์มก็จะจีบคุณแก้วนะคะ ดีออกอย่างนี้ ปาล์มรักตายเลยค่ะ 
เรือนแก้วรู้สึกวาบหวามอย่างสุขใจ 
ถ้าผู้ชายมาจีบพี่จริงๆ จะตกลงดีมั้ยนะ 
ไม่ได้ค่ะ ปาล์มไม่ยอมหรอก 
อ้าว  
ก็ปาล์มจะเป็นคนดูแลคุณแก้ว จะยอมให้คนอื่นมาดูแลได้ไงคะ 
โถ ปาล์ม อีกหน่อยพอปาล์มโตขึ้น เจอคนที่ปาล์มรัก แต่งงานมีครอบครัว จะอยู่ดูแลพี่ได้ยังไงจ๊ะ 
ใครว่าปาล์มจะแต่งงานกันคะ ปาล์มจะอยู่เป็นเพื่อนคุณแก้วไปจนตาย จริงๆนะคะ ปาล์มตั้งใจแบบนี้มานานแล้ว 
คำพูดที่ทำให้เรือนแก้วใจกระตุก 
ปาล์มยังเด็ก ยังไม่เข้าใจเรื่องของความรักหรอกจ้ะ 
ปาล์มโตแล้วนะคะ นี่อีกไม่กี่วันก็จะเข้าไปเรียนมหาลัยแล้ว  
เอาละ พี่ไม่เถียงแล้วเด็กดื้อ อิ่มหรือยังจ๊ะ พี่จะได้เก็บโต๊ะ 
อิ่มแล้วค่ะ ช่วยกันเก็บโต๊ะดีกว่านะคะ 
ปาล์มลุกขึ้นก่อน ขณะที่เรือนแก้วลุกขึ้น หากเจ้าตัวนั่งนาน อาการเหน็บชาจึงเกิดขึ้น เธอเซไปด้านข้างยามลุก 
ระวังนะคะคุณแก้ว ปาล์มเข้าไปประคอง ทำให้ฝ่ายหนึ่งอิงเข้ามาอย่างในอ้อมกอดอย่างไม่ตั้งใจกลิ่นหอมระเหยมากจากเรือนผมยาว ปาล์มคล้ายกับลืมตัว หล่อนกระชับวงแขนขึ้นอัตโนมัติ แปลกที่เธออยากอยู่แบบนี้นิ่งๆ 
เรือนแก้วรู้สึกสั่นสะท้านในใจ เธอเงยหน้าขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ 
ขอโทษจ้ะ พี่คงแก่แล้วจริงๆ สายตาที่แปลกไปของปาล์มทำให้เธอ เสพูดเรื่องอื่น หล่อนกลัวใจตัวเองเหลือเกิน 
วินาทีนั้น ปาล์มบอกตัวเองว่า อยากจะโน้มตัวไปสัมผัสกับริมฝีปากได้รูปนั้น เหมือนเป็นกลไกที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ และปาล์มก็ไม่ได้ห้ามความปรารถนาของตัวเอง 
เรือนแก้วรู้สึกตกใจ และประหม่า กับการกระทำของปาล์มที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน เธอผละออกมาด้วยหัวใจเต้นถี่เร็ว และนั่นทำให้ปาล์มมีสติ ความรู้สึกแรกคือ อับอาย โกรธตัวเอง และ สับสน นี่เธอทำอะไรลงไป 
ขอโทษค่ะคุณแก้ว คุณแก้วอย่าโกรธปาล์มนะคะ ปาล์มเองก็ตกใจ แววตาละอายมองดูเธออย่างรวดเร็ว ก่อนก้มหน้าเก็บจานอาหารบนโต๊ะ 
บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบ เหมือนกับ ต่างฝ่ายต่างครุ่นคิดในสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่