รู้มั๊ย.....ใครปวดร้าว
น้องใหม่ค่ะ
รู้ไหมใครปวดร้าว
น้องใหม่ค่ะ
*ปล่อยฉันไว้คนเดียว ฉันยังจะทนไหว ฝันได้ตามใจ มีเธอได้แสนนาน
ให้ฉันเจอความจริง ฉันทนไม่ไหว จะให้ฉันทำใจยังไง ทั้งหัวใจมันรัก รักเธอ*
เสียงเพลงเศร้า ๆ ดังออกมาจากวิทยุตรงมุมห้องทำให้ กาว ต้องนั่งคิดถึง ใครบางคนที่เคยคุ้น พี่แม็ค หนุ่มเท่ห์ประจำมหาวิทยาลัยที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้ชาย ที่แสนดีของกาวคนที่เคยสัญญาว่าจะมีกันและกันตลอดไปคนที่เคยไปไหนต่อไหนด้วยกัน จนเป็นเงาตามตัวแต่มาวันนี้เค้าคนนั้นกลับหายเงียบไปเลยไม่ส่งมาแม้แต่ข่าวคราว โบว์ได้ แต่นั่งเหงาคิดถึงเค้าแค่คนเดียว
น้อง ๆ น้องครับปากกาของน้องหล่นอยู่ตรงนี้งัยครับ เสียงหล่อ ๆ ทำให้โบว์เงย หน้าจากการค้นหาปากกาที่ว่าจนหัวชนกับใต้โต๊ะเสียงดังโป๊ก พอหันไปก็เจอรอยยิ้ม ขัน ๆ จากหน้าหล่อ ๆ ของใครบางคนที่ส่งปากกามาให้เธอ เอ่อขอบคุณค่ะหาตั้งนาน ยัยโบว์ยิ้มแฮ่ะ ๆ แล้วรับปากกามา น้องชื่ออารัยหรอครับเด็กปี 1 ใช่มั๊ยพี่คนหล่อถามต่อ ค่ะ ชื่อกาวค่ะอยู่ปี 1เอ่อแล้วพี่ล่ะคะ อ๋อ..พี่ชื่อแม็คครับอยู่ปี 3 วิศวะจ้า อืมหล่อรวย แถมเก่งอีกตะหากยัยกาวคิด แล้วน้องกาวเรียนคณะอะไรเอ่ย เค้าถามอ๋อกาวเรียนนิติค่ะ กาวบอก เอแปลกนะเด็กผู้หญิงเรียนนิติเห็นน้อยมากเค้าวิจารณ์ ก็คือแบบว่ากาวชอบ ทางนี้น่ะค่ะ และแล้วความรักของทั้งสองก็เริมต้นขึ้นอย่างหวานแหวเสียจนน่าอิจฉาจริง ๆ แบบว่า มีกาวที่ไหนต้องมีพี่แม็คที่นั่นเลยทีเดียวแต่แล้วความรักของทั้งคู่ก็ทำให้ใคร ๆ อิจฉาได้ไม่นานเพราะว่าระหว่างกาวกะพี่แม็คกลับมีใครอีกคนเข้ามาแทรกกลายเป็นมือที่ 3 ทำให้ยัยกาวสาวน้อยที่เคยร่าเริงกลับไปเป็นคนที่เงียบขรึมไม่พูดไม่จากะใครแววตาที่เคย สดใสกลับกลายมาเป็นหมองเศร้า ครั้งหนึ่งพี่แม็คเคยพูดว่า นอกจากกาวแล้วพี่สัญญานะ ว่าจะไม่คิดถึงใครเลยคำพูดนี้กาวจำมันได้ดี จะไม่คิดถึงใครเลยใช่สิไม่คิดถึงใครแต่ว่า ไม่ได้บอกนี่นาว่าจะไม่รักใครเราเหมือนกับเด็กโง่ที่โดนผู้ใหญ่หลอกแค่เค้าเอาคำหวานมา หลอกล่อก็หลงเชื่อง่าย ๆ ยัยกาวตำหนิตัวเอง
ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหลตอนนี้ยัยกาวหลบหลีกความวุ่นวายในเมืองเมืองที่มีแต่คนหลอกลวงกลับมารักษาแผลใจอยู่ที่บ้าน บรรยากาศดี ๆ คงทำให้ลืมอะไร ๆ ที่อยากลืมได้มั่งนะ เมื่อวานเพื่อนโทรศัพท์มาบอกว่าพี่แม็คไปหาที่หอพักพอรู้ว่ายัยกาวกลับบ้านก็ขอที่อยู่และ เบอร์โทรของกาวโชคดีที่เพื่อนของกาวไม่ได้ให้ไว้เพื่อน ๆ คงจะเจ็บแค้นแทนกาวแน่ ๆ ก็ ช่วยไม่ได้นี่พี่แม็คมาทำให้เพื่อนรักของเค้าทั้งคนเจ็บก็สมควรที่จะโดนเกลียดแหละกาวคิด แล้วลุกออกไปว่าจะไปเดินเล่นคลายความเหงาซักหน่อยเดินไปเรื่อย ๆ จนถึงน้ำคลองท้าย หมู่บ้านน้ำใสน่าเล่นกาวก็นั่งเล่นที่ก้อนหินก้อนโตแกว่งเท้าในน้ำเล่นใจก็ลอยคิดอะไรเงียบ ๆ แต่ก็ต้องสะดุ้งเพราะเสียงคุ้นหูของใครบางคนเรียกอยู่ใกล้ ๆ กาว กาวจ๊ะ กาวยังนั่งเฉย เพราะคิดว่าตัวเองคงคิดมากไปเลยหูแว่วแต่ถ้าว่าเสียงนั้นก็เรียกซ้ำอีกครั้ง กาว คราวนี้ กาวหันไปตามเสียงก็ต้องตกใจเป็นสองเท่าเพราะคิดว่าฝันไปว่าพี่แม็คเดินมาหากาวหยิกตัวเองเจ็บเลยรู้ว่าไม่ใช่ฝันแต่มันเป็นความจริงพี่แม็คเดินมานั่งลงข้าง ๆ กาวแล้วยิ้มให้อย่าง อบอุ่นเหมือนเคย เอ่อ.. ยัยกาวเอ่ยขึ้นอย่างติดอ่าง พี่แม็คมาได้งัยคะ พี่ก็มาตามหา หัวใจของพี่น่ะสิ พี่แม็คบอกยิ้ม ๆ มาผิดที่รึป่าวแถวนี้คงไม่มีหรอกค่ะเสียงยัยกาวบอก อย่างปวดร้าว และคิดในใจว่าอย่าใจอ่อนยอมเชื่อคำพูดของคนหลอกลวงง่าย ๆ อีกเจ็บแล้ว ต้องจำ กาว.ยังโกรธพี่อีกหรอ พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้ติดต่อไปพี่เอ่อพี่ พี่แม็คอึกอัก พี่แม็คไม่ต้องพูดอะไรแล้วล่ะค่ะกาวเบื่อที่ต้องฟังคำแก้ตัวกลับไปหาเค้าซะเรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว กาวฟังคนอื่นพูดจนเบื่อแล้ว กาวเอ่ยพร้อมกับน้ำตาที่แห้งไปแล้วเมื่อกี้ ไหลออกมาอีกครั้ง กาวไม่เคยฟังพี่เลยฟังแต่คนอื่นรู้มั๊ยหลังจากที่พี่กลับจากเชียงใหม่พี่ ก็โทรไปหากาวแต่กาวก็เปลี่ยนเบอร์มือถือหนีพี่ พี่แม็คพูดน้ำเสียงเหมือนกับเจ็บปวด ไม่แพ้กัน ผู้หญิงของพี่แม็คโทรมาด่ากาวทุกวันเค้าบอกว่ากาวแย่งแฟนเค้าพี่แม็คจะให้ กาวทนได้หรอคะ กาวถามน้ำตาก็ยังไหลไม่ขาด แม็คเงียบรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่คนรัก ของเค้าเจอและตัวเองก็เจ็บปวดไม่ต่างกันเลย แม็คเขยิบเข้าไปโอบกอดสาวคนรักไว้ด้วย แววตาที่ต้องตัดสินใจทำอะไรบางอย่างความอบอุ่นจากอ้อมกอดของเค้าทำให้กาวนิ่งอยาก จะหยุดเวลานี้ไว้นานเท่านาน พี่รักกาวนะ กาวคนเดียวเท่านั้น พี่แม็คอย่าพูดอีกเลย พี่แม็คมี่ใครอีกคนที่พี่ต้องรับผิดชอบกาวก็แค่คนแก้เหงาเท่านั้นอีกไม่นานพี่แม็คก็จะจบ เรียนแล้วส่วนกาวก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปอย่าทำให้ใครคนนั้ของพี่ผิดหวังเลยนะคะ กาวรู้ว่ารสชาดของความเจ็บเป็นงัยกาวไม่อยากให้เค้าเป็นเหมือนกาวนะกลับไปดูแลเค้า เถอะค่ะเค้ามีแต่พี่คนเดียวนะ กาวพูดด้วยอาการปวดร้าวไม่หาย แล้วกาวล่ะกาวไม่ได้มี แค่พี่รึงัย หรือว่ากาวมีคนอื่นนอกจากพี่หรอ ไม่ค่ะกาวไม่เคยมีใคร แต่กาวเข้มแข็งพอที่จะ ดูแลตัวเองได้ค่ะ ไม่มีพี่แม็คกาวก็ต้องอยู่ได้เหมือนเมื่อก่อนกาวไม่มีพี่กาวยังอยู่ได้เลย. ใช่มั๊ยคะกาวพยายามตัดใจ กาว.พี่ก็เจ็บปวดไม่แพ้เราเหมือนกันนะเค้าพูดอย่างปวดใจ ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ฮัลโหลครับแม่.ครับผมจะกลับเดี๋ยวนี้ครับ..ครับหวัดดีครับ กาวพี่มีธุระ ไปเถอะค่ะกาวรู้ว่ามันเป็นธุระสำคัญ. พี่แม็คเดินหันหลังไปโดยไม่ ได้หันกลับมาอีกเลยและเค้าไม่รู้เลยว่ามีสายตาที่เจ็บปวดของสาวคนรักมองตามจนลับตา ลาก่อนนะคะพี่แม็คกาวรักพี่และกาวจะเก็บพี่ไว้ในความทรงจำที่แสนดีตลอดไป หลัง จากนั้นมากาวก็คอยหลบหน้าพี่แม็คเรื่อยไปจนในที่สุดพี่แม็คก็จบออกไปแล้วแต่งงาน กับผู้หญิงของเค้าที่เชียงใหม่อยุ่ด้วยกันที่นั่นส่วนกาวก็ไม่มองใครอีกเลยตั้งหน้าตั้งตาเรียนอย่างเดียวทั้ง ๆ ที่มีผู้ชายเข้ามาให้เลือกมากมายทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องจนใครต่อใครก็คิดว่ายัยกาว มีแฟนอยู่แล้วนั่นเองแต่กาวก็ยังเป็นเพื่อนที่น่ารักของเพื่อน ๆ อยู่เหมือนเดิมมีชีวิตที่เรียบ ๆ ง่าย ๆ ตามแบบของตัวเองเรื่อยมาและไม่มีใครรู้เลยว่าในใจของกาวยังมีผู้ชายที่ชื่อแม็คอยู่ เสมอไม่ลืม.