@นิทานไทยวัยร้อนเรื่อง อุ๊ย พิกุลทองร่วง@

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

 นิทานไทยวัยร้อนเรื่อง พิกุลทอง
ดอกพิกุลทองที่ร่วงออกจากปากเด็กหญิงเจียมวจี
	
	หนูชื่อ เด็กหญิงเจียมวจี  เสงี่ยมวาจา เป็นคนพูดน้อย ต่อยหนัก เหมือนชื่อของหนูนั่นแหละค่ะ หนูเป็นคนเงียบๆ สงบเสงี่ยม เจียมริมฝีปากมาก เรียนอยู่ ม.3 ค่ะ โรงเรียนอะไรไม่บอก กลัวเสียชื่อเสียงค่ะ ใบ้ๆก็ได้อะ เป็นโรงเรียน สหศึกษา ใบ้แค่นี้นะ ยังไม่ทำบัตรประชาชนหรอกค่ะ อายุยังไม่ถึง 15 เลย
ปรกติแล้ว หนูเงียบมาก เพื่อนเรียกว่าหญิงใบ้มั่ง พิกุลทองมั่ง วันนี้ก็เหมือนเคย หนูก็ยังเสงี่ยมเจียมปากเหมือนเดิม ไม่กล้าพูดเรื่องเสียๆหายๆของใครบ่อยๆ ยอมรับค่ะ หนูได้เพื่อนดี ไปไหนมาไหน ถ้าไม่พกปี๊บก็ต้องมองหาธรณีไว้เผื่อเอาหน้าแทรกในเวลาคับขัน เฮ่อ
	หนูเป็นคนพูดน้อย (รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้) ก็เลยเก็บกดเป็นพิเศษ นี่ถ้าเก็บกดแล้วเอาไปชั่งกิโลขายได้เหมือนเก็บของเก่าขายเนี่ย รวยแล้วค่า ซื้อรถบีเอ็มงามๆได้ครึ่งคันแล้ว
ขอระบายหน่อยเถอะ คนพูดน้อยก็มีหัวใจนะคะ
	หนูไม่ได้แฉนะคะ แค่ตั้งจิตอธิษฐานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วสากลโลก อยากให้เด็กมัธยมลืมตาตื่น ฟื้นจากฝันอันชั่วร้ายดิบดำ รู้สึกตัวกันสักที ในฐานะที่หนูก็เป็นเด็กมัธยมคนหนึ่ง
ขอเล่าเป็นนิทานบรรยายชีวิตเพื่อนๆของหนูก็แล้วกันนะคะ มีหลายเรื่องหลายตอน ไม่ใช่ชาดกนะคะ ไม่ใช่นินทาด้วย
ภาค 1 หนังนอกจอ
หนังในจอ มีไว้ให้เพื่อความบันเทิง แต่หนังนอกจอ (ข้างกายเรา) มีไว้เพื่อความขายหน้า 
กาลครั้งหนึ่งไม่นานมานี้ หนูไปดูหนัง ไปกับเพื่อนๆน่ะแหละ ไม่กล้าไปคนเดียว กลัวถูกข่มขืนทางสายตา อาจจะท้องทางใจได้ ว่าไปโน่นค่ะ จะว่าไปแล้วหนูมันก็โง่ที่รักความปลอดภัยของพรหมจารีย์ จนลืมคำนึงถึงความปลอดภัยของใบหน้าและสถาบัน 
วันนั้น หนูยอมรับ หนูผิดเองที่สวมชุดนักเรียนออกไปดูหนัง เพราะโรงเรียนปล่อยให้ออกจากบริเวณโรงเรียนได้ ทางโรงเรียนมีกิจกรรมน่ะค่ะ ก็เลยแห่ขบวนเซิ้งฟ้อน โบยบินออกไปสู่ฟ้ากว้างกับผองเพื่อนโขยงเดียวกัน ยืนยันได้ เพราะมีตราอักษรย่อชื่อโรงเรียนปักที่หน้าอกอันอวบอิ่มเกินวัยกันทุกคน ช่วยกันประจานโรงเรียนตัวเองให้โด่งดัง พวกเราไปดูหนังในโรงภาพยนตร์ไฮเทคแห่งหนึ่งของไทย (โฆษณาเข้าไป) 
แอ่น แอน แอ๊น หนังตัวอย่างฉายแล้ว หนูกับเพื่อนๆทุกคนต่างก็จดจ่อด้วยจิตใจอันหรรษา แรกๆก็ดีอยู่หรอก แต่นานไปๆชักแปลก ถึงตอนตลก พวกนี้ก็เฉย ตอนสะดุ้งผวา มันก็เงียบ เขาหัวเราะ มันก็เงียบ เขากรี๊ดสลบซบธรณี มันก็เงียบ เงียบทำไม จะตั้งใจดูอะไรกันขนาดนั้น พอหันไปข้างๆ ชะแว้บ (กรี๊ด)นั่น เด็กหนุ่ม ม.2 นิหว่า เฮ่ย นั่น รุ่นพี่ เฮ่ยนั่นเด็กเทคนิค ครบคู่ ครบองค์ประกอบ ครบองค์ประชุม และ องค์อื่นๆ (องค์อะไร ก็เอาไปคิดลึกเอาเอง) 
หนูไม่รู้ ว่านัดแฟน โคตรมาดแมนสุดเฉียบเนี้ยบหนิง ก็หนูไม่รู้ จริงๆ ว่ามันชวนผู้ชายมาล้วง 
หนูไม่รู้จริงๆค่ะว่าเพื่อนๆมันนัดแฟนมาด้วย (แฟนก็พวกโรงเรียนเดียวกันมั่ง เพื่อนร่วมห้องมั่ง รุ่นน้องมั่ง รุ่นพี่มั่ง เพื่อนต่างสถาบันมั่ง) เป็นคู่ตุนาหงันเลยค่ะ 
อ้าว ไหงงั้น ไฉนฉะนั้น ฉันเป็นใคร ฉันมาทำอะไรที่นี่ เหลือหนูคนเดียวนั่งโดดเดี่ยวเอกา
แต่ก็ช่าง ใจหนูอยู่ที่หนัง ไม่มีทางโทรเรียกแฟนมาหรอก เขาก็มีงานของเขา ทำกิจกรรมที่โรงเรียน (เด็กเรียนค่ะ หนูมีแฟนประเสริฐ แต่เพื่อนเนี่ย คบแล้วจะเป็นประสาท) 
โอว์
คิกๆๆๆๆๆ
พอหนังเปิดจอ หนังสดก็เปิดฉาก
นานไปๆ หนูก็เริ่มตัวเย็น ซีด สั่น เพราะเพื่อนร่วมโลง เอ๊ย โรง (พวกผู้ใหญ่ วัยรุ่น นักศึกษามหาลัย คนทำงาน) เขาเริ่มมอง เขาคงเห็นตัวอักษรย่อชื่อโรงเรียนอย่างชัดเจนแล้ว
อาร์โอว์
ฮิๆๆๆๆ 
ฮือๆ อีพวกไพร่พวกนั้นมันคนละพวกกะหนูนะพี่  หนูอยากจะแถลง
การณ์ แก้ตัวแก้ต่าง (แต่หนูกลัวดอกพิกุลทองจะร่วงหล่นลงไปกองรวมๆกับเศษป๊อปคอร์นและมันฝรั่งทอดกรอบ) ด้วยความที่เป็นนางใบ้ยอดเยี่ยมนี่แหละ หนูก็เลยถูกมองด้วยสายตาหยามหมิ่น เขาคงคิดว่าน้องคนนี้ก็ปักอักษรย่อเหมือนกัน สถาบันเดียวกัน และก็ต้องชั่วเหมือนกัน เสียดายที่สวย (เฉพาะหนูนะ) แต่โคตรแรด (พวกมันค่ะ) ตอนแรกเขาก็ทนได้นะคะ เขาต้องใช้ความอดทนอย่างยิ่งยวดในการทัศนาภิรมย์หนังที่เขายอมเสียเงินมานั่งดูเพื่อพักผ่อนและความบันเทิง แต่ โอ้ พระเดชพระคุณเจ้า 
อูว์..ว..ว..ว์
เขาลุกหนีไปแล้ว 
เขาคงรับไม่ได้ กับคุณงามความดีที่เพื่อนๆของหนูมันร่วมกันก่อกระทำ ฮือๆ พี่ขา กลับมาก่อน อย่าเพิ่งไป หนูไปด้วย 
คนทั้งโรงหันมาทางหนูหมดแล้ว
ภาค 2. มัน "ล่อ" กันเอง 
กาลครั้งสอง แฟนของเพื่อนหนูมันมาโอ้อวด บอกว่าปีหน้ามันจะไปเรียนต่อ ม.4 ที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง (ซึ่งภาพพจน์ดีมากในความคิดของหนู แต่โคตรแพง)  ซึ่งไอ้ เก็ต คนข้างบ้านของหนูมันก็เรียนอยู่ที่นั่น (มานานแล้ว ตั้งแต่ ม.1) หนูก็เลยลงทุน ถ่อสังขารไปข้างบ้าน ทำดอกพิกุลทองร่วงลงแถวหน้าบ้านไอ้เก็ต คุยกับมันซึ่งเป็นคนที่เรียนอยู่โรงเรียนนั้นอยู่แล้ว คำตอบแรกที่ได้รับมาคือ 
"อย่าอยากไปอยู่เลย ไม่มีระเบียบวินัย มีแต่สร้างภาพพจน์ ทำกิจกรรมเว่อร์ เก็บเงินค่าเทอม ค่าเบ็ดเตล็ดแพงๆมาถลุงใส่กิจกรรมเอาหน้า รู้มั้ย ตอนเช้า เข้าแถวหน้าเสาธงกันหลอมๆแหลมๆ เด็กไปสาย ครูก็ไม่ว่า พวกเพื่อนๆเรา มันไปเอากันก่อนไปเรียนกันทุกเช้าเลย" 
เอ่อเอากะใครเหรอ เก็ต ดอกพิกุลทองร่วงออกจากปากหนูอีกครั้งแล้วค่ะ แต่เพื่อแลกกับข้อมูลดีๆ มันก็คุ้ม (หนูไม่ใช่พวกสอดรู้สอดเห็นนะเคอะ)
	ก็เอากะเพื่อนในห้องน่ะแหละ ไม่ก็สาวพาณิชย์ ส่วนมากมันล่อกันเองในห้องซะมากกว่า เพราะเสร็จแล้วก็นั่งรถไปเรียนด้วยกัน 
อะโห! ชักอยากจะย้ายโรงเรียนแล้วสิ เฮ่ย ทำไมคิดเสียงดังจังเลยวะ
	จะ..จะ..จิจริง..ง..ง..เหรอ แล้วเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงอินโนเซนต์สุดๆค่ะ
ก็จริงดิ
 ล้อเล่นป่ะ อะไรกัน ขนาดโรงเรียนมันเองนะ มันยังกล้าพูดขนาดนี้ 
จริงๆ เราคนหนึ่งล่ะ ผ่านมาแล้ว เอาแรงก่อนเรียนเนี่ย มันแสนจะสดชื่น เรียนไป เอาเรื่องนี้มาถก มาอภิปรายกัน เนี่ยแหละ เรียนให้สนุก เล่นให้มีความรู้ ศึกษาให้เสียวซ่าน บางทีครูสอนก็ล้วงกันในห้องเรียนเลยนะ บางทีเพื่อนก็ใช้ปากให้เพื่อน หลังห้อง" คุณขา ขนาดโรงเรียนหนูมีเรื่องแบบนี้ พวกเด็กโรงเรียนหนูมันก็ยังไม่กล้าเอามาพูดเลย แสดงว่าโรงเรียนมัน. โคตร สุดยอดเลยว่ะ!!! 
  
ภาค 3 พรหมจรรย์เหรอฮึก็แค่เยื่อ 
หนูมีเพื่อนสนิทอยู่ 8 คน โดนไปแล้ว 7 อีกคนป่วยตายด้วยโรคมะเร็งในเม็ดเลือด (ถ้ารอดมาก็ไม่แน่) 
หนูยอมเสียสละดอกพิกุลทอง ถามพวกมันว่า ไม่เสียดายพรมจรรย์กันมั่งเหรอ พ่อแม่ให้มา ยังไม่ถึงเวลา ก็ทำลายมันไปซะแล้ว
พวกมันตอบออกมาอย่างเฉยชาว่า 
 	"พรหมจรรย์เหรอ ฮึๆก็แค่เยื่อ จะไปเสียดายไปทำไม" 
	หนูอึ้งเลยค่ะ อีเวง กูอุตส่าห์รักษามันมาอย่างทะนุถนอม อีปอบพวกนี้ตอบออกมาได้ มันก็แค่เยื่อ พูดออกมาได้ยังไง้ แง้ๆๆๆๆ รับม่ายด๊าย..ย..ย..
  
ภาค 4 เพื่อนเรา เผาเรือน
คุณมีสิทธิ์ ถูกข่มขืน ด้วยน้ำมือและน้ำ(อื่นๆ)ของเพื่อนที่คุณไว้ใจได้ทุกเมื่อ 
หนูมีเพื่อนเป็นผู้ชายที่สนิทที่สัตว์ เอ๊ย ที่สุดอยู่คนหนึ่ง หนูไว้ใจมันม้ากมาก  มากชนิดที่ว่า ให้มันช่วยเลือกซื้อผ้าอนามัยให้ ตอนไปเดินห้างด้วยกัน มันก็เลือกช่วยด้วยความซื่อใสไร้เดียงสา บางทีหนูก็สงสารมันนะ กลัวมันถูกผู้หญิงหลอกฟัน หนูรักมันมาก แต่ไม่ได้รักแบบแฟนนะ หนูก็มีแฟนแล้ว ในใจก็ภาวนาขอให้มันมีแฟนซะที รักมันมากๆ มันเป็นคนซื่อสัตย์มาก
แต่แล้ววันหนึ่ง
มันลากหนูเข้าห้องน้ำค่ะ คุณขา...
เย็นวันนั้น หนูไปหามันที่หอ หลังเลิกเรียน ว่าจะไปยืมหนังสือภาษาไทยของมันไปถ่ายเอกสาร ทำรายงานส่งอาจารย์ หนูก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าที่วาบหวิวเย้ายวนอะไรนี่ ยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลยด้วยซ้ำ ใส่ชุดนักเรียน (แสดงว่าหนูสวยมาก... ใช่มั้ยคะ?) ก็โทรไปบอกมันล่วงหน้าแล้ว
ก๊อกๆๆๆ เจ(ขอสงวนนามสกุลค่ะ)  หนูเคาะประตูเรียกมัน มันเปิดประตูพรวด หน้าตาแดงหื่น หนูตกใจนึกว่ามันถูกเจ้าเข้าทรงร่าง หรือไม่ก็กินยาผิดขวด
ว่าจะถอยออกมาตั้งหลักเพื่อพิจารณาอาการแล้วช่วยเหลือมัน หรือไม่ก็หามมันส่งโรงพยาบาล 
ยังไม่ทันจะหามมันส่งโรงบาล 
มันก็หามหนูเข้าห้องแล้วค่ะ 
มันจับหนูเข้าไปในห้องน้ำ ถลกกระโปรงหนูขึ้น เห็นกางเกงในลายผึ้งน้อยสุขสันต์ 
กรี๊ด! คุณขา มันเอามือสอดเข้าไปจับขอบกางเกงในลายผึ้งน้อยสุขสันต์ กำลังจะดึงลงมา 
โป๊ก ขันน้ำพลาสติกตราเครื่องบินเหินหาวบรรจงโขกลงกลางกบาลมันพอดี
โอย 
มันปล่อยหนู(ทำไม)!
หนูเสียดายนิดๆ ในใจก็คร่ำครวญ นี่เราทำอะไรลงไป ว้า... เสียดายจัง นานทีมีครั้ง โอ๊ย ผิดหวัง หนูทำอะไรไม่ถูกเพราะพิษความเสียดายกำเริบ
วิ่งสุดขีด เร็วระห่ำฟัดใหญ่ตะไลนรก (หนังเฉินหลงรึเปล่าวะ) มันก็กระชากหนูกลับมา โอบกอดร่างหนูทางด้านหลัง โอ้ว์ และแล้วก็เป็นวันของเรา โอ้ ลั้ลลา...
ปล่อยเรานะ เจ เราเป็นเพื่อนกันนะ ลืมแล้วเหรอ ดอกพิกุลทองร่วงกราว ปริปากพูดทำไมอีงั่ง เห็นมะ ดอกพิกุลทองร่วงเลย -_-!
เจปล่อยหนูอย่างสำนึกผิด ขันพลาสติกตราเครื่องบินเหินหาวเรียกสติมันกลับคืนมาแล้ว แต่ช้าไปหน่อย
 หนูวิ่งหนีออกมาจากห้องมัน (ด้วยความเสียดาย)
วันรุ่งขึ้น มันมาขอโทษหนู  หนูก็รีบให้อภัยมัน 
  
ภาค 5 อย่าดูดนาน
อย่าดูดนมนาน จะโดนจับได้ 
วันนั้นหนูไปฉี่ที่ห้องน้ำตอนเลิกเรียน หนูกลับบ้านค่ำเพราะเล่นเกมต่อศัพท์กับเพื่อนๆอยู่ อย่าเพิ่งค่ะ อย่าเพิ่งคิดว่าหนูเข้าไปเจอของดีในห้องน้ำนะคะ ไม่มีค่ะ มีก็ดีสิ 
พอดีไปเจอนังหน่อย เพื่อนข้างๆห้อง แต่ก่อนมันเคยอยู่ข้างบ้านหนู มันทักหนู รอหนูฉี่จนสะเด็ด เสร็จแล้ว พอออกมา มันก็เล่าประวัติห้องน้ำนี้ให้ฟัง 
มันบอกว่า กาลครั้งหนึ่ง ครึ่งเดือนก่อน สาวน้อย ม.ต้นคนหนึ่งถูกเรียกเข้าห้องปกครอง เพราะโดนสารวัตรจับ มันเจอข้อหาอะไรเหรอคะ ก็ข้อหาให้ผู้ชายดูดนมนานเกินไปไง นังเด็กคนนั้น ชื่ออะไรดีล่ะ เอาเป็นว่า ให้มันชื่อ ด.ญ.ร่านก็แล้วกัน ทายซิคะ ว่าเด็กหญิงร่านมันเข้าไปทำอะไรในห้องน้ำ 
ถูกต้องนะคร้าบ... 
มันเข้าไปให้เพื่อนชายดูดนม
 ตอนนั้น เพื่อนชายกำลังดูดนม ด.ญ.ร่านอยู่อย่างเพลิดเพลินเจริญใจ ในห้องน้ำที่หนูเข้าไปฉี่เมื่อกี๊น่ะแหละ ดูดนานไปหน่อย จนกระทั่ง พวกมันทั้งสองได้ยินเสียงกระแอมไอ ใช่แล้ว สารวัตรชัวร์ๆ (นานๆสารวัตรจะปรากฏกายสักครั้งนะคะ แสดงว่าพวกมันดูดนานจริงๆ)
พวกมันทั้งสองก็เลยรีบใส่เสื้อผ้า ปีนออกทางหลังห้องน้ำ ใช้บริการทางด่วนพิเศษโดยมีสารวัตรคอยรับอยู่  
ก็เลยถูกสารวัตรจับได้โดยละม่อม 
ณ ห้องปกครอง 
พวกมันก็บอกกับอาจารย์ปกครองว่า พวกมันแค่ไปนั่งคุยกันเฉยๆ 
หน้าด้าน!
มึงไปคุยอะไรกันในห้องน้ำ ธุระอะไรจะสำคัญขนาดนั้น!
หนูนึกเกลียดมัน เบะหน้า ทำหน้าตาท่าทางรังเกียจอีนัง ด.ญ.ร่านที่เพื่อนหนูเล่าให้ฟัง 
เพื่อนหนูถึงกับสะอื้น ร้องไห้เสียงดังออกมา
มันสารภาพว่า มันนั่นแหละ คือผู้สวมบทบาท ด.ญ.ร่าน! 
  
 ภาค 6 อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจแฟน
 อย่าไว้ทาง อย่าวางใจแฟน เพราะมันอาจเป็นเกย์ และอาจเคยผ่านเพื่อน(ชาย)ของคุณมาก่อน 
 	สายลมโบยโบกเห็นใบไม้ร่วง วันหนึ่งในฤดูหนาว หนูกำลังนั่งหาวหวอดๆอยู่เพียงลำพังอย่างเสงี่ยมๆเพราะกลัวดอกพิกุลทองจะร่วง  จู่ๆ แฟนนังเปรี้ยวเพื่อนสาวคนหนึ่งของหนูมันก็โผล่พรวดมาจากไหนไม่ทราบ ทราบอย่างเดียวว่ามันตั้งหน้าตั้งตาบุกน้ำข้ามทะเลมาสารภาพบาปว่ามันเป็นเกย์ แต่มันห้ามไม่ให้หนูบอกเพื่อน มันกลัวความจะแตก มันไม่รู้จะปรึกษาใครดี ที่มันกล้าบอกหนูก็เพราะว่าหนูไม่ค่อยพูด สามวันดี สี่วันพูด ไม่ค่อยได้ยินหนูพูด คือ แบบว่า หนูเป็นคนพูดน้อยอะนะ มันเลยไว้ใจเสือ เอ๊ย ไว้ใจหนู คิดว่าหนูจะไม่เผามัน และอยากจะปรึกษากับหนู ว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี หนูยังข้องใจในปัญหาชีวิตชาวบ้าน ก็เลยปริปากทำดอกพิกุลทองร่วง ถามมันว่า 
อ้าว...(น้ำเสียงตะกุกตะกัก เหมือนคนที่มีปาก แต่ไม่ค่อยได้ผ่านการใช้งานบ่อยนัก) แล้วนายรู้ได้ไงว่าเป็น แล้วเคยไปมีอะไรกับใครมั้ย ใครมั่ง ทำแบบไหนเหรอ ชายกับชายทำกันได้ด้วยเหรอ ขุดหลุมพรางล่อเหยื่อด้วยความงุนงงสงสัยและหน้าตาที่เซ่อๆซื่อๆของหนู แค่นั้นแหละ อิอิ พอมันเห็นหนูเซ่อ ก็เลยพล่าม เล่าเกร็ดพงศาวดารชีวิตตัวเองซะเป็นนิทานพื้นบ้านให้หนูฟัง อะโห ยาวกว่ารามเกียรติ์ซะอีก 
มันก็บอกว่าทำได้สิ กับผู้ชาย ผู้ชายก็มีรูเหมือนกัน แต่มันหลบภัยไปอยู่เบื้องหลัง สนุกด้วยนะ ทุกหยดซ่าโซดาสิงห์ มันเคยลองผู้ชายมาแล้ว บ่อยด้วย และผู้ชายที่มันผ่านมือผ่านไม้ผ่านอะไรต่อมิอะไรอย่างทรหดอดทนมานักต่อนักก็คือนายโจ้แฟนหนุ่มของนังอ้อเพื่อนสาวของหนูอีกคน 
สัญญานะ ว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับเปรี้ยว เรารักเปรี้ยวมาก (แต่ก็ยังลืมรสสวาททวนทองของโจ้แฟนหนุ่มของอ้อไม่ได้)
หนูยิ้ม 
พยักหน้า
7 วันผ่านไป 
ก็มีข่าวดังว่า
 เด็ก ม.3 ตบกันตาย
ภาค 7 ยาคุมกำเนิด ไม่ใช่ยาคุมสติ
ติ๊ง ต่อง... ท่านผู้มีอุปภาระคุณคะ วันนี้คุณทานยาคุม ก่อนออกจากบ้านแล้วหรือยัง ห่วงใยกันวันละนิด หนึ่งชีวิตน้อยๆจะได้ไม่กลายเป็นปุ๋ย ออกจากบ้านอย่างสดชื่นวันนี้ คุณแน่ใจเพียงใดว่าขาเข้า คุณจะกลับบ้านมาพร้อมกับความบริสุทธิ์ เหมือนขาออก 
ยาคุมกำเนิด สามารถควบคุมได้เฉพาะการกำเนิดของเด็กทารก หรือที่คุ้นหูกันมากกับคำว่า มารหัวขน ไม่สามารถควบคุมสติ กิเลสมาร ตัณหาดิบ ความเสียว สยิวอารมณ์หรือภาวะมือไม้อ่อนเมื่อเห็นตัวผู้ได้
ควรใช้อย่างระมัดระวัง ควบคู่กับถุงยาง เพราะยาคุมกำเนิด ไม่ใช่ยาคุมเอดส์และกามโรคชั้นนำทั่วไปใกล้บ้านท่าน
ด้วยความปรารถนาดี จาก เด็กหญิง ม.3 ตัวน้อยๆผู้ประสบพบพานกับปัญหาเหล่านี้มาแล้วด้วยความอดทนอดกลั้นทรมานกายใจ 
หนูจะเก็บความบริสุทธิ์ไว้ ให้ผู้ชายที่มีนามสกุลเดียวกันกับลูกของหนู 
ว่าที่ น.ส.เจียมวจี  เสงี่ยมวาจา
และจะเป็น น.ส.ไปจนกว่าจะได้แต่งงานกับชายที่จริงใจสักคน
(ไม่ได้เก็บกดที่ไม่มีใครกล้าหลอกฟันหนูนะ หนูสวยจริงๆ)
 อุ๊ย! ดอกพิกุลทองร่วง				

ased on the true story
Written By : 
Whisky Le FongBeer
หล่อทุกอิริยาบถ				

คอมเมนต์ได้ตามอัธยาศัยนะครับ