หล่อนเดินผ่านไปที่ร้านดอกไม้ จอมอยู่นั่นเขายิ้ม ง่วนอยู่กับการทำงาน ทำไมเขาช่างน่ารักจับใจหล่อนนักหนา ยามหยิบจับดอกไม้ หล่อนนึกไปถึงเรื่องราวเมื่อคืน เขาสัมผัสหล่อน หวามไหว หล่อนสะท้านโอนเอน แล้วก็อุ่นอยู่ในอ้อมกอดนั้น คำกระซิบแต่ละคำ ทำให้หล่อนรุ่มร้อน และมันก็ช่างแตกต่างกับสัมผัสของชล หล่อนรู้สึกแปลก ๆ สัมผัสนุ่มนวลของผู้หญิงด้วยกัน มันหวานซ่านในความรู้สึกนัก มันไม่เหมือนกัน เขาบอกว่าเขารักหล่อน และหล่อนก็นึกรักความอ่อนโยนของเขา เขาไม่กำยำล่ำสันแข็งแรงเหมือนชายเพราะเขาก็ยังคงเป็นผู้หญิง บางทีความกำยำล่ำสัน หรือส่วนใดส่วนหนึ่งตามธรรมชาติ ก็ไม่ทำให้หล่อนหวามเท่ากับความนุ่มนวลยามได้รับสัมผัสที่แผ่วเบานั้นเลย...
20 เมษายน 2548 21:16 น. - comment id 84299
เขียนเพราะดีค่ะ ว่างๆ เขียนแร้วส่งมาที่ kokuru644_4@hotmail.com นะ *-* น่ารักจัง กลอนนะไม่ใช้คน *-*
20 เมษายน 2548 23:04 น. - comment id 84301
น่ารักคับ ทั้งกลอน ทั้งคนเขียนกลอนล่ะ แล้วก็คนแรกที่ออกความเห็น น่ารักไปหมด ดูจากที่เขียนมานะ