/สาวแสบซ่า กับ หนุ่มหน้าตาดี ตอน 3

>LuV

 แย่แล้วๆๆ สายแล้วๆๆทำไงดี!  
ฉันลุกขึ้นจากเตียงแล้วมองไปที่นาฬิกา มันทำให้ฉันตกใจมาก เหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีที่รถจะออกเดินทาง แต่ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ และก็ยังไม่ได้เก็บเสื้อผ้าและของใช้ที่จะเอาไปในการทัศนศึกษาเลย   เมื่อฉันลุกขึ้นจากเตียงและรู้ว่าตัวเองสายแล้ว ฉันไม่รีรอเลย ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัว และเก็บของ  ฉันยัด ยัด ยัดและยัด ของทุกอย่างลงไปในกระเป๋าอย่างเร่งด่วน  
ฉันทำทุกอย่างเสร็จภายใน  15 นาที 555+ ไม่เชื่อใช่ม่ะ แต่ฉันก็ทำไปแล้ว -_-
"    และเมื่อเสร็จภารกิจส่วนตัวแล้ว  ฉันก็คว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกจากห้องทันที ฉันไม่สนใจใครทั้งสิ้น (แต่ฉันก็ไม่ลืมที่จะบอกสวัสดีพ่อ แม่ และพี่สาวสุดสวยของฉันหรอกนะ) แม้กระทั่งข้าวเช้าที่ฉันจะขาดมันไม่ได้  วันนี้ฉันก็ต้องจำใจเมินมันซะหน่อยหละ ไม่งั้นฉันสายแน่!!!
ทำไมรถมาช้าจังนะ    ฉันบ่นขณะที่ยืนรอรถ
อ๊ะ!มาแล้ว มาแล้ว     ฉันดีใจมากที่เห็นรถมาถึงตอนที่ฉันกำลังนึกถึงมันอยู่พอดี  
    ฉันไม่รอช้ารีบเดินขึ้นรถและหาที่นั่งทันที  หวังว่าจะไปถึงทันน๊ะ -_-;;  ฉันคิดขณะนั่งรถไป และฉันก็นึกโทษตัวเองด้วยที่วันนี้ตื่นสาย และเหตุผลที่ทำให้ฉันตื่นสายก็คือ  เมื่อคืนฉันนอนไม่หลับเลยน่ะสิ-_-"    ทำไมนะเหรอ??? ก็ฉันตื่นเต้นนี่นา....^///^ วันนี้เป็นวันแรกที่จะไปทัศน-ศึกษาแล้วฉันก็ต้องจับคู่กับ โอซึมิ โคจิ ด้วย พอนึกแบบนี้มันทำให้ฉันนอนไม่หลับเอาซะเลย
เย้ -o-...ถึงแล้วๆ  ฉันดีใจที่รถมาจอดหน้าโรงเรียนทันเวลาพอดี และเมื่อฉันลงจากรถได้ ฉันก็รีบวิ่งไปหา ยูโกะกับเนกิ ทันที
ฮึบ!   ฉันออกเสียงพร้อมยกกระเป๋า ฉันว่าฉันเปลี่ยนจากวิ่งเป็นเดินดีกว่านะ  เพราะกระเป๋ามันหนักเหลือเกิน เหอะๆ -_-!!
********************************************
ทำไมเธอมาช้าจังหละเรมิ   ยูโกะถามฉันทันทีที่เห็นฉันเดินมา
 ตื่นสายอ่ะ-_-"   ฉันบอกยูโกะพร้อมกับวางกระเป๋าลง  เพราะถ้าฉันยังแบกมันไว้อยู่ละก็  ไหล่ฉันต้องสุดลงไปและมันคงทำให้ฉันเตี้ยลงไปอีกด้วย
เหรอ เธอนี่ไมไหวเลยจริงๆน๊ะ  ยูโกะพูดแล้วก็ส่ายหน้าไปมา  
ก็แล้วจะให้ฉันทำไงล่ะ    
อืมอืม...ช่างเถอะ ตอนนี้ฉันว่าเธอไปรายงานตัวกับฟูจังก่อนดีกว่านะ ไม่งั้นเค้าต้องเช็คขาดแน่ๆ   
อ๊ะหรอ   แล้วฉันก็รีบวิ่งไปเช็คชื่อกับฟูจัง
******************************************
เธอเพิ่งมาหรอ    เสียงใครคนหนึ่งถามฉันขณะที่ฉันต่อแถวรอเช็คชื่ออยู่      และเมื่อฉันหันไปดู   โอซึมิ  โคจิ นั่นเอง
ใช่!   ฉันหันไปตอบเค้าแค่นั้นแล้วก็หันกลับมา
เธอควรที่จะมาให้เร็วกว่านี้นะ     ตาโอซึมิ โคจิ บอกกับฉันแล้วก็ทำหน้าจริงจัง  ฉันกลัวนายตายล่ะ
ฉันจะมาเวลานี้แล้วจะทำไม!!!???    ฉันไม่ยอมนายหรอกยะ
ถ้าเป็นวันอื่นเธอจะมาเวลาไหนก็ไม่เกี่ยวกับฉันแน่ล่ะ  แต่ตั้งแต่วันนี้ไปอีก 4 วันเธอต้องมาทำกิจกรรมคู่กับฉัน เพราะฉะนั้นการที่เธอมาสายมันก็ทำให้ฉันเสียคะแนนไปด้วย
หรอ...แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาทัศนศึกษาเลยนี่   ฉันยังไม่ยอมลดละที่จะต่อปากต่อคำกับหมอนี่
นี่เธอไม่รู้อะไรเลยเหรอ  ว่าอาจารย์จะให้คะแนนตั้งแต่ตอนที่อยู่โรงเรียนเลยน่ะ     โอซึมิ โคจิ ทำหน้าเหมือนกับว่าโกรธฉันมากเลยทีเดียว
.....     ฉันพูดอะไรไม่ได้เลยนอกจากส่ายหัวแล้วก็ทำหน้าเหมือนกับว่า ฉันขอโทษนะ  ครั้งนี้ฉันต้องยอมให้ตานี่ครั้งนึงเลยเพราะฉันเป็นฝ่ายผิดเอง  แต่ว่าฉันไม่รู้เลยจริงๆนะที่โรงเรียนจะให้คะแนนตั้งแต่อยู่ที่โรงเรียนเลยน่ะ
หึ! ไม่รู้งั้นหรอ  งั้นทีหลังก็ไปหัดรู้อะไรมาบ้างสิ   โอซึมิ  โคจิ พูดแค่นี้แล้วก็เดินไป
โถ่เอ๊ย!  ถึงฉันจะผิดแต่ฉันก็เป็นผู้หญิงนะยะ พูดจาให้ดีกว่านี้หน่อยไม่ได้รึไง ทีกับผู้หญิงพวกนั้นหละจูบเลยน๊ะ    อ๊ะๆ!  แต่ที่ฉันนึกแบบนี้ไม่ได้ต้องการให้ตานั่นมาจูบฉันหรอกนะ///
*****************************************
ได้เวลาขึ้นรถแล้ว   ยูโกะสะกิดบอกฉัน
หรอ อื้ม...   ฉันตอบรับยูโกะ แล้วฉันก็เดินตามยูโกะกับเนกิเพื่อจะขึ้นรถ อ๊ะ!  ลืมไปเลย  ฉันนึกขึ้นมาได้ว่าฉันยังไม่ได้กินยาแก้เมารถเลย  ถ้าฉันลืมกินมันนะฉันคงหมดสนุกไปเลยเพราะฉันต้องอ้วกแน่ๆ  เหอๆ-_-;;  
แย่แล้วo_o! แย่ๆๆๆ   ทำไมวันนึงๆฉันต้องเจอเรื่องแย่ๆติดๆกันด้วยนะ  ทำไมน่ะเหรอ++ฉันลืมหยิบยาแก้เมารถใส่กระเป๋ามาน่ะสิ แล้วแบบนี้จะทำยังไงดีเนี่ย  ยายยูโกะก็คงไม่มีด้วย ถ้าจะไปบอกฟูจังก็ต้องโดนว่าแน่เลย  โอ้ย!ฉันจะทำยังไงดี และที่แย่ไปกว่านั้นฉันต้องนั่งกับโอซึมิ โคจิด้วย ฉันไม่อยากให้หมอนั่นเห็นความอ่อนแอของฉันตอนนี้เลย
อื้ม เอาไงเอากันเรมิ!   ฉันเริ่มปลอบใจตัวเอง   คงไม่เป็นไรหรอกมั้งก็ถ้าฉันนอนไปตลอดทางมันคงจะไม่เป็นไรหรอก 
และถ้าคลื่นไส้ขึ้นมาล่ะ   ความคิดนี้ผุดขึ้นมาทันที  ความกลัวของฉันเริ่มออกมาทีละนิดอีกแล้ว
เรมิ!  ทำไมเธอยังไม่ขึ้นรถอีก    ยูโกะโผล่หน้าออกมาจากตัวรถแล้วตะโกนเรียกฉัน
จ้า...รู้แล้ว รู้แล้ว    ~~~~~~
    ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เรมิ เธอตั้งสติให้ดี   ฉันค่อยๆปลอบตัวเองอีกครั้ง  
    ถ้าเธอคลื่นไส้นะ  เธอก็อ้วกใส่นายโอซึมิ นั่นไปเลยซี่    555+เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ฮี่ๆ ^O^  แล้วฉันก็รีบเดินขึ้นรถไปไม่งั้นยายยูโกะคงจะลงมาลากฉันขึ้นไปรถแน่ๆเลย  T^T  
************************************************
หวัดดีอีกครั้ง เรมิ   เฮ้!นี่นายกล้าดียังไงมาเรียกชื่อฉันเนี่ย  T~T   
อืม   ฉันยิ่งไม่มีอารมณ์อยู่นะ  ไหนจะไม่มียาแก้เมารถ ไหนจะต้องมานั่งกับคนอย่างนาย แล้วจะต้อง....โอ้ยหลายอย่างเหลือเกิน  มึนๆหัวแล้วสิ!!!
    พอฉันนั่งที่ได้ฉันก็หลับตาเตรียมนอนทันที เพราะฉันไม่อยากอ้วกตอนนี้    แย่จริงๆเลยเนอะการเมารถนี่ทำให้ฉันหมดสนุกทุกทีเลย  คราวนี้ฉันก็อดชมวิวข้างทางด้วย T_T
โห!เธอ  รถยังไม่ทันออกจะนอนแล้วหรอ   อะไรของนายอีกล่ะ ยุ่งกับฉันจริง
ก็แล้วจะทำไม  เกี่ยวอะไรกับนายอีกล่ะ
ก็อาจจะโดนหักคะแนนได้
555+อ๋อเหรอ.....ถ้าการนอนบนรถมันทำให้โดนหักคะแนนละก็ฉันไม่สนล่ะ  ฉันจะนอนซะอย่าง   ตลกสิ้นดีเลย  มีที่ไหนกันนอนแล้วโดนหักคะแนนด้วย ตานี่นิสัยแย่แล้วถ้าจะบ๊องอีกนะเนี่ย      
งั้นก็เชิญแต่ถ้าไปถึงที่นู่นแล้ว เธอทำให้ฉันเสียคะแนนเพราะการกระทำของเธอ....เธอกับฉันต้องมีเรื่องเคลียกันยาวแน่  โอ้ยอะไรจะห่วงเรื่องคะแนนขนาดนี้เนี่ย   ประสาทรึป่าวยะ
ได้.....รับรองฉันจะไม่เป็นตัวถ่วงคะแนนของนายหรอก   เพื่อตัดความรำคาญฉันก็ต้องตอบรับคำกับหมอนี่ไป
อือ...ก็ดี   หมอนี่พูดแล้วก็ยิ้มเยาะๆ   แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจแล้วล่ะ  ฉันขอนนอนก่อนล๊ะกัน เพราะไม่ไหวแล้ว  (จะบอกไว้ก่อนนะแค่ตอนนี้เท่านั้น  ถ้าเป็นตอนอื่นฉันจะไม่ยอมหมอนี่หรอก T^T)
*****************************************************
เรมิ!   เสียงใครคนหนึ่งเรียกและสะกิดฉันขณะที่ฉันหลับอยู่ และเมื่อฉันลืมตาขึ้นมาก็รู้ว่า โอซึมิ  โคจินั่นเองที่เป็นคนเรียกฉัน   หมอนี่จะอะไรกับฉันนักหนาล่ะเฮ้อ!!! T~o~T
มีอะไร  ฉันถามไปพร้อมกับทำหน้ามุ่ยๆ   ก็แล้วใครให้นายมารบกวนเวลานอนฉันล่ะ
ก็ไม่มีอะไรหรอกนะ   แค่อยากบอกเธอว่า เธอจะมาพิงที่ไหล่ฉันก็ได้นะ  พิงรถแบบนั้นท่าจะแข็ง  ไหล่ฉันมันน่าจะนิ่มและสบายกว่านา    อ๋อเหรอย๊ะ   จะแต๊ะอั๋งฉันหละซี่ ไม่มีทางหรอกยะ  ฉันคนนี้ไม่หลงกลนายง่ายๆร๊อก
ไม่เป็นไร....  ฉันว่าฉันพิงรถจะสบายใจมากกว่าพิงไหล่ของนายนะ  ฉันพูดแค่นั้นแล้วก็หลับตาลงทันที  
เรมิ......... เรมิ........... เรมิ     โอ้ยฉันจะนอนนะเนี่ยเข้าใจกันบ้างมั๊ย  เรียกอยู่ได้   แล้วที่สำคัญเรียกชื่อของฉันตามใจชอบทั้งๆที่ฉันไม่ได้อนุญาตเลยซักนิด
อะไร!    ฉันทำหน้ามุ่ยกว่าตอนแรกที่ฉันทำใส่เขาซะอีก   ก็มันทั้งปวดหัวและก็มึนไปหมดเลย
ไม่ต้องแสดงออกทางสีหน้าขนาดนั้นก็ได้  ฉันแค่จะบอกเธอว่าถึงแล้ว   โอซึมิ  โคจิ พูดแล้วก็หัวเราะหน่อยๆ   กลายเป็นฉันหน้าแตกอีกแล้วงั้นสิ  เฮอะ!
อ๋อ..หรอ...อืม   ฉันพยักหน้าแล้วก็เตรียมตัวลงจากรถ
แล้วนี่เดินไหวรึป่าว    ?????ถามฉันทำไม มาไม้ไหนล่ะนาย
ไหวสิ  ทำไมฉันจะต้องเดินไม่ไหวด้วยล่ะ    ฉันทำปากเก่งตอบเขาไปงั้นแหละ  ความจริงฉันแทบจะยืนไม่อยู่เลยเพราะอาการมึนหัวยังไม่หาย
เอ่าก็เธอเมารถไม่ใช่หรอ   o_O"!  O_O"!  รู้ได้ไงเนี่ย     ถ้าเดินไม่ไหวฉันจะช่วยพยุงให้ไง
ฉันเดินไหว  ฉันไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย  (ปากเก่งเข้าไปยายเรมิ คนเค้ามีใจจะช่วยทำหยิ่งอีก)   ก็จะทำไงล่ะ  ปากมันพูดไปเองนี่!!!
งั้นเหรอ...ก็ดี    โอซึมิ โคจิ พูดเสร็จก็หันหลังแล้วเดินไปทันที
เดี๋ยว!    ฉันตะโกนเรียกนายโอซึมิเอาไว้
.....      นายโอซึมิไม่พูดอะไรแค่หันมาแล้วมองฉันประมานว่า   มีอะไรก็พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่
คะ..คือ...ขอบใจนายนะที่เป็นห่วง   ก็ฉันรู้สึกว่าถ้าไม่ขอบคุณคนที่มีน้ำใจให้ฉัน มันจะรู้สึกผิดยังไงไม่รู้สิ
อืม....     แต่ฉันไม่ได้เป็นห่วงเธอหรอกนะ  ฉันแค่เป็นห่วงคะแนนของฉันมากกว่าเพราะถ้าเธอเป็นอะไรไปมันก็จะถ่วงคะแนนฉันไปด้วยน่ะสิ    เขาพูดแค่นั้นแล้วก็เดินลงจากรถไป
เจ็บใจๆๆๆๆเจ็บใจจริงๆเลย    ฉันไม่น่าคิดผิดไปชั่วขณะเลยว่าหมอนี่เป็นคนดีทั้งๆที่ก็รู้ว่าหมอนี่น่ะแย่แค่ไหน   คราวหลังฉันจะไม่หลงกลนายแล้ว โอซึมิ โคจิ llllllll
**************************************************
    ตอนนี้นักเรียนทุกคนต่างแยกย้ายนำของเข้าไปเก็บในที่พักของตนเอง   โดยแบ่งที่พักเป็นหญิง-ชายแยกกัน แต่ละห้องจะพักได้แค่ 3 คน  และก็ยังถือว่าฉันยังมีความโชคดีหลงเหลืออยู่ที่ได้นอนห้องเดียวกับยูโกะ และก็เพื่อนหญิงอีกคนหนึ่งจากห้อง1-Aน่ะแหละ  หวังว่าเธอคนนี้คงจะไม่มีพิษภัยอะไรน๊ะและหวังว่าจะนิสัยดี-_^ 
นี่ยูโกะ  พวกเด็กห้อง1-A จะนิสัยแย่กันหมดมั๊ยอ่ะเธอว่า???
อืม....ฉันว่าไม่หรอก...เธอคิดไรของเธออีกล่ะ
ก็ป่าวหรอก ฉันแค่กลัว...เพื่อนร่วมห้องอีกคนหนึ่งของพวกเราอ่ะ
กลัว???เธอจะกลัวทำไม...บ้าจริงเลยเธอนี่
    เฮ้อ!จะมีมั๊ยที่ยายยูโกะเข้าใจฉันคนนี้   ฉันรู้สึกกังวลอะไรบางอย่างจังแต่มันอาจจะไม่มีไรก็ได้  ฉันคงคิดมากไปเอง+++
เมื่อพวกเราเดินมาถึงหน้าห้องก็ได้รู้ว่ามีคนมาถึงก่อนแล้วนั่นคงจะเป็นเด็กห้อง1-Aนั่นแหละ
หวัดดีจ่ะ    ยูโกะพูดขณะที่เปิดประตูเข้าไปแล้วพบเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
ดีจ่ะ...  เด็กผู้หญิงคนนั้นหันมายิ้มอย่างสวยงามแล้วกล่าวทักทาย  พวกเธอ2คนอยู่ห้อง1-Cใช่มั๊ย   
ใช่แล้วล่ะ....ฉันมิมูระ  ยูโกะนะ เธอเรียกยูโกะก็ได้ ส่วนนี่ ฮิโรยูกิ เรมิ เรียกยายนี่ว่าเรมิก็ได้เหมือนกัน  ยูโกะพูดแนะนำตัวเองและยายนี่ก็ชี้มือมาแนะนำฉันเสร็จสัพ  ฉันก็ได้แต่ยืนยิ้ม
อ๋อจ่ะ...ยินดีที่ได้รู้จักนะ ยูโกะ เรมิ ส่วนฉันชื่อ  อันบาระ ฮานะ แต่เพื่อนๆมักเรียกฉันว่า ฮันจัง  พวกเธอจะเรียกแบบนี้ก็ได้นะ   ฮันจังพูดกับพวกเราอย่างเป็นมิตร  ฮันจังดูเป็นผู้ใหญ่มากเลยทีเดียว
อากาศสดชื่นจังเลย   ฉันพูดแล้วก็ทำท่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ   ตอนนี้ฉันอยู่ที่ระเบียงห้องพัก  บ้านพักของที่นี่อยู่ติดภูเขา ด้านหลังจะเป็นป่า  ถึงจะดูน่ากลัวแต่มันก็น่าอยู่มากเลยนะ  แล้วฉันก็ชอบบรรยากาศที่เป็นธรรมชาติๆแบบนี้ซะด้วยสิ
เรมิ!  ทำไมไม่รีบมาจัดของเข้าที่ให้เรียบร้อยก่อนเดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก อีก15 นาทีจะถึงเวลาที่อาจารย์นัดรวมกันแล้วนะ   ยูโกะตะโกนเรียกฉันขณะที่ตัวเองก็ง่วนอยู่กับการจัดของที่ดูเยอะมาก  
จ้าๆ....รู้แล้ว    เมื่อฉันตอบรับยูโกะแล้วฉันก็เดินเข้ามาในห้องเพื่อจัดของให้เรียบร้อย
ฮันจัง...แล้วเธอได้คู่กับใครหรอฉันถามฮันจังขณะที่ฉันกำลังจัดของอยู่   
ฉันคู่กับซันตะหนะ  ฮันจังตอบฉันแล้วยิ้ม    ยิ้มของฮันจังนี่สวยจริงๆ ~.~
ซันตะที่อยู่ห้องเดียวกับพวกเราอะหรอ  ยายยูโกะถามแทรกขึ้นมา  ตอนนี้ยายนี่จัดของเสร็จเรียบร้อยแล้ว
จ่ะใช่แล้ว  ฮันจังพูดแล้วยิ้ม   ฮันจังนี่จะยิ้มหลังที่พูดทุกครั้งเลยรึไงเนี่ย  แต่ก็ดูสวยดีนะ
แล้วนี่ฮันจังจัดของเสร็จแล้วหรอ   ฉันถามฮันจังเพราะเห็นฮันจังนั้นนั่งพักผ่อนอยู่บนเตียงสบายแล้ว
ใครจะเหมือนเธอล่ะเรมิ   ยูโกะแขวะฉันอีกแล้ว   ฉันก็เลยหันไปมองค้อนๆแล้วฉันก็รีบจัดของให้เสร็จไม่งั้นเดี๋ยวจะโดนว่าอีก
*******************************************************
    ตอนนี้นักเรียนทุกคนได้มารวมกันที่หอประชุมเพื่อฟังคำอธิบายจากอาจารย์เรื่องเกี่ยวกับการมาทัศนศึกษาในครั้งนี้  ฉันไม่เข้าใจจริงๆเลยนะ   ว่าจะจัดทำไม ก็ถ้าแค่อยากให้นักเรียนปี1ทุกคนเชื่อมสัมพันธ์กัน  อยู่ที่โรงเรียนก็เชื่อมได้เหมือนกันนั่นแหละ  แต่ยังมีข้อดีแค่ข้อเดียวก็คือได้มาเที่ยวที่สวยๆแค่นั้นเอง
นักเรียนที่มาถึงแล้วให้นั่งที่ให้เรียบร้อยโดยทุกคนต้องนั่งอยู่กับคู่ของตนเองเพื่อที่จะสะดวกในการฟังอธิบายในครั้งนี้  หา....?อะไรกัน   ทำไมต้องนั่งกับคู่ของตัวเองด้วยหละ  ถ้าเป็นอย่างงั้น ฉันก็ต้องนั่งกับโอซึมิ  โคจิล่ะสิ  แล้วนั่งกับคู่ของตัวเองมันจะมีประโยชน์ยังไง ไม่เห็นเข้าใจเลย-_-"
    ฉันแยกกับยูโกะและฮันจังแล้ว  ตอนนี้ฉันกำลังเดินหาที่นั่งอยู่แล้วก็มองหาโอซึมิ โคจิไปด้วย
ว้าย!    มีใครดึงฉันนั่งลงไปที่เก้าอี้ขณะที่ฉันเดินอยู่
โอซึมิ  โคจิ  ฉันเรียกชื่อเขาออกมาเมื่อรู้ว่าเขาเป็นคนดึง  แล้วฉันก็ทำหน้าแบบไม่พอใจเต็มที่
มีอะไร  เรียกชื่อฉันทำไม   หมอนี่ยังทำหน้าตาเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ตาบ้า!นายทำให้ฉันเจ็บนะ อืม...แต่ถ้าตานี่ไม่ดึงไว้ฉันก็คงจะมองไม่เห็นว่าเขานั่งอยู่ตรงนี้อ่ะนะ แหะๆ-_-;;
ก็ป่าว ไม่มีอะไรT^T   ฉันตอบแล้วฉันก็นั่งเงียบ  ส่วนอาจารย์ก็ยังคงพูดไปเรื่อยๆเหมือนกับว่าการพูดครั้งนี้จะไม่มีวันสิ้นสุดลง เหอะๆ
นี่เธอ! จะไม่คุยอะไรกับฉันซะหน่อยหรอ   อยู่ดีๆโอซึมิ  โคจิก็พูดขึ้นมา   แล้วนายจะให้ฉันคุยอะไรกับนายหละตาบ้านี่
ก็แล้วจะให้คุยอะไร ก็มันไม่มีอะไรจะคุย
ก็ทำความรู้จักกันไง  เราต้องทำกิจกรรมร่วมกันถึง4วันเชียวนะ
ทำความรู้จักหรอ...ชื่อนายฉันก็รู้แล้วนี่ นอกนั้นก็ไม่จำเป็นเพราะมันไม่เกี่ยวอะไรกับการมาทัศนศึกษาครั้งนี้เลย
อ๋อหรอ...ก็คงงั้น   ฉันคิดมากไปเองรึป่าวนะที่ฉันเห็นตานี่ทำหน้าจ๋อยๆไปหลังจากที่ฉันพูดจบ ชิ!มันคงไม่มีทางหรอก
    แล้วเมื่อไหร่อาจารย์จะพูดจบล่ะเนี่ย ฉันจะได้กลับที่พักไปอาบน้ำแล้วนอนเก็บแรงไว้ใช้ในวันพรุ่งนี้ได้
จะขอย้ำเป็นครั้งสุดท้าย....พวกเธอต้องมารวมตัวกันที่หอประชุมให้ตรงเวลาทุกคน  เพื่อที่จะได้ทำกิจกรรม  ถ้าคู่ใดมาสายจะต้องถูกทำโทษ ขอให้นักเรียนทุกคนมีความรับผิดชอบด้วย.แยกย้ายกันเข้าที่พักได้    เย้ๆ...อาจารย์พูดจบแล้ว
ในที่สุดก็พูดจบซักที 
พรุ่งนี้ห้ามเธอตื่นสาย   โอซึมิ โคจิพูดแกมสั่งฉันเลยก็เดินไป  ฉันรู้แล้วย่ะ เชอะ!ทำมาเป็นสั่ง
    แล้วฉันก็เดินกลับห้องเพื่อที่จะอาบน้ำแล้วก็นอนเอาแรง
**********************************************************