that's u (ตอนที่ 3)

ธารินทร์

"ความผูกพันผ่านสายลม"
21 ธ.ค. 25xx ; 08:27 น.
"สวัสดีค่ะ ยุ่งค่ะ"
'สวัสดีครับ"
"อืม ถ้าจะให้เดานะ พี่รินใช่รึเปล่คะ"
"เก่งนี่ จำได้ด้วยเหรอ"
"ก็ไม่ค่อยมีใครโทรมาหาหรอกค่ะ ถ้าจะให้พูดจริงๆก็คือ ไม่มีใครโทรมาหาหรอกค่ะ ไม่ได้ให้เบอร์ใครไว้นี่"
"สบายดีมั้ย ถ้าจะให้เดานะ พี่ว่าคงสบายดี ใช่มั้ย เสียงออกจะสดใสขนาดนี้"
"หุ หุ .. ว่าแต่ว่า หายไปเลยนะพี่รินน่ะ หายเงียบไปเลยนะ ให้เบอร์ไปก็ไม่ยอมโทรมา นี่งอนแล้วรู้มั้ย"
"โธ่ ก็รอให้รู้สึกคิดถึงจริงๆก่อนค่อยโทรมาไง หุ หุ เปล่าหรอก.. ไม่อยากโทรมากวนน่ะ"
"อ่ะ.. รู้มั้ยว่ายุ่งเหงาๆมากๆเลย จะออกไปดุหนังฟังเพลง ก็ไม่มีใครไปด้วย ไปคนเดียวน่าเบื่อ.."
"อ้าว ก็ไหนยุ่งเคยบอกว่าเหงาจนชินแล้วไง"
"ก็..นะ.. ยุ่งก็บอกไปยังงั้นล่ะ ยังไงก็ไม่ค่อยชินกับมันอยู่ดี"
"งั้นไปเที่ยวกับพี่มั้ย พี่จะพาไปงานหนังสือ"
"อ้าว ที่ยุ่งอยากดูน่ะ หนังที่เป็นภาพยนตร์นะคะ ไม่ใช่หนังสือ หุ หุ"
"แหม.. ก็พี่เห็นว่าชอบอ่านหนังสือน่ะสิ ถ้าไม่ชอบก็ไม่เป็นไรนะ"
"ไปก็ได้... พี่จะไปวันไหนล่ะ จะได้เตรียมตัวถูก"
"ไปวันนี้ล่ะ อยากเจอหน้าคนขี้เหงาซะหน่อย"
"หุ.. งั้นยุ่งไม่ไปแล้วดีกว่า พี่รินไปคนเดียวเถอะ"
"อ้าว.. งอนอีกแล้ว เดี๋ยวพี่ไปรับตอน 10โมงก็แล้วกันนะครับ"
"ค่ะ มารับเค้าจริงๆนะ"
................................................................................... 
3 ม.ค. 25xx ; 18:43 น.
"สวัสดีค่ะ พี่ริน"
"สวัสดีครับ ไม่สบายเหรอ รู้สึกว่าเสียงเหมือนจะเป็นหวัด"
"ก็ประมาณนั้นล่ะค่ะ คนอ่อนแอก็แบบนี้ล่ะ"
"แล้วนี่กินยารึยังล่ะ ไปหาหมอมารึยัง ไปหาหมอมั้ย เดี๋ยวพี่จะไปรับไปส่งเอง"
"ไม่เป็นไรค่ะ กินยาไปแล้วน่ะ เดี๋ยวก็คงหายมั้ง"
"ไม่ต้องมามั้งเลย เอางี้ เดี๋ยวพี่ไปรับที่บ้านนะ ไปหาหมอด้วยกัน ห้ามปฏิเสธ นี่คือประโยคคำสั่ง"
"เจ้าค่ะ รีบมาละกันจะมืดแล้ว"
................................................................................... 
5 ม.ค. 25xx ; 07:51 น.
"ฮัลโหล ..."
"เป็นไง ค่อยยังชั่วหรือยัง"
"ก็ดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณนะคะที่พาไปหาหมอ"
"ก็เรานี่นะ ทำไมไม่ดูแลตัวเองเลยล่ะ ขนาดเป็นไข้ยังไม่ยอมไปหาหมอ"
"ก็ยุ่งคิดว่ากินยาไปแล้วเดี๋ยวก็หายนี่นา ไม่คิดว่าจะเป็นหนักขนาดนี้ แล้วที่โทรมานี่ โทรมาต่อว่ายุ่งแค่นั้นใช่มั้ย"
"อ้าว.. รู้สึกว่าจะงอนอีกแล้ว งอนเก่งจริงๆเลยนะ"
"แล้วจะทำไมล่ะคะ ยุ่งก็เป็นของยุ่งยังงี้ล่ะ มีอะไรมั้ยล่ะ"
"ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ข้าน้อยมิกล้า"
"หุ หุ .. ว่าแต่โทรมาทำไมแต่เช้าล่ะคะ"
"เปล่าหรอก ก็แค่เป็นห่วงน่ะ ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว"
"ค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่เป็นห่วง อยากออกไปหาอะไรกินข้างนอกจัง อยากไปดูหนังด้วย"
"ไม่ต้องเลยนะ อยากกินอะไรล่ะ เดี๋ยวพี่ซื้อเข้าไปให้ ดีมั้ย"
"ไม่ล่ะค่ะ เค้าอยากออกไปข้างนอกน่ะ"
"ไม่ได้ ไม่ได้ รอให้หายก่อนก็แล้วกันนะ แล้วอยากไปไหน พี่จะพาไป แต่ตอนนี้ต้องพักผ่อนก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปหาก็แล้วกัน"
"ค่ะ ค่ะ ค่ะ"
................................................................................... 
21 ก.พ. 25xx ; 00:07 น.
"สวัสดีค่ะ"
"ยุ่งหรอ คือว่า พี่มีอะไรจะบอกน่ะ"
"อะไรหรอคะ"
"ก็ จะเริ่มต้นยังไงดีล่ะ ถ้าพี่จะบอกว่า 'พี่ชอบยุ่ง' น่ะ"
"ชอบยุ่งหรอ แล้วชอบยุ่งเรื่องอะไรล่ะ ไม่ดีเลยน๊า.. ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นเนี่ย"
"อ้าว เป็นงั้นไป.. หมายถึงชอบคนที่กำลังคุยด้วยอยู่เนี่ย"
"อ๋อ.. หุ หุ .. แล้วคิดยังไงถึงมาชอบยุ่งล่ะ ยุ่งก็แค่ใครคนหนึ่งที่ไม่ค่อยมีความสำคัญกับใครเท่าไหร่"
"เอ๋า.. พี่หาเหตุผลที่จะมาบอกยุ่งว่าทำไมพี่ถึงชอบยุ่งไม่ได้นะ พี่รู้แค่ว่า เวลาที่อยู่ใกล้ๆยุ่ง ได้พูด ได้คุย มันทำให้พี่รู้สึกดีๆ มันเป็นความรู้สึกที่ขาดหายไปนานแล้วน่ะ พี่บอกได้แค่นี้ล่ะ"
"อ๋อ.. หุ หุ .. ให้ยุ่งมาแทนที่ใครบางคนน่ะเองหรอ"
"เปล่านะครับ .. ยุ่งแทนที่ใครคนนั้นไม่ได้หรอก พี่คิดว่าไม่มีใครแทนที่ใครได้หรอกนะ เอ่อ.. พี่จะบอกว่า พี่ไม่เคยคิดจะให้ยุ่งมาแทนที่ใครคนนั้นหรอกนะ ว้า.. บอกยังไงดีล่ะเนี่ย.."
"ค่ะ ค่ะ เข้าใจ หุ หุ .."
"ขยันหัวเราะจังนะ นี่เรื่องซีเรียสน๊า.. ไม่ใช่เรื่องตลกนะครับ"
"อ้าว.. หุ หุ"
"........"
"ฮัลโหล ทำไมถึงเงียบไปล่ะคะ"
"เปล่าครับ.. แบบว่าตอนนี้พี่รู้สึกโล่งมาก เพราะได้ระบายความรู้สึกที่มีให้ยุ่งรู้หมดแล้ว คราวนี้ก้ได้แต่หวังล่ะ"
"หวังว่ายุ่งจะรับรู้น่ะหรอคะ"
"อืม.."
"ถ้าเรื่องนั้นล่ะก็ ยุ่งรู้ตั้งนานแล้วล่ะ"
"......."
"......."
"แล้วยุ่งรู้สึกยังไงกับพี่ล่ะ บอกได้มั้ยล่ะ"
"เอ่อ.. ยุ่งไม่บอกดีกว่านะ"
"อ้าว.. นิดนึงน่า นะ นะ"
"ไม่กลัวว่าจะผิดหวังหรอคะ"
"เป็นไงเป็นกันสิน่า"
"แหม.. อายจัง แค่นี้ก็แล้วกันนะคะ สวัสดีค่ะ"
................................................................................... 
4 มี.ค. 25xx ; 19:04 น.
"สวัสดีครับ"
"เงียบหายไปเลยนะพี่ริน เป็นอะไรรึเปล่าคะ"
"ก็ไม่กล้าโทรไปน่ะ"
"แหม.. ทีแบบนี้ล่ะไม่กล้า แล้วคืนนั้นนึกยังไงมาสารภาพรักล่ะคะ"
"ก็..นะ.. "
"ถามจริงๆ คืนนั้นพี่รินเมารึเปล่าคะ"
"ก็นิดหน่อยนะ แต่ไม่ถึงกับเมาจนจำอะไรไม่ได้หรอก"
"จำได้ด้วยหรอ หุ หุ .. น้ำเน่าดีเน๊าะ"
"พี่ก็ว่างั้นล่ะ หุ หุ ว่าแต่ว่า พี่ยังไม่ได้คำตอบเลยนะ ที่ถามไปเมื่อคืนนั้นน่ะ"
"แน๊ะ.. ยังจำได้อยู่หรอคะ แต่ยังไงยุ่งก็ไม่บอกหรอกนะ หุ หุ"
"เปลี่ยนเรื่องดีกว่านะ ไปดูหนังกันมั้ย"
"อะโห.. ตั้งแต่รู้จักกันนี่ พี่รินยังไม่เคยชวนไปดูหนังเลยนะ"
"ก็สัญญาไว้ตอนนั้นว่า ถ้ายุ่งหายป่วยแล้วจะพาไปดูหนัง แล้วพี่ก็ยังไม่ได้พาไปดูเลย ว่างมั้ยล่ะ"
"หุ หุ .. ยุ่งว่างเสมอล่ะคะ สำหรับพี่รินน่ะ มารับเร็วๆนะ ยุ่งจะรอ"
"ครับ จะไปเดี่ยวนี้เลย"
...................................................................................