การรอคอยกับเงา

แอลแมนโซ

ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ริมระเบียงด้วยสายตาที่รอคอยใครบางคนอย่างไร้ความหมาย
ฉันมักเห็นเธอนั่งมองเหม่อด้วยสายตาและความรู้สึกที่เศร้าโศก
การรอคอยที่ยากจะพบเจอ    การเฝ้าถึงคนที่แสนไกล
การคิดถึงคนที่แทบจะลืมไปแล้วว่าเคยทำอะไรร่วมกับเรา
มันช่างเจ็บปวดและแสนเศร้า
          เธอยังนั่งอยู่ทุกวัน  ด้วยสายตาที่เหม่อลอย  และความคิดที่ไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันยังจ้องมองดู  ร่างที่จมปลักอยู่ในความมืดเทาของการอคอย
ฉันอยากจะสมเพช   แต่ไม่ได้ซ้ำเติมอะไร
ว่า  มันยาก   เขาไม่มีตัวตนแล้ว   เขาไม่กลับมาหรอก
แต่มันก็เป็นเสียงที่เธอไม่ได้ยิน   เสียงที่เธอมองข้ามไป
          ฉันอยากจะด่าว่าเธอ  แต่ก็ได้แต่มองเธอทำตัวไร้คุณค่า
           ฉันแม้จะอยู่ใกล้  แต่ก็ตักเตือนเธอไม่ได้
           เพราะเราไม่รู้จักกัน
           ฉันเห็นร่องรอยของความเจ็บปวดของเธอเมื่ออยู่ตรงนี้
เธอคิดว่าเขาจะกลับมา  เหมือนสายรุ้งหลังฝนตก
แต่ฝนไม่ตกจะเกิดสายรุ้งได้ยังไง
ผลของการกระทำของเธอช่างเลือนลาง  งี่เง่าสิ้นดี
แต่ฉันก็ห้ามเธอทำอย่างนั้นไม่ได้
มันยากที่เธอจะได้ยินคำพูด  ความคิดของฉัน
เธอมองเขามีตัวตน  แต่ฉันเธอไม่เคยมองเห็นว่าฉันนั้นมีตัวตนเลย
ทั้งๆที่ฉันอยู่ใกล้ตัวเธอแต่เธอมองไม่เคยเห็น
แต่เขาแม้อยู่ไกลเพียงใด  เธอกลับรอคอยด้วยความฝันว่าเขาจะกลับมา
ฉันอยากบอกเธอดังๆ  อีกครั้งว่า เขาก็ไม่มีตัวตนเหมือนฉันนั่นแหละ
แต่ถึงจะคิดจะพูดไปยังไงเธอก็ไม่ได้ยิน
เพราะฉันเป็นแค่เงาของเธอ    ที่ติดตามเธอไปทุกที่  แต่เธอไม่เคยมองเห็นว่าฉันมีตัวตนนี่
ฉันอยู่ใกล้เธอและอยู่กับเธอตลอดเวลา   แต่เธอไม่เคยสนใจไม่เคยนึกถึง
แต่เขาคนที่ไม่เคยติดต่อ  ไม่เคยพบเจอ  แต่เธอก็ยังรอ
รอยังไงเขาก็ไม่กลับมา   รอยังไงก็ไร้ความหมาย
การกระทำที่สิ้นคิด  ฉันอยากให้เธอหยุดสักที
และให้เธอพาฉันไปเดินเล่นด้วยอารมณ์ที่สดใส  ท่ามกลางความสดชื่น
และอยู่ในโลกของความจริง ไม่ใช่ความฝันหรือการรอคอย
ฉันอยากที่จะสนุก และร่าเริงกับเธอ  อยากมีชีวิตชีวา
แต่เธอก็ไม่ได้ยินเสียงเรียกร้องของฉัน
ถ้าเธอไม่สัมผัสมันด้วยใจและวิญญาณ
แต่ถึงเธอจะทำอะไรยังไง   ฉันก็ยังเฝ้ามองเธอและอยู่ข้างตัวเธอตลอดเวลาและตลอดไป  
ก๊อก    ก๊อก   ก๊อก  !!!!!!!!!!