ความฝัน... อันแสนเศร้า...

ลอยไปในสายลม

ฉันยืนอยู่ท่ามกลาง เมฆหมอกอันหนาทึบ
ที่นี่ที่ใดกันนะ
ทำไมมันช่างเงียบ และวังเวงเช่นนี้
ไม่มีแม้แต่ต้นไม้สักต้นหนึ่ง
ที่รักคะ คุณอยู่ที่ไหน เมื่อครู่ คุณยังอยู่ข้างฉันอยู่เลย
คุณอยู่ไหนคะ ที่รักของฉัน
.............
ฉันพยายามเดินไปเรื่อย ๆ ตามทางที่มองแทบจะไม่เห็น
ฉันไม่สามารถมองฝ่า เมฆ หมอกเหล่านี้ ได้เลย
นี่ฉันจะต้องเดินไปถึงไหนกันเนี่ย
...................
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
ที่รัก คุณอยู่ที่ไหน 
ฉัน กำลัง จะตาย แล้วหรือนี่
ฉัน หยุดเดิน นั่งลง แล้วสุดท้าย ฉัน ก็ล้มตัวลงกับพื้น
ทำไมพื้นช่างเย็นนัก
เย็นเหลือเกิน
ที่รักคะ ฉันหนาว หนาวเหลือเกิน
ที่นี่ที่ไหนกันแน่
ไม่มีใครเลย
ฉัน คงจะต้องตายอยู่ที่นี่
ไม่นะ ฉัน ................ ยัง
.........................................
"ฉันยังไม่อยากตาย!!!!!!"
"น้ำ !!!!!! คุณเป็นอะไรหรือไปหรือ"
"หนึ่ง ฉันยังไม่ตายใช่ไหม"
"คุณเป็นอะไรไปหรือเปล่าครับ น้ำ เหงื่อเต็มหน้าเลย"
"ฉัน ฝัน ค่ะ ฉัน กลัวเหลือเกิน"
"โธ่ ยังไงมันก็แค่ความฝัน นะ น้ำ คุณอย่าคิดมากเลย"
"หนึ่งคะ น้ำกลัว กลัวว่าเราจะต้องจากกัน"
"น้ำ อย่าคิดมากซิครับ ยังไง ผมก็ไม่มีวันทิ้งคุณเด็ดขาด คุณต้องเชื่อใจผมนะ"
"ค่ะ น้ำจะเชื่อใจคุณ น้ำรักคุณมากนะคะ"
"ผมก็รักน้ำนะ อย่าทิ้งผมไปเหมือนกัน"
"ค่ะ ฉันไม่มีวันทิ้งคุณไปหรอก"
"งั้น นอนต่อเถอะครับ ราตรีสวัสดิ์ อีกครั้งจ้ะ"
"ค่ะ ราตรีสวัสดิ์"
.......................................
ถึงแม้มันจะเป็นเพียงความฝัน
แต่ฉันก็ยังจำมันได้ดี สถานที่ ที่มีหมอกหนา พื้นที่แสนเย็นเยียบ ความเปลี่ยวเหงา ที่เกิดขึ้น
ฉันไม่มีวันลืมมันได้เลย แม้แต่วินาทีเดียว
แต่มาถึงตอนนี้ ฉันก็จะไม่กลัว
เพราะฉันมี ที่รัก ของฉันคอยเคียงข้างฉันเสมอ
เขาไม่เคยผิดสัญญาที่ให้ไว้กับฉัน 
ฉันหวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป
.............................................................
บางครั้ง ความฝันที่น่ากลัว ก็เหมือนกับ ความทรงจำที่เจ็บปวด 
เราไม่สามารถที่จะลืมสิ่งเหล่านี้ได้
เพียงแต่เราสามารถ ที่จะต่อสู้กับมัน ด้วย ความรัก
ความเข้าใจ ความเชื่อใจ และความหวังดี
ทั้งจากคนรอบข้าง และตัวเราเอง
หากเราเข้มแข็ง 
แม้มันจะเจ็บปวดเพียงใด
มันก็จะไม่สามารถทำอะไรเราได้....