เสียใจ

ฤดูกาล

การที่เราได้พบ ได้เจอ และได้เริ่มต้นด้วยการคุยกันกับใครบางคน ที่เรา
สามารถจูนเข้าหากันได้อย่างง่ายดาย เชื่อไหมว่ามันอาจเป็นเพราะชะตาฟ้าลิขิต เขาขีดเส้นทางให้เรากับคนๆ นั้นได้มาเจอะเจอกัน บางครั้งการเริ่มต้นใหม่กับใครซักคน บางครั้งมันรู้สึกว่ามันช่างยากเหลือเกิน และไม่อยากจะเริ่มต้นกับใคร แต่เมื่อได้เริ่มพูดจา หรือพูดคุยกันแค่ครั้ง สองครั้งเราก็จะเริ่มที่จะอยากเปลี่ยนแปลงความคิดของเรา ว่าหากเราจะขอเริ่มต้นใหม่กับใครคนนี้อีกสักคนคงจะไม่เป็นไร หากมันจะผิดหวังอีกซักครั้งก็คงจะไม่เป็นไร (โดยที่ไม่รู้หรอกว่าความผิดหวังมันมายืนรอเราแล้ว และแบบเจ็บปวดเสียด้วย)  
     อดีตมักจะกลับมาตอกย้ำความรู้สึกให้เจ็บปวดได้อยู่เสมอ ๆ เวลาที่อยากจะลืม ทำไมเวลามันผ่านไปช้าเหลือเกิน ช่างทรมานอย่าง ที่ไม่เคยเป็น ทำไมเขาช่างให้ทำเราจดจำได้นาน นานเหลือเกิน รักมีแต่เสียใจ รักมีแต่เจ็บซ้ำ ทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วงใย แต่สิ่งที่ได้กลับคืนมา คือความผิดหวัง คนเราหากไม่รักกัน ทำไม ไม่บอกมาซักคำว่าไม่รักนะ แค่เข้ามาแวะทักทาย โดยที่คนทำไม่เคยจะรู้เลย ว่าอีกคนเจ็บปวดมากซะเหลือเกิน เกินที่จะรับมันได้ แต่ไม่รู้จะต้องทำยังไง ได้แต่อยู่กับความทรงจำเก่า ๆ ที่มีเขาและเรา 
     อดีตที่เจ็บและมักจะฝังใจให้ต้องจดจำเสมอ ร้องไห้จนไม่รู้จะร้องยังไงเหมือนคนบ้า บ้าที่รัก แลก็รักมาก อย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน ทั้งคืนต้องมีน้ำตาอยู่เสมอ จะหลับก็ฝันถึง หลับ ๆ ตื่น คอยแต่ผวาทุกคืน ร้องไห้กับตัวเองวันละหลาย ๆรอบ ทั้งกลางวันและกลางคืน เป็นอยู่อย่างนี้เสมอ ๆ ไม่ลบเลือนหาย เธอจะรู้บ้างไหม คนที่เจ็บอยู่ตรงนี้  เขาทรมานเหลือเกิน บอกใครไม่ได้เลยจริง ๆ สำหรับคนนอก ที่ไม่รู้อะไร เขาก็ไม่มารับรู้อะไรกับเรา เขาอาจจะพูดจาไม่ดีกับเรา แต่เราก็ต้องยืนหยัดอยู่ให้ได้ ให้ความเจ็บปวด ครั้งนี้เป็นครูสอนสั่งให้จดจำว่าอย่าหลงเชื่อ ใครง่ายดายอีกต่อไป ไม่นานนักมันก็จะผ่านไป ให้มันผ่านไปเถอะ ต้องอดทนให้ถึงที่สุด แม้มันจะยาวนานเหลือเกินสำหรับเวลาที่ต้องเจ็บปวด แต่เราต้องผ่านมันไปให้ได้ หากดวงใจเราเป็นแก้ว  คงไม่มีพื้นที่ใดที่ไม่มีรอยร้าว รอยร้าวที่ใกล้จะแตกจะแยกออกจากกันได้เป็นชิ้นเล็ก ชิ้นน้อยหัวใจต้องแบกรับมากซะเหลือเกิน สงสารหัวใจที่ต้องมาเจอะเจออะไรแบบนี้ ที่ทำให้ใจต้องเจ็บใจก็อยู่ของมันดี เราเองที่คอยหาความเจ็บซ้ำมาให้หัวใจ โทษใครไม่ได้เลย คนแปลกหน้าคนนั้นผ่านเข้ามาแล้วก็สร้างความเจ็บปวดทิ้งไว้แล้วก็จากไปโดยไม่หันกลับมาดูแม้สักนิดเดียว ไปแล้ว ไปหาคนใหม่คนต่อไป สงสารใจ  และยิ่งสงสารตัวเองมากมายเหลือเกิน ทนหน่อยนะใจจ๋า เราจะเจ็บไปพร้อม ๆกันต้องมีสักวันสินะ ที่เราจะหายดี ที่เราจะได้รู้สึกดีอีกสักครั้ง  และครั้งนี้เราก็ต้องจดจำไว้ อย่าให้เราต้องเจ็บกันอีก ไม่มีวันแล้วต่อแต่นี้ ไม่มีใครจะมาทำให้เราเจ็บอีกเป็นครั้งต่อไป ทนหน่อยนะ