. . ห้ ว ง ร า ต รี . .
เสือยิ้มมุมปาก
หล่อน ... สัมผัสซึ่งสิ่งไร้สัมผัส
ที่แม้กระทั่งฉัน..ยังคงเฟ้นหามาซึ่งข้ออรรถาธิบาย
.....................................................................................
หล่อน ... แย้มโปรยยิ้ม ยะเยือกจิต
ฉันยังคงสับสน ... เฝ้าพรรณนาหลากวิถีบรรลุธรรม
.....................................................................................
หล่อน ... รับรู้ ณ สิ่งซึ่งมิควรค่าแก่การรับรู้
ฉันเชื่อ .. รู้จักโกรธ เหตุใด ไร้จิตหวั่น ..
.....................................................................................
หล่อน ... เชื่อในสิ่งที่มีและเป็นไป .. ทุกวาระและการกระทำ
ฉันปรารถนาถึงข้ออรรถาธิบาย .. ปัจจุบัน กระทั่ง บุพกาล
.....................................................................................
หล่อน ... คือ .. หล่อน
มีชีวิต..ผนวก..จิตใจ อาจสับสน ฤา เปลี่ยนแปลง
ล้วนแต่ .. เป็นไปตามวิถีครรลองธรรม ..
ห้วงรัตติกาล ณ เพลานี้ ..
ฉันพร่ำเพ้อพรรณนา ... อธิษฐานุปการคุณ ..
เว้าวอน..บุพกาล ...