กำเนิดเพื่อทอดทิ้งหรือ????????

คิดถึงผมมากๆนะ

มนุษย์เกิดขึ้นได้จากการปฏิสนธิระหว่างอสุจิกับไข่ เกิดเป็นเอ็มบริโอ ในช่วงที่ทารกอยู่ในครรภ์ มาดารที่อุ้มท้องต้องระมัดระวังการกินอยู่ ด้านบิดาเองก็ต้องคอยแบ่งเบาภาระภรรยา ทั้งสองตาตั้งหน้าตั้งตารอวันที่ทารกน้อยจะลืมตาดูโลก 
	เมื่อทารกน้อยลืมตาดูโลก ทั้งสองต่างฟูมฟักดูแล จนเติบใหญ่ ส่งเสียให้เรียนหนังสือ คอยมองนาฬิกาเมื่อเลยเวลาเลิกเรียนนานแล้ว เป็นธนาคารที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมง เป็นคนที่อยู่เคียงข้างเมื่อเราล้ม แต่เมื่อเรามีสุขเรากลับมีความสุขกับเพื่อนฝูง โดยปล่อยให้เค้าเฝ้ารออยู่ที่บ้านอย่างห่วงใย เมื่อโตพอจะมีครอบครัว เค้าเหล่านั้นก็กลายเป็นส่วนเกิน เพราะข้ออ้างที่ว่าภาระมากมายทั้งลูกทั้งสามี ทำให้เค้าเหล่านั้นถูกทอดทิ้ง ทั้งๆที่เค้าให้กำเนิดเรา แต่กับสามีที่ทั้งกินเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน ตบตี สร้างความเดือดร้อน หรือไม่มีอะไรที่ดีพอที่จะเทียบกับความดีที่พ่อแม่ทำให้แม้เศษเสี้ยว กับทิ้งไม่ได้ ร้องห่มร้องไห้อ้อนวอนให้เขาอยู่ แต่กับคนที่ให้เราทั้งชีวิตกับไม่ให้ความสำคัญปล่อยเค้าไว้ให้อยู่กับหมากับแมว หรือบางรายทิ้งหลานไว้ให้เลี้ยงอีกต่างหาก เหตุการณ์แบบนี้มีให้เห็นประจำตามรายการทางโทรทัศน์มากมายหลายรายการ คุณคิดหรือว่าเด็กจะไม่รู้ไม่เห็นการกระทำของพ่อแม่ เด็กย่อมซึมซับสิ่งเหล่านี้ เมื่อเค้าโตขึ้นเค้าก็จะเดินตามแนวทางที่พ่อแม่ทำนั่นแหละ เป็นวงเวียนชีวิตที่ไม่มีที่สิ้นสุด ลูกทิ้งแม่ผู้ให้กำเนิด หลานก็ทิ้งแม่ หรือ ลูกทิ้งหลานไว้ให้แม่เลี้ยง หลานก็จะทิ้งเหลนไว้ให้ยายเลี้ยง ไม่จบไม่สิ้น ถึงเวลาแล้วหรือยังที่เราจะให้ความสำคัญกับคนที่รักเรามากกว่าใครๆ หรือผู้ชายหน้าไหน