แต่อาจเพราะครอบครัวของผมและเธอที่กลัวในความห่างของวัย ทำให้เราผมกันอย่างอึดอัด~ ~"พี่ธิปคะผิงว่าเราเลิกกันเถอะนะคะ ผิง....อึดอัดน่ะค่ะ แค่พ่อแม่ผิงผิงก็อึดอัดจะแย่ พอมาตอนนี้...พ่อแม่พี่ธิปก็มาเป็นเหมือนกัน คือ..." "เราจำเป็นต้องเลิกกันใช่ไหมผิง" "ค...ค่ะ เราคงต้องเลิกกัน แล้ว...นี่ค่ะของทั้งหมดที่พี่ธิปเคยให้ผิง" ตั้งแต่ที่พ่อแม่ผมไปเจอของหรือจดหมายที่เธอให้ผม ก็ทำให้เธอไม่ส่งหรือให้ของอะไรผมอีกเลย "หลังๆมานี้พี่ทำให้ผิดท้อตอนไหนบ้าง" "ก็ตั้งแต่ที่พี่ธิปขอลบmessageของผิง แล้วยิ่งพี่ธิปพูดว่าโดดว่าเรื่องการ์ดที่ผิงให้ไปเมื่อวันวาเลนไทน์ มันยิ่งทำให้ผิงท้อ ขอบคุณนะคะที่เราเคยเข้าใจกัน และเข้าใจกันมากขนาดนี้ด้วย มีปัญหาโทรมานะคะ"~ "พี่ๆ"คนบ้าไรวะเดินตาฝนมองแต่พื้น แต่ช่างเหอะทำไมจ้องสนด้วย-_-? เธอคิดในใจ มนิสยา หรือ ไมนัส ก็เดินถือร่มไปยังจุดหมายปลายทาง ซึ่งก็คือร้านอาหารที่เธอนัดกับแฟนของเธอไว้^ ^ "โมทย์มารอนัสนานแล้วหรอ" "จ้ะ พักนึงได้ ไม่เปียกฝนใช่ไหม โมทย์บอกจะไปรับนัสก็ไม่ยอม-.-" "ก็ให้โมทย์มาจองร้านไว้ก่อนไง ขืนมาพร้อมกันสงสัยไม่มีที่นั่งแหงๆ" เธอมองไปยังบริเวณโต๊ะรอบๆ ที่บัดนี้ถูกจับจองไว้แล้วแทบทุกโต๊ะ "กับข้าวมาแล้วครับคุณหนู" เขาแซวเธอยิ้มๆ คนอาราย...น่ารักจริงๆ^^เธอคิด "นี่ของโปรดนัสทั้งนั้นเลยนะ ทานเยอะๆนะจ๊ะ" เขาผูดพร้อมกับตักคะน้าน้ำมันหอยใส่จานให้และลงมือตัก ต้มแซ่บหมูให้เธออีก พอจะแย่งตักทีไรก็มักจะคำตอบว่า'คุณหนูน่ะนั่งทานไปเฉยๆก็พอแล้วครับ' ให้กระผมนายโมทย์เป็นคนรับใช้เอง" "เออนี่โมทย์ วันนี้นัสเจอคนมาเดินตากฝน ทำMVด้วยล่ะ" เธอตักอาหารเข้าปากเพื่อรอคำสนทนาของเขา "นัสว่าถ่ายMV เห็นกล้องหรือจ๊ะ^^" " "ง่ะ เปล่าหรอก ก็แค่คนสติดีๆที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว มีใครจะเดินไปตากฝนทำให้ตัวเองไม่สบายกันล่ะ-_-" " "ก็คนกำลังเศร้าไงครับ เออ...นัส" "หืม?" "คือ...โมทย์จะไปออสน่ะช่วงๆปลายอาทิตย์นี้ ไปประมาณ้ดินกว่าๆ ไปเรียนภาษาอ่ะ นัสอยู่คนเดียวได้นะจ๊ะ" "..ได้ซิ ไม่ต้องห่วง^^" "เอาของฝากไรดีเอ่ย" "อืมม...เอาไว้นัทค่อยบอกได้ม่ะ ตอนนี้นึกไม่ออกอ่า^^" " เขาก็หัวเราะ มีความสุขจังกับการได้เห็นเขาในทุกๆวัน เธอคิด /"ขอข้าวกระเพราไก่ไข่ดาวที่นึงครับ" ผมเดินไปสั่งกับป้าร้านขายอาหารตามสั่งที่กำลังเตรียมตัวปิดร้าน "ผม..มาช้าไปไหมครับ" "เกือบจ้ะ ไปนั่งก่อนนะเดี๋ยวป้าทำให้" ผมเดินไปทิ้งตัวที่เปียกปอนลงยังโต๊ะไม้เข้าชุดกันในร้าน พร้อมกับหยิบซองกันน้ำเออมาจากกล่องใบย่อม ในกระเป๋าเป้ ผมค่อยๆเทของที่อยู่ในซองนั้นออกมา รูปถ่ายสีจำนวน6-7ใบ กระจายเกลื่อนอยู่บนโต๊ะ ผมคลี่ให้มันไม่ทับกัน แล้วก็มองอยู่อย่างนั้น รูปของผมทั้งหมดที่ให้เธอไป จะดีหน่อยก็ตรงที่รูปเดี่ยวของผม เธอยังเก็บไว้ เมื่อข้าวกระเพรามาเสิร์ฟ ผมก็เก็บรูปทั้งหมดไว้เหมือนเดิม แล้วก็เปิดฝาถ้วยใส่พริกน้ำปลาออก เพื่อจะตักใส่อย่างเคยนิสัย แต่เสียงของเธอทำให้ผมตัดใจ ปิดผามันไว้อย่างเดิม ~"โหพี่ธิป! ไมทานน้ำปลาดุจังใส่ตั้งหลายช้อนเค็มตายเลย ไม่เอานะคะคราวหลังห้ามใส่ ใส่ได้ไม่เกิน2ช้อน เดี๋ยวเป็นไรไปผิงก็แย่ซิ^^"~ ใบหน้าเปื้อนยิ้มของเธอในวันนั้นผมยังจำได้ติดตาจนถึงตอนนี้ แม้....เราจะเลิกกันแล้วก็ตาม - - - ผมลากสังขารกลับมาทิ้งตัวบนเตียงได้อย่างไม่น่าเชื่อ แล้วผมก็หยิบไอ้กล่องของที่เธอคืนมาให้ผม เปิดเทของลงบนเตียง... สร้อยคอจี้รูปผีเสื้อที่ผมโดนใจเมื่อแรกเจอและนึกถึงเธอเป็นคนแรกที่สมควรจะได้ใส่ ตุ๊กตารูปแมวติดกระจกที่ผมไปเดินเล่นกับเพื่อนแล้วกลัว เธอน้อยใจก็เลยซื้อปลายฝาก ตุ๊กตาอัดเสียงที่ผมนั่งอัดเป็นคำว่า รักผิงนะ อายแทบตายกว่าจะพูดออกมาได้ แถมอยู่ต่อหน้าเธอด้วย จำได้วันนั้นเธอแซวผมไปหลายที ทำเอาผมงอน จนเธอต้อง้อผมตั้งนาน และรูปของเธอที่ผมเอาไปเรียงกันเป็นรูปหัวใจดวงใหญ่ ต้องถ่างตาจนถึงตี3เพื่อให้ให้เธอทันในเช้าวันปีใหม่ ~"Happy new yearค่ะ ผิงรักพี่ธิปมากนะคะ^^"เธอแขย่งตัวหอมแก้มผม ผมก็ได้แต่อมยิ้ม~ //
ความทรงจำ 24 มี.ค. 2548 22:09 น. - ID 4799 
846
1
0
31 มีนาคม 2548 11:23 น. - comment id 83878
เศร้าจังเลย
21 เมษายน 2548 11:18 น. - comment id 84308
น้องอิ่งจ๋าาา เขียนผิดเยอะเรยนะเราอ่ะ เล่นเอาพี่เดาเกือบตาย คราวหน้าตรวจก่อนนะจ๊ะ เรื่องน่ารักน๊ะ เอามาลงตอน2เร็วน๊ะจ๊ะ แวะมาทักทายน้องสาวจ้า
21 เมษายน 2548 13:29 น. - comment id 84319
อ่าคะ ^^\" ขอโต้ดด้วยนะคะ แบบว่า รีบๆน่ะคะ ขอบคุนนะคะ ที่ติดตตามกานT^T แฟนพันแท้เจงๆนะเนี่ย ซึ้งจังเยย^_____________^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ