คิดจะรัก...ต้องพักรบ ( ตอนที่ 10 )

สุชาดา โมรา

คุณมีใครเป็นเจ้าของหัวใจหรือยังผมไม่น่าถามเลยนะเพราะเมื่อคืนผมเพิ่งเห็นคุณรับแหวนหมั่นเอง
เอ่อไม่ใช่อย่างนั้นนะคะคือเขาแหย่ฉันเล่นน่ะค่ะ  ไม่มีอะไร  เมื่อคืนเป็นแค่นาฬิกาข้อมือเท่านั้นค่ะ
คุณนิวถึงกับยิ้มที่มุมปากทีเดียวเขาเอื้อมมือไปจับมือของกัญญาไว้  แต่เธอสลัดมือออกเพราะเธอเห็นว่าไม่สมควรที่จะมาจับมือถือแขนกัน  อีกอย่างคุณนิวก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องเขย  ถ้าหากตัวเองจะมาจับมือถือแขนกันมันก็คงจะน่าเกลียดเพราะแค่นี้ข่าวเสียที่ออกไปก็มากพออยู่แล้ว  เนื่องจากใคร ๆ ก็รู้ว่าคุณนิวเป็นแฟนเก่าของเธอ  และหลังจากที่ยายพลอยลูกพี่ลูกน้องของเธอซึ่งเป็นภรรยาของเขาได้เสียไปแล้ว  คุณนิวก็ยังหันกลับมาคบกัญญาอยู่จนกระทั่งคุณแม่อิ่มกลัวว่าภาพพจน์จะเสียจึงส่งให้ไปเรียนปริญญาโทใบที่สองที่ปารีส
เอ่อไร่กุหลาบเป็นอย่างไรบ้างคะทำไมเมื่อวานนี้ถึงได้ไปสั่งกุหลาบมาจากไร่อื่นด้วย
คือผมกำลังเจอปัญหาเรื่องเพลี้ยและแมลงมันทำลายไร่เสียวอดวายไปหมดผมก็เลยต้องไปซื้อดอกกุหลาบมาจากไร่อื่นเพื่อให้พอกับความต้องการของคุณ
แล้วอย่างนี้จะได้กำไรสักเท่าไรเชียว
ก็นิดหน่อยแต่ก็ไม่เสียลูกค้า.คุณว่าจริงไหม
อืม
กัญญายืนนึกอยู่ครู่หนึ่งจนไม่ได้ยินที่คุณนิวพูดเธอคิดแต่เรื่องของอนาคตและการวางแผนเรื่องธุรกิจ  เธอกลัวว่าจะประสบปัญหาแบบที่คุณนิวเป็น
เป็นอะไรหรือเปล่าครับ
ปะเปล่าค่ะแค่คิดอะไรเพลิน ๆ เท่านั้นเองเมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรคะ
คือผมถามว่าคุณจะแต่งงานเมื่อไรเพราะนี่ก็สามสิบแล้วนะครับอายุขนาดนี้หาคนรักยากนะทำไมไม่ลองเลือกใครคบ ๆ ดูบ้างล่ะ
อย่าพูดถึงเลยผู้ชายก็ดีแต่จะมาปอกลอกผู้หญิงนั่นแหละ
ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ
จริง ๆ นะ  จะมีสักกี่คนเชียวที่จริงใจกับผู้หญิงตัวอย่างที่เห็นได้ชัดที่สุดก็คือพี่เขยฉันไงทำให้พี่สาวฉันต้องตรอมใจตายแล้วยังจะโกงทรัพย์สินไปกว่าครึ่งฉันรับไม่ได้หรอกนะ  ถึงแม้ว่าตอนนั้นฉันอายุเพียงสิบสี่ฉันก็โตพอที่จะรู้เรื่องราวต่าง ๆ ได้  ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นกับฉันอย่างเด็จขาดเลย
ผู้ชายไม่ได้เป็นแบบนั้นเสมอไปหรอกนะอย่าเอาผู้ชายคนเดียวมาตัดสินผู้ชายทั้งโลกสิผมว่าคุณน่าจะมองโลกในแง่ดีกว่านี้นะ
แง่ดีเหรอฉันไม่อยากจะพูดเลยแล้วคุณล่ะนิวคุณเลิกกับฉันเพราะคิดว่ายายพลอยจะมีเงินมากกว่าฉันใช่หรือเปล่า
ไม่ใช่นะคุณเข้าใจผิด  ผมรักน้องสาวคุณจริง ๆ
แล้วตอนนี้เธอจากไปแล้วแต่ทำไมคุณถึงกลับมาหาฉันหมายความว่าอย่างไรคุณเห็นฉันเป็นตัวสำรองเหรอ  ฉันไม่ใช่ของเล่นสำหรับใครนะ  ฉันมีหัวใจ  มีเลือด  มีเนื้อ  ฉันไม่ใช่ควายที่จะถูกเชือดเฉือนเมื่อไรก็ได้
อย่าคิดแบบนั้นสิที่ผมกลับมาหาคุณเพราะผมยังรักคุณอยู่ต่างหากล่ะ
ไปเสียเถอะค่ะฉันไม่ใช่ของเล่นของใคร  ฉันไม่ใช่ตัวสำรองคนอย่างฉันมีค่าพอที่จะยืนหยัดต่อสู้คนเดียว  ถ้าคุณคิดที่จะกลับมาเป็นคนเก่าของฉันละก็ฉันต้องขอบาย  เชิญคุณเอาของของคุณกลับไปด้วย
ผมขอโทษนะกัญญาแต่กุหลาบพวกนั้นผมไม่ขอคืนผมให้คุณด้วยความจริงใจ
กัญญาหันหลังให้คุณนิว  เธอยืนน้ำตาซึมคุณนิวมองเธอด้วยความรู้สึกเศร้าหมอง  เขาเดินกลับไปด้วยท่าทางหมองหม่นในจิตใจอย่างคนสิ้นคิด  หาทางออกไม่ได้  ในขณะเดียวกันนั้นคุณภูริบังเอิญมาหากัญญาพอดี  เขาจึงได้ยินเรื่องราวทั้งหมดคุณนิวเดินสวนทางกับคุณภูริ  เขาเดินเข้าไปตบไหล่คุณภูริเบา ๆ ราวกับจะบอกอะไรสักอย่าง  เขายิ้มและก็เดินจากไป
เสียงปิดประตูรถของคุณนิวดังขึ้นกัญญาหันกลับมามองเขาด้วยสายตาสร้อยเศร้า  คุณภูริเดินเขามาโอบตัวเธอเอาไว้เพื่อเป็นการปลอบใจกัญญาร้องไห้โฮเพราะเธอรู้สึกทำใจไม่ได้  คุณภูริจึงได้แต่ปลอบใจเธอเอาไว้เพราะกลัวว่าเธอจะคิดฟุ้งซ่าน  เนื่องจากเขารู้จากปากของหนูนาว่าเธอเป็นคนขี้ใจน้อย  และแสนงอนเป็นที่สุด
วันนี้คุณมาทำอะไรคะ
คือผมว่าจะชวนคุณไปทานอาหารข้างนอกสักหน่อย
หน้าอย่างคุณน่ะนะโธ่ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยหนุ่มเพลย์บอยอย่าคุณสาว ๆ เยอะจะตายไปนี่อย่าบอกนะว่าเขารู้ทาสแท้ของคุณแล้วก็เลยหนีหายกันไปหมด
นี่ผมไม่น่าปลอบใจคุณเลยรู้สึกว่าคุณจะเลิกอกหัวเร็วจังเลยนะ
ทำไมล่ะคนมันอารมณ์ดีสมองดี  ก็เลยหายปวดใจเร็ว
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับสมองด้วยล่ะ
ก็ก็เออช่างเถอะ
เถียงไม่ขึ้นละสิใช่มะ
กัญญาแสดงท่าทางหงุดหงิดแต่ก็แฝงไว้ด้วยความสุขเธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ ๆ คุณภูริถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ยียวนกวนประสาทเธอมากเพียงไรแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอโกรธเขาเลย  เธอกลับชอบและพอใจเสียด้วยซ้ำจนทำให้เธอรู้สึกดี ๆ ให้เขาโดยที่ไม่รู้ตัว
แล้วจะไปหรือยังล่ะ
ไปไหน
ก็ไปทานข้าวไงล่ะไป
กัญญาจูงมือคุณภูริขึ้นรถ  คุณภูรินั่งยิ้ม ๆ ในรถและไม่พูดอะไรจนกัญญารู้สึกสงสัยว่าทำไมเขาถึงได้ขำนักขำหนา
นี่คุณทำไมไม่ขับรถออกไปล่ะจะทานหรือเปล่าเดี๋ยวเปลี่ยนใจนะ
คุณคิดว่าคุณจะไปทั้ง ๆ ที่ใส่ชุดแบบนี้น่ะเหรอ
ทำไมชุดฉันมันไม่สวยตรงไหนนี่ฉันตัดเย็บเองกับมือเชียวนะ
คุณภูริยิ้มและไม่พูดอะไร  เขาชี้ไปที่หน้าอกของเธอทำให้กัญญาตกใจเอามือไปตบหน้าเขาทันที
ทุเรศคนผีทะเลนี่แอบมองนมฉันเหรอ
เปล่าผมแค่จะให้คุณดูว่าเสื้อคุณมันเปื้อนขี้ดินก็เท่านั้นคุณนี่ลามกเหมือนกันนะ
กัญญารู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก  เธอรีบปิดประตูรถและเดินเข้าบ้านทันทีทำให้คุณภูริตะโกนตามไปแบบหยอก ๆ
นมคุณน่ะผมไม่มองหรอกเสียลูกตาเปล่า ๆ แบนก็แบน
แต่ดู ๆ ไปก็อึ๋มนะเนี่ยเราพูดไปได้อย่างไรว่าเธอแบนคุณภูรินึกพร้อมกับส่ายหน้า  กัญญารู้สึกฉุนมากเธอหันกลับมาแลบลิ้นใส่และวิ่งเข้าไปในบ้านทันที
กัญญาแต่งตัวอย่างสาวทันสมัยและมั่นใจมาก  เธอสวมเสื้อเกาะอกเอวลอยสีขาว  กางเกงยีนส์สีแดงสดและสวมเสื้อสูทลูกฟูกเนื้อดีสีเลือดหมูคลุม  จากนั้นก็หยิบกระเป๋าหนังสีแดงออกมาเพื่อให้แม็ทกับเสื้อผ้าที่สวมใส่เธอเลือกเสื้อผ้าอย่างไม่ลังเลเพราะเธอคิดว่าเธอจะใส่ชุดไหนก็ดูดีไปหมดเนื่องจากเธอเป็นสาวทันสมัยที่มั่นใจ  ทำอะไรก็เลยไม่ค่อยจะแคร์สายตาของใครสักเท่าไรนักเธอเดินลงมาด้วยความมั่นใจ  คุณภูริถึงกับมองตาค้างเพราะไม่คิดว่ากัญญาจะแต่งตัวได้จี๊ดจ๊าดขนาดนี้เขาวิ่งไปเปิดประตูรถให้เธอและเดินเข้ามาในรถเพื่อกอดปุ่มเปิดประทุนรถ
เปลี่ยนบรรยากาศบ้างเอาหน้ารับลมเนาะ!!!!
คุณภูริพูดแล้วก็หันมายิ้มให้กัญญา  จากนั้นก็เปิดเพลงเสียงดังลั่นและขับรถออกไปทันทีกัญญาหยิบแว่นตากันแดดสีชาออกมาสวม  เธอนั่งเคี้ยวหมากฝรั่งด้วยท่าทางที่มั่นใจรถติดไฟแดงผู้คนที่อยู่ตามละแวกนั้นหันมามองเธอและยิ้ม ๆ เธอก็หันไปยิ้มให้คุณภูริหันมามองเธออยู่หลายครั้ง  กัญญาจึงแก้เขินด้วยการเปลี่ยนเพลงเป็นเพลงแนวฮิบหอบ! ที่มีจังหวะเร้าใจ  และก็ก็ร้องคลอไปด้วยทำให้คุณภูริหันมามองเธอและก็ร้องเพลงบ้าง
คุณก็ชอบแนวนี้เหมือนกันเหรอผมก็ชอบนะ
ปรี๊น.ปรี๊น.ปรี๊นรถข้างหลังหลายคันบีบแตรดังลั่นเพราะคุณภูริมัวหันไปมองกัญญาและร้องเพลง  จึงทำให้ไม่เห็นว่าขณะนี้ไฟเขียวแล้ว  ทำให้มีเจ้าของรถหลายคนโผล่หน้าออกมาตะโกนโหวกเหวก
อุ้ย!ขอโทษทีครับ
กัญญานั่งยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อมาถึงที่ร้านอาหารเธอก็เปลี่ยนใจที่จะทานร้านหรู ๆ แบบนี้  เธออยากจะแก้แค้นเขาที่กล้าพูดแหย่ว่าหน้าอกเธอแบนทั้ง ๆ ที่ตัวเธอเองก็ออกจะอึ๋มขนาดนี้  เธอขอขับรถเองคุณภูริก็ยอมให้เธอขับเธอขับรถมาถึงร้านส้มตำริมทางร้านหนึ่งเธอก็จอดรถและมองหน้าคุณภูริทันที
ร้านนี้น่ะเหรอ!!!!
คุณภูริถามอย่างงง ๆ กัญญาพยักหน้าและเดินลงมาสั่งอาหารทันที  แต่น่าแปลกที่คุณภูริกลับไม่มีท่าทีรังเกียจร้านอาหารแบบนี้เลยทำให้กัญญารู้สึกแปลกใจและไม่กล้าถามคุณภูริสั่งอาหารอย่างคล่องแคล่ว  ทำให้กัญญารู้สึกงงเข้าไปใหญ่
ตำไทยใส่ปูครกหนึ่งปูปลาร้าครกหนึ่งแล้วก็ซุปหน่อไม้ขอน้ำปลาร้านะครับไม่เอาตัว  และก็เอาแบบจี๊ดจ๊าดแต่ไม่เผ็ดมากนะครับอ้อ!แล้วก็ไก่ย่างเอามาตัวหนึ่งครับ
คุณ
อ๋อจะถามว่าทำไมผมถึงสั่งคล่องนักใช่ไหมล่ะร้านนี้ร้านโปรดผมเลยคุณนี่รู้ใจผมชะมัด  ผมคิดว่าคุณจะหัวสูงซะอีกไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนติดดินเหมือนกันนี่ตอนที่ผมอยู่แคมบิดนะผมละหิ้วหิวอยากกินมากเลยส้มตำแบบฝีมือคนไทยเนี่แต่ก็หาไม่ได้ถึงจะมีร้านอาหารคนไทยที่นั่นแต่ฝีมือก็สู้บ้านเราไม่ได้คุณว่าจริงไหมล่ะ
คุณภูริคะเอาหมูตกครกไหมคะ  วันนี้มีแต่เนื้อไม่มีมันนะคะ
เจ้าของร้านตะโกนดังขึ้น  คุณภูริยิ้มและก็พยักหน้าจากนั้นก็หันมามองกัญญาแบบยิ้ม ๆ ทำให้กัญญารู้สึกดีมากขึ้นเพราะเธอไม่คิดว่าคุณภูริจะเข้ากับคนรอบข้างได้ขนาดนี้
แสดงว่าคุณนี่ก็ขาประจำเลยน่ะสิ
ใช่ผมกินร้านนี้ตั้งแต่ตอนที่ผมบินกลับมาใหม่ ๆ จากนั้นก็ติดใจฝีมือเจ๊หนิงแล้วก็เลยต้องมาอุดหนุนทุกเย็นแต่วันนี้พิเศษหน่อยผมมีคุณมาทานด้วย
เอาข้าวเหนียวไหมคะ
ครับ
เจ๊หนิงเจ้าของร้านตะโกนดังขึ้นอีกครั้ง  คุณภูริตอบรับจากนั้นเด็กเสริฟก็นำส้มตำและหมูตกครกมาเสริฟที่โต๊ะพร้อมกับกระติ๊บข้าวเหนียวใบจิ๋วสองใบกัญญาค่อย ๆ ตักส้มตำด้วยความละเมียดละไม  เมื่อเธอทานเข้าไปก็รู้สึกชอบส้มตำร้านนี้มากเพราะรสชาติอร่อยที่สุดเท่าที่เธอเคยทานเลยทีเดียว
อืมถึงว่าทำไมฝรั่งเยอะแยะถึงได้มานั่งทานร้านนี้
อร่อยละสิงั้นก็ทานเยอะ ๆ นะ
กัญญาเอาช้อนซ่อมตักข้าวเหนียวทาน  เธอหันไปมองรอบ ๆ ตัวแล้วก็ยิ้ม ๆ เมื่อเงยหน้ามองคุณภูริเธอก็เห็นเขาเอามือจับข้าวเหนียวทานอย่างเอร็ดอร่อย  เธอจึงทำบ้างทั้งคู่ดูเข้ากันมากทั้ง ๆ ที่เธอหน้ากันทีไรต้องมีการหยอกล้อกระทบกระเทียบกันทุกที  โดยเฉพาะกัญญาจะเป็นคนเริ่มก่อนทุกครั้งทำให้คุณภูริอดใจไม่ไหวต้องแกล้งเธออยู่เรื่อย
ผมจะไปส่งคุณที่บ้านเลยนะ
ถ้าคุณไม่ไปส่งฉันแล้วคุณจะปล่อยทิ้งฉันให้อยู่คนเดียวตรงนี้ก็ตามใจ
อย่านะผมทำจริงนะ
คุณภูริหยอกคุณกัญญาเล่น  สายตาทั้งคู่ดูมีความสุขมาก  คุณภูริเดินไปเปิดประตูรถให้กัญญาจากนั้นก็เดินไปขึ้นรถชายคนหนึ่งที่จ้องมองกัญญาอยู่นานลุกขึ้นมาจากโต๊ะที่ร้านส้มตำเจ๊หนิง  จากนั้นก็วิ่งมากระชากกระเป๋าใบหรูสีแดงของกัญญาทันที
ว๊าย.!!!!
กัญญาถึงกับร้องเสียงหลงทำอะไรไม่ถูกเลย
.10..
โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ				

ขอขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่ร่วมเป็นแรงใจเชียรผลงานให้ก้าวไกลมาตลอดระยะเวลา 1 ปีเต็มนะคะ  ขอขอบคุณนะคะสำหรับคำตอบรับที่ล้นหลามเช่นเคยค่ะ