รักครั้งต่อไปยังไงก็เป็นเทอร์ [Episode 6 ]

หญิงรักหญิงไม่ผิด

" แนนๆๆๆ เสร็จหรือยังเร็วหน่อยดิ จะไปกันแล้วนะ" ปรางตะโกนเรียกแนน " เด๋ว จะเสร็จแล้วเรียกอยู่นั้นแหละ"แนนพูด แล้วก็วิ่งออกมา
"ปะ"ออมพูดพร้อมกับเรียกเพื่อนๆ "แนน เด๋วแนนนำหน้านะ"หนูเพื่อนน้ำบอก"อืม.. ก็ได้"แนนตอบ"ปราง เด๋ว ปรางเดินไปกับแนนนะ"
แนนหันไปพูดกับปราง"ไม่ได้หรอก เค้าต้องหลั้งท้าย ก็เอาแก๊งละคนดิแก๊งเค้าให้แนนนำหน้าแล้วแก๊งออมล่ะ"ปรางพูดกับออมเสียงดังลั่น
"อืม ใครดีล่ะ.... น้ำล่ะกันใจกล้าดี นะน้ำ" ออมพูดแกมขอร้องน้ำ แนนมองหน้าน้ำ เพราะแนนรู้ว่าไม่มีทางหรอกที่น้ำจะยอมไปกับแนน
อย่างง่ายๆ"อืม..ก็ได้"น้ำตอบออมแต่มองหน้าแนน แนนหลบตาน้ำทำเป็นหันไปพูดกับปราง"งั้น พวกเราไปกันเหอะ ขอดีแผนที่หน่อยดิ"
ออมยื่นแผนที่ให้แนน แนนยืนดูอยู่สักพักก็ส่งให้น้ำ"เราต้องเดินทางอยู่ในป่านี้จนถึงบ่ายวันพรุ่งนี้ สถานที่ก็คือน้ำตกที่เราเล่นกันเมื่อวาน
ที่อยู่บริเวณหน้าค่ายนี้"แนนพูดแล้วหันไปมองหน้าน้ำ น้ำสบตาแนน "งั้น พวกเราออกเดินทางกันดีกว่า เสบียงพร้อมแล้วใช่ไหม อืม จาก
แผนที่เราต้องเดินไปทางนู้น ปะ"แนนพูดแล้วออกเดิน น้ำวิ่งมาเดินข้างแนนในฐานะผู้นำของกลุ่มตัวเอง"แล้วไปไหนต่อ"น้ำหันไปถาม
แนน แนนก้มลงดูแผนที่ น้ำเดินมาดูด้วย "น่าจะ.." แนนเงยหน้าขึ้นมาชนกับหัวน้ำพอดี 2คนจ้องกันอยู่สักพัก แนนก็หลบหันไปบอกเพื่อนๆ
ซึ่งทุกคนมองแนนแล้วอมยิ้ม"ไปทางขวานะ"แนนพูดแก้เขิน "แนน หน้าแนนสวยขึ้นนะเมื่อก่อนขาวซีดเด๋วนี้ขาวแดงเนอะ" ออมแซวแนน
แนนก็ยิ่งหน้าแดงไปอีก น้ำอมยิ้ม "ไปกันดีกว่า พูดอะไรไม่รู้เรื่อง" แนนพูดพลางอมยิ้ม ทุกคนหัวเราะแนน น้ำก็แค่อมยิ้ม แล้วทั้งหมดก็ออก
เดินทางต่อ ยิ่งเดินทางก็ยิ่งมืด พอถึงทางแยก แนนหันไปบอกว่าจะเดินต่อทางไหน พอหันไป"โฮ ถ้าขี่คอกันได้คงขี่ไปแล้วมั้งเนี่ย กอดกัน
กลมเลย"แนนแซวเพื่อนๆ "ก็..ก็ คนมันกลัวนี่น่า"นิพูดเสียงสั่น "นี่ถ้าคนที่เดินคู่กับแนนไม่ใช่น้ำแนนก็คงกอดไปแล้ว" ปรางแซวแนน 
แนนยิ้ม "ไปเหอะ เลี้ยวขวานะ"น้ำพูดไม่ให้แนนเข้าใจผิดว่าน้ำมีใจกับแนน ยิ่งเดินทางก็ยิ่งแคบ แคบ และก็ แคบลงเรื่อยๆ จนเดินได้ 2 คน
เท่านั้น แม้จะเดินได้แค่ 2 คนก็ยังไม่วายที่จะเบียดกันแนนจะจับมือน้ำแต่ก็ไม่กล้า แนนหันไปมองหน้าน้ำ น้ำรู้ว่าแนนต้องการอะไร "ถ้ากลัว
มาก เสียสละมือให้จับก็ได้" แนนไม่รอช้าคว้ามือน้ำมาจับ ชั่งอบอุ่นอะไรขนาดนี้เนี่ย มือน้ำอุ่นมากแต่มือเราสิเย็นเชียบเลย ตอนนี้ไม่กลัวอะไร
แล้ว อบอุ่นจัง แนนคิดในใจ "สงสัย จะกลัวมากมือเย็นเชียบเลย " น้ำพูดพลางมองหน้าแนน ซึ่งแนนก็ได้แต่ก้มหน้า แล้วทั้งหมดก็เดินเข้าไป
ในความเงียบ แม้จะดึกเท่าไรก็ไม่มีใครแสดงทีท่าว่าจะง่วงเลย"กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ" แนนร้องกรี๊ดสุดเสียง น้ำตกใจคว้าตัวแนนมากอด"ไม่มี
อะไรนะ ต้นไม้ธรรมดานะแนน เงียบดิ" น้ำปลอบแนน แนนร้องไห้น้ำตาไหลไม่หยุด ทุกคนตกใจ"แนน เป็นไร"ปรางถามด้วยเสียงเป็นห่วง
ออมซึ่งจับมือกับปรางบีบมือปราง พอปรางหันหน้ามามอง ออมก็ยิ้ม แล้วทุกคนก็หันหน้ามามองหน้ากันแล้วยิ้ม   น้ำก็ยังกอนแนนไว้แน่น
ส่วนแนนก็ไม่หยุดร้องไห ซบอยู่ที่อกน้ำ พอน้ำกับแนนได้สติ น้ำก็คลายมือจากแนน แนนเอามือไปเช็ดน้ำตา น้ำก็เอามือตัวเองเช็ดน้ำตาให้
แนน "ไม่เป็นไรนะ แค่ต้นไม่ก็กลัวแล้วทำเป็นอวดเก่ง"น้ำพูดทำหน้าดุแนน "ก็มันตกใจนิ "แนนพูดพลางมองหน้าน้ำ น้ำยิ้มในความน่ารัก
ของแนน แต่น้ำก็ยังไม่รักแนนอยู่ดี แค่รู้สึกจากเกลียดเป็นความรู้สึก...ธรรมดาเท่านั้นเอง ( กำลังสนุกเลย เด๋วติดตามต่อนะค่ะกับ Episode7]