วันวานเมื่อกาลก่อน...(แนะนำด้วยครับ)

ชิวหลินทง

ความจริงแล้วชีวิตคนเรา ก็ไม่มีอะไรแน่นอนไปกว่าอดีตที่ผ่านมาแล้ว อดีตที่มีทั้งความสุข ความทุกข์ ปะปนกันไปตามแต่เหตุการ์ณที่ได้เผชิญ มีทั้งด้านดี ด้านเสีย แต่สำหรับกับบางสิ่งบางอย่างที่มันเกาะกุมหัวใจทุกผู้คน มันเป็นรสชาติของความเจ็บปวด ความเศร้า ความอาลัยอาวรณ์ ที่มีต่อความทุกข์...
    เพราะเหตุใดความทุกข์ถึงได้ลืมยาก ?  
   
    เพราะเหตุใดความทุกข์เพียงเล็กน้อยก็สามารถบันดาลให้คนคนหนึ่งเจ็บช้ำ
    มากกว่าดีใจเพราะความสุข ?
    
    เนื่องเพราะคนเรามักจะคิดถึงความทุกข์ก่อนเสมอ
    อดีตของเราที่ผ่านมา ถ้าจะมองให้ดีๆแล้วละก็ จะพบว่าในความเศร้าเสียใจมักจะแฝงไว้ด้วยโอกาส โอกาสที่จะปรับปรุงสิ่งไม่ดีที่เราได้กระทำให้ดีขึ้นในวันนี้
และวันต่อๆไป หากเราฉกฉวยโอกาสที่มีความทุกข์ มองหาความสุข อย่างน้อยก็จะช่วยบรรเทาความทุกข์ที่เราต้องเผิชญ การคิดถึงความทุกข์ก็เหมือนกับการปลูกกาฝากบนต้นมะม่วง ซึ่งทำให้จิตใจเราขาดความสุขทางใจที่นับวันจะหาได้ยากยิ่ง....
    ความสุขก็เช่นเดียวกัน มันมาเร็ว ไปเร็ว ใครที่มัวแต่ยึดติดกับความสุขเล็กๆน้อยๆ จะนำมาซึ่งความประมาทและความหายนะในอนาคต...
    
    กาลก่อนจวบจนปัจจุบันเราเคยมองดูตนเองบ้างไหม? เราเคยสำนึกเสียใจในอดีตที่เราเคยทำไปไหม?  เราเคยสำนึกตื้นตันบ้างหรือไม่?
    
    "เราเปลี่ยนไปแล้ว"  ยอมรับเถอะว่าคุณเปลี่ยนไปแล้ว มีบ้างบางคนคิดว่าตัวเองไม่เปลี่ยน แต่ผมไม่เชื่อ ยิ่งเราอยู่บนโลกใบนี้นานเท่าไหร่  เราก็จะเปลี่ยนไปเท่านั้น การเปลี่ยนแปลงบางอย่างดูเหมือนเป็นสิ่งเล็กน้อย เพราะเราอาจทำใจรับมันได้แล้ว แต่เราควรเข้าใจว่าไม่ว่าเราตอนนี้ เมื่อก่อน หรือ อนาคต เราไม่มีวันที่จะเป็นคนเดิม ใช้สิ่งของเดิมๆเราอาจจะเปลี่ยนไปในทางที่ดี แต่หากว่าเราเปลี่ยนไปในทางที่ไม่ดีละ.... 
        
     เราจะรู้ตัวไหม?
     เราจะแก้ไขมันได้ไหม?
     หากเรามองดูตัวเองและผู้อื่นอย่างเป็นกลาง เราจะรู้ถึงความจริงบ้างอย่างว่า 
เราไม่ได้ด้อยกว่า หรือเก่งกว่าผู้อื่นทุกๆด้าน คนเรามีด้านดีด้านเสีย วันวานเมื่อกาลก่อนล้วนบ่งบอกกับเรา เพียงแต่เราต้องรู้จักมองมัน ไม่ใช้เพียงแต่เห็น แต่ต้องมองมันอย่างเข้าใจ...