ปลง....เหรอ?

nuclear_life

เราต่างก็รู้กันอยู่ว่า ความแน่นอนนั้นก็คือความไม่แน่นอน นั่นอาจจะใช่ในทฤษฎีแล้วหลักปฏิบัติหล่ะ  มนุษย์  ทำได้มากแค่ไหน ..... ถ้าหากคุณทำได้100 เปอร์เซ็นต์ ก็ยินดีด้วยตอนนี้คุณคงมีความสุขน่าดู ไม่เหงา ไม่เศร้า ....ปลงได้

แต่ที่ฉันอยากจะบอกคือขอเรียกคุณว่า ไอ้ขี้แพ้ ...
    ฉันเป็นคนหนึ่งที่ยังดิ้นรนกระเสือกกระสนอยู่ในโลกลวงแห่งนี่ แม้ในบ้างครั้ง จะรู้สึกเหนื่อยมาก แต่ก็ทำได้ดีที่สุดแค่หลับตา...... เพื่อให้ภาพที่เกิดหลังลืมตานั้นสว่างกว่าเดิม.....
 
      ล้ม ต้องรีบลุกนี่คือสิ่งที่อาจเตือนใจ นั่งคุกเข่านานไปเชื้อโรคอาจเข้าแผลได้ง่ายๆ วิธีที่ดีที่สุดที่จะทำได้ ณ ตอนนั้นคือ หาน้ำสะอาด.....ล้างแผล 
       แม้ว่าโลกของเราจะดูโหดร้ายเสียเหลือเกิในบางเวลา แต่จะทำอย่างไรได้เมื่อเราได้ถูกกำหนดมาให้เป็นนักสู้ ทุกคนเป็นนักสู้...ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นตำรวจ ทหาร หรือ .... โจร เรามีคู่ต่อสู้ที่ร้ายกาจหน้ากลัว นั้นก็คือ ใจเราเอง ....
                                            ........           .........
        บางคนประสบความสำเร็จกับการต่อสู้ที่ได้รับหมอบหมาย บางคนสู้เต็มที่แต่ก็แพ้ .....หรือแม้แต่บางคนยอมแพ้แม้ว่าจะยังไม่ได้สู้ ....แล้วบอกว่าฉันปลงแล้ว น่าอายสิ้นดี.....ทั้งที่โอกาสที่เราจะชนะมีได้ถึง 100 แต่ไม่ทำ
 
        เพราะไม่แข็งแกร่งพอ ..ร้าวรานอ่อนแอ...ไม่แพ้กับก้อนทรายปั้นขนากมหึมา ที่ดูภายนอกยากแก่การทำลาย สุดท้านแตกกระจายกลายเป็นเม็ดทรายเม็ดเล็กๆบางครั้งอาจเล็กถึงกับที่ว่าเข้าตาแล้วไม่รู้สึกระคายเคือง .....
         คนเราก็แค่นี้จะมีอะไรดีไปกว่าไม่ยอมแพ้ตัวเอง .......ปลง
ปลงเหรอ ? คำนี้ฉันคิดว่าฉันไม่อยากรู้จัก.....แม้บางเรื่องไม่อาจแก้ได้แต่ฉันเชื่อว่าต้องทำอะไรซักอย่างที่ไม่ใช่นั่งบอกว่า....ฉันปลงแล้ว....ถึงจะไม่เต็มร้อย...แต่ต้องไม่ใช่ 0 

          บางครั้งความคิดของฉันอาจจะขัดกับในหลายๆมุมมอง แต่ถ้าเป็นฉันฉันจะสู้จนหมดแรง......