เค้าแค่ยิ้ม แต่เพื่อนของชั้นยังจะดึงเค้านั่ง แถมคราวนี้เทอยังเรียกชื่อชั้นอีกด้วย - -* โอ๊ยยย ตายย ทามงัยล่ะหว่าาส์ ชั้นเรยต้องแก้เขินออกไปว่า *จาให้เราเดือดร้อนด้วยไหมนิ่* เพราะเพื่อนชั้นคนนั้นดันเรียกชื่อชั้น แล้วก้อต้องหันหน้าหลบสายตาครัยคนนึงอีกครั้ง เพราะเค้าคือคนๆนั้นนั่นเอง พอผ่านวันนั้นมาได้ วันนี้ก้อเปนวันสอบวันสุดท้าย และอาจจะเปนวันสุดท้ายเช่นกันที่ชั้นจาได้เจอหน้าเค้า เพราะว่าเค้าจะสอบนักเรียนเตรียมทหาร แล้วเค้าก้อเข้าข่ายที่จะสอบติดด้วย ชั้นเลยต้องมองหาเค้าตั้งแต่สาย ๆ ( เพราะเค้าเปงคนที่มาโรงเรียนสาย ) โอกาสเหมาะ วานนี้โรงเรียนตรวจผม ( เสียวเหมือนกันนะเนี่ย ) ชั้นเลยต้องคอยมองหาเค้า ในที่สุดก้อเจอตอนที่เค้าเดินมาจากที่เกาะ ( พวกมาสายเรียกว่าพวกติดเกาะ ) เพื่อมาเข้าแถว ชั้นเห็นเค้าแล้ว เป็นเวลา 2 วินาทีครึ่งได้ เพราะชั้นต้องโดนตรวจผมน่ะสิ แล้ววันนั้นตลอดวัน ชั้นก้อไม่เหนเค้าอีกเรย *เราจะไม่เจอน่ามันแล้วช่ายมะแก* ( มัน=สรรพนามแทนเค้า ) *ไม่เหนก้อช่วยไม่ได้ อาจเปนวันสุดท้ายก้อได้* แม่สื่อบอก *แต่เพิ่งเจอ 2 วิเองน๊าา ฮาร์ทบีทก้อยังไม่ได้ให้* ยังบ่นไม่ทันจบ เราก็เดินไปหลังตึกชีวะ เพราะต้องไปดูแปลงงานที่ได้รับมอบหมาย แล้วชั้นก้อเหนข้างหลังของคนๆหนึ่ง และกระเป๋าที่คุ้นเคย ( จำกระเป๋าเค้าได้ด้วยนะ ^.^ ) *บุพเพอาละวาดแล้วแก* แม่สื่อบอก *ไม่มั้ง* แก้อาการเขินอีกละ ชั้นเรยต้องเรียกแซวเพื่อนของชั้นที่เดินมาข้างๆ เค้า ' .' แล้วเค้าก้อมาคุยกะแม่สื่อ แล้วเดินไป *เอามาสิลูกอมน่ะ จะได้เอาไปให้มัน* แม่สื่อชั้นล่ะดีจิง ๆ *อยู่หน้าห้องชีวะน่ะ แล้วค่อยไปเอา* ชั้นล่ะเขินมั่กมากส์ *กลับไปบ้านเมื่อกี้เอาเบอร์มันมาให้เค้ารึป่าว??* ชั้นถามเพื่อนอีกคนที่ชอบแซวชั้น เพราะมันบอกว่ามันมีเบอร์เค้า เด๋วจะกลับบ้านไปเอามาให้ * อ๊าาายย ลืม!! ไม่เปงรัยเด๋วไม่ถามให้ตอนนี้เรย * ดูมันสิ *ไม่ต้องเรยนะ* แล้วเพื่อนๆ ที่น่ารักทั้งหมดก้อจะทิ้งให้ชั้นอยู่คนเดียวแล้วไปถามเบอร์เค้า *ใครไปเลิกคบ!!* ชั้นไม่รุ้จาพูดรัย เรยต้องพูดอย่างนี้ออกไป แล้วเท้าชั้นมานก้อพาชั้นเดินไปไหนไม่รุ้ อ่อ ห้องน้ำนี่เอง ชั้นเดินมาแก่เขิน *มันไปแล้ว ๆ มาเรย ไม่ต้องอายหรอก* ไปแล้วจิงๆแหะ เฮ้อ!! เกือบแย่แล้วชั้น แล้วชั้นกับเพื่อน ๆ ก้อจะออกไปส่งแม่สื่อที่หน้าโรงเรียน แต่!!! พอเดินไปที่ห้องชีวะเพื่อเอากระเป๋า ชั้นซึ่งเดินนำเป็นคนแรกก้อต้องตกกะจัย เมื่อเค้านั่งอยู่ที่บันได ทำน่าไม่ถูกเรยทีเดียวล่ะชั้น แล้วชั้นก้อเดินไปเอาลูกอมในกระเป๋าให้แม่สื่อ ตลอดมาเค้าไม่เคยรุ้ว่าชั้นเปนครัย ชั้นเลยตัดสินจัยจะให้แม่สื่อบอกเค้า เพราะเค้าจะไปแล้วนี่!! *บอกไปเรยนะว่าเราเอาให้ แต่ไม่ต้องชี้ให้มานดูนะว่าคนไหน* แล้วแม่สื่อก้อส่งต่อ ๆ ไปให้เพื่อนอีกคน พลางตะโกนบอกชื่อชั้นว่าให้เอาลูกอมไปให้เค้า อย่าบอกนะว่าชั้นให้ แล้วเค้าคงไม่รุ้หรอกเน๊อะ เล่นตะโกนกานยางเงี้ย *อ๊ายยย* แล้วเท้าชั้นก็เริ่มพาชั้นไปอีกรอบ แต่คราวนี้มันไม่ใกล้เท่าห้องน้ำเมื่อกี้นะสิ แต่มันกำลังพาชั้นหนีรอบโรงเรียนเรยนะ แล้วชั้นก้อไปหยุดที่หน้าโรงเรียน รอเพื่อนๆ ออกมา แล้วเพื่อนชั้นก้อโทรถามว่าชั้นอยู่ไหน ชั้นจึงบอกเค้าไป แล้วเค้าก้อมาหาชั้นที่หน้าโรงเรียน *เฮ้ย !! มันถามด้วยนะว่าครัยเอาให้ ถ้าไม่บอกมันจะไม่เอา* *แล้วบอกไปรึป่าวล่ะ* ชั้นถามแม่สื่อ *ไม่ได้บอก* *งั้นมันก้อไม่เอาสิ* เสียดายจัง *เอาเหมือนเดิม* อ่าวว งง ไหนบอกไม่เอาไง เฮ้อ ๆ แต่ดีแล้วล่ะ แล้วเราก้อหนีเค้าไปร้องคาราโอเกะ ( เพราะเค้าตามมาหน้าโรงเรียน ) เกือบ 6 โมงเย็น เราร้องได้ประมาน1.30 ชั่วโมง เราก้อเข้าไปที่โรงเรียนเพื่อไปเสนองาน *อย่าเจอเชียวนะ ม่ะงั้นทามหน้าไม่ถูกจิง ๆ ด้วย* พูดยังไม่ทันจบ ก้อเหงเค้าเข้าอีกแล้วว ทามงัยดี ๆๆ ( มีต่อนะคะ ช่วยติดตามด้วยล่ะ )
กาฟิวส์ 9 มี.ค. 2548 16:09 น. - ID 4660 
805
1
0
9 มีนาคม 2548 16:39 น. - comment id 83392
ayb เองเน้อ ช่วงนี้ม่ะค่อยได้เข้ามาเท่าไหร่เรยย อย่าว่ากันเน้ออ (เอ็มก็เล่งม่ายได้) จ๊าคคเปงอาไร วันศุกร์นี้ก็จาไปเรียนแว้วว.. คงนานๆทีได้เล่น ยังไงถ้าได้เล่งก็จาแวะมาเยี่ยมละกัน ท้ายนี้ก็ฝากของเขาด้วยละกัน.....หุหุ เข้าไปเม้นด้วยเน้อออ อิอิ บ๊ะบาย แล้วเจอกัน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ