What’s Love : ความรักกับนาฬิกาทราย

Mon-De-Nak

กาลเวลา..ที่ต้องรออะไรให้หมดไปอย่างช้าช้า
ความรักที่ค่อยแต่งเติมและเป่งบาน
และรอให้มันค่อยๆ..เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังของความรัก..
แสงตะวันที่กำลังค่อยๆลาลับขอบฟ้าไปอย่างช้าๆ
มันช่างเป็นภายที่สวยงามเหลือเกิน
ในสายตาของสาวลูกครึ่งไทย-อังกฤษคนนึง
เอรินยืนมองดูพระอาทิตย์ตกยามเย็น
อยู่บนชายหาดที่มีคลื่นซาดขึ้นมากระทบกับทรายอยู่
เพียงคนเดียว
ระหว่างนั้นจู่ๆก็มีชายหนุ่มหน้าตาดีคนนึงเดินเข้ามาหา
พระอาทิตย์สวยดีนะครับชายคนนั้นพูด
ผมชื่อ เจม เป็นคนแถวนี้ครับ 
เอรินยิ้มให้เขาอย่างเป็นกันเอง
เหมือนเป็นโชคชะตาที่ขีดไว้
ให้ทั้งคู่มาพบกัน
เอรินรู้สึกชอบนายคนนี้มาก
ทั้งคู่ค่อยๆสนิทกันจนเป็นเพื่อนและกลายเป็นแฟนกันในที่สุด
วันหนึ่งเอรินไปหาแจมที่บ้าน
แต่........
เมื่อไปถึงเขากับพบว่า เจม อยู่โรงบาลป่วยเป็น
*-*เมล็งระยะสุดท้าย*-*
ตลอดเวลาเกือบสามปีที่ เจม ไม่เตยบอกเรื่องนี้กับเอริน
เอรินร้องไห้....
เจม..หยิบนาฬิกาทรายขึ้นมาให้กับเอริน
เรารักนายมากนะเราอยากเป็นคนที่นายอยู่ด้วยเป็นคนสุดท้าย
เอรินคุณรู้ไหมว่าความรักของเราเหมือนอะไร
อะไรคะ
เหมือนนาฬิกาทราย..
เมื่อคนเรามีความรักมัน
ก็คล้ายๆกับนาฬิกาทรายที่คอยเดิมความสุขไปทีละนิดๆ
แจมพูดพร้อมกับลมหายใจวูบสุดท้ายจะหมดจากไป
เอรินร้องไห้และพูดกับเขาทั้งๆที่เขาไปรู้สึกตัวว่า
นายเป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับเรา
******************************************
เวลาเป็นเครื่องพิสูจ
จิตใจของมนุษย์