หน้าส่วนตัว
เรื่องเล่ามีว่า...มีคน 2 คนเป็นเพื่อนกัน...ต่างร่วมเดินทางไปในทะเลทราย...
ระหว่างทาง...เกิดโต้เถียงขัดแย้ง ไม่เข้าใจกัน เพื่อนคนหนึ่ง...พลั้งลงมือ...ตบหน้าอีกฝ่าย คนถูกทำร้าย...เจ็บปวด...แต่ไม่เอ่ยวาจา...กลับเขียนลงบนผืนทรายว่า "วันนี้...ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า" พวกเขายังคงเดินทางต่อ...กระทั่งถึงแหล่งน้ำ พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำ...ชำระกาย...พลันคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ...
เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอ...เข้าช่วยชีวิต คนรอดตาย...ยังคงไม่เอ่ยวาจา...กลับสลักลงไปบนหินใหญ่... วันนี้...เพื่อนรักช่วยชีวิตฉันไว้" อีกคนไม่เข้าใจ...ถามว่า...
"เมื่อถูกฉันตบหน้า...เธอเขียนลงทราย...แล้วทำไมเมื่อครู่...ต้องสลักบนหิน"
อีกคนยิ้มพราย...กล่าวตอบ "เมื่อถูกเพื่อนรักทำร้าย...เราควรเขียนมันไว้บนทราย ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัย...จะทำหน้าที่พัดผ่าน...ลบล้างไม่เหลือ
แต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมาย...บังเกิด เราควรสลักไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ... ซึ่งจะไม่มีสายลมแรงเพียงใด...ลบล้างทำลาย....
เนตรวายุ 16 ก.ค. 2545 17:50 น. - ID 46 
1369
3
0
16 กรกฎาคม 2545 22:55 น. - comment id 65862
ให้ข้อคิดดีมากค่ะ
17 กรกฎาคม 2545 09:33 น. - comment id 65869
จริงด้วยครับ แต่ในชีวิตทุกวันเราทำสลับกัน ไม่ดีเลย
18 กรกฎาคม 2545 08:03 น. - comment id 65874
เคยอ่านเจอในเวบ Loveconcept.com ด้วยค่ะและเป็นแรงบันดาลใจให้แต่งบทกลอนชื่อ ***ความทรงจำ*** อ่านกี่ครั้งก็ยังประทับใจอยู่มิรู้ลืม...ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้อ่านค่าhttp://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=5042
20 กรกฎาคม 2545 04:52 น. - comment id 65915
ดีจังเลยค่ะ ประทับใจค่ะเอ๋อยากเป็นคนอย่างนี้
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ