.. หนาวจัง .. มิตรภาพ .. (2)

กิรณา

จรดปลายปากกา .. 
	ลงบนกระดาษสา .. สีขาว ..
	ด้วยหวัง .. เพียงเรียบเรียงเรื่องราว ..
	ครั้งย่างก้าว .. เข้าสู่ .. โลกใบใหญ่ ..
	เริ่มแรกที่มอง  .. โลกใบนี้ ..
	ทุกอย่างเป็นสีสัน .. สนุก .. สดใส ..
	ร่าเริง .. บันเทิง .. ตามประสา .. เยาว์วัย ..
	ร้อง .. เล่น .. เต้น .. ไป .. ด้วยหัวใจ .. เบิกบาน ..
	ครั้นเมื่อเติบโต .. มีหน้าที่ ..
	ลูกที่ดี .. ต้องตั้งใจเรียน .. เขียนอ่าน ..
	ขยันศึกษา .. หาความรู้ .. ประสบการณ์ ..
	ฝึกสันดาน .. สร้างสม .. ปมดี ..
นายโก๊ะกลับมาพร้อม ไม้ฟืนท่อนเล็กๆ .. แล้วก็ .. น่าจะเป็น ท่อนไม้อะไรสักอย่าง ..
	พอเข้ามาใกล้ ฉันจึงเห็นว่า เป็นต้นกล้วย .. ที่กว้านเนื้อหยวกตรงกลางออกหมดแล้ว .. 
	เหลือแต่เปลือก .. ภายในมีน้ำ .. เขาคงไปตัดมาจากที่ไหนใกล้ๆ นี่ แล้วก็เอาหม้อสนามรองมา .
	.. ฉันยิ้ม .. สาวชาวกรุงอย่างฉัน .. เพิ่งรู้ .. น้ำในหยวกกล้วยกินได้ ..
	.. ธรรมชาติ .. มีทางรอดให้มนุษย์ผู้รู้เสมอ ..
	
	เขาส่งเจ้าหยวกกล้วยให้ฉัน ..
	ฉันจิบน้ำ .. รสชาติของมันเฝื่อนๆ  แต่แก้กระหายได้ดี .. 
	
	เราแบ่งข้าวเหนียวหมูสวรรค์กัน ..
	ฉันรู้ .. ผู้ชายอกสามศอกอย่างเขา .. ไม่อิ่มหรอก ..
	ก็ขนาดผู้หญิง  (ตัวโตๆ) อย่างฉัน .. ยังไม่อิ่มเลยนี่ ...	แต่ก็มีแค่นั้นแหละ ... 
	.. ฉันดูนาฬิกาข้อมือ .. สามทุ่มกว่าๆ  .. อีกเก้าชั่วโมง .. ถึงจะเช้า ..
	ลมพัดแรงขึ้นอีก .. ฉันกอดตัวเอง .. ห่อตัว .. โอย .. หนาว.... 
	เต็นท์ไม่มี .. เสื้อกันหนาวไม่มี .. เสื้อยืดสีขาวแขนยาวธรรมดาตัวเดียว .. จะไหวไหมนี่? ..
	นายโก๊ะก็คงไม่ต่างกัน .. เขามีเสื้อม่อฮ่อมคลุมเสื้อยืดแขนยาวที่อยู่ข้างใน .. 
	แล้วก็มีผ้าขาวม้าโพกหัวหนึ่งผืน .. กับอีกผืนคาดที่เอว .. 
	เขากำลัง .. เอากิ่งไม้เล็กๆ ที่เก็บจากแถวนั้น ใส่ไปในกองไฟ ..
	เพราะลมแรง .. พัดให้กิ่งไม้แห้งไหม้เร็ว ..
	
	ฉันเขยิบตัวเข้าใกล้กองไฟอีก .. โอย .. หนาวชะมัด .. 
	
	เขาหันมามองฉัน ... 				
"คุณอยากฟังเพลงไหม?" .. เสียงห้าวถาม ..
	
	ฉันยิ้ม .. "อื้ม ... "  

	เขาหยิบกีต้าร์ .. แหม .. มาดดี .. ทีจะเหลวไหมนี่...

	"คุณอยากฟังเพลงอะไร ..?" เขาถาม 

	"คุณร้องเหอะ .. ฉันจะอุดหู .. แล้วฟัง ..." ฉันตอบ ... เขายิ้ม .. 

	"งั้นเพลงนี้ !!... ... ชูวับ .. ชูวับ .. ชูวับ .. ชูวับ .. โว .. โว .. โว .. โว ..!!!" 
	เสียงห้าวร้องเอาจริงเอาจัง .. พร้อมกรีดสายกีต้าร์ ...

	"ฮ่าๆๆๆ ... " ฉันหัวเราะ ... "แหม .. คุณ .. โบ.. มากเลย" ฉันหมายถึง โบราณน่ะ ..

	เอ ... เวลาเขายิ้มนี่ .. ดูดีกว่าตอนเขากวน  ... เป็นไหนๆ นะ  .. 

	"งั้น .. ผมร้องเพลงที่ผมชอบแล้วกันนะ .. คุณทนฟังหน่อยแล้วกัน ..." 

	ฉันพยักหน้า ... ยิ้ม ... 


	"..... แสงจันทร์กระจ่าง .. ส่องนำทางสัญจร 
	..... คิดถึงนางฟ้าอรชร .. ป่านนี้นางนอนหลับแล้วหรือยัง
	..... แสงจันทร์นวลใหญ่ .. ข้าจ่อมจม อยู่ในภวังค์
	..... เรไรเสียงไพรแว่วดัง .. ยิ่งฟังยิ่งเหงาจับใจ .. คิดถึง .. "

	
	เสียงห้าว .. เคล้าเสียงกีต้าร์ .. 


	"..... เดินทางกลางเถื่อน  .. กลางหมู่เดือน และ หมู่ดาว
	..... แหงนมองฟ้าดั่งมองหาเงา  .. ของเยาวมาลย์อยู่ในสายลม
	..... ผู้ใดซ่อนเจ้า  .. น้ำค้างเหน็บหนาวและขื่นขม 

	..... น้ำตาหยด  .. หยดทุกข์ระทม
	..... พร่างพรม  .. อยู่ในสองตา  .. หวั่นไหว 

	..... เอาใจและร่าง  .. ออกมาวางเดิมพัน 
	..... เดินทางไกลอยู่ใต้แสงจันทร์
	..... คิดถึงทุกวัน  .. คิดถึงทุกคืน 
	..... คิดถึงคนรัก  .. ชุบชูใจให้ตื่นฟื้น 
	..... โอ้ฝันอยู่ทุกค่ำคืน  .. ในคืนที่มีแสงจันทร์  .. อ่อนหวาน 

	..... เอาความฝันใฝ่  .. สองเราไว้ที่ปลายฟ้า 
	..... เดินทางผ่าน  .. สายธารเวลา
	..... ขอให้ศรัทธา  .. อย่าลืมลางเลือน 
	..... รอแสงสว่าง  .. รุ่งอรุณรางมาเยือน 
	..... ฝากใจไว้กับแสงดาวเดือน
	..... ขอให้มาเยือน อยู่ในนิทรา  .. หลับฝัน  .." ... ... .... 

	เขาวางกีต้าร์ .. บนพื้นหญ้าข้างตัว ...

	ลมพัดมาอีกแล้ว ... โอย .. หนาว ....

	ฉันหันไปมองเขา .. เห็นเขานิ่ง .. เงียบ .. 

	"คุณ .. คิดถึงเธอ .. หรอ?" ฉันถามเสียงเบา .. เดาเอาน่ะ .. คงอินกับเพลง ..

	เขาพยักหน้า .. 
	
	"เธอ .. ไม่อยู่หรอ?" .. ฉันถามต่ออีก .. แทบจะกระซิบ .. 
	
	เขาพยักหน้า ... ".. เธอหายไป  .. จากชีวิตผมแล้ว  ..." เขาตอบเสียงเศร้า .. 

	ฉันมองเขา .. 

	"เธอไม่ได้หายไปไหนหรอก ... คุณหลับตาสิ .. เห็นเธอหรือป่าว? .. เธออยู่ในนี้ ..." 
	ฉันชี้ไปที่อกข้างซ้ายของเขา ... " .. ที่หัวใจ .. เธออยู่กับคุณเสมอแหละ .."				
ฉันล้มตัวลงนอนบนพื้นหญ้า ...  "โอ้โห...!!! ดาวเต็มฟ้าเลย ..." ฉันร้อง  

	ดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยว .. ที่พาดประดับอยู่บนราวฟ้า .. ล้อมรอบด้วยหมู่ดาว ..

	เขาล้มตัวลงนอนบนพื้นหญ้าบ้าง ... 
	
	"สวยจัง ... " น้ำเสียงฉันคงตื่นเต้น  เขาจึงหัวเราะเบาๆ 

	ท้องฟ้า .. อยู่ใกล้เรา .. เหมือนจะเอื้อมมือหยิบดาวบนฟ้าได้เลย ...
	ไม่มีอะไรกั้นกลางระหว่างเรากับดวงดาว .. สวยจริงๆ .... 

	เอ .. หรือเราอยู่สูงเสียดฟ้ากันนะ .. 

	ฉันลืมความหนาวชั่วขณะ .. ลืมลมแรงที่พัดตลอดเวลา .. ลืมเรื่องพลัดหลงกับเพื่อน ..

	"คุณอยากฟังเพลงที่ฉันชอบบ้างไหม ...??" ฉันถาม ..
	
	.."ฟังแล้ว .. จะหนาวกว่านี้อีกไหม? .." เขาพูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ..

	ฉันหัวเราะบ้าง .. "หนาวจับขั้วหัวใจเชียว  .. แต่ฉันก็มีความสุขนะ.. "


	".. ฉันมันไม่ดี .. ใช่ไหม?..
	..  ห้ามใจตัวเอง .. ไม่ทัน .. จะไปพูดกับใครให้รู้ความจริงอย่างไร ..
	..  วันนี้ .. ทั้งหมด .. ของหัวใจ .. เจ้าของนั้นคือ .. เธอ ....... "				
.............................................................................................


	โอย ... เจ็บไปหมดทั้งตัว ...
	เหมือนมีเข็มสักร้อยสักพันเล่ม ... ทิ่มแทงทั่วทั้งร่างกาย ... 

	ฉันกำลังอยู่ในฝันหรือป่าวนะ? ... ตื่นเสียทีเถอะ .. ทรมานเหลือเกิน ..

	ฉันลืมตา .. ไม่ได้ฝันนี่ .. ฉันยังอยู่บนยอดเขา ... 	
	โอย .. หนาวจริงๆ .. ลมพัดอื้ออึงตลอดเวลา ...

	บนตัวฉันมีเสื้อม่อฮ่อม .. และ ผ้าขาวม้าพันอยู่ ... คงเป็นของนายโก๊ะ ..
	แต่เปียกชุ่ม .. เพราะน้ำค้าง ..

	กองไฟใกล้มอด .. ฟืนท่อนใหญ่ กลายเป็นสีแดงเพลิง .. เถ้าจากฟืนปลิวว่อน .. 
	ไฟคงดับ .. เพราะลมแรง .. และน้ำค้างลง .. 
	
	เอ๊ะ .. !!! ... นายโก๊ะ ไปไหน?? ..

	เขาทิ้งฉัน .. !!! ... เขาทิ้งฉัน .. !!! เขาทิ้งฉันไว้ที่นี่ได้ยังไง? .. !!! 
	
	ฉันลุกขึ้นยืน  .. ลมหนาวปะทะร่าง .. เจ็บจัง .. 
	มันหนาวจับขั้วหัวใจ .. จนเจ็บไปหมด .. คนที่เขาหนาวตาย .. ทรมานอย่างนี้นี่เอง ..

	ฉันค่อยๆ ก้าวเท้าไปตามทาง .. ที่เดินขึ้นมาเมื่อตอนหัวค่ำ ..

	"คุณ .. !!" ฉันตะโกน .. แข่งกับเสียงลม .. ที่พัดอื้ออึง ..
	ถึงเขาอยู่แถวนี้จริงๆ ก็คงไม่ได้ยินเสียงฉันหรอก .. 
	
	ฉันได้ยินเสียง .. เหมือนมีใครเดินขึ้นมา .. ระต้นหญ้าข้างทาง .. ดังแครกคราก ..
	
	สงสัยจะนายโก๊ะ ... 

	หรือว่า  ... กระทิง !!! ... คำพูดของเขาเมื่อตอนหัวค่ำแว่บเข้ามาในสมอง ...

	ด้วยความกลัว .. ฉันรีบวิ่ง .. ฝ่าแรงลม .. ไปอีกด้านของยอดเขา ..
	ก็ไม่ไกลหรอก .. แล้วหมอบราบลงกับพื้น .. สลัดความหนาวจับจิตทิ้งไปก่อน ...

	นอนหอบนิ่ง .. กลั้นหายใจ .. 

	เสียงแครกครากดังใกล้เข้ามาอีก  .. ช่วยด้วย .. พ่อจ๋าแม่จ๋า ..
	ฉันหลับตา .. ไม่กล้ามอง .. 


	..... To be continued .....  				
comments powered by Disqus
  • เรไร

    26 กุมภาพันธ์ 2548 21:30 น. - comment id 83132

    สงสัยมีพี่ชายชื่อนาย มานะ
    เขียนต่อแล้วกันครับ
  • ธราญา

    27 กุมภาพันธ์ 2548 02:15 น. - comment id 83135

    ได้ความรู้สึกเลยนะเหมือนเราไปด้วยเลย ชอบมากจ้าจะรอชมภาค2ต่อนะ สนุกและเศร้าปนกันไป แล้วจะรออ่านต่อนะจ้ะ
  • กิรณา

    27 กุมภาพันธ์ 2548 02:27 น. - comment id 83136

    ... คุณเรไร ..
    
    ไม่เขียนหรอก  .. ต่อ .. น่ะ ..
    
    กำลังเขียนเรื่อง .. หนาวจัง .. มิตรภาพค่ะ .. 
    
    ฮ่าๆๆๆ .... เอิ๊ก ...
    
    
    
    ... คุณธราญา ..
    
    เอ .. ชื่อคุ้นๆ  น้า ..
    
    อ้อ .. หน้าม้าเรานี่เอง ..
    
    อิอิอิ ... ขอบคุณนะคะ ..
    
    
    
    
  • 123

    28 กุมภาพันธ์ 2548 12:17 น. - comment id 83184

    น่ารักจังเลย...
  • ลอยไปในสายลม

    2 มีนาคม 2548 18:10 น. - comment id 83233

    อืม
    ดี.

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน