แก้วใบนั้น

คิดถึงผมมากๆนะ

ความรักของฉันเริ่มต้นขึ้น พร้อมกันกับที่ฉันซื้อแก้วกาแฟใบใหม่มาไว้ใช้ เป็นแก้วใบที่ชอบที่สุด และฉันก็ใช้ทุกวัน เวลาผ่านเลยไปนานหลายเดือน ฉันใช้แก้วกาแฟใสๆใบนั้นทุกเช้าและทุกๆเวลา  ใช้ใส่ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นกาแฟ โคล่า น้ำเย็น ฯลฯ  และไม่นานเวลานั้นก็มาถึงฉันเผลอชนแก้วเพียงเล็กน้อยเท่านั้นแก้วใบนั้นก็แตกอย่างไม่น่าเชื่อ แก้วบาดมือเลือดออกไหลไม่หลุด พร้อมๆกันกับที่ความรักของฉันก็จบลงเช่นกัน เหมือนๆกับแก้วใบนั้น ฉันยังคงใส่อารมณ์ เอาแต่ใจ เรียกร้องทุกอย่างจากเค้า เอาแต่ใจตัวเองไม่ใส่ใจว่าเค้าจะรับไหวไหม บีบคั้น กดดันเค้าเสมอมา แล้วรักก็แตกพร้อมๆกับแก้วใบนั้น ฉันรู้ดีว่าแก้วใบนั้นที่ร้านยังคงมีในร้านอีกมาก ทั้งที่เป็นลายเดิม ราคาเดิม แต่ความชอบที่มีต่อแก้วใบนั้นไม่เหมือนเดิม มันไม่มีแก้วใบไหนแทนที่ได้ แม้จะเหมือนกันมากแค่ไหน ฉันตัดสินใจที่จะไม่ซื้อแก้วแบบเดิมนั้นมาใช้เพราะมันทดแทนกันไม่ได้ เหมือนๆกับที่ไม่มีใครแทนเค้าคนนั้นได้ ไม่มีใครทดแทนได้.............กลับมาได้ไหมคนดี........คิดถึงเหลือเกิน(T__T)
ฉันยังไม่ลืมคำๆนั้นของเธอ("คิดถึงผมมากๆนะ) เพราะตอนนี้ฉันคิดถึงจนใจจะขาดอยู่แล้วคนดี หากเธอจะยังได้ยินเสียงของใจฉันโปรดรู้ไว้ไม่อาจมีใครมาแทนเธอได้แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน....................................................				

แต่ใครจะเหมือน
ตัวเธอได้ทุกอย่าง
ไม่พบ ไม่เจออีกเลย จากวันนั้น
ก็ยังคงเสีย น้ำตา อยู่ทุกวัน
ยากจะหา ใครดีอย่างเธอ
จากครั้งหนึ่งที่เธอ ทิ้งไป
ฉันยังเสียใจ แหละผิดหวัง
ก็ยังรอ คนดี ที่ลืมกัน
อาจจะมี ซักวันที่เธอกลับมา...