เรือลำหนึ่ง..กับมดตัวน้อย

zilver

หากเปรียบชีวิตเป็นเหมือนเรือลำน้อย....เราก็คงได้แต่เฝ้าคอยว่าเมื่อไรจะถึงฟากฝั่งของทะเล มหาสมุทร หรือแม่น้ำที่กว้างใหญ่ไพศาล....จะแล่นไปได้ไกลจนถึงฝั่งเมื่อไรนั้น..ไม่มีใครรู้..อาจจะเปรียบเทียบคลื่นลม..อุปสรรคนั้นเหมือนดังเช่นปัญหาต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต..เหมือนสิ่งที่เข้ามาทดสอบเรือลำนั้นว่าแข็งแกร่งมากเพียงใด..จะไปถึงฟากฝั่งหรือไม่....และเมื่อพายุสงบ..เรือลำนั้นจะยังไปต่อได้หรือไม่...เพราะไม่มีอะไรแน่นอน..เรืออาจอับปางลงเมื่อได้เจอกับพายุลูกใหญ่ที่สาดซัดเข้ามา...เหมือนกับปัญหาที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็เปรียบได้กับพายุลูกใหญ่..ที่เข้ามาทดสอบใจของเรา....หากเปรียบชีวิตคนเป็นเหมือนมดตัวหนึ่งเราก็จะมองออกไปได้หลายแง่หลายมุม..มดอาจเป็นสัตว์ที่ตัวก็จริงแต่มันก็ยังสร้างรังขนาดใหญ่ได้ ไม่เพียงแต่มดเท่านั้นสัตว์ตัวเล็กอื่นๆก็สร้างรังขนาดใหญ่ได้..สัตว์เล็กเหล่านั้นสามารถใช่ชีวิตเอาตัวรอดอยู่ในโลกที่กว้างใหญ่แห่งนี้ได้..อย่างลงตัว..ในขณะที่สัตว์ใหญ่บางชนิดกลับอายุสั้นเพราะความใหญ่โตของร่างกายที่เป็นจุดเด่นทำให้เป็นที่น่าสนใจ...สิ่งมีชีวิตทุกชนิดรู้จักการปรับตัวให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อม..เพื่อเอาตัวรอด.คนเราก็ต้องรู้จักการปรับตัวเมื่อก้าวสู่สังคมที่ต่างออกไป...เปรียบดังเรือลำน้อยที่ลอยสู่มหาสมุทรที่ก้าวออกไป..เหมือน..ต้องเจอปัญหาอีกมากมายที่ผ่านเข้ามา...จงอยู่และเลือกที่จะเป็น..จะเป็นสัตว์ตัวเล็กๆเหมือนกับ มดที่มีความพยายาม..เอาตัวรอดได้..หรือจะเป็นเหมือนสัตว์ตัวใหญ่.....ก็แล้วแต่บุคคลแต่ละคนว่าเลือกที่จะเป็นแบบไหน..
....สำหรับผมตอนนี้กำลังถึงจุดเปลี่ยนของชีวิตและคิดว่าจะเป็นเรือลำน้อยที่มีความอุตสาหะ..จะพยามไปถึงฝั่ง..แม้ว่าจะไกลแค่ไหน..จะกว่างใหญ่สักเพียงใด.
...เพราะขนาดมดยังสามารถสร้างรังใหญ่โตได้...ผมก็ต้องสร้างชีวิตให้ดีขึ้นกว่าเดิม..ตราบที่ยังมีลมหายใจ