...เก็บกด..กดดัน...

winterstar

.....เขาผู้ซึ่งตั้งข้อแม้ต่างๆ ให้กับความรักของเขา  
.....เขาไม่ชอบที่จะพูดซ้ำแล้วซ้ำอีก 
.....เขาไม่ชอบที่จะอยู่เฉย 
.....เขาผู้ซึ่งรอบคอบเสมอ
.....เขาผู้ซึ่งไม่เคยที่จะคิดผิด 
.....เขาผู้ซึ่งผ่านน้ำร้อนมากก่อน ไม่ว่าจะเตือนสิ่งใด ก็ต่างหวังดีและเป็นสิ่งที่ถูกที่ควรเสมอๆ 
.....เขาผู้ซึ่งเป็นที่รักของฉัน เขาคนนั้นช่าง..ช่างมันเถอะ 
เขาเคยบอกฉันมาครั้งหนึ่งว่า  .....
ไม่ต้องกังวลนะยังก็ยังรักเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนยังคงรักเหมือนเดิม 
โตแล้วนะ อย่าทำตัวเหมือนเด็กๆ  
(อืม...) เป็นคำตอบเดียวที่ฉันคิดออก 
แต่สำหรับใครหลายต่อหลายคน
คงจะรู้สึกดีใจถ้าหากคนรักของเราบอกเราเช่นนี้ 
แต่สำหรับฉันกลับไม่ได้รู้สึกเหมือนเช่นที่เขาบอกเลย
ฉันยังคงระแวงอยู่เสมอ ไม่รู้ว่าทำไม ....
วันเวลาผ่านไปเขาก็ยังคงปฏิบัติหน้าที่ของเขาดีเช่นเดิม 
เขาเป็นคนคงเส้นคงวา ปฏิบัติตามหน้าที่ใช่หัวใจที่เรียกร้อง 
ยังคงโทรมาบอกรักก่อนนอนในทุกๆ คืน 
(คือ สิ่งเดียวที่ยังคงทำอยู่) ฉันเริ่มรู้สึกว่าฉันกับเขาเริ่มห่างออกไปทุกที ทุกที 
จากที่เมื่อก่อนเขาเป็นคนบอกว่า .....
จะทำให้เราไม่รู้สึกเหมือนว่าเราห่างไกลกัน ไม่ต้องกลัวนะคนดี
แต่ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกว่าตั้งแต่ฉันรู้จักกับเขามานั้น 
ฉันไม่เคยที่จะอยู่ใกล้เขาเลยสักครั้ง  
ไม่ว่าฉันจะทำอะไรไม่เคยที่จะเข้าท่าไม่เข้าตากรรมการเลยสักที  
สิ่งที่ฉันคิดสิ่งที่ฉันทำดูเหมือนไม่มีความหมาย 
ฉันมีค่าในเวลาที่เขาต้องการฉันก็เพียงแค่....แค่นั้นเอง 
ฉันเริ่มที่จะรู้สึกน้อยใจในตอนแรกๆ 
แต่มันกลับเริ่มทวีคูณมากขึ้น มากขึ้นจนกลายเป็นเสียใจทุกครั้งที่เขาต้องการฉัน 
ร้องไห้ทุกทีเมื่อเขาจากไป ฉันเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเหมือนเครื่องบำบัดความใคร่ 
หรือสิ่งที่เรียกอย่างสุภาพว่า โสเภณี